สวัสดีค่ะทุกคน เรามีปัญหากลุ้มใจ อยากปรึกษาเพื่อนๆชาวพันทิป เผื่อจะได้มุมมองในหลายๆมุม และเป็นการระบายเบาๆ...
เรื่องมีอยู่ว่า
เราคบกับแฟนมา 6 ปีแล้วค่ะ เค้าเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนแล้วพึ่งคบกันตอนเรียนจบม.ปลายค่ะ
ซึ่งช่วงปีแรกๆที่คบกันเราไม่เคยพาแฟนไปรู้จักกับกลุ่มเพื่อนเลยค่ะ เพื่อนในที่นี้คือกลุ่มเพื่อนสนิทที่คบกันตั้งแต่ม.ปลายนะคะ เพราะเนื่องจากช่วงนั้นเราเรียนมหาลัย และต่างคนต่างไม่มีเวลาว่างมาเจอกันค่ะ เลยเริ่มห่างๆเพื่อน คุยกันเรื่อยๆ แต่ไม่ค่อยเจอ
ในส่วนของเพื่อนจะมีเป็นการบอกเล่าให้แฟนฟังซะมากกว่า ว่าคนนั้นเป็นไงคนนี้เป็นไง ประมาณนี้ และฝั่งเพื่อนพอถามเรื่องแฟนเราก็เล่าบ้าง คือค่อนข้างแยกส่วนระหว่างเพื่อนกับแฟนเลยค่ะ เพราะเกรงใจแฟนถ้าจะนัดเพื่อนไปไหนมาไหนด้วย และเกรงใจเพื่อนถ้าจะพาแฟนไปด้วย...ต้องบอกก่อนว่าเพื่อนเราเป็นกลุ่มที่แบบ โกะๆกังๆ เป็นสาวช้ากว่าวัย และในกลุ่มมีแค่สองสามคนค่ะที่มีแฟน เราเลยรู้สึกว่าเพื่อนจะเกร็งรึป่าว กลัวเพื่อนอึดอัดน่ะค่ะที่มีผู้ติดตาม
แฟนเป็นคนติดเรามาก เราก็ติดแฟนเช่นกัน...จนถึงตอนเรียนจบ เราก็เริ่มมีเวลาว่าง ก็นัดเจอเพื่อนๆอยู่บ่อยๆ พวกเราก็กลับมารวมกลุ่มกันบ่อยขึ้น เม้ากันเยอะขึ้น... จนเราเริ่มพาแฟนมาเจอเพื่อนสนิทเรา ก็เข้ากันได้ดีเฮฮากันไป เราก็สบายใจ แล้วค่อยๆพาไปเจอเพื่อนในกลุ่ม ก็มีไปเที่ยวด้วยกันบ้าง จนเริ่มคุ้นชินกัน แฟนเราก็ชิวๆ บอกสนุกดี เราก็แฮปปี้
ซึ่งเรากับเพื่อนสนิทก็เริ่มนัดกันบ่อยขึ้น แทบจะทุกอาทิตย์
มีอยู่วันนึงเรานัดแฟนไปออกกำลังกาย พร้อมน้องชายแฟนสองคน และเพื่อนเราก็ทักเฟสมาว่าอยากไปออกกำลังกาย เราเลยโอเคงั้นไปพร้อมกันหมดนี่เนี่ยแหละ ...ก็ออกกำลังกายกันปกติเล่นซนตามประสาคนไม่ห่วงสวยอย่างเรา55 และหลังจากนั้นเพื่อนก็เจอน้องแฟนอีกครั้ง ก็ปกติไม่มีไร
จน...เพื่อนมาบอกเราว่ามีคนคุยด้วย เราก็ถามว่าใครอะไรยังไง ก็แบบ ปกติก็พอเล่าอยู่ว่าตอนนี้คุยกับใคร
เพื่อนเราก็เริ่มเกริ่นว่าตอนนี้มีคนมาคุยด้วยสามคน สองคนแรกเรารู้แล้ว...
