สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 1
เหมือนกันเลยค่ะ อารมณ์ความรู้สึกเดียวกันเลย ต่างกันที่แม่คุณจากไป2อาทิตย์ ของเรา2เดือนแล้ว ของคุณยังมีพ่อ แต่ของเราหมดแล้ว ทุกวันนี้ร้องเรียกแม่ แต่แม่ไม่ขานตอบเราอีกแล้ว มีแต่ความเงียบเข้ามาแทน
tigerkozho ซึ้ง, น้าเปี๊ยก ถูกใจ, ลูกชิ้นแมวเมี๊ยว ซึ้ง, ตา กลม ผม ฟู ซึ้ง, ทุ่งนาแดนนี้ไม่มีความหมาย ซึ้ง, Videdal ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 2543792 ซึ้ง, ที่ใดมีรัก ที่นั่นไม่มีสมาธิ ซึ้ง, จะไม่ไปพันธ์ทิพย์ ซึ้ง, รักทีหลัง ตังค์มาก่อน ซึ้งรวมถึงอีก 111 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 10
เสียใจด้วยครับ และก็ขอให้มีกำลังใจในการก้าวต่อไป ตอนนี้คุณยังเหลือพ่อ ดูแลท่านให้ดี โดยเฉพาะภาวะทางด้านจิตใจ
การที่คุณยังอาลัย อาวรณ์ในตัวท่าน หรือยังคิดถึงท่านอยู่ แล้วทำให้คุณเสียใจ เศร้าใจ หมดกำลังใจ คุณกำลังทำร้ายท่าน ท่านยังไม่ไปไหนถ้าคุณยังเป็นอยู่อย่างนี้ เพราะความห่วงใยที่ท่านมีกับคุณ
มีเรื่องเล่าในสมัยพุทธกาล หญิงสาวคนหนึ่งอุ้มลูกออกตะเวนหาหมอ ทั่วทุกสารทิศ เพื่อรักษาลูกน้อยของตน ที่ป่วยหนัก และกำลังเสียชีวิต แต่ทว่าก็ไม่มีหมอคนไหนที่สามารถรักษาลูกของเธอได้เลย แล้วสุดท้ายลูกของเธอก็สิ้นลมไปต่อหน้า ในยามที่เธอนั้นท้อแท้ใจเป็นอย่างหนัก เพลานั้นเองพระพุทธองค์ก็ปรากฎตัวขึ้นต่อหน้านาง เธอจึงเรียนต่อพระพุทธองค์ให้ช่วยลูกของเธอ พระพุทธจึงตรัสว่า ให้นำข้าวสารจากบ้านที่ไม่เคยมีคนตาย มาต้มแล้วกรอกให้ลูกเธอกิน เธอฟังดังนั้นก็ตระเวนหาไปทั่วทุกบ้านว่าบ้านไหนไม่เคยมีคนตาย จะได้ขอข้าวสารมาต้ม แต่ทว่า แม้เธอเดินทางไป 3 วัน 3 คืน ก็ไม่สามารถหาข้าวสารดังกล่าวได้ เพราะทุกบ้านบอกกับเธอว่า ที่บ้านเคยมีคนตายแล้วทั้งสิ้น ดังนันเอง เธอจึงปลงตก และเข้าใจในสิ่งที่พระพุทธองค์ท่านทรงชี้แนะ
แล้วคุณหละเข้าใจอะไรในเรื่องนี้บ้าง หวังว่าจะทำให้คุณรู้สึกดีขึ้น
โค้ชหน่อง NLP
การที่คุณยังอาลัย อาวรณ์ในตัวท่าน หรือยังคิดถึงท่านอยู่ แล้วทำให้คุณเสียใจ เศร้าใจ หมดกำลังใจ คุณกำลังทำร้ายท่าน ท่านยังไม่ไปไหนถ้าคุณยังเป็นอยู่อย่างนี้ เพราะความห่วงใยที่ท่านมีกับคุณ
มีเรื่องเล่าในสมัยพุทธกาล หญิงสาวคนหนึ่งอุ้มลูกออกตะเวนหาหมอ ทั่วทุกสารทิศ เพื่อรักษาลูกน้อยของตน ที่ป่วยหนัก และกำลังเสียชีวิต แต่ทว่าก็ไม่มีหมอคนไหนที่สามารถรักษาลูกของเธอได้เลย แล้วสุดท้ายลูกของเธอก็สิ้นลมไปต่อหน้า ในยามที่เธอนั้นท้อแท้ใจเป็นอย่างหนัก เพลานั้นเองพระพุทธองค์ก็ปรากฎตัวขึ้นต่อหน้านาง เธอจึงเรียนต่อพระพุทธองค์ให้ช่วยลูกของเธอ พระพุทธจึงตรัสว่า ให้นำข้าวสารจากบ้านที่ไม่เคยมีคนตาย มาต้มแล้วกรอกให้ลูกเธอกิน เธอฟังดังนั้นก็ตระเวนหาไปทั่วทุกบ้านว่าบ้านไหนไม่เคยมีคนตาย จะได้ขอข้าวสารมาต้ม แต่ทว่า แม้เธอเดินทางไป 3 วัน 3 คืน ก็ไม่สามารถหาข้าวสารดังกล่าวได้ เพราะทุกบ้านบอกกับเธอว่า ที่บ้านเคยมีคนตายแล้วทั้งสิ้น ดังนันเอง เธอจึงปลงตก และเข้าใจในสิ่งที่พระพุทธองค์ท่านทรงชี้แนะ
