กล้องฟิล์ม&เรื่อยๆชิลๆ

ผมหลงรักภาพฟิล์มตั้งแต่เมื่อไหร่ผมก็ไม่ทราบตัวเองเหมือนกัน
เวลาผมมองภาพเก่าๆที่ถ่ายด้วยกล้องฟิล์มของพ่อกับแม่เมื่อตอนเด็กๆผมมีความรู้สึก อบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
เหมือนมันมีแรงเสน่ห์ดึงดูดอะไรบางอย่างทำให้ผมหลงรักมันได้ขนาดนี้
ผมอยากจะเอาไปลั่นชัตเตอร์มากๆตั้งแต่ได้กล้องมา
แต่ปัญหาก็มีคือแถวๆบ้านผม
ร้านถ่ายรูปเค้าไม่เอาฟิล์มมาขายซะแล้วก็เลยต้องสั่งจากในเว็บเอาคับ
ต้องใช้เวลาหน่อย ใจต้องนิ่งพอสมควร 555555

ถ่ายๆไปตามอารมณ์คับ สวยมั่งไม่สวยมั่ง

ว่างๆก็ไปชมทิวทัศน์แถวๆบ้าน
เพราะแถวบ้านผมเป็นชุมชนเล็กๆไม่ค่อยใหญ่เท่าไหร่ บางท่านอาจจะคุ้นๆเนอะ 555



















ตรงนี้ก็ สถานีรถไฟแก่งหลวง คับ

บ้านหลังนี้น่าจะของ พนักงาน รฟท. นะ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันเห็นมันเก่าดีเลยถ่ายมา

ราวๆประมาณ5โมง อิอิ