คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
บอกท่านอย่างนี้ว่า กุศลจะเกิดด้วยเจตนาใน 3 กาล
1. ปุพพเจตนา คือ เจตนาก่อนที่ จะทำกุศล เมื่อมีความตั้งใจ ฝักใฝ่เตรียมพร้อม น้อมไปถวาย
เหล่านี้ก็เกิดกุศลเช่นกัน ในกรณีของคุณ คือขั้นตอนการจัดเตรียมสิ่งของที่จะถวาย จนถึงตอนบรรจุหีบห่อสำเร็จ
2. มุญจนเจตนา คือ เจตนา ขณะที่ทำกุศล คือเมื่อจัดเตรียมเรียบร้อย พร้อมที่จะถวาย ก็จัดส่งไปตามที่อยู่ตามวัดที่ขาดแคลน จนเมื่อของนั้นถึงที่หมายตามต้องการ เหล่านี้ก็เกิดกุศลเช่นกัน
3. อปรเจตนา คือ เจตนาหลังจาก ที่ให้ทาน คือเมื่อของๆเราไปถึงแล้ว ก็มีใจยินดีเป็นกุศล ว่าของๆเรานั้นจะเกิดประโยชน์ต่อผู้ได้รับอย่างแน่นอน หรือนึกถึงเมื่อไหร่ จิตใจก็ยินดีปราบปลื้ม เหล่านี้ก็เกิดกุศลเช่นกัน
พระพุทธศาสนามีใจเป็นใหญ่ เป็นประธาน สำเร็จด้วยใจ ฉะนั้น เมื่อตั้งใจดีแล้ว กุศลย่อมเกิดได้ในทั้ง 3 กาล ในความเห็นที่คุณแสดงมานั้น สมควรยิ่ง ให้ในสิ่งที่ขาด เหมาะสมยิ่งนัก เพราะผู้ที่ได้รับย่อมเห็นคุณค่าของที่ได้มากกว่า ผู้ที่มีสิ่งเหล่านั้นอยู่เหลือเฟือ
ไม่มีในพระไตรปิฎกว่า ให้ต่อหน้าหรือลับหลัง จะบุญน้อยบุญมากกว่ากัน ท่านมุ่งเน้นที่เจตนาในการให้
ได้ชื่อว่าให้แล้ว ต่อหน้าหรือลับหลังย่อมมีอานิสงส์เท่ากัน แต่สิ่งสำคัญกว่านั้นคือประโยชน์จากการที่คุณได้ให้ และผู้รับได้ประโยขน์เต็มที่จากสิ่งที่คุณให้ ไม่ใช่รับแล้วก็เอาไปกองๆรวมกันไว้ เพราะมันเยอะเกินไป และบางส่วนไม่ได้ใช้ประโยขน์เลย
ขออนุโมทนา
1. ปุพพเจตนา คือ เจตนาก่อนที่ จะทำกุศล เมื่อมีความตั้งใจ ฝักใฝ่เตรียมพร้อม น้อมไปถวาย
เหล่านี้ก็เกิดกุศลเช่นกัน ในกรณีของคุณ คือขั้นตอนการจัดเตรียมสิ่งของที่จะถวาย จนถึงตอนบรรจุหีบห่อสำเร็จ
2. มุญจนเจตนา คือ เจตนา ขณะที่ทำกุศล คือเมื่อจัดเตรียมเรียบร้อย พร้อมที่จะถวาย ก็จัดส่งไปตามที่อยู่ตามวัดที่ขาดแคลน จนเมื่อของนั้นถึงที่หมายตามต้องการ เหล่านี้ก็เกิดกุศลเช่นกัน
3. อปรเจตนา คือ เจตนาหลังจาก ที่ให้ทาน คือเมื่อของๆเราไปถึงแล้ว ก็มีใจยินดีเป็นกุศล ว่าของๆเรานั้นจะเกิดประโยชน์ต่อผู้ได้รับอย่างแน่นอน หรือนึกถึงเมื่อไหร่ จิตใจก็ยินดีปราบปลื้ม เหล่านี้ก็เกิดกุศลเช่นกัน
พระพุทธศาสนามีใจเป็นใหญ่ เป็นประธาน สำเร็จด้วยใจ ฉะนั้น เมื่อตั้งใจดีแล้ว กุศลย่อมเกิดได้ในทั้ง 3 กาล ในความเห็นที่คุณแสดงมานั้น สมควรยิ่ง ให้ในสิ่งที่ขาด เหมาะสมยิ่งนัก เพราะผู้ที่ได้รับย่อมเห็นคุณค่าของที่ได้มากกว่า ผู้ที่มีสิ่งเหล่านั้นอยู่เหลือเฟือ
ไม่มีในพระไตรปิฎกว่า ให้ต่อหน้าหรือลับหลัง จะบุญน้อยบุญมากกว่ากัน ท่านมุ่งเน้นที่เจตนาในการให้
ได้ชื่อว่าให้แล้ว ต่อหน้าหรือลับหลังย่อมมีอานิสงส์เท่ากัน แต่สิ่งสำคัญกว่านั้นคือประโยชน์จากการที่คุณได้ให้ และผู้รับได้ประโยขน์เต็มที่จากสิ่งที่คุณให้ ไม่ใช่รับแล้วก็เอาไปกองๆรวมกันไว้ เพราะมันเยอะเกินไป และบางส่วนไม่ได้ใช้ประโยขน์เลย
ขออนุโมทนา
แสดงความคิดเห็น
สังฆทานผ่านทางปณ.ด้วยการส่งไปในพัสดุ จะบอกแม่อย่างไรว่าได้อานิสงส์เหมือนกัน
อันที่จริงผมยังไม่ค่อยสนเรื่องบุญเท่ากับการที่พระสงฆ์ในท้องที่ขาดแคลนจะได้ใช้ประโยชน์จากสิ่งของปัจจัยนั้นเต็มที่
แม่ผมนิยมไปทำสังฆทานที่วัดในเมืองมีชื่อ ซึ่งผมก็เห็นว่า วัดก็มีข้าวของล้นวัด
ผมจึงต้องการส่งสังฆทานไปยังกลุ่ม วัดตาม อ.ชายขอบครับ