ก่อนอื่นต้องชี้แจงก่อนว่า เราเพิ่งจัดงานมงคลสมรสไปเมื่อวันที่ 11/11/58 ที่ผ่านมา ที่ จ.ศรีสะเกษ ค่ะ....ดราม่านำนิดนึงนะ...
เราและเจ้าบ่าวเป็นคนอีสาน อยู่ตำบลเดียวกัน อายุห่างกัน 1 รอบ....เขาแอบรักเรามาจากวันนั้นจนถึงวันที่ตัดสินใจแต่งงานก็ 16 ปี (คุณพระ!!! ยกมือทาบอก) ผ่านเหตุการณ์หลายอย่างมามาก ๆ (ก็ให้ได้แค่ผู้ชายที่แสนดี...โถ่)
........จนในที่สุดในวันที่แม่กับคุณยายเรา แท็คทีมเป็นมะเร็งทั้งคู่ เรางี้หน้ามืดไปพักใหญ่เลยค่ะ เราต้องดูแลทุกอย่างจริงจริงทั้งเงินทั้งร่างกาย ขับรถเทียวไปมาทุกอาทิตย์คนเดียวตลอด....คนที่เรารักเขาก็ไม่แคร์...แต่คนที่รักเราเขากลับแคร์เราและอยู่เคียงข้างเราเสมอ...ทำให้วันนึงในวันที่คุณแม่ให้คีโมเสร็จแล้ว ร่างกายซูบผอมมาก เราก็ไม่รู้ว่าแม่คิดว่าตัวเองคงจะอยู่ได้ไม่นานหรือเปล่านะ...วันนึงตอนแม่นอนบนเตียง (ท่านลุกจากเตียงไม่ได้)
...แม่บอกเราว่า ให้แต่งงานกับคนนี้เถอะ แม่เห็นมานานว่าเขารักเรามากและดูแลเราได้ กับอีกคนแม่ไม่เห็นเขาทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ตอนที่เราแย่และลำบากที่สุดเขาหายไปไหน นี่ไม่ใช่สิ่งที่คนจะร่วมเป็นคู่ชีวิตเขาทำกันหรอกมั้ง (แม่ก็พูดถูกนะ) อายุเราก็เหมาะสม การงานก็เหมาะสม และอีกหลายอย่าง ยายเราก็แท็คทีมพูดบ่อย ๆ .....เรานี้แบบน้ำตาซึมเลย ทั้งห่วงอิสระ ทั้งยังรักและให้อภัย (ซ้ำซากรอบที่ล้านแปด...เคยโพสต์กระทู้ก่อนแต่งอยู่นะ ^^)....แต่สุดท้ายก็ความดีชนะทุกสิ่ง ชนะทุกสิ่งจริงจริงจนมีวันนี้ค่ะ (แม้จะนานไปหน่อย...) ไปชมการแต่งงานแบบคิดเอง ทำเอง จากพี่ ๆ น้อง ๆ โรงเรียนของเรากันดีกว่านะคะ
ในความโชคร้ายยังมีความโชคดีอยู่เสมอ ในวันที่เราไม่เหลือใครเลย วันนั้นเองเป็นวันที่เรารู้ว่าเรายังมีเขาคนนั้น...คนที่ความโชคร้ายมอบให้เป็นของขวัญแก่เรา.....
ตอนแรกเลยเราจะจัดงานเช้าที่กรุงเทพ เพราะว่าทำงานที่นี่...สะดวกเรื่องสถานที่และสิ่งสวยงาม ไม่ต้องทำอะไร...แต่คิดสภาพคุณแม่กับยายเรา สภาพทั้งสองจะเดินทางมาก็ไม่สะดวกเลย เราเลยยกเลิกการจองสถานที่ไปอย่างน่าเสียดาย...เพราะคุณยายพูดขึ้นมาว่า "ยายมีหลานสาวเหลือคนเดียว อยากให้จัดที่บ้านเรา บ้านนอกก็ช่าง เพราะฉันเป็นคนบ้านนอก อยากให้คนแถวบ้านได้รับรู้ ได้สนุกสนาน...จัดที่กรุงเทพก็สวย แต่ว่าใครจะไปได้น้อ".... ตัดช็อตมาที่หลานสาวขี้แย...ร้องไห้มูกโป่ง ผ่าง ผ่าง ผ่าง !!!....
