พ่อแม่ไม่มีเงินเก็บ แล้วต้องมาเป็นภาระลูกหลาน มันคือสิ่งที่ควรจะเป็นหรอ?

ตอบคำถามของหลายๆความเห็นไว้ตอนท้ายนะคะ
คือขอเล่าที่มาที่ทำให้เกิดคำถามนี้ขึ้นมาในใจ แบบย่อนะคะ

คือเราถูกเลี้ยงมาโดยแม่คนเดียว  ค่าใช้จ่ายของเราทุกอย่าง แม่เราเป็นคนออก
ส่วนพ่อเรา แทบไม่ได้เจอหน้ากันเลย ตั้งแต่เด็กพ่อกลับดึก(เราหลับแล้ว)  ตอนเช้าเราออกไปรร.(พ่อยังไม่ตื่น)
จนช่วงเวลาเข้ามหาลัย ได้เรียนคณะที่นิยมเป็นอันดับต้นๆของมหาลัยชั้นแนวหน้า  แล้วเราก็ได้เงินมรดกจากย่าประมาน 40000บาท
เราเอาเงินไปลงทุนกองทุน ก็ได้กำไรจากการลงทุนมาพอสมควร ส่วนหนึ่งเราก็ให้แม่ อีกส่วนเรากะจะเก็บไว้ต่อยอดการลงทุน
แต่พ่อเราเห็นเราให้เงินแม่ ก็มาขอเงินเรามั่ง เราก็ลังเลนะ แต่ก็ให้ไป สุดท้ายเราไม่เหลือเงินหมุนที่จะเอาไว้ลงทุนต่อ การลงทุนของเราจึงจบลง
และพ่อก็มักจะพูดกรอกหูเราเสมอว่า ตอนพ่อแก่ต้องเลี้ยงพ่อนะ (เหมือนจะฝากปั้นปลายชีวิต ไว้กับเรา)
พ่อ : พ่ออยากมีบ้านที่ต่างจังหวัด
เรา : เอาเงินที่ไหนซื้ออะ
พ่อ : เอาเงินลูกไง
เรา : ....

ความรู้สึกเราคือคุณไม่ได้เลี้ยงดูเรามา เรารู้สึกว่าเราไม่ได้รับความรักจากคุณ เรารู้สึกว่าคุณแตกต่างจากพ่อคนอื่น เราเจอหน้าคุณน้อยมาก เราต้องให้เงินคุณใช้หรอ??

คำถามที่เราอยากถามชาวพันทิปคือ
การที่พ่อแม่อายุ 50-60แล้ว  ยังไม่มีเงินเก็บ  ยังไม่มีเงินที่จะใช้บั้นปลายชีวิต  แล้วต้องมาเป็นภาระลูกหลาน มันคือสิ่งที่ควรจะเป็นหรอ?
ทำไมถึงไม่เป็นแบบว่ามีเงินเก็บไม่ต้องรบกวนลูกหลาน  ให้ลูกหลานได้ใช้เงินที่หามาได้สร้างเนื้อสร้างตัวเอง
คือเราคิดว่าคำถามนี้มองได้หลายแง่ งดดราม่าแรงๆนะ แค่อยากฟังมุมมอง

ส่วนตัวเราสำหรับแม่ เราพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนบุญคุณ ไม่ว่าจะเรื่องเงินหรือเรื่องอะไรก็ตาม
แต่สำหรับพ่อ ยังเป็นปัญหาอยู่ในใจเราว่าควรทำอย่างไงดี เราจะกำลังเรียนจบแล้ว อีกหน่อยก็มีเงินเดือน  แต่เราไม่รู้เลยว่าควรแบ่งให้เค้ามั้ย?

