กระทู้นี้ สืบต่อเนื่องจากกระทู้ตามลิงค์ด้านล่างครับ
http://pantip.com/topic/34563168
จากปัญหาโดยรวมในกระทู้ข้างต้น ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์ที่ให้กำลังใจ และ จขกท. จะนำไปปรับใช้ต่อไปครับ แต่ก็มีอยู่อีกเรื่องที่รบกวนใจ จขกท. อยู่ทุกวันทุกเวลาเสมอ โดยเฉพาะช่วงวันหยุด พ่อเราชอบบ่นเรื่องปัญหาการเงินและปัญหาเกี่ยวกับแม่เรา ชอบด่าว่าแม่เราเสียๆหายๆ ว่าทำไมต้องก่อหนี้มากมาย ไม่ยอมปรึกษาคนในครอบครัว หนี้ถ่ายเทไปทางพี่น้องฝั่งแม่บ่อยมาก ที่ผ่านมาถ้าไม่มีเค้า เราก็ไม่มีทางเรียนจบได้ เค้าลำบากคนเดียว หาเงินมา เลือดตาแทบกระเด็น(ทั้งๆที่ตอนเราเรียนมัธยมแทบไม่ได้ทำมาหากินอะไรเลย ปล่อยแม่หากินคนเดียว จนมีหนี้สินพอกพูนขึ้นมามหาศาล)
เท่าที่เราพิจารณาดูสิ่งที่พ่อพูดขึ้นมาไม่จริงเลย จริงอยู่ว่าพ่อช่วยเหลือเราเรื่องการเรียน ส่งเสริมการเรียน ไม่ให้ไปเกเรเหมือนคนอื่นก็จริง แต่เรื่องการเงินมันไม่ใช่ บางทีเราก็อยากจะพูดให้เค้ารู้ตัวว่าสิ่งที่พูดมามันเป็นความเท็จทั้งหมด แต่เราก็พูดไม่ได้ ด้วยความที่เค้าเป็นพ่อ จำได้ว่าเคยพูดไปรอบนึง ก็โวยวายๆด่าว่าเราเสียๆหายๆลั่นบ้าน จนเราร้องไห้ออกมา ก็เข้ามาปลอบ แล้วจากนั้นเวลาที่อยู่ด้วยกันกับพ่อ พ่อก็จะบ่นอยู่เรื่อยๆๆ ทุกครั้ง ตั้งแต่สมัยเราเรียนจนเราเรียนจบมหาลัย จบมาทำงาน เราเองก็ฟังเรื่องเดิมๆ รับรู้เรื่องเดิมๆ
จนตอนนี้เวลานี้แทบจะทนไม่ไหว เพราะเราเองก็โตแล้ว มีรายได้แล้ว จะมาฟังเค้าอยู่ตลอดมันเสียเซลล์สมองไปมาก ยอมรับว่าพ่อเราเป็นคนที่คิดลบมากๆ ไม่ไหวจริงๆ (สมัยเด็กๆ ปู่กับย่า เลิกกัน ปู่ชอบหาเรื่องทะเลาะ ทุบตีแต่เด็กๆ และมักมีปัญหากับย่าเลี้ยง เลยเป็นคนไม่ค่อยยอมคน และค่อนข้างมีอาการทางประสาท เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย) สมัยเรียนมหาลัยเรามักจะหลบไปห้องสมุดมหาลัยบ่อยๆ ไม่อยากอยู่บ้าน แต่พอเรียนจบแล้วก็ไม่มีที่ให้หลบ ก็ต้องทนฟังหนักขึ้นๆ ไม่รู้จะทำไง อยากจะออกไปอยู่หอคนเดียวก็ถูกรั้งเอาไว้ เบื่อจริงๆครับ กลัวสุขภาพจิตตัวเองจะเสียไปมากกว่านี้ เท่าที่ดูจะเป็นโรคซึมเศร้าระยะอ่อนๆแล้วด้วย อยากขอคำแนะนำครับ
