นี่เปนกระทู้แรก ของเราค่ะ ถ้าใช้ภาษาหรือคำพูดที่ไม่เหมาะสม ขออภัยไว้ ณ ที่นี่ ด้วยนะคะ
เรื่องมีอยู่ว่า เรา เติบโตมากับตายายค่ะ พ่อกับแม่เอาเรามาให้ยายเลี้ยงตั้งแต่ 2ขวบ เรามีพี่ชาย 1 คนค่ะ เรากับพี่ชาย อยู่กับตายาย มาตลอดค่ะ โดยที่ทั้งพ่อและแม่ ไม่เคยส่งเสียเลยค่ะ ยายเล่าให้ฟังว่า แม่ส่งเงินให้ ช่วงแรกๆ แล้วก้หายไปเรย ทั้งพ่อและแม่หายไปจากชีวิตเรา ทั้งคู่เรยค่ะ จนเราอายุได้ 16 ปีค่ะ เราก็มีครอบครัว มีลูก 1 คน เราก้ออกไปอยู่บ้านแม่แฟน ลำบากมากค่ะ แฟนฐานะจน ย้ำว่าจนค่ะ เราก็อายุยังน้อย แล้วยังมีลูกอีก แต่ก็ทนค่ะ เพราะคิดว่าทำตัวเอง งานอะไรที่ได้เงินทำหมดค่ะ (งานสุจริต) เป็นพี่เลี้ยงเด็ก ล้างจานร้านอาหารตอนกลางคืน ทำรายงานให้เพื่อน ขายของในเน็ต ทำสวน พ่อแม่ก้ไม่มีเหมือนคนอื่น แฟนก็ชอบทำร้ายร่างกายค่ะ ลูกอายุได้ 2 เดือน เราก็กลับมาอยู่กับยายค่ะ ยายก้ไม่ได้มีฐานะ จนลูกอายุ เกือบ 1 ขวบ พ่อติดต่อมาค่ะ เราก็อายุ 17 ปี เราก็ดีใจมากค่ะ เพราะรอเค้ามาตลอด ไม่นานแม่ก็ติดต่อมาค่ะ เราดีใจมาก ที่จะได้มี พ่อแม่เหมือนคนอื่น เจอใครก็บอกเค้าไปทั่วค่ะ ว่าพ่อแม่เรากลับมาแล้ว (ปมตอนเด็กๆโดนล้อว่า ไม่มีพ่อแม่ค่ะ) เราก้ยังไม่ได้ไปอยู่กับเค้าเพราะเรามีครอบครัวแล้ว
เข้าเรื่องเลยนะคะ แม่ก็กลับมาอยู่กับเราอยู่กับยายค่ะ แม่โมโหร้ายมาก ชอบด่าทอ เสียงดังๆ พูดอะไรไม่เข้าหูเค้าก็ จะด่า เสียๆหายๆ พูดอีกอย่าง เค้าก้แปลความหมายไปอีกอย่าง จนทะเลาะกันบ่อยๆ ชอบเอาเรื่องตอนที่เราเด็กๆมาพูดว่า พ่อบอกให้เค้าทำแท้งตอนท้องเรา เค้ายังไม่ทำเลย ไม่งั้นเราคงไม่ได้เกิด มีวันนึง เราถูบ้านอยู่ เค้าก้ด่า ก้ว่าเรา เราก็บ่นๆว่ารำคาญ เค้าปากระป๋องโค้กใส่หัวเราค่ะ แล้วก็เดิมมาชี้หน้าด่า จิ้มที่หน้าผาก เราก็เดินหนีค่ะ เค้าก็ยังเดินตามเอาไม้ปาใส่เราค่ะ พอเรากลับเข้าบ้าน เค้าก็หาเรื่องอีกค่ะ ปาแจกัน ปาขวดนม ปาข้าวของแตก ไปหมด ลูกเราเห็นก็ร้องไห้ค่ะ ไม่เข้าใกล้แม่เราเรย สุดท้ายเราย้ายออกมาเช่าบ้านอยู่กันเอง 3 คนเรา แฟน แล้วก้ลูกค่ะ แม่ก็มาขอโทษค่ะ แล้วขอมาอยู่ด้วย เราก็ให้มาค่ะ เคยมีครั้งนึง พ่อมารับไปเที่ยวค่ะ ไปกันหลายคน มีเรา ลูกเรา แฟนเรา ยาย น้อง และแม่ค่ะ อยู่ๆแม่ก็เป็นอะไรไม่รู้ค่ะ หงุดหงิด บอกว่าพ่อมองผู้หญิงคนอื่น เราก้งง ยังไม่เห็นผู้หญิงที่ไหนเลย เที่ยวเริ่มไม่สนุก เลยขนของกลับบ้านค่ะ นั่งรถมาแม่ก็พูดตลอดทาง ว่า ใครจะยุ่งกับพ่อต้องข้ามศพเค้าไปก่อน ต่างๆนานา ค่ะ จนจับใจความได้ว่า เค้าหึงเรากับพ่อค่ะ พ่อแท้ๆนะคะ แฟนเราบอกว่า แม่เราต้องไม่ปรกติแน่ๆ จนถึงบ้าน พ่อเราก้กลับบ้านเค้าค่ะ แม่เราก็ยังไม่เลิกหงุดหงิด แล้วก้มาดุด่าลูกเรากับแฟนเรา ว่าเล่นกันเสียงดังไม่มีความเกรงใจ จนเรารำคาญเลยพูดไปว่า เด็กก็ต้องเล่นเสียงดังบ้าง มันยังไม่รู้เรื่อง แม่ก้ว่าเราเข้าข้างลูกกับแฟน เข้ามาตบตีเราค่ะ จิกหัวเลยค่ะ ตบตีแบบเหมือนคนมีเรื่องกัน ไม่ใช่แม่ลูกกัน เราก็บอกให้เค้าหยุดแฟนก็เข้ามาห้าม เค้าก็ไม่ปล่อยมือเค้าจิกหัวเราอยู่ค่ะ เราเลย จิกหัวเค้าคืนค่ะ เพื่อให้เค้าปล่อยมือจากเรา (ทุกวันนี้ยังรู้สึกผิดค่ะ เพราะกลัวว่าลูกเราจะทำกับเราแบบนี้บ้าง) สุดท้ายเค้าก้ปล่อยค่ะ แล้วก้พูดเหมือนเดิม ว่าถ้าเค้าทำแท้ง เราก็ไม่ได้เกิด หาว่าจะแย่งพ่อด่าสารพัด เราเสียใจมากค่ะ ได้แต่ร้องไห้ ได้แต่คิดว่า นี่หรือ คนเป็นแม่ คนที่เรารอคอยมาตลอด ที่ผ่านมา เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอยู่บ่อยๆแม่จะชอบมีอาการแบบนี้กับเราตลอด ด่าว่าเรา เราร้องไห้จนไม่ร้องอีกเลย ยายก็บอกว่า ไม่ต้องคิดมาก จะไม่ให้คิดมากก็ไม่ได้ค่ะ เพราะเค้าไม่มีอาการแบบนี้กับพี่ชายเลยค่ะ รักพี่ชายเรา ไม่เคยดุด่า ไม่เคยตบตี แล้วมารู้ทีหลังอีกว่า เค้าแอบติดต่อกับพี่ชายเรามาตลอด แอบส่งเงินให้กัน ส่งเงินมาซื้อรถมอเตอร์ไซต์ให้พี่ชาย ทั้งๆที่เราก็เป็นลูกเค้าเหมือนกัน แต่ทำไมเค้าถึงทำกับเราแบบนี้ แล้วเค้าก้ไปอยู่กับพ่อค่ะ เราก็ไม่ค่อยยุ่งกับเค้าอีกค่ะ เจอกันทีเค้าก็พูดกระแทก-ดันเราค่ะ เราเฉยๆ ได้แต่คิด นี่หรือแม่ จนลูกอายุประมาณเกือบ 2 ขวบครึ่ง เราก็เลิกกับแฟนค่ะ แล้วมาอยู่กับพ่อแม่แล้วก็พี่ชายค่ะ พ่อได้ส่งแม่ไปรักษาอาการแบบนี้ค่ะ หมอบอกว่า ที่แม่เราเป็นแบบนี้เพราะ เสพสารเสพติดเป็นจำนวนมาก มานาน ทำให้ มีอาการโมโหร้าย หงุดหงิดแบบนี้ค่ะ ลูกเรากลัวแม่เราอยู่พักใหญ่ๆถึงขนาดเราเข้าห้องน้ำ หรือพ่อเราเข้าห้องน้ำ มานั่งเฝ้าหน้าห้องน้ำเลยค่ะ เพราะกลัวแม่เรา