ตอบความเห็น
สำหรับพ่อเรารู้สึกว่าในเมื่อเค้าไม่ได้ให้อะไรเราเลย ทำไมไม่เงินเก็บ ยังมาขอเราอีก

แม่เราเป็นคนพูดเองค่ะ  ว่าค่าใช้จ่ายทั้งหมด แม่เป็นคนออก พ่อไม่เคยช่วยอะไรเลย เราคิดว่าแม่อาจจะเหนื่อยเลยหลุดปากออกมา

พ่อเรามีการมีงานทำ มีเงินเดือน แต่เราไม่รู้ว่าเงินเดือนไปไหนหมด
สำหรับเราแล้ว พ่อไม่ได้ทำหน้าที่พ่อเลยค่ะ ทำอย่างเดียวคือให้เกิดมา
ส่วนเรื่องที่พ่อออกไปนอกบ้าน  เค้าบอกค่ะว่าไปทำงาน แต่เราจับได้ว่าเค้าไม่ได้ไปทำงานจริงๆ ลายละเอียดขอไม่พูดนะคะ มันจะยาว

แม่จะบ่นเป็นประจำว่าพ่อยืมเงินแล้วยังไม่คืน

พ่อไม่ได้กินเหล้าเมายาค่ะ แต่ด่าทอแม่ก็มีบ้าง ไม่ถึงกับทุบตี

ค่าไฟ ค่าน้ำ ค่ากินอยู่อีก  ซื้อทีวี ซ่อมบ้าน ซื้อรถ  ถ้าพ่อคุณออกในส่วนนี้ละ????  --> ขอตอบว่าไม่ออกค่ะ

ย่ากับปู่ เคยบ่นเรื่องลูกชาย (พ่อของคุณ) เรื่องเงินทอง ค่าใช้จ่ายหรือไม่??  --> ไม่เคยบ่นค่ะ ปู่ตายแล้ว ย่าให้เช่าตึกและทำโรงจอดรถกับพี่น้องย่า  บางครั้งก็มาขอยืมเงินเรา เราก็ให้ไป และได้คืน

เราเก็บเงิน ขายของ แล้วก็ลงทุนกับพวกกองทุนบ้างค่ะ ถือพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง

ตอบครั้งที่2นะคะ
พ่อเราเป็นข้าราชการค่ะ ทำงานตามเวลาราชการ  แต่ที่บอกว่าไม่รู้ว่าทำไปทำอะไร กะใครที่ไหน คือหมายถึงหลังเลิกงานค่ะ ราชการเลิกงาน16.30น. เมื่อก่อนเราเรียนมัธยมเค้าจะกลับบ้าน23.00++
แม่เรารายได้ประมาน 50000 บาทต่อเดือน และเหมือนจะมีหนี้อยู่ ส่วนนี้แม่ไม่ยอมบอกว่าเท่าไหร่  น่าจะไม่อยากให้เรากังวล
เวลาเราให้เงินแม่ แม่เราจะบอกว่าให้เก็บไว้ใช้  แต่เราก็บอกว่าให้แม่เก็บ จะใช้เดียวขอเอง ต่างกับพ่อ ที่ออกปากขอเงินเราบ่อยมาก

จริงๆที่อยากให้โฟกัสคือคำถามที่ว่า
ในเมื่อคุณยินดีที่จะมีลูก เข้าใจค่ะว่าการเลี้ยงลูกมันเหนื่อย  แต่คุณมีลูกเพื่อหวังจะให้ลูกเลี้ยงตอนแก่หรอ?

จากคห.-64
ค่ะ ยอมรับว่าเล่าไม่หมด แล้วก็อาย
เราไม่แน่ใจนะคะว่าเรียกว่าสถานะอะไร
คือเค้าเคยแต่งงานกับป้า(เราเรียกว่าแบบนั้น)
แล้วที่เรารับรู้มาตั้งแต่เด็กคือเค้าเลิกกันแล้ว ค่อยมาแต่งกับแม่
แม่กับพ่อมีงานแต่ง แม่ได้สินสอด แม่เราสนิทกันดีกับย่า
แต่เราเพิ่งมารู้ทีหลังว่าเค้าไม่ได้เลิกกันเด็ดขาด ยังไปมาหาสู่กัน เพิ่งมารู้ตอนมัธยม ยอมรับว่าช็อคมากค่ะ
เค้าคงเอาเงินของเค้าไปให้บ้านนั้นมั้งค่ะ เราก็ไม่ทราบเหมือนกัน
แต่ลูกของป้า(พี่เรา)เรียนไม่จบ อายุประมาน25-26 แล้วก็เหมือนจะไม่ได้ทำงานอะไรจริงจัง (ส่วนนี้เราไม่ค่อยแน่ใจนะคะ เพราะไม่สนิทกัน)
เค้าคงจะมาฝากผีฝากไข้กับเราแทนมั้ง เราเดาเอานะคะ