แต่อีกคนนางก็เกริ่นว่า : เป็นเด็กม.5
เราก็แบบ : ฮะ ม.5เลยหรอ ไอ้น้องกล้ามาก ใครฟระ
เพื่อนเรา : เป็นคนใกล้ตัวมากๆเลยแหละ
แล้วนางก็บอกว่าเป็นน้องชายแฟนเราเอง เราก็อึ้งเบาๆ แบบ เฮ้ย ทำไมน้องกล้าแบบนี้ แบบกล้าจีบเพื่อนของพี่สะใภ้เลยหรอฟระ (มโนไปแล้วว่าเป็นพี่สะใภ้55)
เราก็แบบขำๆ เพื่อนเราก็บอกไม่คิดไรคุยไปงั้น คุยแบบพี่น้อง เรากับแฟนก็ฮาๆกัน ก็ล้อกันว่าน้องชายไม่เจียมตัว แบบ พี่เค้าเรียนจบแล้วแกอยู่แค่ม.5กล้าจีบได้ไง ไปกินข้าวให้เค้าเลี้ยงหรอไรงี้ แบบตอนนั้นฮามากกก...
จนเวลาผ่านไปสักพักเริ่มฮาไม่ออก เพราะน้องแฟนเราเริ่มมีอาการนอยๆ เราก็แบบถาม แล้วสังเกตุเวลาถามถึงเพื่อนเรานางจะเซงๆ เศร้าๆ เราก็เลยเริ่มคุยกับเพื่อน คือเหมือนตอนนั้นแฟนเราก็รู้ว่าเพื่อนเราคุยกับผู้ชายหลายคน เค้าเลยเริ่มไม่ชอบ แบบ ถ้าไม่ชอบน้องก็อย่าคุย ...เพราะเหมือนตอนแรกแฟนเราก็เตือนน้องแล้วว่าอย่าเลยอายุห่างกันเยอะ แล้วเพื่อนเราด้วย ส่วนเราก็เตือนเพื่อนเราเหมือนกันว่าถ้าไม่ชอบก็อย่าคุยเลย สงสารเด็ก อย่าให้ความหวังน้องเลย...หลังจากสังเกตุอาการน้องเรากับแฟนก็เริ่มถามเพื่อนละว่าเกิดไรขึ้น นางก็บอกว่า ไม่ได้ชอบน้องนะ แบบเหมือนรู้สึกดีที่มีคนคุยด้วยมากกว่า แบบแก้เหงาไรงี้ แฟนเราก็แบบพูดตรงๆเลย ว่าถ้าไม่ชอบอย่าให้ความหวังน้องเลยเพราะเป็นเรื่องละเอียดอ่อน เราก็บอก เพื่อนเราก็เหมือนทำขำๆไปว่าไม่คิดไรหรอก...
เวลาผ่านไปประมาณเดือนนึง เราก็นัดเพื่อนไปกินไรกัน สามคน มีเรา เพื่อนสนิท และเพื่อนอีกคน เราก็ไปรับเพื่อนสนิทเราที่บ้านนางก็เริ่มเล่าละว่าเนี่ยเริ่มรู้สึกดีกับน้อง แต่ไม่ได้ชอบนะ แต่รู้สึกดีมากๆเลย ตอนนี้ไม่มีคนคุยด้วยแล้ว คนอื่นหายไปหมดแล้ว คุยแต่กับน้องคนเดียว พยายามจะไม่คุยแล้วนะ บอกน้องแล้วนะว่าคิดแค่น้อง เคยลองไม่คุยแต่ทำไม่ได้สีกที อะไรประมาณนี้ พอเราฟังเราก็คิดละว่านางชอบน้องแล้วแน่ๆ แบบถลำลึกเกินไปแล้ว (ที่คิดแบบนี้เพราะรู้อยู่แล้วว่าเป็นไปไม่ได้ ด้วยวัย วุฒิภาวะ และสถานะ) เราก็ทำเป็นไม่สนใจละกัน แต่ก็พูดขำๆไปว่า เด็กน้อยพึ่งหัดจีบสาวน่าอย่าคิดมากเลย...