พอแม่ออกมาจากโรงพยาบาลก็เป็นเหมือนเดิมค่ะ แต่ไม่เลวร้ายเท่าเมื่อก่อน แต่ความรู้สึกที่เรามีต่อแม่ เราก็ขอยอมรับค่ะ ว่าเราไม่รักแม่สักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้เกลียดค่ะ ทุกวันนี้ก็ยังอยู่ด้วยกันค่ะ เค้าก็ดีบ้างร้ายบ้าง เราก็ไม่คิดมาก เฉยๆมาตลอด จนครั้งนี้ ที่เราต้องมาขอระบาย เพราะเค้าเอาเหตุการณ์ เรื่องเก่ามาพูดค่ะ(เรื่องที่เค้าปากระป๋องโค้กใส่หัวเราค่ะ) ทำให้เรานึกถึงเราก็เอามาคิดอีกค่ะ แอบนอนร้องไห้ น้อยใจ ทำไมมีแม่ไม่เหมือนคนอื่น ไม่ได้เลี้ยงเรากับพี่ชายเลยเกือบ20ปี ยังมาทำกันแบบนี้อีก เค้าชอบพูดว่าเค้ามีบุญคุณทำให้เราได้เกิดมาค่ะ ในฐานะที่เราก็เป็นแม่คนเหมือนกัน เราขอพูดเลยค่ะ ว่าการทำให้เกิดมากับการเลี้ยงดูจนเติบโต การเลี้ยงดูลำบากกว่าการให้กำเนิดเยอะค่ะ ที่ผ่านมาเราเห็นความลำบากของยายมาตลอดเรารักยายมากกว่าแม่ก็ว่าได้ ยายเลี้ยงดูเรา ส่งเราเรียน เราเจ็บป่วยก็มีแต่ยายที่ดูแล รู้ทั้งรู้ว่าที่แม่เป็นแบบนี้เพราะเค้าไม่ปรกติ แต่เราก็ทำใจไม่ได้ เพราะเค้าเป็นกับเราคนเดียว หลายครั้งที่เราต่อว่าแม่ในใจค่ะ
เราเลยอยากจะรู้ว่า ที่เรารู้สึกไม่ดีกับแม่เราบาปมากมั้ยคะ หรือว่า เราต้องคิดอยู่เสมอ ว่า ยังไงเค้าก็เป็นแม่ทำให้เราได้เกิดมาถึงจะไม่ได้เลี้ยงดู
เค้าทำอะไรเราก็ต้องยอมต้องทน แต่ก่อนจะแนะนำเรา เราอยากให้ เพื่อนๆคิดว่าเพื่อนๆมีแม่แบบเราก่อนนะคะ จะได้เข้าใจกันมากขึ้น ขอถามอีกเรื่องนึงค่ะ เราชอบคิดอะไรเพลินๆค่ะ แต่ส่วนมากจะเป็นเรื่องเก่าๆเก็บมาคิด บางทีอยู่คนเดียวคิดไปคิดมาร้องไห้ค่ะ ชอบปวดหัวข้างเดียว เวลาไปทำงานจะมีคนถามตลอดว่าเครียดอะไรรึเปล่า ไม่ยิ้มเรย เราก็มีเรื่องคิดจริงค่ะ แต่ตอบไปว่า ไม่ได้เป็นอะไร แบบนี้เราเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่าคะ
ขอบคุณที่แนะนำค่ะ
ไม่รักแม่ บาปมั้ยคะ????