เรารักคุณยายและคุณแม่มาก เพราะเกิดมาก็เห็นแต่ 2 ท่านนี้มาตลอด...แท็คทีมเป็นมะเร็งพร้อมกัน...ใจคอจะทิ้งหลานจอมแก่นคนนี้ไปพร้อมกันเลยหรอ....ใจร้ายจังเลย....วันที่เราเห็นคุณยายมีความสุข ท่านยิ้มได้ เราดีใจล้านเท่าเลยนะ ^^ ปล. คุณยายเราอายุ 84 แล้วนะ ยังแข็งแรง รับคีโมมาอย่างสง่างาม... ^^...
"แกงค์ชะนีและเทยทั่วไทย"
ทันทีที่แม่บอกว่าแต่งงานเถอะ เราก็ Strong !!! Strong !!! Strong!!! งานแต่งงานเราก็ให้เพื่อน ๆ ใส่ชุดย้อนยุค เราประกาศล่วงหน้า 3 เดือน เดินหน้าบอกแกมบังคับให้เพื่อนมารำหน้าขบวนให้ได้น๊าาาว๊อยยยยยย เพื่อนตั้งแต่ ม. 1 โนมยังไม่แตกพานกันเรย....ซึ่งก็สำเร็จเพราะแต่ละคนก็ลางาน ขาดงาน อู้งานกันมาตามระเบียบ...บางคนบินมาจากภูเก็ต...เราซึ้งใจจริง ๆ ...แต่ละคนก็เต้นหนักหน่วง...ตามสภาพ....
รองพื้นผิดเบอร์บ้าง อะไรบ้าง ก็อย่าว่ากันนะ อิอิ เค้าสวยยยยยยย
ขบวนขันหมากเราอินดี้ เพราะเจ้าบ่าวเราทำอะไรก็ชอบพูดคำว่า "ตามใจน้อง" "ชอบแบบไหนก็ทำ" "แล้วแต่" เราก็ควันออกหูนะได้ยินแบบนี้ในตอนแรก ฮ่าๆๆ แต่คิดมาคิดไปก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องทะเลาะกัน ^^ นัด 9.09 น. ขบวนมาซะเลท เหงื่อไหลไคลย้อย รวมระยะทางแห่ 1 กิโลเมตรพอดี เพื่อนเราผอมเลยงานนี้ ^^
แดนซ์มาเหงื่อไหลไคลย้อน....เราอยากบอกว่าตอนที่อยู่ในห้อง...ได้ยินแต่เสียงโห่กลองยาว กับเสียงกรี้ดแกงค์ชะนีและเทยทั่วไทยของเรา เรางี้ตื่นเต้นมาก เพราะเราก็ชอบแดนซ์กับเพื่อน ๆ ฮ่าๆๆ อดเลย
หลังจากฝ่าด่านแกงค์ชะนีและเทยทั่วไทยของเรามาได้ ก็ล้างเท้าเจ้าบ่าวก่อนเข้าบ้านเจ้าสาวกัน
พิธีเขมรก็ต้องมีข้าวเปลือก ดาบ ข้าวต้มมัด ตามความเชื่อในท้องที่
อันนี้ก็ไปเช่าเขามา เพื่อทุ่นแรงที่บ้าน เพราะมีแต่คุณยายกับคุณแม่ เราแต่งเอง สู่ขอเอง เป็นเถ้าแก่เองเลย 5555 แต่เหล้าไม่ได้เช่ามาน๊าาาา
คนไทยเชื้อสายเขมรอย่างเรา ต้องเซ่นไหว้บรรพบุรุษค่ะ รินเหล้าหลายรอบมากคือ
ตอนเจ้าบ่าวมาถึงบ้าน ต้องบอกให้รู้
ตอนนับสินสอด ต้องบอกให้รู้
ตอนสวมแหวนทองของหมั้น ต้องบอกให้รู้
และอีกหลาย ๆ ตอนที่เราไม่ได้สังเกตุเพราะเหนื่อยมากกกก
งานแต่งก็ต้องมีคนอิจฉา เพื่อนเราเม้าส์อะไรต่อหน้าเรานี่ งานนี้คงต้องเคลียร์....