วันนั้นพอมาถึงร้านที่นัดกันนางก็ทำหน้าบึ้งตึง นอยใส่เรากับเพื่อนอีกคน เออแฟนเราไปด้วยนะ แล้วซักพัก นางก็โทรศัพท์แล้วเดินออกไปคุยนอกร้าน เราก็มองหน้ากับเพื่อนอีกคนละว่าอะไรวะมาเม้ากันนะทำไมทำนอยๆ เพื่อนก็ถามว่านางเป็นไร เราก็แบบสงสัยนอยไรมั้งไม่รุดิไรงี้ สักพักอาหารมา เราก็กินกันสักพัก นางก็เดินเข้ามาแล้วก็ไม่สั่งไร บอกไม่หิวไม่อยากกินกินไม่ลง ไม่ได้กินข้าวมาหลายวันแล้ว เราก็ชวนกินที่เรากับเพื่อนสั่งมา นางก็ไม่กินนั่งเฉยๆทำหน้าอึนๆ เราอึดอัดมาก แบบ ไม่สนุกเลย ทำไมไม่แยกแยะ อารมณ์แบบมานอยใส่เรากับเพื่อนทำไม สักพักนางออกไปโทรศัพท์อีก แล้วเดินกลับเข้ามาบอกเราว่า เดี๋ยวแกจะไปบ้านแฟนใช่ไหม เดี๋ยวขอไปด้วยนะ มีเรื่องจะคุยกับน้องแฟน เราก็แบบ อึ้งเบาๆ แบบ หืมมม...(ขอไปบ้านแฟนเลยหรอ ไปหาน้องแฟนด้วย ที่บ้านแฟนจะมองยังไง จะมองชั้นชักศึกเข้าบ้านไหม หาว่าชั้นเป็นแม่สื่อไหม อะไรยังไง สับสน งงงวย เพื่อนทำไมงี่เง่า ทำไมไม่วางตัวให้เหมาะสม) เราก็ถามเลยว่าจะไปทำไม เราจะนั่งคุยกับที่บ้านเค้าก่อน นานนะกว่าจะกลับไรงี้ นางก็ยืนยันว่าจะตาม แฟนเราก็เลยเออไปก็ได้ไม่ได้ว่าไร แต่เราอ่ะเกรงใจแม่แฟนมาก ก็เลยชวนเพื่อนอีกคนไปด้วยเพราะบ้านเค้าอยู่ทางเดียวกับบ้านแฟนเลยจะบอกว่ามาส่งเพื่อน
พอไปถึงบ้านแฟน เค้าก็งงๆกันว่าเพื่อนมาทำไม เราก็แนะนำ แต่เรื่องอื่นเราไม่ยุ่ง เราก็คุยกับพี่กับน้องแฟนไป ก็ทำไม่สนใจ จนแฟนเราบอกกลางวงเลยจ้าว่าสองคนนี้มีไรก็ไปคุยกันดิ น้องแฟนก็แบบไม่อยากไป นางก็ลากไปคุยสองคน แม่แฟนเดินมาพอดี ถามว่ามีไรกัน แฟนเราก็บอกไม่รู้เค้ามีเรื่องคุยกัน เราก็บอกไม่รู้ไม่เกี่ยวนะไม่ได้ชวน
พอเค้าคุยกันเสร็จ เราก็เลยรีบชวนกลับ ทั้งๆที่จริงๆแล้วเราอยากอยู่คุยกับที่บ้านแฟนต่อ แต่มันเริ่มกร่อยละไงเลยต้องรีบไป พอขึ้นรถ เราก็ถามคุยไรกันถึงขนาดต้องขอมาบ้านแฟน นางบอกเอาของมาให้น้องซื้อมานานแล้วยังไม่ได้ให้ ต่อไปนี้คงไม่คุยกันแล้ว น้องมีคนคุยแล้ว ของที่ให้คือไข่ของเล่นอ่ะที่มันมีสีๆ คือแบบ...เด็กม.5จะเล่นไหมแบบนี้55... พอพูดแบบนั้นเราก็เริ่มแสดงสีหน้าละว่าไม่พอใจ เราก็บอกไปว่าเราเกรงใจที่บ้านเค้า เราไม่อยากพามาหรอกนะเพราะเรื่องสองคนไปคุยกันเองเราไม่ยุ่ง ไม่อยากเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เดี๋ยวมีปัญหาทีหลัง ...
