เรามาใช้ชีวิตที่เกาหลี ชีวิตทำมาหากิน เวลาว่างไม่ค่อยมีค่ะ มีรุ่นพี่คนนึง นางเป็นติ่งเกาหลี ไม่สนิทกับเรานัก นางเห็นว่าเรามาอยู่ที่นี่ก็ให้หาของต่างๆนาๆ เช่น เสื้อผ้า รองเท้า ซึ่งเราไม่ค่อยรุ้จักหรอก "ว่างๆไปดูราคารองเท้าคู่นี้ให้หน่อยดิ" เราก็ตอบ โอเคถ้าว่างไปเดินเล่นเด่วดูให้ หามาหน่อยดิว่าแบรนด์นี้มันขายที่ห้างไหน นางก็ไม่รู้ ไม่หา วันต่อมาก็ให้ดูนั่นดูนี่ให้อีก เราไม่อยากเสียน้ำใจ ก็บอกว่าว่างเด่วดูให้ตลอดๆ ละวันนี้นางบอกให้ไปตึก jyp ไปดูวันเวลามิ๊ตแอนด์กรี๊ด นักร้องวงนึง เราก็อืมนะ ปกติมันจะบอกในเว็ปหรือในเพจ หรือในกรุ๊ปแฟนคลับป่ะ พวกวันเวลางานต่างๆ เราบอกว่าไม่รุ้จะไปสืบให้ยังไงจริงๆ มันคงไม่ติดป้ายประกาศหน้าตึกหรอกใช่มั้ยคะ นางก็ให้เราไปถามโอปป้าซิ โอปป้าไหนอีก เราอยุ่คนเดียว เราไม่ใช่ติ่งเพลงเกาหลี คือจริงๆ เราก็ไม่อะไรหรอก ตอบตกลงแกทุกทีไม่เคยปฏิเสธ แต่บ่อยไปก็รำคาญป่ะ มันไม่ได้มีเวลาเยอะขนาดนั้นอ่ะ ทำมาหากินอ่ะ ละไปแล้วได้อะไรคะ ค่ารถค่าลาอีก โอ้ยเบื่อนาง
บ่นติ่งเกาหลีบางคน เบื่อ เหนื่อย หน่าย