เสร็จพิธีการก็รดน้ำสังข์กัน งานเรามีทั้งผูกข้อไม้ข้อมือและรดน้ำสังข์เลย 5555++ ประยุกต์ค่ะ ชอบๆๆๆ
เหนื่อยมากกกกกกกกกจนหลานงง...เอ้ะ..น้าเราเป็นอะไร????
พิธีมอบของให้ญาติผู้ใหญ่ฝ่ายเจ้าบ่าว งานผ้าไหมต้องมา...เรามอบของไหว้ไปเกือบ 40 คู่!!! ยกมือหงิกเลยค่าาา
ขอฝากเนื้อฝากตัวสะใภ้จอมแก่นคนนี้ด้วยนะค๊าาาา อิอิ
คุณยายเป็นคนรดน้ำสังข์คนสุดท้าย และเอาสายขวัญบนหัวเราและเจ้าบ่าวออก....น้ำตามันก็ไหล....
มีภาพเบ้ปากร้องไห้หนักมากกกด้วยนะ...เขิล...ไม่เอาลงหรอก ฮึ 5555++++
มางานกลางคืนกันต่อ
อำเภอเรามีอยู่โรงแรมเดียวจริงจริงคุณพระ!!! เราก็เลยตกลงจัดงานกันที่นี่ค่ะ เพื่อกันเรื่องสภาพฟ้าฝนอากาศต่าง ๆ ที่สำคัญ ภาพจะได้สวย อิอิ (อันนี้สำคัญมากๆๆๆ) จัดดอกไม้ก็เราขนเองนะจากปากคลองตลาด ขอบคุณพี่ปูเป้มากๆๆๆ ที่มาขนด้วยกันตั้งแต่ 4 ทุ่ม....ส่วนเรื่องการจัดดอกไม้ก็เป็นของรุ่นน้องที่โรงเรียนสมัยมัธยมค่ะ น้องจัดการเรื่องสถานที่ ดอกไม้ น่ารักมาก ^^
น้องที่โรงเรียนจัดทีมนางรำ มารำอวยพรบายศรีสู่ขวัญให้บ่าวสาวด้วย น่ารักมากๆๆๆ ถูกใจเจ้ จนเจ้นึกว่าเป็นงานแต่งงานหรืองานประจำปีคะ?? 555
แต่ว่าชอบจริงจริงน๊าา งานเราเป็นงานแต่งงานแรกของอำเภอเลยมั้ง ที่มีรำอวยพรกลางคืน ฮ่าๆๆๆ
ในวันที่เราแย่ที่สุดก็จะทำให้เรารู้ว่า "เพื่อนแท้" ยังมีอยู่....นางลางานมา 4 วัน ประดุจดั่งมางานแต่งตัวเอง....เรารักนางมาก
รักเพื่อนมากเสียจน...แน่นอก...ต้องยกออก....
เพื่อนเสียสละทั้งแรงกาย และแรงแอลกอฮอล์มาให้เรา มีรึเราจะไม่เต็มที่ ว่ามะ
บางทีคนเราก็มักมองข้ามในสิ่งที่อยู่ใกล้ตัว....กว่าจะรู้ว่าสิ่งสำคัญอยู่ใกล้ ๆ ก็เสียเวลามานานหลายปี...