หลังจากวันนั้นเพื่อนก็ยังคุยกับน้องอยู่เป็นเดือนๆ แต่เหมือนน้องอ่ะบอกว่าวันนั้นเพือนเรามาขอคบแบบขอให้เลือกนางได้ไหม เพราะเหมือนมีเพื่อนรุ่นเดียวกันกับน้องมาชอบ น้องก็คุย แล้ววันนั้นที่เพื่อนเราไปบ้านเพราะน้องเลือกว่าจะเลิกคุยกับเพื่อนเรา นางเลยไปง้อ แต่น้องก็ไม่เล่นด้วยแล้วเพราะรู้ว่าเป็นไปไม่ได้
เพื่อนเรานางก็เลยจะตัดใจ แล้วมาบอกเราว่าใจหายไรงี้ ตอนนี้เริ่มนอยๆใส่เรา แบบเหงาอ่ะ เพื่อนไม่รัก ซึ่งบางทีเราไปเที่ยวกับแฟนก็อยากไปกันสองคนบ้าง นางก็จะมานอยใส่ เราก็อารมณ์แบบคนเราก็ต้องมีเวลาส่วนตัวไหม แล้วบางทีเราทำงานอยู่ นางก็จะชอบทักมาเราก็ไม่ได้ตอบ แบบยุ่งๆน่ะ (นางยังไม่ได้ทำงาน) ก็จะบ่นเหงา แบบว่างไม่มีไรทำ นอย ...มาบอกเราว่ากลัวเรารำคาญ รู้ว่าเราไม่ชอบที่ทำแบบนี้... เราก็เคลียนะว่าที่เราตอบช้าเพราะเราทำงานอยู่ แล้วเรื่องน้องเราไม่ชอบก็จริงแต่เราไม่ได้โกรธเทอ เราก็รู้สึกไม่ดีนะ เพราะน้องแฟนเราก็นับว่าเป็นน้องเรา เพราะเราคบกันจริงจังที่บ้านก็รู้เห็น มีแพลนจะแต่งงานกัน จริงจังมาก แล้วถ้ามีเรื่องกันเทอจะมองหน้าครอบครัวแฟนชั้นยังไง เพราะเพื่อนสนิทอ่ะเข้าใจไหม เพื่อนสนิทกับน้องแฟน
นางก็เหมือนจะเข้าใจ แล้วบอกว่าผิดเองที่ถลำลึก เราก็โอเคไม่นอยนะไรงี้
หลังจากนั้นเพื่อนเราอีกคนก็มาบอกว่าเห็นนางเพ้อๆไรไม่รู้ในทวีตสงสัยอกหัก(เพื่อนไม่รู้เรื่องนี้นะ) เรามีทวีตแต่ไม่ได้เล่น เลยลองเข้าไปดู แบบ เยอะมาก นอยหนักมาก แต่ที่เราเสียใจคือเค้าว่าเราในทวีต แบบบ่นๆไม่เชิงว่ารุนแรงอะไร แต่เรารู้ว่าเป็นเราเพราะดูวัน เวลาทีโพสมันตรงกับเหตุการณ์เดียวกับที่เราคิด เราก็เข้าไปอ่าน จนแบบเริ่มนอย เลยเลิกดูเพราะกลัวจะรู้สึกไม่ดีไปมากกว่านี้...จนมาวันนี้เราเข้าอินสแกรม คือปกติเราไม่ค่อยเล่นอ่ะ แบบไม่อัพเป็นปีเลย มีไว้ส่องดาราที่ชอบ ก็มีฟีตเด้งมาเป็นของเพื่อนสนิทเรา เราก็เลยเข้าไปดู ข้อความตัดพ้อ ส่อเสียด เราก็สงสารเพื่อนนะว่าแบบนางเศร้าผู้ชายเลิกคุยไปคบอีกคน แต่เราก็รู้สึกว่านางเยอะไป แล้วมานอยใส่เราทำไมเรื่องไม่เกี่ยวกับเรานะ เราเตือนเทอแล้ว เทอเลือกถลำลึกเอง เราไม่เคยสนับสนุนนะ มานอยเราทำไม ความคิดนี้มันวนอยู่ในหัว นางนอยเราจนคุยกับเราน้อยลง จนแทบไม่คุย เรารู้สึกดีตรงที่ไม่มีคนมาเยอะใส่ แต่อีกความรู้สึกคือ เทอจะนอยเราเพราะเรื่องแค่นี้จริงๆหรอ ...เราก็เลยทำเฉยๆไป ไม่อยากพูดอะไร เพราะกลัวมันจะแย่ไปกว่าเดิม...เพื่อนคนที่สดใสร่าเริงเฮฮาปาร์ตี้ได้หายไปแล้ว...กลายเป็นคนที่นอยใส่เราแทน...ชั้นเป็นที่รองรับอารมณ์ของเทอตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ เหนื่อย ใจนึงก็อยากคุยตรงๆแต่กลัวพูดอะไรทำร้ายจิตใจเพื่อน เราควรเงียบต่อไปแล้วลืมเรื่องทั้งหมดนี้หรือเลือกที่จะคุยถึงปัญหาที่แท้จริงดี?
