ผมเป็นผู้ชายคนหนึ่งครับที่มีความรักเหมือนกับผู้คนอื่นๆผมได้พบกับผู้หญิงคนหนึ่งครับเมื่อ28พฤศจิกายน2555ตอนนี้ก็ผ่านมาเป็นเวลาก็3ปีกับอีกหนึ่งเดือนแล้วครับที่โพ้สเล่าเรื่องวันเนี้ยก้อคือความรักของผมนั้นทุกทรมารมากแต่ก่อนความรักอาจจะเป็นสิ่งสวยงามช่วงคบกันใหม่ๆแต่คุณรู้ไหมผมรักผู้หญิงคนเดียวเลยนะแบบไม่มีใครเลยในทุกๆวันที่ผ่านมาตลอดระยะเวลา3ปี
เธอเป็นคนที่ชอบเที่ยวครับผมไม่ค่อยชอบเที่ยวเท่าไหร่แต่เมื่อก่อนเธอเที่ยวไปไหนหรือไปนั่งร้านดื่มเหล้าอะไรเนี้ยเธอก็จะเอาผมไปด้วยเธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักคนหนึ่งครับเธอได้เข้ามาใช้ชีวิตกับผมอยู่ช่วงหนึ่งแล้วเธอได้ย้ายที่ทำงานห่างไกลจากผมไปเราได้แยกจากกันตั้งแต่นั้นมาเธอก้อเที่ยวบ่อยคับเที่ยวจนต้องโกหกผมว่านอนหลับอยู่บ้านแล้ว
แต่คุณเชื่อไหมเธอเป็นคนโกหกผมมาตั้งแต่คบกันมาใหม่ๆละในเรื่องเที่ยวนับเป็น10ๆครั้งเลยก้อได้เธอเป็นคนที่ถ้าไม่เจอหลักฐานเธอจะไม่เอ่ยปากว่าโกหกครับแต่ผมก็นะรักหนิทำไงได้ผมก็ให้อภัยเธอมาเสมอเสมอจนมากระทั้งตั้งแต่เดือนตุลาคมที่ผ่านมาผมได้แอบเจอข้อมูลในโทรศัพเธอว่าเธอได้แอบคุยกับคนอื่นแล้วเธอก้อบอกมาว่าที่คุยกับคนอื่นก็คุยแต่ปรึกษาเรื่องของผมกับเธอว่าทำไมเริ่มทะเลาะกันมากบ่อยขึ้นทั้งๆที่คนที่เธอคุยนั้นเป็นผู้ชายที่เธอคุยมาก่อน
เหตุผลที่เริ่มทะเลาะกันก็เพราะเธอแอบหนีเที่ยวจนบ่อยเกินไปโกหกกันบ่อยจนผมเครียดไม่ใช่ว่าผมให้เธอเที่ยวนะครับแต่ผมไม่อยากให้เธอไปบ่อยจนเกินไปมันจะติดนิสัยเพราะเราโตแล้วงานก้อทำแล้วเราต้องเลี้ยงดูพ่อแม่พ่อแม่ก้อลำบากนานๆไปทีก็ไม่เคยจะว่า
แต่เหตุผลที่ผมมาโพ้สวันนี้เนี้ยประเด็นคือวันเกิดของผม21พฤศจิกายนที่ผ่านมาผมถามผมขอไปหาเธอได้ไหมไม่ต้องจัดเลี้ยงไม่ต้องมีของขวัญก้อได้แล้วตื่นเช้ามาผมขอแค่มีเธออยู่ข้างๆก้อพอตอนแรกเธอก็บอกว่าได้แต่เอาไปเอามาเธอก็ไม่ให้ผมไปหาผมจับได้อีกทีเธอแอบไปนั่งกินเหล้ากับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ผมแต่เชื่อไหมผมก็มาให้อภัยเธอมาจนถึงวันๆนี้ถึงแม้จะทะเลาะกันวันนี้17ธันวาคมเมื่อวาน16ธันวาคมเป็นกันเกิดของเธอเธอบอกผมว่าเธอจะไม่จัดงานวันเกิดแต่ผมแอบไปดูที่บ้านของเธอรถของเธอไม่อยู่บ้านผมโทรไปหาเธอเธอไม่ยอมรับสายผมตอนแรกรับสายแล้วบอกอยู่บ้านแต่ไม่กี่วิเธอก้อตัดสายผมทิ้งแล้วก็โทรมาแล้วก้อตัดทิ้งอีกผมจึงแอบไปดูที่บ้านของเธอเธอก็ไม่อยู่ไปทำคนที่ทำงานของเธอเขาก็ไม่ได้ไปด้วยโทรถามหาแม่ของเธอเธอก็ไม่ได้นอนกับแม่ของเธอ