ไม่สำคัญว่าใครอยู่กับเราตอนเรามีความสุข สำคัญที่ว่าใครอยู่กับเราตอนเรามีความทุกข์ต่างหาก
ใช่มั้ยคะ? แกงค์ชะนีและเทยทั่วไทย อิอิ
มีแต่คนอยากเป็นเจ้าสาวคนต่อไปเนอะ ^^
ค่าใช้จ่ายโดยเราแบ่งแต่ละหมวดหมู่ (ไม่รวมค่าสินสอดเน้อ) โดยแฟนเราเป็นคนรับผิดชอบทั้งหมดแต่เพียงผู้เดียว
เราถาม เราเค้นหนักเลยว่าไปกู้ใครมามั้ย?? (เรากลัวมากเลยการมีหนี้เพื่อทำเอาหน้า)
สังเกตุว่าเราจะหนักไปทางชุดเจ้าสาวมาก ก็แหม่...เน๊าะ รู้รู้กัน... ^___^
รายละเอียดของไหว้
ต่อมาก็เป็นรายละเอียดงานเช้า แม่เราขอแจมส่วนนี้ ท่านขอให้เพื่อน ๆ ท่านมาทำอาหาร อร่อยมากๆๆๆ แม่ก็มีความสุขด้วย เราเลย โอเช ^__^
เรากำชับแม่มากว่างานมงคลเลี่ยงเหล้าไม่ได้ ก็ขอให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ก็แล้วกัน...ค่าเหล้าอยู่ในระดับที่พึงพอใจเมื่อเทียบกับบ้านเราจัดการสมัยก่อน เหล้าหนักมากกกกกกกกก คน ตจว. จะรู้ดี กินจนไก่โห่อีกวัน ^^
รายละเอียดการจัดงานเย็น
สุดท้ายแล้วอยากบอกทุกท่านว่าแม้ชีวิตคู่จะไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบตลอดทาง...ก็ตาม...
แต่ชีวิตคู่ของเราก็จะเดินไปอย่างราบเรียบ ประคับประคองกันไป และทำทุกวันให้ดีและดียิ่งขึ้นไป
เราและเจ้าบ่าวขอส่งกำลังใจและความสุขไปยังทุกคนและว่าที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวคนต่อไปนะคะ
รักแท้มีอยู่จริงแต่กว่าจะรู้ก็อาจจะต้องให้เจอเหตุการณ์อันหนักหน่วง (เหมือนเรา) ก็ได้เนอะ ^________^
ลองมองคนใกล้ตัวดูสิ...อิอิ
ลาด้วยของชำร่วย เป็นประเป๋าใส่ของ เจ้าสาวเกิดปีขาล เจ้าบ่าวเกิดปีเถาะจ้า
และขอบคุณที่ตามอ่านจนจบนะะค ขาดตกบกพร่องอะไรก็ขอโทษด้วยน๊าาาา
บอกเล่าเรื่องราวเจ้าสาวหมาดหมาดแดนอีสาน: และชี้แจงค่าใช้จ่ายในการจัดงานอย่างละเอียด
เราและเจ้าบ่าวเป็นคนอีสาน อยู่ตำบลเดียวกัน อายุห่างกัน 1 รอบ....เขาแอบรักเรามาจากวันนั้นจนถึงวันที่ตัดสินใจแต่งงานก็ 16 ปี (คุณพระ!!! ยกมือทาบอก) ผ่านเหตุการณ์หลายอย่างมามาก ๆ (ก็ให้ได้แค่ผู้ชายที่แสนดี...โถ่)
........จนในที่สุดในวันที่แม่กับคุณยายเรา แท็คทีมเป็นมะเร็งทั้งคู่ เรางี้หน้ามืดไปพักใหญ่เลยค่ะ เราต้องดูแลทุกอย่างจริงจริงทั้งเงินทั้งร่างกาย ขับรถเทียวไปมาทุกอาทิตย์คนเดียวตลอด....คนที่เรารักเขาก็ไม่แคร์...แต่คนที่รักเราเขากลับแคร์เราและอยู่เคียงข้างเราเสมอ...ทำให้วันนึงในวันที่คุณแม่ให้คีโมเสร็จแล้ว ร่างกายซูบผอมมาก เราก็ไม่รู้ว่าแม่คิดว่าตัวเองคงจะอยู่ได้ไม่นานหรือเปล่านะ...วันนึงตอนแม่นอนบนเตียง (ท่านลุกจากเตียงไม่ได้)
...แม่บอกเราว่า ให้แต่งงานกับคนนี้เถอะ แม่เห็นมานานว่าเขารักเรามากและดูแลเราได้ กับอีกคนแม่ไม่เห็นเขาทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ตอนที่เราแย่และลำบากที่สุดเขาหายไปไหน นี่ไม่ใช่สิ่งที่คนจะร่วมเป็นคู่ชีวิตเขาทำกันหรอกมั้ง (แม่ก็พูดถูกนะ) อายุเราก็เหมาะสม การงานก็เหมาะสม และอีกหลายอย่าง ยายเราก็แท็คทีมพูดบ่อย ๆ .....เรานี้แบบน้ำตาซึมเลย ทั้งห่วงอิสระ ทั้งยังรักและให้อภัย (ซ้ำซากรอบที่ล้านแปด...เคยโพสต์กระทู้ก่อนแต่งอยู่นะ ^^)....แต่สุดท้ายก็ความดีชนะทุกสิ่ง ชนะทุกสิ่งจริงจริงจนมีวันนี้ค่ะ (แม้จะนานไปหน่อย...) ไปชมการแต่งงานแบบคิดเอง ทำเอง จากพี่ ๆ น้อง ๆ โรงเรียนของเรากันดีกว่านะคะ
ในความโชคร้ายยังมีความโชคดีอยู่เสมอ ในวันที่เราไม่เหลือใครเลย วันนั้นเองเป็นวันที่เรารู้ว่าเรายังมีเขาคนนั้น...คนที่ความโชคร้ายมอบให้เป็นของขวัญแก่เรา.....