เมื่อเพื่อนรัก ชอบน้องชายแฟนเรา แล้วมานอยใส่เราบ่อยๆ ควรทำอย่างไร?
เรื่องมีอยู่ว่า
เราคบกับแฟนมา 6 ปีแล้วค่ะ เค้าเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนแล้วพึ่งคบกันตอนเรียนจบม.ปลายค่ะ
ซึ่งช่วงปีแรกๆที่คบกันเราไม่เคยพาแฟนไปรู้จักกับกลุ่มเพื่อนเลยค่ะ เพื่อนในที่นี้คือกลุ่มเพื่อนสนิทที่คบกันตั้งแต่ม.ปลายนะคะ เพราะเนื่องจากช่วงนั้นเราเรียนมหาลัย และต่างคนต่างไม่มีเวลาว่างมาเจอกันค่ะ เลยเริ่มห่างๆเพื่อน คุยกันเรื่อยๆ แต่ไม่ค่อยเจอ
ในส่วนของเพื่อนจะมีเป็นการบอกเล่าให้แฟนฟังซะมากกว่า ว่าคนนั้นเป็นไงคนนี้เป็นไง ประมาณนี้ และฝั่งเพื่อนพอถามเรื่องแฟนเราก็เล่าบ้าง คือค่อนข้างแยกส่วนระหว่างเพื่อนกับแฟนเลยค่ะ เพราะเกรงใจแฟนถ้าจะนัดเพื่อนไปไหนมาไหนด้วย และเกรงใจเพื่อนถ้าจะพาแฟนไปด้วย...ต้องบอกก่อนว่าเพื่อนเราเป็นกลุ่มที่แบบ โกะๆกังๆ เป็นสาวช้ากว่าวัย และในกลุ่มมีแค่สองสามคนค่ะที่มีแฟน เราเลยรู้สึกว่าเพื่อนจะเกร็งรึป่าว กลัวเพื่อนอึดอัดน่ะค่ะที่มีผู้ติดตาม
แฟนเป็นคนติดเรามาก เราก็ติดแฟนเช่นกัน...จนถึงตอนเรียนจบ เราก็เริ่มมีเวลาว่าง ก็นัดเจอเพื่อนๆอยู่บ่อยๆ พวกเราก็กลับมารวมกลุ่มกันบ่อยขึ้น เม้ากันเยอะขึ้น... จนเราเริ่มพาแฟนมาเจอเพื่อนสนิทเรา ก็เข้ากันได้ดีเฮฮากันไป เราก็สบายใจ แล้วค่อยๆพาไปเจอเพื่อนในกลุ่ม ก็มีไปเที่ยวด้วยกันบ้าง จนเริ่มคุ้นชินกัน แฟนเราก็ชิวๆ บอกสนุกดี เราก็แฮปปี้
ซึ่งเรากับเพื่อนสนิทก็เริ่มนัดกันบ่อยขึ้น แทบจะทุกอาทิตย์
มีอยู่วันนึงเรานัดแฟนไปออกกำลังกาย พร้อมน้องชายแฟนสองคน และเพื่อนเราก็ทักเฟสมาว่าอยากไปออกกำลังกาย เราเลยโอเคงั้นไปพร้อมกันหมดนี่เนี่ยแหละ ...ก็ออกกำลังกายกันปกติเล่นซนตามประสาคนไม่ห่วงสวยอย่างเรา55 และหลังจากนั้นเพื่อนก็เจอน้องแฟนอีกครั้ง ก็ปกติไม่มีไร
จน...เพื่อนมาบอกเราว่ามีคนคุยด้วย เราก็ถามว่าใครอะไรยังไง ก็แบบ ปกติก็พอเล่าอยู่ว่าตอนนี้คุยกับใคร
เพื่อนเราก็เริ่มเกริ่นว่าตอนนี้มีคนมาคุยด้วยสามคน สองคนแรกเรารู้แล้ว...