เรื่องมีอยู่ว่า เรา เติบโตมากับตายายค่ะ พ่อกับแม่เอาเรามาให้ยายเลี้ยงตั้งแต่ 2ขวบ เรามีพี่ชาย 1 คนค่ะ เรากับพี่ชาย อยู่กับตายาย มาตลอดค่ะ โดยที่ทั้งพ่อและแม่ ไม่เคยส่งเสียเลยค่ะ ยายเล่าให้ฟังว่า แม่ส่งเงินให้ ช่วงแรกๆ แล้วก้หายไปเรย ทั้งพ่อและแม่หายไปจากชีวิตเรา ทั้งคู่เรยค่ะ จนเราอายุได้ 16 ปีค่ะ เราก็มีครอบครัว มีลูก 1 คน เราก้ออกไปอยู่บ้านแม่แฟน ลำบากมากค่ะ แฟนฐานะจน ย้ำว่าจนค่ะ เราก็อายุยังน้อย แล้วยังมีลูกอีก แต่ก็ทนค่ะ เพราะคิดว่าทำตัวเอง งานอะไรที่ได้เงินทำหมดค่ะ (งานสุจริต) เป็นพี่เลี้ยงเด็ก ล้างจานร้านอาหารตอนกลางคืน ทำรายงานให้เพื่อน ขายของในเน็ต ทำสวน พ่อแม่ก้ไม่มีเหมือนคนอื่น แฟนก็ชอบทำร้ายร่างกายค่ะ ลูกอายุได้ 2 เดือน เราก็กลับมาอยู่กับยายค่ะ ยายก้ไม่ได้มีฐานะ จนลูกอายุ เกือบ 1 ขวบ พ่อติดต่อมาค่ะ เราก็อายุ 17 ปี เราก็ดีใจมากค่ะ เพราะรอเค้ามาตลอด ไม่นานแม่ก็ติดต่อมาค่ะ เราดีใจมาก ที่จะได้มี พ่อแม่เหมือนคนอื่น เจอใครก็บอกเค้าไปทั่วค่ะ ว่าพ่อแม่เรากลับมาแล้ว (ปมตอนเด็กๆโดนล้อว่า ไม่มีพ่อแม่ค่ะ) เราก้ยังไม่ได้ไปอยู่กับเค้าเพราะเรามีครอบครัวแล้ว
เข้าเรื่องเลยนะคะ แม่ก็กลับมาอยู่กับเราอยู่กับยายค่ะ แม่โมโหร้ายมาก ชอบด่าทอ เสียงดังๆ พูดอะไรไม่เข้าหูเค้าก็ จะด่า เสียๆหายๆ พูดอีกอย่าง เค้าก้แปลความหมายไปอีกอย่าง จนทะเลาะกันบ่อยๆ ชอบเอาเรื่องตอนที่เราเด็กๆมาพูดว่า พ่อบอกให้เค้าทำแท้งตอนท้องเรา เค้ายังไม่ทำเลย ไม่งั้นเราคงไม่ได้เกิด มีวันนึง เราถูบ้านอยู่ เค้าก้ด่า ก้ว่าเรา เราก็บ่นๆว่ารำคาญ เค้าปากระป๋องโค้กใส่หัวเราค่ะ แล้วก็เดิมมาชี้หน้าด่า จิ้มที่หน้าผาก เราก็เดินหนีค่ะ เค้าก็ยังเดินตามเอาไม้ปาใส่เราค่ะ พอเรากลับเข้าบ้าน เค้าก็หาเรื่องอีกค่ะ ปาแจกัน ปาขวดนม ปาข้าวของแตก ไปหมด ลูกเราเห็นก็ร้องไห้ค่ะ ไม่เข้าใกล้แม่เราเรย สุดท้ายเราย้ายออกมาเช่าบ้านอยู่กันเอง 3 คนเรา แฟน แล้วก้ลูกค่ะ แม่ก็มาขอโทษค่ะ แล้วขอมาอยู่ด้วย เราก็ให้มาค่ะ เคยมีครั้งนึง พ่อมารับไปเที่ยวค่ะ ไปกันหลายคน มีเรา