สวัสดีค่ะ
ไม่รู้จะแนะนำตัวอะไรยังไง เริ่มเลยดีกว่าเนอะ
เรากับแฟนคบกันมาปีกว่าๆแล้วค่ะ มันอาจจะเป็นเวลาที่ไม่นานนะ แต่การอยู่ด้วยกันมา มันเหมือนผ่านอะไรมาหลายอย่าง ทั้งดีไม่ดี
แรกๆเราเจอกัน เริ่มคุยกัน เขาเป็นคนที่ดีมากเลยนะ ก็เป็นปกติสำหรับคนที่เจอกันใหม่ๆ อะไรที่ไม่ดีหลายๆอย่างเขาไม่เคยทำ เขาไม่เคยมองใคร จนเราเชื่อใจ แล้วก็ตกลงคบกัน เขาก็ยังคงดี ไม่เคยปิดบัง มีเวลาให้ มีอะไรหรือปัญหาอะไรก็ช่วยกันแก้ ช่วยกันทำ เรามีปัญหาเขาก็คอยรับฟัง ให้กำลังใจ รับกับอารมณ์เราได้ และมักทำให้เรายิ้มได้ทุกที คู่เราน่ารักมากเลยในตอนนั้น เป็นคู่ที่หลายๆคนอิจฉา เราจำได้ว่าเคยชอบคู่เรามากกว่านี้ พอเวลาผ่านไป เขาก็เริ่มแสดงอาการที่เรียกว่า"เบื่อ" เวลาที่เคยมีให้ก็เริ่มไม่มี จากที่เคยทำอะไรแล้วดี ก็เริ่มไม่ใช่ ไอ้โน่นไม่ดี ไอ้นี่ไม่เอา ไอ้นั่นไม่ใช่ เราไม่รู้จะทำยังไง เขาเริ่มเหวี่ยงเราหลายครั้ง ว่าเราเยอะ งี่เง่า มีปัญหาอะไรก็เริ่มจะเดินหนี ไม่ยอมเคลียให้จบ หลายครั้งที่เขาทำให้เราเสียใจ แล้วก็ไม่รับผิดชอบกับการกระทำนั้น เรื่องบางอย่างจากที่เคยมีเรา ก็เริ่มไม่มี จนใครหลายๆคนเข้ามาถาม เป็นอะไรกัน? มีอะไร? ทำไมเป็นแบบนี้? และ เขามีคนอื่นรึเปล่า? ใช่ เราก็คิด แต่ไม่เคยที่จะไปก้าวก่ายอะไรมากมาย เพราะเชื่อใจ แต่ ณ ตอนนี้เราอยู่เฉยๆไม่ไหว คอยเชคนู่นเชคนี่ จนรู้อะไรหลายอย่าง ยิ่งรู้ยิ่งเสียใจ ยิ่งรู้ก็ยิ่งเหนื่อย แต่ก็เลือหที่จะรู้ เราไม่เคยบอกเขาว่าเรารู้นะ อาจจะมองว่าเราโง่เนอะ แต่ขอรู้แค่คนเดียวดีกว่า รู้แล้วไงต่อ? เราก็ยังทน โดยมีความเชื่อที่ว่า สักวันเขาต้องเห็นค่าเรา.. สักวันเขาต้องเป็นเหมือนเดิม..
เราต้องรับทุกอย่าง อารมณ์ ปัญหา เรื่องต่างๆของเขา บางทีเขาก็ดีกับเรา บางทีก็ไม่สนใจ เราก็ทำไรไม่ได้ ทำอึนต่อไป เราเลือกที่จะรักแล้ว ก็ต้องมานั่งยอมรับให้ได้ อยู่แค่กับความเชื่อ แกล้งโง่ แกล้งทำไม่รู้และระแวงงี่เง่า เป็นแบบนี้ดีแล้วหรอ? เราควรทำยังไงดี? เราอยากอยู่นะ แต่ความรู้สึกมันก็เสียไปมากเหมือนกัน เริ่มท้อแล้วค่ะ
เป็นแบบนี้ดีแล้วหรอ?