เบื่อหน่ายกับปัญหาการเงินในครอบครัว
http://pantip.com/topic/34563168
จากปัญหาโดยรวมในกระทู้ข้างต้น ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์ที่ให้กำลังใจ และ จขกท. จะนำไปปรับใช้ต่อไปครับ แต่ก็มีอยู่อีกเรื่องที่รบกวนใจ จขกท. อยู่ทุกวันทุกเวลาเสมอ โดยเฉพาะช่วงวันหยุด พ่อเราชอบบ่นเรื่องปัญหาการเงินและปัญหาเกี่ยวกับแม่เรา ชอบด่าว่าแม่เราเสียๆหายๆ ว่าทำไมต้องก่อหนี้มากมาย ไม่ยอมปรึกษาคนในครอบครัว หนี้ถ่ายเทไปทางพี่น้องฝั่งแม่บ่อยมาก ที่ผ่านมาถ้าไม่มีเค้า เราก็ไม่มีทางเรียนจบได้ เค้าลำบากคนเดียว หาเงินมา เลือดตาแทบกระเด็น(ทั้งๆที่ตอนเราเรียนมัธยมแทบไม่ได้ทำมาหากินอะไรเลย ปล่อยแม่หากินคนเดียว จนมีหนี้สินพอกพูนขึ้นมามหาศาล)
เท่าที่เราพิจารณาดูสิ่งที่พ่อพูดขึ้นมาไม่จริงเลย จริงอยู่ว่าพ่อช่วยเหลือเราเรื่องการเรียน ส่งเสริมการเรียน ไม่ให้ไปเกเรเหมือนคนอื่นก็จริง แต่เรื่องการเงินมันไม่ใช่ บางทีเราก็อยากจะพูดให้เค้ารู้ตัวว่าสิ่งที่พูดมามันเป็นความเท็จทั้งหมด แต่เราก็พูดไม่ได้ ด้วยความที่เค้าเป็นพ่อ จำได้ว่าเคยพูดไปรอบนึง ก็โวยวายๆด่าว่าเราเสียๆหายๆลั่นบ้าน จนเราร้องไห้ออกมา ก็เข้ามาปลอบ แล้วจากนั้นเวลาที่อยู่ด้วยกันกับพ่อ พ่อก็จะบ่นอยู่เรื่อยๆๆ ทุกครั้ง ตั้งแต่สมัยเราเรียนจนเราเรียนจบมหาลัย จบมาทำงาน เราเองก็ฟังเรื่องเดิมๆ รับรู้เรื่องเดิมๆ
จนตอนนี้เวลานี้แทบจะทนไม่ไหว เพราะเราเองก็โตแล้ว มีรายได้แล้ว จะมาฟังเค้าอยู่ตลอดมันเสียเซลล์สมองไปมาก ยอมรับว่าพ่อเราเป็นคนที่คิดลบมากๆ ไม่ไหวจริงๆ (สมัยเด็กๆ ปู่กับย่า เลิกกัน ปู่ชอบหาเรื่องทะเลาะ ทุบตีแต่เด็กๆ และมักมีปัญหากับย่าเลี้ยง เลยเป็นคนไม่ค่อยยอมคน และค่อนข้างมีอาการทางประสาท เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย) สมัยเรียนมหาลัยเรามักจะหลบไปห้องสมุดมหาลัยบ่อยๆ ไม่อยากอยู่บ้าน แต่พอเรียนจบแล้วก็ไม่มีที่ให้หลบ ก็ต้องทนฟังหนักขึ้นๆ ไม่รู้จะทำไง อยากจะออกไปอยู่หอคนเดียวก็ถูกรั้งเอาไว้ เบื่อจริงๆครับ กลัวสุขภาพจิตตัวเองจะเสียไปมากกว่านี้ เท่าที่ดูจะเป็นโรคซึมเศร้าระยะอ่อนๆแล้วด้วย อยากขอคำแนะนำครับ