ลูกเรา แฟนเรา ยาย น้อง และแม่ค่ะ อยู่ๆแม่ก็เป็นอะไรไม่รู้ค่ะ หงุดหงิด บอกว่าพ่อมองผู้หญิงคนอื่น เราก้งง ยังไม่เห็นผู้หญิงที่ไหนเลย เที่ยวเริ่มไม่สนุก เลยขนของกลับบ้านค่ะ นั่งรถมาแม่ก็พูดตลอดทาง ว่า ใครจะยุ่งกับพ่อต้องข้ามศพเค้าไปก่อน ต่างๆนานา ค่ะ จนจับใจความได้ว่า เค้าหึงเรากับพ่อค่ะ พ่อแท้ๆนะคะ แฟนเราบอกว่า แม่เราต้องไม่ปรกติแน่ๆ จนถึงบ้าน พ่อเราก้กลับบ้านเค้าค่ะ แม่เราก็ยังไม่เลิกหงุดหงิด แล้วก้มาดุด่าลูกเรากับแฟนเรา ว่าเล่นกันเสียงดังไม่มีความเกรงใจ จนเรารำคาญเลยพูดไปว่า เด็กก็ต้องเล่นเสียงดังบ้าง มันยังไม่รู้เรื่อง แม่ก้ว่าเราเข้าข้างลูกกับแฟน เข้ามาตบตีเราค่ะ จิกหัวเลยค่ะ ตบตีแบบเหมือนคนมีเรื่องกัน ไม่ใช่แม่ลูกกัน เราก็บอกให้เค้าหยุดแฟนก็เข้ามาห้าม เค้าก็ไม่ปล่อยมือเค้าจิกหัวเราอยู่ค่ะ เราเลย จิกหัวเค้าคืนค่ะ เพื่อให้เค้าปล่อยมือจากเรา (ทุกวันนี้ยังรู้สึกผิดค่ะ เพราะกลัวว่าลูกเราจะทำกับเราแบบนี้บ้าง) สุดท้ายเค้าก้ปล่อยค่ะ แล้วก้พูดเหมือนเดิม ว่าถ้าเค้าทำแท้ง เราก็ไม่ได้เกิด หาว่าจะแย่งพ่อด่าสารพัด เราเสียใจมากค่ะ ได้แต่ร้องไห้ ได้แต่คิดว่า นี่หรือ คนเป็นแม่ คนที่เรารอคอยมาตลอด ที่ผ่านมา เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอยู่บ่อยๆแม่จะชอบมีอาการแบบนี้กับเราตลอด ด่าว่าเรา เราร้องไห้จนไม่ร้องอีกเลย ยายก็บอกว่า ไม่ต้องคิดมาก จะไม่ให้คิดมากก็ไม่ได้ค่ะ เพราะเค้าไม่มีอาการแบบนี้กับพี่ชายเลยค่ะ รักพี่ชายเรา ไม่เคยดุด่า ไม่เคยตบตี แล้วมารู้ทีหลังอีกว่า เค้าแอบติดต่อกับพี่ชายเรามาตลอด แอบส่งเงินให้กัน ส่งเงินมาซื้อรถมอเตอร์ไซต์ให้พี่ชาย ทั้งๆที่เราก็เป็นลูกเค้าเหมือนกัน แต่ทำไมเค้าถึงทำกับเราแบบนี้ แล้วเค้าก้ไปอยู่กับพ่อค่ะ เราก็ไม่ค่อยยุ่งกับเค้าอีกค่ะ เจอกันทีเค้าก็พูดกระแทก-ดันเราค่ะ เราเฉยๆ ได้แต่คิด นี่หรือแม่ จนลูกอายุประมาณเกือบ 2 ขวบครึ่ง เราก็เลิกกับแฟนค่ะ แล้วมาอยู่กับพ่อแม่แล้วก็พี่ชายค่ะ พ่อได้ส่งแม่ไปรักษาอาการแบบนี้ค่ะ หมอบอกว่า ที่แม่เราเป็นแบบนี้เพราะ เสพสารเสพติดเป็นจำนวนมาก มานาน ทำให้ มีอาการโมโหร้าย หงุดหงิดแบบนี้ค่ะ ลูกเรากลัวแม่เราอยู่พักใหญ่ๆถึงขนาดเราเข้าห้องน้ำ หรือพ่อเราเข้าห้องน้ำ มานั่งเฝ้าหน้าห้องน้ำเลยค่ะ เพราะกลัวแม่เรา