ไม่รู้จะแนะนำตัวอะไรยังไง เริ่มเลยดีกว่าเนอะ
เรากับแฟนคบกันมาปีกว่าๆแล้วค่ะ มันอาจจะเป็นเวลาที่ไม่นานนะ แต่การอยู่ด้วยกันมา มันเหมือนผ่านอะไรมาหลายอย่าง ทั้งดีไม่ดี
แรกๆเราเจอกัน เริ่มคุยกัน เขาเป็นคนที่ดีมากเลยนะ ก็เป็นปกติสำหรับคนที่เจอกันใหม่ๆ อะไรที่ไม่ดีหลายๆอย่างเขาไม่เคยทำ เขาไม่เคยมองใคร จนเราเชื่อใจ แล้วก็ตกลงคบกัน เขาก็ยังคงดี ไม่เคยปิดบัง มีเวลาให้ มีอะไรหรือปัญหาอะไรก็ช่วยกันแก้ ช่วยกันทำ เรามีปัญหาเขาก็คอยรับฟัง ให้กำลังใจ รับกับอารมณ์เราได้ และมักทำให้เรายิ้มได้ทุกที คู่เราน่ารักมากเลยในตอนนั้น เป็นคู่ที่หลายๆคนอิจฉา เราจำได้ว่าเคยชอบคู่เรามากกว่านี้ พอเวลาผ่านไป เขาก็เริ่มแสดงอาการที่เรียกว่า"เบื่อ" เวลาที่เคยมีให้ก็เริ่มไม่มี จากที่เคยทำอะไรแล้วดี ก็เริ่มไม่ใช่ ไอ้โน่นไม่ดี ไอ้นี่ไม่เอา ไอ้นั่นไม่ใช่ เราไม่รู้จะทำยังไง เขาเริ่มเหวี่ยงเราหลายครั้ง ว่าเราเยอะ งี่เง่า มีปัญหาอะไรก็เริ่มจะเดินหนี ไม่ยอมเคลียให้จบ หลายครั้งที่เขาทำให้เราเสียใจ แล้วก็ไม่รับผิดชอบกับการกระทำนั้น เรื่องบางอย่างจากที่เคยมีเรา ก็เริ่มไม่มี จนใครหลายๆคนเข้ามาถาม เป็นอะไรกัน? มีอะไร? ทำไมเป็นแบบนี้? และ เขามีคนอื่นรึเปล่า? ใช่ เราก็คิด แต่ไม่เคยที่จะไปก้าวก่ายอะไรมากมาย เพราะเชื่อใจ แต่ ณ ตอนนี้เราอยู่เฉยๆไม่ไหว คอยเชคนู่นเชคนี่ จนรู้อะไรหลายอย่าง ยิ่งรู้ยิ่งเสียใจ ยิ่งรู้ก็ยิ่งเหนื่อย แต่ก็เลือหที่จะรู้ เราไม่เคยบอกเขาว่าเรารู้นะ อาจจะมองว่าเราโง่เนอะ แต่ขอรู้แค่คนเดียวดีกว่า รู้แล้วไงต่อ? เราก็ยังทน โดยมีความเชื่อที่ว่า สักวันเขาต้องเห็นค่าเรา.. สักวันเขาต้องเป็นเหมือนเดิม..
เราต้องรับทุกอย่าง อารมณ์ ปัญหา เรื่องต่างๆของเขา บางทีเขาก็ดีกับเรา บางทีก็ไม่สนใจ เราก็ทำไรไม่ได้ ทำอึนต่อไป เราเลือกที่จะรักแล้ว ก็ต้องมานั่งยอมรับให้ได้ อยู่แค่กับความเชื่อ แกล้งโง่ แกล้งทำไม่รู้และระแวงงี่เง่า เป็นแบบนี้ดีแล้วหรอ? เราควรทำยังไงดี? เราอยากอยู่นะ แต่ความรู้สึกมันก็เสียไปมากเหมือนกัน เริ่มท้อแล้วค่ะ