สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 3
เห็นเด็กพวกนี้แล้ว อยากจะบอกว่าถ้าไม่อยากเรียนนักก็บอกพ่อแม่ไปเลยว่าไม่อยากเรียน แล้วให้พ่อแม่เอาเงินไปให้ทุนเด็กที่เขาอยากเรียนจริง ๆ แต่ไม่มีเงินเรียนแทนดีกว่า จะได้ win-win ทั้งคู่ คนอยากเรียนจะได้มีโอกาสเรียน คนไม่อยากเรียนจะได้ไม่ต้องฝืนใจเรียน
แล้วตอนหลังอย่ามาร้องว่า "พ่อแม่รังแกฉัน" แล้วกัน
เจอรูปนี้ในเพจ เครือข่าย "เพื่อนหนังสือ" เลยเอามาให้ดูกันเล่น ๆ ประกอบกระทู้นี้
แล้วตอนหลังอย่ามาร้องว่า "พ่อแม่รังแกฉัน" แล้วกัน
เจอรูปนี้ในเพจ เครือข่าย "เพื่อนหนังสือ" เลยเอามาให้ดูกันเล่น ๆ ประกอบกระทู้นี้
สมาชิกหมายเลข 6749801 ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 1068780 ขำกลิ้ง, โมริชิตะอากาเนะ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3585348 ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 2346397 ถูกใจ, ซูเฟล่เนยแข็ง กับซอสปู ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1219477 ขำกลิ้ง, -อับดุลเอ้ย!--ถามอะไร--ตอบได้- ขำกลิ้ง, เทพซ่า007 ขำกลิ้ง, Suthirat ขำกลิ้งรวมถึงอีก 108 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 26
พี่เป็นอาจารย์ สอนนักศึกษาอายุไล่ๆ กับน้องเจ้าของกระทู้นี่แหละ บอกเลยว่าเด็กๆ มีทุกแบบ
ตั้งแต่ขยัน มาตรงเวลา ตั้งใจมาก ทำการบ้านเอง แต่ทำข้อสอบไม่ได้ แบบนี้จะน่าเห็นใจมาก
หรือตั้งใจมาก และเรียนได้ดีจริงๆ
หรือนั่งกวนโอ้ยอาจารย์ในห้องทุกคาบ คือมาเข้าเรียนไปอย่างนั้น ทำท่าเหมือนเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา คุยกับเพื่อน เล่นโทรศัพท์ตลอดเวลา แต่กวาดเอทุกตัว
หรือเข้าเรียนบ้างไม่เข้าบ้าง สอบได้กลางๆ
หรือไม่เข้าเรียนเลย ก็ได้เอ นักศึกษาแบบนี้ยอมรับเลยว่าเก่งจริง มีจริงนะคะ ไม่ค่อยได้เห็นหน้าในห้อง แต่สอบมาคะแนนสูงลิ่ว
กับพวกสุดท้าย คือไม่เข้าเรียน ไม่ทำการบ้าน รายงานก็กาฝากเกาะเพื่อนมันทุกงาน สอบก็ส่งกระดาษเปล่า สุดท้ายก็เอฟซ้ำแล้วซ้ำเล่า บางวิชาเอฟห้ารอบเข้าไปแล้วก็ไม่สำนึก
บอกได้คำเดียวว่าสัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม คนที่เป็นแบบสุดท้าย ถ้าไม่สามารถเปลี่ยนมุมมอง ไม่ยอมโต หรือไม่เกิดเหตุการณ์อะไรที่ทำให้ต้องผลักดันตัวเองให้ถึงขีดสุด เขาไม่เปลี่ยนตัวเองแน่ค่ะ เข้าใจนะว่าห่วงเพื่อน แต่มันยากมากที่จู่ๆ เขาจะเปลี่ยนจากขี้เกียจมาเป็นตั้งใจได้ โตจนเข้าเรียนมหาวิทยาลัย นั่นหมายความว่าอายุ 17 - 18 ไม้แก่ดัดยากแล้วค่ะ
ตั้งแต่ขยัน มาตรงเวลา ตั้งใจมาก ทำการบ้านเอง แต่ทำข้อสอบไม่ได้ แบบนี้จะน่าเห็นใจมาก
หรือตั้งใจมาก และเรียนได้ดีจริงๆ
หรือนั่งกวนโอ้ยอาจารย์ในห้องทุกคาบ คือมาเข้าเรียนไปอย่างนั้น ทำท่าเหมือนเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา คุยกับเพื่อน เล่นโทรศัพท์ตลอดเวลา แต่กวาดเอทุกตัว