พอแม่ออกมาจากโรงพยาบาลก็เป็นเหมือนเดิมค่ะ แต่ไม่เลวร้ายเท่าเมื่อก่อน แต่ความรู้สึกที่เรามีต่อแม่ เราก็ขอยอมรับค่ะ ว่าเราไม่รักแม่สักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้เกลียดค่ะ ทุกวันนี้ก็ยังอยู่ด้วยกันค่ะ เค้าก็ดีบ้างร้ายบ้าง เราก็ไม่คิดมาก เฉยๆมาตลอด จนครั้งนี้ ที่เราต้องมาขอระบาย เพราะเค้าเอาเหตุการณ์ เรื่องเก่ามาพูดค่ะ(เรื่องที่เค้าปากระป๋องโค้กใส่หัวเราค่ะ) ทำให้เรานึกถึงเราก็เอามาคิดอีกค่ะ แอบนอนร้องไห้ น้อยใจ ทำไมมีแม่ไม่เหมือนคนอื่น ไม่ได้เลี้ยงเรากับพี่ชายเลยเกือบ20ปี ยังมาทำกันแบบนี้อีก เค้าชอบพูดว่าเค้ามีบุญคุณทำให้เราได้เกิดมาค่ะ ในฐานะที่เราก็เป็นแม่คนเหมือนกัน เราขอพูดเลยค่ะ ว่าการทำให้เกิดมากับการเลี้ยงดูจนเติบโต การเลี้ยงดูลำบากกว่าการให้กำเนิดเยอะค่ะ ที่ผ่านมาเราเห็นความลำบากของยายมาตลอดเรารักยายมากกว่าแม่ก็ว่าได้ ยายเลี้ยงดูเรา ส่งเราเรียน เราเจ็บป่วยก็มีแต่ยายที่ดูแล รู้ทั้งรู้ว่าที่แม่เป็นแบบนี้เพราะเค้าไม่ปรกติ แต่เราก็ทำใจไม่ได้ เพราะเค้าเป็นกับเราคนเดียว หลายครั้งที่เราต่อว่าแม่ในใจค่ะ
เราเลยอยากจะรู้ว่า ที่เรารู้สึกไม่ดีกับแม่เราบาปมากมั้ยคะ หรือว่า เราต้องคิดอยู่เสมอ ว่า ยังไงเค้าก็เป็นแม่ทำให้เราได้เกิดมาถึงจะไม่ได้เลี้ยงดู
เค้าทำอะไรเราก็ต้องยอมต้องทน แต่ก่อนจะแนะนำเรา เราอยากให้ เพื่อนๆคิดว่าเพื่อนๆมีแม่แบบเราก่อนนะคะ จะได้เข้าใจกันมากขึ้น ขอถามอีกเรื่องนึงค่ะ เราชอบคิดอะไรเพลินๆค่ะ แต่ส่วนมากจะเป็นเรื่องเก่าๆเก็บมาคิด บางทีอยู่คนเดียวคิดไปคิดมาร้องไห้ค่ะ ชอบปวดหัวข้างเดียว เวลาไปทำงานจะมีคนถามตลอดว่าเครียดอะไรรึเปล่า ไม่ยิ้มเรย เราก็มีเรื่องคิดจริงค่ะ แต่ตอบไปว่า ไม่ได้เป็นอะไร แบบนี้เราเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่าคะ
ขอบคุณที่แนะนำค่ะ