ตอนแรกเลยเราจะจัดงานเช้าที่กรุงเทพ เพราะว่าทำงานที่นี่...สะดวกเรื่องสถานที่และสิ่งสวยงาม ไม่ต้องทำอะไร...แต่คิดสภาพคุณแม่กับยายเรา สภาพทั้งสองจะเดินทางมาก็ไม่สะดวกเลย เราเลยยกเลิกการจองสถานที่ไปอย่างน่าเสียดาย...เพราะคุณยายพูดขึ้นมาว่า "ยายมีหลานสาวเหลือคนเดียว อยากให้จัดที่บ้านเรา บ้านนอกก็ช่าง เพราะฉันเป็นคนบ้านนอก อยากให้คนแถวบ้านได้รับรู้ ได้สนุกสนาน...จัดที่กรุงเทพก็สวย แต่ว่าใครจะไปได้น้อ".... ตัดช็อตมาที่หลานสาวขี้แย...ร้องไห้มูกโป่ง ผ่าง ผ่าง ผ่าง !!!....
เรารักคุณยายและคุณแม่มาก เพราะเกิดมาก็เห็นแต่ 2 ท่านนี้มาตลอด...แท็คทีมเป็นมะเร็งพร้อมกัน...ใจคอจะทิ้งหลานจอมแก่นคนนี้ไปพร้อมกันเลยหรอ....ใจร้ายจังเลย....วันที่เราเห็นคุณยายมีความสุข ท่านยิ้มได้ เราดีใจล้านเท่าเลยนะ ^^ ปล. คุณยายเราอายุ 84 แล้วนะ ยังแข็งแรง รับคีโมมาอย่างสง่างาม... ^^...
"แกงค์ชะนีและเทยทั่วไทย"
ทันทีที่แม่บอกว่าแต่งงานเถอะ เราก็ Strong !!! Strong !!! Strong!!! งานแต่งงานเราก็ให้เพื่อน ๆ ใส่ชุดย้อนยุค เราประกาศล่วงหน้า 3 เดือน เดินหน้าบอกแกมบังคับให้เพื่อนมารำหน้าขบวนให้ได้น๊าาาว๊อยยยยยย เพื่อนตั้งแต่ ม. 1 โนมยังไม่แตกพานกันเรย....ซึ่งก็สำเร็จเพราะแต่ละคนก็ลางาน ขาดงาน อู้งานกันมาตามระเบียบ...บางคนบินมาจากภูเก็ต...เราซึ้งใจจริง ๆ ...แต่ละคนก็เต้นหนักหน่วง...ตามสภาพ....