หรือเข้าเรียนบ้างไม่เข้าบ้าง สอบได้กลางๆ
หรือไม่เข้าเรียนเลย ก็ได้เอ นักศึกษาแบบนี้ยอมรับเลยว่าเก่งจริง มีจริงนะคะ ไม่ค่อยได้เห็นหน้าในห้อง แต่สอบมาคะแนนสูงลิ่ว
กับพวกสุดท้าย คือไม่เข้าเรียน ไม่ทำการบ้าน รายงานก็กาฝากเกาะเพื่อนมันทุกงาน สอบก็ส่งกระดาษเปล่า สุดท้ายก็เอฟซ้ำแล้วซ้ำเล่า บางวิชาเอฟห้ารอบเข้าไปแล้วก็ไม่สำนึก
บอกได้คำเดียวว่าสัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม คนที่เป็นแบบสุดท้าย ถ้าไม่สามารถเปลี่ยนมุมมอง ไม่ยอมโต หรือไม่เกิดเหตุการณ์อะไรที่ทำให้ต้องผลักดันตัวเองให้ถึงขีดสุด เขาไม่เปลี่ยนตัวเองแน่ค่ะ เข้าใจนะว่าห่วงเพื่อน แต่มันยากมากที่จู่ๆ เขาจะเปลี่ยนจากขี้เกียจมาเป็นตั้งใจได้ โตจนเข้าเรียนมหาวิทยาลัย นั่นหมายความว่าอายุ 17 - 18 ไม้แก่ดัดยากแล้วค่ะ
สมาชิกหมายเลข 3110717 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4012935 ถูกใจ, winter_peace ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3585348 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2346397 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1303730 ถูกใจ, เข้ามากดปุ่ม ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2660278 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1476906 ถูกใจ, Lady1412 ถูกใจรวมถึงอีก 15 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 23
เราเป็นเหมือนเพื่อนจขกท.นะคะ ไม่ค่อยเข้าเรียน จนมีคนด่าเราว่าเราไม่ตั้งใจเรียน สงสารแม่เมิงจัง พอคะแนนสอบเราได้ท๊อปหลายวิชา และผ่านทุกตัว แต่ไอ้คนที่ว่าเราเข้าเรียนทุกครั้ง แต่สอบไม่ผ่านสักวิชา คะแนนต่ำมาก จนแม่มันมาถามเราว่ามันเรียนยากมากหรอ เราก็ตอบได้แค่ ก็ยากอยู่ แต่สิ่งที่แม่มันไม่รู้คือ รู้เขาเข้าเรียนทุกครั้งจริง แต่พออาจารย์สอน สิ่งที่มันทำคือ เล่นเกม กดโทรศัพท์ นั่งคุย บางวิชาหนังสือไม่มี ที่เราจะบอกคือ "การไม่เข้าเรียน ไม่จำเป็นว่าคนแบบนี้จะนิสัยแย่ ไม่แคร์คนส่งมาเรียน แต่ไอ้พวกที่เข้าเรียน แล้วไม่ตั้งใจนั้นแย่กว่า อุส่าเข้าเรียนครบแต่ไม่ได้ความรู้อะไรสักอย่าง" อันนี้คหสต.
สมาชิกหมายเลข 5152741 ขำกลิ้ง, winter_peace ทึ่ง, Your Sweet Honey ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1244651 สยอง, สมาชิกหมายเลข 2088318 ถูกใจ, เทพซ่า007 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2881822 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1476906 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 799040 ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 1357849 ถูกใจรวมถึงอีก 3 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
คนที่ไม่ตั้งใจเรียนไม่สงสารพ่อแม่บ้างหรอคะ ?
