ฌานสิเน่หา บทที่ ๑๗ สืบเร้นรัก (ครึ่งหลัง)

กระทู้สนทนา




     มาพบกันช่วงกลางเดือน ธันวาคม อากาศดี๊ ดี ครับ ผมชอบมากๆ (ส่วนสปีดการลงนั้น ช้าเป็นปกติ อ๊าย อาย เป็นเต่า นิดๆ ครับ ช่วงนี้ ภารกิจเยอะ)


     ทั้งหมดติดตามได้จากเด็กดี   http://my.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1350561

    บทที่ผ่านมาครับ   http://pantip.com/topic/34503340





บทที่ ๑๗  สืบเร้นรัก ( ต่อจากความเดิม)  

    ตั้งปณิธานตบบ่าคนขับรถแท็กซี่ แล้วบอกเส้นทางที่ได้รับจากเยจี ใช้เวลาหลังจากนั้นเกือบชั่วโมงครึ่งก็พบสถานที่ดังกล่าว คือโรงหนังเก่าซึ่งปิดตัวไปนาน สภาพด้านนอกทรุดโทรม หากลึกลับน่าสนใจสำหรับคนชอบบรรยากาศวันวานยุค ๘๐


    ร่างสูงเพรียวก้าวลงจากรถพลางกวาดตามองบ้านเรือนละแวกนั้น เป็นชุมชนคนจีนส่วนมากปิดประตูเหล็กไว้ มีบ้างที่นั่งคุยเล่นบริเวณหน้าบ้าน สิ่งสะดุดสายตาเห็นจะเป็น รถBMWสีเลือดนก ชายหนุ่มสังหรณ์ใจว่าจะมีเรื่องไม่ปกติเกิดขึ้น และใจหนึ่งก็ไม่อยากเชื่อว่าใครคนนั้นจะปรากฏตัวที่นี่!



    เมื่อก้าวขึ้นบันไดได้เพียงสองขั้น ความรู้สึกเหมือนถูกใครจ้องมองก็เล่นงาน ขนบนหลังต้นคอลุกซู่ ตั้งปณิธานไม่ใช่คนขวัญอ่อน แต่บรรยากาศในอาคารแห่งนี้ส่งผลกดดันเขา

กลิ่นเหม็นอับลอยตลบโถงด้านหน้า มีแสงไฟจากหลอดนีออนสีชมพูและเขียวประดับตามทางเดิน เป็นการตบแต่งขึ้นใหม่ด้วยช่างฝีมือหยาบๆ  ตามผนังมีรูปวาดเหมือนของคน และสัตว์ จงใจให้ดูน่ากลัวด้วยการละแลงสีแดงสดมองผาดๆ คล้ายการเอาเลือดมาละเลงตามผนัง  

ภาพวาดสีเลือด… เขาเอ่ยพึมพำ ความรู้สึกคุ้นตาแวบเข้ามาในหัว หากกระนั้นก็ไม่ได้สำเหนียกถึงอันตรายสักนิด!

      เขาหยุดสายตาตรงรูปปั้น ซึ่งเคยเห็นผ่านตาในภาพยนตร์เก่าทั้งไทยและต่างประเทศ คือตัวละคนชวนสยองขวัญ ทั้งนิ้วเขมือบ เจสัน เอเลี่ยน ซีอุ๋ย แม่นาค และสุดท้ายคือร่างที่สมจริง จนเขาต้องเผลอรูปแขนตนเอง ครั้นหุ่นรูปปั้นเคลื่อนไหว เขาก็สะดุ้งโหยง

“ผับพ่า คนหรือผีวะ” ตั้งปณิธานยกมือลูบหน้าอกตัวเองป้อยๆ กระทั่งเห็นว่าร่างนั้นไม่ใช่หุ่น แต่เป็นชายผิวเข้มตัวสูงกำยำ

“โธ่ ที่แท้ก็คน น้าทำงานที่นี่เหรอ” ถามออกไปแล้ว หากอีกฝ่ายไม่ตอบ รีบยังเดินหนีไปพร้อมไม้กวาดและที่ตักขยะ ชายหนุ่มยักไหล่ให้คนหน้าผีหลังค่อม คาดว่าอีกฝ่ายคงสติไม่ค่อยเต็ม จึงละความสนใจและมุ่งหน้าต่อ

    ตั้งปณิธานสืบเท้าผ่านโถงทางเดินแคบๆ ไปสู่ส่วนด้านใน เขาเห็นประตูบานหนึ่งเปิดแง้มไว้ ได้ยินเสียงพูดคุยดังลอดออกมา

    “ที่นี่ไม่ได้มีสิ่งผิดกฎหมายนะคุณ อย่ามาโยนข้อกล่าวหามั่วๆ เราแค่ถ่ายวีดีโอโปรโมทคลิปท่องเที่ยวคลับหนุ่มสาวโสด” แมวเหมียวหมายถึงการท่องเที่ยวแบบใหม่ซึ่งจัดขึ้น โดยใช้รถทัวร์ขนาดใหญ่ มีฟอร์ลเต้นรำ และพื้นที่สำหรับสร้างความสุขบนรถขณะเดินทาง