แต่อีกคนนางก็เกริ่นว่า : เป็นเด็กม.5
เราก็แบบ : ฮะ ม.5เลยหรอ ไอ้น้องกล้ามาก ใครฟระ
เพื่อนเรา : เป็นคนใกล้ตัวมากๆเลยแหละ
แล้วนางก็บอกว่าเป็นน้องชายแฟนเราเอง เราก็อึ้งเบาๆ แบบ เฮ้ย ทำไมน้องกล้าแบบนี้ แบบกล้าจีบเพื่อนของพี่สะใภ้เลยหรอฟระ (มโนไปแล้วว่าเป็นพี่สะใภ้55)
เราก็แบบขำๆ เพื่อนเราก็บอกไม่คิดไรคุยไปงั้น คุยแบบพี่น้อง เรากับแฟนก็ฮาๆกัน ก็ล้อกันว่าน้องชายไม่เจียมตัว แบบ พี่เค้าเรียนจบแล้วแกอยู่แค่ม.5กล้าจีบได้ไง ไปกินข้าวให้เค้าเลี้ยงหรอไรงี้ แบบตอนนั้นฮามากกก...
จนเวลาผ่านไปสักพักเริ่มฮาไม่ออก เพราะน้องแฟนเราเริ่มมีอาการนอยๆ เราก็แบบถาม แล้วสังเกตุเวลาถามถึงเพื่อนเรานางจะเซงๆ เศร้าๆ เราก็เลยเริ่มคุยกับเพื่อน คือเหมือนตอนนั้นแฟนเราก็รู้ว่าเพื่อนเราคุยกับผู้ชายหลายคน เค้าเลยเริ่มไม่ชอบ แบบ ถ้าไม่ชอบน้องก็อย่าคุย ...เพราะเหมือนตอนแรกแฟนเราก็เตือนน้องแล้วว่าอย่าเลยอายุห่างกันเยอะ แล้วเพื่อนเราด้วย ส่วนเราก็เตือนเพื่อนเราเหมือนกันว่าถ้าไม่ชอบก็อย่าคุยเลย สงสารเด็ก อย่าให้ความหวังน้องเลย...หลังจากสังเกตุอาการน้องเรากับแฟนก็เริ่มถามเพื่อนละว่าเกิดไรขึ้น นางก็บอกว่า ไม่ได้ชอบน้องนะ แบบเหมือนรู้สึกดีที่มีคนคุยด้วยมากกว่า แบบแก้เหงาไรงี้ แฟนเราก็แบบพูดตรงๆเลย ว่าถ้าไม่ชอบอย่าให้ความหวังน้องเลยเพราะเป็นเรื่องละเอียดอ่อน เราก็บอก เพื่อนเราก็เหมือนทำขำๆไปว่าไม่คิดไรหรอก...
เวลาผ่านไปประมาณเดือนนึง เราก็นัดเพื่อนไปกินไรกัน สามคน มีเรา เพื่อนสนิท และเพื่อนอีกคน เราก็ไปรับเพื่อนสนิทเราที่บ้านนางก็เริ่มเล่าละว่าเนี่ยเริ่มรู้สึกดีกับน้อง แต่ไม่ได้ชอบนะ แต่รู้สึกดีมากๆเลย ตอนนี้ไม่มีคนคุยด้วยแล้ว คนอื่นหายไปหมดแล้ว คุยแต่กับน้องคนเดียว พยายามจะไม่คุยแล้วนะ บอกน้องแล้วนะว่าคิดแค่น้อง เคยลองไม่คุยแต่ทำไม่ได้สีกที อะไรประมาณนี้ พอเราฟังเราก็คิดละว่านางชอบน้องแล้วแน่ๆ แบบถลำลึกเกินไปแล้ว (ที่คิดแบบนี้เพราะรู้อยู่แล้วว่าเป็นไปไม่ได้ ด้วยวัย วุฒิภาวะ และสถานะ) เราก็ทำเป็นไม่สนใจละกัน แต่ก็พูดขำๆไปว่า เด็กน้อยพึ่งหัดจีบสาวน่าอย่าคิดมากเลย...