เบสออนเพื่อนเรานะคะ เข้าห้องเรียนนับครั้งได้ การบ้านถ้ายากทำไม่ได้ก็ไม่ทำ คลาสเช้าก็เทอมนึงเข้าไม่เกิน 3ครั้ง สุดท้ายเรียนไม่รู้เรื่อง อ่านเองไม่เข้าใจ ก็ดร็อปสิคะ ไม่เข้าห้องสอบค่ะ บางวิชาเข้าไปก็เอฟ เตือนมันแล้วทุกเทอม ก่อนสอบโทรมาบ่นตลอด "มึ๊งงง กุอ่านไม่ทันแน่เลย กุทำยังไงดี เทอมหน้ากุจะตั้งใจเรียนละ กุจะอ่านหนังสือแต่เนิ่นๆ" สุดท้าย ก็เหมือนเดิม เหนื่อยใจกับมันค่ะ ไม่รู้จะพูดจะบอกยังไงแล้ว ล่าสุดบอกว่าจะไม่เข้าสอบวิชา.... เพราะอ่านไม่ทัน จะสอบอาทิตย์หน้า ผ่านไปสองวัน ไปเที่ยวกับแฟนที่ชะอำ เราเห็นมันอัพรูปแล้วอึ้งไปเลยค่ะ เพลียยยย
ปล. เราเรียนมหาลัยที่ไม่ต้องเช็คชื่อ แล้วก็เรียนคณะที่ไม่มีคะแนนเก็บต้องอ่านหนังสือสอบอย่างเดียวค่ะ
เริ่มนะคะ บอกคนอื่นว่าไม่ไหว ยาก ทั้งๆที่ความจริงแล้วมันไม่ได้ยากขนาดนั้น ในความคิดของคุณ คุณอาจคิดว่าคุณทุ่มเทแล้ว แต่ในความจริงคือคุณยังไม่ได้ลงมือทำสักนิด คณอาจคิดว่าการอ่านหนังสือ 4-5 ชั่วโมงถือเป็นเรื่องสุดยอดแล้ว แต่คุณอย่าลืมว่าระหว่าง 4-5 ชั่วโมงนั้น คุณมี สติ กับสมาธิเต็ม 4-5 ชม. รึเปล่า ไม่ใช่ว่าอ่านครี่งชั่วโมงแล้วเอาโทรศัพท์มาเล่นสักครึ่งชั่วโมงหรอ
เราอยากให้คุณมองตัวเองบ้าง พ่อแม่จ่ายค่าเทอมมาให้เรียนหนังสือ แต่เข้าเรียนแทบนับครั้งได้ พอถึงตอนสอบไม่รู้เรื่องอะไรสักอย่าง ขอให้เพื่อนติวให้ แต่เพื่อนติวยังไงมันก็ไม่เหมือนอาจารย์สอน อาจารย์คนที่ออกข้อสอบให้คุณทำ สุดท้ายเป็นไง ไม่เข้าห้องสอบ ดร็อป ติด w เทอมหน้าเรียนใหม่ แฮปปี้ลัลล้ากว่าเดิม "วิชานี้กุเรียนมาแล้ว สบายๆ" สุดท้ายเป็นไง ???
