แม่ชอบไล่ให้ไอยู่กับพ่อ กลัววันนึงตัวเองจะไปจริงๆ

พ่อกับแม่แยกทางกันตั้งแต่หนุยังเด็กมาก พอจำความได้ก็คือไม่มีพ่อแล้ว แต่พออยิ่งโตขึ้น ก็รุ้สึกว่าทะเลาะกับแม่บ่อย ทุกครั้งที่ทะเลาะแม่ก็จะด่าหยายๆคายๆ เสียงดัง ไม่ฟังเหตุผล หรือต่อให้ฟังเหตุผล แม่ก็จะหาว่าเถียงหรือบอกว่า ฉันเป็นแม่ทำอะไรก็ได้ไม่ผิด คำพูดต่างๆนานาบั่นทอนความรุ้สึกและทำให้เราไม่ค่อยสนิทกัน ทำให้เวลาอยู่บ้านนูมักจะไม่ค่อยได้คุยกับแม่เท่าไหร่ เพราะมันก็จะจบด้วยการทะเลาะกันทุกครั้ง หนูกับแม่เรารักกันนะ แต่แม่คงไม่รักพ่อแล้ว หนูไม่รู้ว่าทำไมท่านถึงเลิกกัน แม่ไม่เคยเล่า แต่ก็เคยมีพูดๆบ้าง ซึ่งแน่นอนว่า ก็จะเป็นการพูดแล้วด่าพ่อไปด้วย ซึ่งหนูจะไม่อยากฟัง ไม่อยากเกลียดพ่อ แม่ชอบหาว่าพ่อทำให้เราแย่บ้าง อยากจะเถียง แต่ก็ไม่รุ้จะเถียงยังไงเพราะเราก็ไม่ได้อยู่กับพ่อมากกนัก แต่ดีที่ช่วงหลังๆมานี้แม่ยอมให้เจอบ้าง แต่เจอได้แค่พ่อห้ามเจอครอบครัวใหหม่พ่อ อึดอัดกับตัวเองมากๆ ไม่รู้จะทำยังไง เคยคิดว่าบางทีถ้าอยู่กับพ่อจะดีกว่าไหม แต่เค้าจะเข้ากับเราได้ไหม แต่แม่ชอบไล่ว่าให้ไปอยู่กับพ่อก็ได้นะ ถ้าพูดแบบเข้าข้างตัวเองหน่อย แม่ก้คงไม่อยากให้ไป รึป่าว(?)แต่กลัวจริงๆ ว่าสักวัน จะหนีไป....

ถ้าทุกคนเจอแบบนี้ จะรู้สึกยังไงคะ หนูผิดมั้ยที่อยากไปอยู่กับพ่อ คือเอาจริงๆก็ไปไม่ลง แต่ถ้าไปจริงๆแม่อาจจะไม่แคร์รึป่าวหรือแม่อาจจะสบายขึ้น เรื่องการเงินต่างๆ เรื่องเกี่ยวกับเรา แม่จะคิดถึงรึป่าว เพราะส่วนตัวแม่ดุมากๆ เคยบอกด้วยว่าถ้าหนีไปก็ไปเลยไม่ต้องกลับมา ไม่ต้อนรับ จะไม่ตามหาด้วยอะไรทำทองนี้