รองพื้นผิดเบอร์บ้าง อะไรบ้าง ก็อย่าว่ากันนะ อิอิ เค้าสวยยยยยยย
ขบวนขันหมากเราอินดี้ เพราะเจ้าบ่าวเราทำอะไรก็ชอบพูดคำว่า "ตามใจน้อง" "ชอบแบบไหนก็ทำ" "แล้วแต่" เราก็ควันออกหูนะได้ยินแบบนี้ในตอนแรก ฮ่าๆๆ แต่คิดมาคิดไปก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องทะเลาะกัน ^^ นัด 9.09 น. ขบวนมาซะเลท เหงื่อไหลไคลย้อย รวมระยะทางแห่ 1 กิโลเมตรพอดี เพื่อนเราผอมเลยงานนี้ ^^
แดนซ์มาเหงื่อไหลไคลย้อน....เราอยากบอกว่าตอนที่อยู่ในห้อง...ได้ยินแต่เสียงโห่กลองยาว กับเสียงกรี้ดแกงค์ชะนีและเทยทั่วไทยของเรา เรางี้ตื่นเต้นมาก เพราะเราก็ชอบแดนซ์กับเพื่อน ๆ ฮ่าๆๆ อดเลย
หลังจากฝ่าด่านแกงค์ชะนีและเทยทั่วไทยของเรามาได้ ก็ล้างเท้าเจ้าบ่าวก่อนเข้าบ้านเจ้าสาวกัน
พิธีเขมรก็ต้องมีข้าวเปลือก ดาบ ข้าวต้มมัด ตามความเชื่อในท้องที่
อันนี้ก็ไปเช่าเขามา เพื่อทุ่นแรงที่บ้าน เพราะมีแต่คุณยายกับคุณแม่ เราแต่งเอง สู่ขอเอง เป็นเถ้าแก่เองเลย 5555 แต่เหล้าไม่ได้เช่ามาน๊าาาา
คนไทยเชื้อสายเขมรอย่างเรา ต้องเซ่นไหว้บรรพบุรุษค่ะ รินเหล้าหลายรอบมากคือ
ตอนเจ้าบ่าวมาถึงบ้าน ต้องบอกให้รู้
ตอนนับสินสอด ต้องบอกให้รู้
ตอนสวมแหวนทองของหมั้น ต้องบอกให้รู้
และอีกหลาย ๆ ตอนที่เราไม่ได้สังเกตุเพราะเหนื่อยมากกกก
งานแต่งก็ต้องมีคนอิจฉา เพื่อนเราเม้าส์อะไรต่อหน้าเรานี่ งานนี้คงต้องเคลียร์....
เสร็จพิธีการก็รดน้ำสังข์กัน งานเรามีทั้งผูกข้อไม้ข้อมือและรดน้ำสังข์เลย 5555++ ประยุกต์ค่ะ ชอบๆๆๆ
เหนื่อยมากกกกกกกกกจนหลานงง...เอ้ะ..น้าเราเป็นอะไร????
พิธีมอบของให้ญาติผู้ใหญ่ฝ่ายเจ้าบ่าว งานผ้าไหมต้องมา...เรามอบของไหว้ไปเกือบ 40 คู่!!! ยกมือหงิกเลยค่าาา
ขอฝากเนื้อฝากตัวสะใภ้จอมแก่นคนนี้ด้วยนะค๊าาาา อิอิ
คุณยายเป็นคนรดน้ำสังข์คนสุดท้าย และเอาสายขวัญบนหัวเราและเจ้าบ่าวออก....น้ำตามันก็ไหล....
มีภาพเบ้ปากร้องไห้หนักมากกกด้วยนะ...เขิล...ไม่เอาลงหรอก ฮึ 5555++++
มางานกลางคืนกันต่อ
อำเภอเรามีอยู่โรงแรมเดียวจริงจริงคุณพระ!!! เราก็เลยตกลงจัดงานกันที่นี่ค่ะ เพื่อกันเรื่องสภาพฟ้าฝนอากาศต่าง ๆ ที่สำคัญ ภาพจะได้สวย อิอิ (อันนี้สำคัญมากๆๆๆ) จัดดอกไม้ก็เราขนเองนะจากปากคลองตลาด ขอบคุณพี่ปูเป้มากๆๆๆ ที่มาขนด้วยกันตั้งแต่ 4 ทุ่ม....ส่วนเรื่องการจัดดอกไม้ก็เป็นของรุ่นน้องที่โรงเรียนสมัยมัธยมค่ะ น้องจัดการเรื่องสถานที่ ดอกไม้ น่ารักมาก ^^
น้องที่โรงเรียนจัดทีมนางรำ มารำอวยพรบายศรีสู่ขวัญให้บ่าวสาวด้วย น่ารักมากๆๆๆ ถูกใจเจ้ จนเจ้นึกว่าเป็นงานแต่งงานหรืองานประจำปีคะ?? 555
แต่ว่าชอบจริงจริงน๊าา งานเราเป็นงานแต่งงานแรกของอำเภอเลยมั้ง ที่มีรำอวยพรกลางคืน ฮ่าๆๆๆ
ในวันที่เราแย่ที่สุดก็จะทำให้เรารู้ว่า "เพื่อนแท้" ยังมีอยู่....นางลางานมา 4 วัน ประดุจดั่งมางานแต่งตัวเอง....เรารักนางมาก
รักเพื่อนมากเสียจน...แน่นอก...ต้องยกออก....