เราไม่แน่ใจว่าคุณอยากเรียนจบมั้ย แต่เราแน่ใจว่าคุณไม่ได้เห็นคุณค่าในการเรียนหนังสือ คุณถึงทำตัวแบบนี้ การที่คุณบอกว่าคุณทำไม่ได้ คุณลองเปรียบเทียบการกระทำของตัวเองกับคนอื่นดูบ้างมั้ย ว่ามันต่างกันราวฟ้ากับเหว คุณจำไว้นะ ที่คุณเกรดไม่ดี "คุณไม่ได้โง่ แต่ความอดทนคุณต่ำ" นู่นนิดนี่หน่อยก็เหนื่อย ไม่ทน หนังสืออ่านแล้วน่าเบื่อก็ไม่อ่าน เข้าเรียนแล้วอึดอัดก็ไม่เข้า คุณเป็นเเบบนี้ไง คุณถึงไม่เคยได้เกรดดีๆกับเขา ฟังอีกครั้งนะ "คุณไม่ได้โง่"
พอคุณไม่ได้ลงมือทำ คุณก็บอกพ่อแม่ว่าคุณทำไม่ได้ และแน่นอนอยู่แล้ว พ่อแม่พร้อมที่จะเข้าใจเราเสมอ แต่อยากถามคุณว่า คุณเห็นใจพ่อแม่คุณบ้างไหม เขารักคุณมากขนาดไหน ทุกวันนี้พ่อแม่เลี้ยงคุณได้ แล้วถ้าสักวันนึงพ่อแม่แก่ตัวลงไป คุณจะเลี้ยงพ่อแม่คุณได้ไหม เราขอไม่พูดถึงเรื่องบ้านรวย กองมรดกพันล้านนะ เพราะยังไงมันก็หมดได้ ถ้าไม่รู้วิธีหาเพิ่ม ถ้าพ่อแม่คุณอยากกินอาหารญี่ปุ่น อาหารเกาหลี บิงซู กาแฟแก้วเกือบ 200 เค้กชิ้นละ 100กว่าบาท บอนชอน หมูจิ้มชีส หรืออื่นๆ คุณจะพาเขาไปกินแบบไม่อั้นได้มั้ย (แบบที่เขาเลี้ยงคุณอยู่ทุกวันนี้) หรือคุณจะบอกเขาว่าให้เขาอดทนเพราะคุณไม่มีเงินซื้อให้เขากิน คุณไม่รู้สึกละอายบ้างเลยหรอ ?
คุณจงทำให้พ่อแม่คุณภูมิใจบ้างเถอะ ชีวิตนี้คุณเกิดมา 20กว่าปี ไม่รู้พ่อแม่มอบความสุขให้คุณตั้งกี่ครั้ง กับไอแค่ตั้งใจเรียนหนังสือ ทำมันออกมาให้ดีที่สุดเท่าที่คุณจะสามารถทำได้ มันอาจไม่เพอเฟคเลิศเลอเหมือนคนอื่น แต่อย่างน้อยคุณก็ทำดีที่สุดแล้ว ไม่ใช่ไม่ทำอะไรเลยแล้วมาบอกว่าไม่ไหว คุณอะขี้ขลาด โกงตัวเอง และโกงพ่อแม่ของคุณด้วย
เราเข้าใจอยู่นะว่าการเรียนจบไม่ได้การันตีการปรระสบความสำเร็จในชีวิต แต่มันก็เป็นเครื่องทดสอบเราอย่างนึงไม่ใช่หรอ ว่าเรามีความรับผิดชอบในชีวิตตัวเองระดับไหน
คุณลองคิดภาพดูสิ การที่พ่อแม่ของคุณต้องคอยตอบคำถามญาติพี่น้อง ป้าข้างบ้าน เพื่อนพ่อเพื่อนแม่ ว่าลูกตัวเองยังเรียนไม่จบทั้งๆที่เกินกำหนดระยะเวลาเรียนแล้ว พ่อแม่ของคุณจะมีความสุขกับการที่ต้องพูดประโยคเหล่านั้นมั้ย พ่อแม่ของคุณจะรู้สึกยังไง หน้าจะชาไหมที่ต้องตอบคำถามนี้กับคนอื่น
สุดท้าย ต้องขอโทษด้วยนะคะที่มาบ่นเหมือนคนบ้าแบบนี้ แต่อยากให้เพื่อนๆตั้งใจเรียน จะทำอะไรคิดถึงพ่อแม่เยอะๆ
สุดท้ายจริงๆ คือขอให้เพื่อนๆโชคดีกับฤดูกาลไฟนอลนี้นะคะ ไปแล้วค่ะ บายยยย