วันนั้นพอมาถึงร้านที่นัดกันนางก็ทำหน้าบึ้งตึง นอยใส่เรากับเพื่อนอีกคน เออแฟนเราไปด้วยนะ แล้วซักพัก นางก็โทรศัพท์แล้วเดินออกไปคุยนอกร้าน เราก็มองหน้ากับเพื่อนอีกคนละว่าอะไรวะมาเม้ากันนะทำไมทำนอยๆ เพื่อนก็ถามว่านางเป็นไร เราก็แบบสงสัยนอยไรมั้งไม่รุดิไรงี้ สักพักอาหารมา เราก็กินกันสักพัก นางก็เดินเข้ามาแล้วก็ไม่สั่งไร บอกไม่หิวไม่อยากกินกินไม่ลง ไม่ได้กินข้าวมาหลายวันแล้ว เราก็ชวนกินที่เรากับเพื่อนสั่งมา นางก็ไม่กินนั่งเฉยๆทำหน้าอึนๆ เราอึดอัดมาก แบบ ไม่สนุกเลย ทำไมไม่แยกแยะ อารมณ์แบบมานอยใส่เรากับเพื่อนทำไม สักพักนางออกไปโทรศัพท์อีก แล้วเดินกลับเข้ามาบอกเราว่า เดี๋ยวแกจะไปบ้านแฟนใช่ไหม เดี๋ยวขอไปด้วยนะ มีเรื่องจะคุยกับน้องแฟน เราก็แบบ อึ้งเบาๆ แบบ หืมมม...(ขอไปบ้านแฟนเลยหรอ ไปหาน้องแฟนด้วย ที่บ้านแฟนจะมองยังไง จะมองชั้นชักศึกเข้าบ้านไหม หาว่าชั้นเป็นแม่สื่อไหม อะไรยังไง สับสน งงงวย เพื่อนทำไมงี่เง่า ทำไมไม่วางตัวให้เหมาะสม) เราก็ถามเลยว่าจะไปทำไม เราจะนั่งคุยกับที่บ้านเค้าก่อน นานนะกว่าจะกลับไรงี้ นางก็ยืนยันว่าจะตาม แฟนเราก็เลยเออไปก็ได้ไม่ได้ว่าไร แต่เราอ่ะเกรงใจแม่แฟนมาก ก็เลยชวนเพื่อนอีกคนไปด้วยเพราะบ้านเค้าอยู่ทางเดียวกับบ้านแฟนเลยจะบอกว่ามาส่งเพื่อน
พอไปถึงบ้านแฟน เค้าก็งงๆกันว่าเพื่อนมาทำไม เราก็แนะนำ แต่เรื่องอื่นเราไม่ยุ่ง เราก็คุยกับพี่กับน้องแฟนไป ก็ทำไม่สนใจ จนแฟนเราบอกกลางวงเลยจ้าว่าสองคนนี้มีไรก็ไปคุยกันดิ น้องแฟนก็แบบไม่อยากไป นางก็ลากไปคุยสองคน แม่แฟนเดินมาพอดี ถามว่ามีไรกัน แฟนเราก็บอกไม่รู้เค้ามีเรื่องคุยกัน เราก็บอกไม่รู้ไม่เกี่ยวนะไม่ได้ชวน
พอเค้าคุยกันเสร็จ เราก็เลยรีบชวนกลับ ทั้งๆที่จริงๆแล้วเราอยากอยู่คุยกับที่บ้านแฟนต่อ แต่มันเริ่มกร่อยละไงเลยต้องรีบไป พอขึ้นรถ เราก็ถามคุยไรกันถึงขนาดต้องขอมาบ้านแฟน นางบอกเอาของมาให้น้องซื้อมานานแล้วยังไม่ได้ให้ ต่อไปนี้คงไม่คุยกันแล้ว น้องมีคนคุยแล้ว ของที่ให้คือไข่ของเล่นอ่ะที่มันมีสีๆ คือแบบ...เด็กม.5จะเล่นไหมแบบนี้55... พอพูดแบบนั้นเราก็เริ่มแสดงสีหน้าละว่าไม่พอใจ เราก็บอกไปว่าเราเกรงใจที่บ้านเค้า เราไม่อยากพามาหรอกนะเพราะเรื่องสองคนไปคุยกันเองเราไม่ยุ่ง ไม่อยากเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เดี๋ยวมีปัญหาทีหลัง ...