แล้วคุณหละเข้าใจอะไรในเรื่องนี้บ้าง หวังว่าจะทำให้คุณรู้สึกดีขึ้น
โค้ชหน่อง NLP
รักทีหลัง ตังค์มาก่อน ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 1252790 ถูกใจ, ตาชิ ถูกใจ, NiS*Za ซึ้ง, ธิดาดวงเดือน ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1105080 ซึ้ง, ศุกร์ที่3 ถูกใจ, คนธาตุไม้ ซึ้ง, เดินต่อไปด้วยใจที่เข้มแข็ง ซึ้ง, สุขหรือทุกข์อยู่ที่ใจ ถูกใจรวมถึงอีก 16 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 13
ตอนแม่เราเสียใหม่ ๆ เปิดตู้เย็นออกมา แปลกใจว่าเอ๊ะ ทำไมไม่มีผลไม้แช่ตู้เลย ขนมนมเนยก็ไม่มี มันหายไปไหน เพิ่งออกว่า อ่อ แม่ไม่อยู่แล้วใครจะซื้อของเข้าตู้หล่ะ แม่เป็นคนจัดการทุกอย่าง พอถึงจุดที่คิดได้ ร้องไห้จนเสียงไม่มี คือ เป็นอะไรที่จุก เหมือนคนหายใจไม่ออก แม่ไม่อยู่แล้ว ไม่อยู่แล้วจริง ๆ เคยคิดว่า เอ๊ะ ผู้หญิงคนนั้นอยากให้หันมาแล้วเป็นแม่เราจัง กว่าจะทำใจได้ ตั้งนาน เข้าใจเห็นใจ ความรู้สึกของคุณที่สุด
ตอนนี้เราก็ไม่มีท่านทั้งสองแล้วเหมือนกัน พ่อจากเราไปได้ปีกว่าแล้ว เดือนกรกฎา ก็ครบ 2 ปี เร็วจัง เวลาผ่านไปเหมือนโกหกนะ
ฝากถึงคนที่ยังมีพ่อแม่ อย่กับคุณ ดูแลพวกเค้าให้ดี ก่อนที่เค้าจะไม่อยู่กับเรา
ตอนนี้เราก็ไม่มีท่านทั้งสองแล้วเหมือนกัน พ่อจากเราไปได้ปีกว่าแล้ว เดือนกรกฎา ก็ครบ 2 ปี เร็วจัง เวลาผ่านไปเหมือนโกหกนะ
ฝากถึงคนที่ยังมีพ่อแม่ อย่กับคุณ ดูแลพวกเค้าให้ดี ก่อนที่เค้าจะไม่อยู่กับเรา
น้าเปี๊ยก ถูกใจ, ตา กลม ผม ฟู ซึ้ง, เซียวลี้ปวยตอ มิเคยพลาดเป้า ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 2543792 ซึ้ง, ak25 ซึ้ง, ที่ใดมีรัก ที่นั่นไม่มีสมาธิ ซึ้ง, รักทีหลัง ตังค์มาก่อน ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 1252790 ถูกใจ, ตาชิ ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 1987262 ซึ้งรวมถึงอีก 50 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 3
พ่อแม่เรายังอยู่ แต่เราก็อดคิดไม่ได้ ว่าซักวันถ้าเค้าไม่อยู่ เราจะเป็นยังไง จะอยู่ได้มั้ย จะทำใจยังไง เราคงรับไม่ได้อ่ะ
มาลี มาลิคิดิเอ้ อองเคลูฟลิเก้ ซึ้ง, น้าเปี๊ยก ถูกใจ, ตา กลม ผม ฟู ซึ้ง, เซียวลี้ปวยตอ มิเคยพลาดเป้า ถูกใจ, น้องมะขิ่นนั่งเครื่องบินไปตลาด ถูกใจ, ที่ใดมีรัก ที่นั่นไม่มีสมาธิ ถูกใจ, รักทีหลัง ตังค์มาก่อน ซึ้ง, อ้ายคนบนดอย ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2034612 ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 1105080 ถูกใจรวมถึงอีก 31 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 18