เพื่อนเสียสละทั้งแรงกาย และแรงแอลกอฮอล์มาให้เรา มีรึเราจะไม่เต็มที่ ว่ามะ
บางทีคนเราก็มักมองข้ามในสิ่งที่อยู่ใกล้ตัว....กว่าจะรู้ว่าสิ่งสำคัญอยู่ใกล้ ๆ ก็เสียเวลามานานหลายปี...
ไม่สำคัญว่าใครอยู่กับเราตอนเรามีความสุข สำคัญที่ว่าใครอยู่กับเราตอนเรามีความทุกข์ต่างหาก
ใช่มั้ยคะ? แกงค์ชะนีและเทยทั่วไทย อิอิ
มีแต่คนอยากเป็นเจ้าสาวคนต่อไปเนอะ ^^
ค่าใช้จ่ายโดยเราแบ่งแต่ละหมวดหมู่ (ไม่รวมค่าสินสอดเน้อ) โดยแฟนเราเป็นคนรับผิดชอบทั้งหมดแต่เพียงผู้เดียว
เราถาม เราเค้นหนักเลยว่าไปกู้ใครมามั้ย?? (เรากลัวมากเลยการมีหนี้เพื่อทำเอาหน้า)
สังเกตุว่าเราจะหนักไปทางชุดเจ้าสาวมาก ก็แหม่...เน๊าะ รู้รู้กัน... ^___^
รายละเอียดของไหว้
ต่อมาก็เป็นรายละเอียดงานเช้า แม่เราขอแจมส่วนนี้ ท่านขอให้เพื่อน ๆ ท่านมาทำอาหาร อร่อยมากๆๆๆ แม่ก็มีความสุขด้วย เราเลย โอเช ^__^
เรากำชับแม่มากว่างานมงคลเลี่ยงเหล้าไม่ได้ ก็ขอให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ก็แล้วกัน...ค่าเหล้าอยู่ในระดับที่พึงพอใจเมื่อเทียบกับบ้านเราจัดการสมัยก่อน เหล้าหนักมากกกกกกกกก คน ตจว. จะรู้ดี กินจนไก่โห่อีกวัน ^^
รายละเอียดการจัดงานเย็น
สุดท้ายแล้วอยากบอกทุกท่านว่าแม้ชีวิตคู่จะไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบตลอดทาง...ก็ตาม...
แต่ชีวิตคู่ของเราก็จะเดินไปอย่างราบเรียบ ประคับประคองกันไป และทำทุกวันให้ดีและดียิ่งขึ้นไป
เราและเจ้าบ่าวขอส่งกำลังใจและความสุขไปยังทุกคนและว่าที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวคนต่อไปนะคะ
รักแท้มีอยู่จริงแต่กว่าจะรู้ก็อาจจะต้องให้เจอเหตุการณ์อันหนักหน่วง (เหมือนเรา) ก็ได้เนอะ ^________^
ลองมองคนใกล้ตัวดูสิ...อิอิ
ลาด้วยของชำร่วย เป็นประเป๋าใส่ของ เจ้าสาวเกิดปีขาล เจ้าบ่าวเกิดปีเถาะจ้า
และขอบคุณที่ตามอ่านจนจบนะะค ขาดตกบกพร่องอะไรก็ขอโทษด้วยน๊าาาา