    “มั่นใจหรือว่าทุกอย่างถูกกฎหมาย การทำสื่อลามกมอมเมาเยาวชน มีโทษทั้งจำและปรับ และคุณยังมีคดีเก่าติดตัว”

    “โอ๊ย จะมาขุดค้นเรื่องมาพูทำไม มันจบนานแล้วตำรวจไม่ได้จับฉันเข้าคุกสักหน่อย ฉันทำงานงกๆ เลี้ยงปากเลี้ยงท้อง เป็นประชาสัมพันธ์ให้เขาเท่านั้น หรือจะมาเรียกเงินกับชาวบ้านตาดำๆ ถ้าแบบนั้น บอกเลยฉันไม่มีเงินให้หรอก” เสียงแว้ดแหวดังด้วยความโกรธเกรี้ยว

    “ไม่ยุ่งก็คงไม่ได้ ในเมื่องานของพวกคุณผิดกฎหมาย พูดให้ดีก็คือการจัดฉากคลิปท่องเที่ยว และมีการค้าประเวณี!”

    “ตายละ คุณพูดจาน่าเกลียดแท้ ฉันทำอย่างนั้นตอนไหน อ่อ…และถ้าคนจะเอากัน มันไปหนักหัวใครไม่ทราบ!” เสียงนั้นดังกว่าเดิมและกดดันร่างที่หันหลังให้ตั้งปณิธาน ด้วยการเดินประจันหน้า และตั้งท่าจะผลักให้ก้าวถอยหลัง

    “อย่าเอามือสกปรกๆ มาแตะตัวฉัน …รู้ไว้ด้วยว่าฉันไม่มีทางยอมให้พวกคุณทำเรื่องพรรค์นี้”

    “แหมๆ ถ้าดิฉันสกปรก คุณก็คงไม่ต่างกันกระมัง คิดว่ามีน้ำสะอาดล้างตัวให้ผุดผ่องคนเดียวสินะ ขอบอกค่ะ ดิฉันก็มีน้ำดีเหมือนกัน รับรองล้างได้สยิวกิ๊วกว่าคุณเยอะ ฮิๆ” แมวเหมียวว่าแล้วก็หัวเราะตัวงอหงาย

    “อย่ามาพูดต่ำๆ กับฉัน คนอย่างเธอ เป็นได้แค่ลูกน้อง ทำงานชั่วๆ ให้อรัญ”

    “แหม …ดิฉันจะทำงานให้ใครมันเป็นธุระของคุณหกหรือ ออกไปเสียเถอะ อย่ามาเห่าหอนให้รำคาญหูเลย เดี๋ยวจะหาว่าแมวเหมียวไม่เตือน”

    “ก่อนจะเตือนฉันเธอกับพรรคพวก เตรียมตัวหานายจ้างคนใหม่เถอะ อีกไม่นายอรัญคงถูกขังลืม”

    “ค่ะ เอาเป็นว่าดิฉันรับรู้คำขู่ของคุณ พูดจบแล้วก็เชิญ” นางแมวเอ่ยเสียงเหนื่อยหน่าย พลางกวักมือเรียกผู้ชายสวมแว่นดำสวมชุดคลุมสีขาวสองนาย ให้มายืนข้างตัว  

       “ที่นี่เป็นที่ส่วนบุคคลนะคุณ  ถ้าเด็กๆ จะถอดผ้า ถอดผ่อน คงไม่ผิดกฎหมายใช่ไหม ว่าแต่คุณนั่นแหละ อยากชมปีโป้น้องๆ เป็นขวัญตาไหม ดิฉันไม่ถือหรอกค่ะ ของแบบนี้แบ่งกันชมได้”

    สองหนุ่มสวมแว่นดำค่อยๆ ดึงสายรัดที่ผูกเสื้อคลุมออก เพียงประเดี๋ยวเรือนกายกำยำก็เผยให้เห็น

    “บ้า! พวกตัญหากลับ” บอสสาวกล่าวได้แค่นั้น ก็เดินปึงปังออกจากห้อง

    ตั้งปณิธานถอยไปหลบมุมผนัง เขาชะเง้อคอมองตามร่างระหงกระทั่งหายลับตา แม้อยากติดตามเธอ เพราะสงสัยพฤติกรรมที่ทำลับๆ ล่อๆ ที่พบ กระนั้นก็ตัดใจปล่อยความรู้สึกนั้นทิ้ง ด้วยนางเหมียวในคลิปห้องแดงคือโจทย์ความแค้นอันดับต้นๆ ของเขา ถึงเวลาที่ต้องลงดาบตัดสินโทษที่เธอก่อไว้เสียที
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่