เคยรู้สึกดีกับคนที่ไม่รู้จักมั๊ย

เราเจอคนๆนึงโดยบังเอิญเรารู้สึกถูกชะตากับเค้าตั้งแต่เห็นเค้ายืนรอรถอยู่ทั้งๆที่มองไม่เห็นหน้าด้วยซ้ำจนเค้าขึ้นมานั่งข้างๆ มีโอกาสคุยกัน เราคุยกันเสมือนรู้จักกัน แต่พอรถจอดต่างคนต่างแยกย้ายนั่งคุยกันเกือบ10ชม.แต่เรากลับจำหน้าเค้าไม่ได้และไม่เคยคิดจะถามชื่อเค้าสักคำ แต่พอหลับตานึกถึงคำพูดแต่ละคำกลับรู้สึกคิดถึงขึ้นมาเลยอ่ะแปลกดี พอมานั่งนึกดูก้อขำๆ ว่าทำไมถึงรู้สึกดีกับใครก้อไม่รู้ที่เราไม่รู้จักแล้วเค้าก้อไม่รู้จักเรา แต่ยังงัยก้อ"ยินดีที่ไม่รู้จักนะคะ" ขอบคุณสำหรับมิตรภาพระหว่างการเดินทางค่ะ