หลังจากวันนั้นเพื่อนก็ยังคุยกับน้องอยู่เป็นเดือนๆ แต่เหมือนน้องอ่ะบอกว่าวันนั้นเพือนเรามาขอคบแบบขอให้เลือกนางได้ไหม เพราะเหมือนมีเพื่อนรุ่นเดียวกันกับน้องมาชอบ น้องก็คุย แล้ววันนั้นที่เพื่อนเราไปบ้านเพราะน้องเลือกว่าจะเลิกคุยกับเพื่อนเรา นางเลยไปง้อ แต่น้องก็ไม่เล่นด้วยแล้วเพราะรู้ว่าเป็นไปไม่ได้
เพื่อนเรานางก็เลยจะตัดใจ แล้วมาบอกเราว่าใจหายไรงี้ ตอนนี้เริ่มนอยๆใส่เรา แบบเหงาอ่ะ เพื่อนไม่รัก ซึ่งบางทีเราไปเที่ยวกับแฟนก็อยากไปกันสองคนบ้าง นางก็จะมานอยใส่ เราก็อารมณ์แบบคนเราก็ต้องมีเวลาส่วนตัวไหม แล้วบางทีเราทำงานอยู่ นางก็จะชอบทักมาเราก็ไม่ได้ตอบ แบบยุ่งๆน่ะ (นางยังไม่ได้ทำงาน) ก็จะบ่นเหงา แบบว่างไม่มีไรทำ นอย ...มาบอกเราว่ากลัวเรารำคาญ รู้ว่าเราไม่ชอบที่ทำแบบนี้... เราก็เคลียนะว่าที่เราตอบช้าเพราะเราทำงานอยู่ แล้วเรื่องน้องเราไม่ชอบก็จริงแต่เราไม่ได้โกรธเทอ เราก็รู้สึกไม่ดีนะ เพราะน้องแฟนเราก็นับว่าเป็นน้องเรา เพราะเราคบกันจริงจังที่บ้านก็รู้เห็น มีแพลนจะแต่งงานกัน จริงจังมาก แล้วถ้ามีเรื่องกันเทอจะมองหน้าครอบครัวแฟนชั้นยังไง เพราะเพื่อนสนิทอ่ะเข้าใจไหม เพื่อนสนิทกับน้องแฟน
นางก็เหมือนจะเข้าใจ แล้วบอกว่าผิดเองที่ถลำลึก เราก็โอเคไม่นอยนะไรงี้
หลังจากนั้นเพื่อนเราอีกคนก็มาบอกว่าเห็นนางเพ้อๆไรไม่รู้ในทวีตสงสัยอกหัก(เพื่อนไม่รู้เรื่องนี้นะ) เรามีทวีตแต่ไม่ได้เล่น เลยลองเข้าไปดู แบบ เยอะมาก นอยหนักมาก แต่ที่เราเสียใจคือเค้าว่าเราในทวีต แบบบ่นๆไม่เชิงว่ารุนแรงอะไร แต่เรารู้ว่าเป็นเราเพราะดูวัน เวลาทีโพสมันตรงกับเหตุการณ์เดียวกับที่เราคิด เราก็เข้าไปอ่าน จนแบบเริ่มนอย เลยเลิกดูเพราะกลัวจะรู้สึกไม่ดีไปมากกว่านี้...จนมาวันนี้เราเข้าอินสแกรม คือปกติเราไม่ค่อยเล่นอ่ะ แบบไม่อัพเป็นปีเลย มีไว้ส่องดาราที่ชอบ ก็มีฟีตเด้งมาเป็นของเพื่อนสนิทเรา เราก็เลยเข้าไปดู ข้อความตัดพ้อ ส่อเสียด เราก็สงสารเพื่อนนะว่าแบบนางเศร้าผู้ชายเลิกคุยไปคบอีกคน แต่เราก็รู้สึกว่านางเยอะไป แล้วมานอยใส่เราทำไมเรื่องไม่เกี่ยวกับเรานะ เราเตือนเทอแล้ว เทอเลือกถลำลึกเอง เราไม่เคยสนับสนุนนะ มานอยเราทำไม ความคิดนี้มันวนอยู่ในหัว นางนอยเราจนคุยกับเราน้อยลง จนแทบไม่คุย เรารู้สึกดีตรงที่ไม่มีคนมาเยอะใส่ แต่อีกความรู้สึกคือ เทอจะนอยเราเพราะเรื่องแค่นี้จริงๆหรอ ...เราก็เลยทำเฉยๆไป ไม่อยากพูดอะไร เพราะกลัวมันจะแย่ไปกว่าเดิม...เพื่อนคนที่สดใสร่าเริงเฮฮาปาร์ตี้ได้หายไปแล้ว...กลายเป็นคนที่นอยใส่เราแทน...ชั้นเป็นที่รองรับอารมณ์ของเทอตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ เหนื่อย ใจนึงก็อยากคุยตรงๆแต่กลัวพูดอะไรทำร้ายจิตใจเพื่อน เราควรเงียบต่อไปแล้วลืมเรื่องทั้งหมดนี้หรือเลือกที่จะคุยถึงปัญหาที่แท้จริงดี?