เธอโกหกผมอีกแล้วผู้หญิงที่ไปด้วยก้อไม่มีผมไม่รู้เธอไปกับใคร
ผมจะผิดไหมถ้าผมจะยอมทิ้งปล่อยวางแล้วเริ่มชีวิตใหม่ได้แล้วเพราะความโกหกของเธอตลอดสามปีที่ผ่านมามันทำไมให้ผมหมดความเชื่อใจไปแล้ว
ผมควรจะดูแลจิตใจตัวเองบ้างไหม
จะผิดไหมที่ทำร้ายจิตใจคนที่รักหรือทำร้ายจิตใจตัวเอง
แต่คุณเชื่อไหมเธอเป็นคนโกหกผมมาตั้งแต่คบกันมาใหม่ๆละในเรื่องเที่ยวนับเป็น10ๆครั้งเลยก้อได้เธอเป็นคนที่ถ้าไม่เจอหลักฐานเธอจะไม่เอ่ยปากว่าโกหกครับแต่ผมก็นะรักหนิทำไงได้ผมก็ให้อภัยเธอมาเสมอเสมอจนมากระทั้งตั้งแต่เดือนตุลาคมที่ผ่านมาผมได้แอบเจอข้อมูลในโทรศัพเธอว่าเธอได้แอบคุยกับคนอื่นแล้วเธอก้อบอกมาว่าที่คุยกับคนอื่นก็คุยแต่ปรึกษาเรื่องของผมกับเธอว่าทำไมเริ่มทะเลาะกันมากบ่อยขึ้นทั้งๆที่คนที่เธอคุยนั้นเป็นผู้ชายที่เธอคุยมาก่อน
เหตุผลที่เริ่มทะเลาะกันก็เพราะเธอแอบหนีเที่ยวจนบ่อยเกินไปโกหกกันบ่อยจนผมเครียดไม่ใช่ว่าผมให้เธอเที่ยวนะครับแต่ผมไม่อยากให้เธอไปบ่อยจนเกินไปมันจะติดนิสัยเพราะเราโตแล้วงานก้อทำแล้วเราต้องเลี้ยงดูพ่อแม่พ่อแม่ก้อลำบากนานๆไปทีก็ไม่เคยจะว่า
แต่เหตุผลที่ผมมาโพ้สวันนี้เนี้ยประเด็นคือวันเกิดของผม21พฤศจิกายนที่ผ่านมาผมถามผมขอไปหาเธอได้ไหมไม่ต้องจัดเลี้ยงไม่ต้องมีของขวัญก้อได้แล้วตื่นเช้ามาผมขอแค่มีเธออยู่ข้างๆก้อพอตอนแรกเธอก็บอกว่าได้แต่เอาไปเอามาเธอก็ไม่ให้ผมไปหาผมจับได้อีกทีเธอแอบไปนั่งกินเหล้ากับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ผมแต่เชื่อไหมผมก็มาให้อภัยเธอมาจนถึงวันๆนี้ถึงแม้จะทะเลาะกันวันนี้17ธันวาคมเมื่อวาน16ธันวาคมเป็นกันเกิดของเธอเธอบอกผมว่าเธอจะไม่จัดงานวันเกิดแต่ผมแอบไปดูที่บ้านของเธอรถของเธอไม่อยู่บ้านผมโทรไปหาเธอเธอไม่ยอมรับสายผมตอนแรกรับสายแล้วบอกอยู่บ้านแต่ไม่กี่วิเธอก้อตัดสายผมทิ้งแล้วก็โทรมาแล้วก้อตัดทิ้งอีกผมจึงแอบไปดูที่บ้านของเธอเธอก็ไม่อยู่ไปทำคนที่ทำงานของเธอเขาก็ไม่ได้ไปด้วยโทรถามหาแม่ของเธอเธอก็ไม่ได้นอนกับแม่ของเธอ
ผมจะผิดไหมถ้าผมจะยอมทิ้งปล่อยวางแล้วเริ่มชีวิตใหม่ได้แล้วเพราะความโกหกของเธอตลอดสามปีที่ผ่านมามันทำไมให้ผมหมดความเชื่อใจไปแล้ว
ผมควรจะดูแลจิตใจตัวเองบ้างไหม