ตอนพ่อเราเสีย เราต้องทำอะไรเองหลายๆอย่างที่พ่อเคยทำให้
เราหัดขับรถ ไปทำธุระติดต่องานต่างๆเอง ไปส่งแม่ที่ทำงาน ซื้อของเข้าบ้าน วางแผนพาครอบครัวไปเที่ยว ไม่สบายก็ไปหาหมอเอง
บางครั้งมันเหนื่อย คิดถึงพ่อ สงสัยว่าพ่อทำได้ยังไงตั้ง20กว่าปี
แล้วเราก็คุยกับพ่อในใจ บอกให้พ่อเป็นกำลังใจให้เราจัดการทุกอย่างให้ได้ ตอนนี้พัฒนามาถึงการปูกระเบื้องเองแล้วค่ะ 555
สู้ๆนะคะ เดี๋ยวเราก็จะชินกับการที่ท่านย้ายออกจากบ้านไปอยู่ในใจเรา
เราหัดขับรถ ไปทำธุระติดต่องานต่างๆเอง ไปส่งแม่ที่ทำงาน ซื้อของเข้าบ้าน วางแผนพาครอบครัวไปเที่ยว ไม่สบายก็ไปหาหมอเอง
บางครั้งมันเหนื่อย คิดถึงพ่อ สงสัยว่าพ่อทำได้ยังไงตั้ง20กว่าปี
แล้วเราก็คุยกับพ่อในใจ บอกให้พ่อเป็นกำลังใจให้เราจัดการทุกอย่างให้ได้ ตอนนี้พัฒนามาถึงการปูกระเบื้องเองแล้วค่ะ 555
สู้ๆนะคะ เดี๋ยวเราก็จะชินกับการที่ท่านย้ายออกจากบ้านไปอยู่ในใจเรา
ตา กลม ผม ฟู ซึ้ง, ทุ่งนาแดนนี้ไม่มีความหมาย ถูกใจ, เซียวลี้ปวยตอ มิเคยพลาดเป้า ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2543792 ซึ้ง, กวางตัวน้อยสีชมพู ถูกใจ, หนามแหลม ซึ้ง, OngsaOrmsin ซึ้ง, ตาชิ ซึ้ง, Adam and Evil ซึ้ง, Orange Tabby Cat ซึ้งรวมถึงอีก 17 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
เปิดตู้เย็นที่บ้านแล้วนึกถึงแม่ที่พึ่งเสียไปครับ.....
มีใส่แค่น้ำเปล่าแช่เย็น กับผลไม้นิดหน่อย
ตอนที่แม่ยังมีชีวิตอยู่ ตู้เย็นจะไม่โล่งแบบนี้ครับ.....ความที่แม่จะทำกับข้าวให้กินบ่อยๆ
ในตู้เย็นเลยจะมี พวกผักต่างๆ หมูสด ปลาอีก ไข่ไก่ด้วย บลาๆๆๆๆๆๆๆๆ
ชินกับตู้ที่มีของอย่างนี้มา ตั้งแต่เด็กจนอายุสี่สิบแล้ว.....แม่มาเสียไป สองอาทิตย์แล้วครับ
ไอ้เราก้อทำกับข้าวไม่เป็น ทุกวันนี้เลยซื้อกับข้าวสำเร็จ จากตลาดมากินทุกวัน
ในตู้เย็นเลยว่างเปล่า มาหลายวันแล้ว ทุกวันนี้เปิดดูแล้วมันวังเวง หดหู่พิลึก..............................
ยังมีพวก น้ำมัน น้ำตาล เกลือ น้ำปลา ซอสต่างๆในครัวอีก ที่แม่ใช้ทำกับข้าวให้คนที่บ้านได้อิ่มหนำ
ทุกวันนี้มองไป ก้อยังวางอยู่ที่เดิม
สามสี่ปีหลังมานี้แม่ต้องไป รพ.บ่อยๆ แกใช้บัตรทอง ก่อนไปรพ.ต้องไปที่คลีนิคก่อนเพื่อเอาใบส่งตัว (ใครใชับัตรทองน่าจะรู้ )
เราก้อไปคลีนิค กับ รพ.กับแม่ทุกครั้ง ....ทุกวันนี้นั่งรถผ่านทั้งสองสถานที่ ก้อหดหู่อีกแล้ว เพราะเป็นที่ที่ไปมาบ่อยๆ
ต่อไปคงไม่ได้เข้าไปอีกแล้ว ทุกวันนี้บ้านก้อดูเงียบๆ พิกล ตอนแม่อยู่ชอบชวนพ่อทะเลาะบ่อยๆ
ทุกวันนี้พ่อก้อนอน เหงาๆหงอยๆ ไม่มีเพื่อนคุย ชวนทะเลาะอีก
ตอนแม่อยู่ รายการทีวีทุกวันแม่จะเป็นคนเปลี่ยนช่องเอง เราจะรู้เลยว่า ตั้งแต่หกโมงเช้า ยัน เที่ยงคืนแกจะดูอะไรช่องไหนตอนกี่โมง
เพราะแม่จะดูรายการซ้ำๆที่ชอบเหมือนกันทุกวัน
ทุกวันนี้เราก้อยังเปิดช่องรายการเหมือนเดิมให้พ่อดู.....เหมือนเคย