สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 6
โดยส่วนตัว ย้ำ โดยส่วนตัว
ผมไม่นิยมคนที่ใช้คำว่า "ต้นทุนไม่เท่ากัน" "โอกาสน้อยกว่า" บลาๆๆ
มาเป็นข้ออ้างที่ตัวเองไม่ก้าวหน้า ไม่มีอนาคตการเงินที่ดีนะ
ผมเองเคยเจอคำแบบนี้แล้วผมเจ็บนะ เสียใจมาก
คือผมมาจากคนต้นทุนต่ำ ครอบครัวชนชั้นกลางระดับล่างสุด บ้านมีหนี้เยอะมากให้ผมตามใช้
การศึกษาผมน้อย เพราะต้องรีบจบรีบหางานทำหารายได้ช่วยพ่อแม่
แต่ผม วางแผนครับ คือหันไปเรียนสาขาที่เป็นอาชีพที่ตลาดต้องการ
ทำให้หางานได้เลยทันทีก่อนเรียนจบ
พอมีปัญหาต้มยำกุ้ง (มาเร็วมากเลย ยังไม่เบญจเพศเลยตรู ล้มโครมจมกองเลือดเลย
)
ผมก็ต้องพยายามแก้ไขหนี้สุดชีวิต ใช้หนี้ไปด้วยเก็บเงินไปด้วย
ตอนนั้นน้ำเปล่าไม่มีเงินซื้อกินนะครับ ต้มน้ำก๊อกกรอกขวดกินเป็นปี
KFC สำหรับผมคืออาหารหรูครับ ไม่ต้องพูดถึงสตาร์บัคส์ ฟูจิเลย
พอถึงจุดปลดหนี้ได้ มีเงินออม 7 หลัก ที่บ้านกลับใช้คำว่า "ลูกดวงดีจัง พฤหัสให้คุณ"
เพื่อนผู้หญิงบางคน(ผู้ชายไม่พูดหรอก มันเข้าใจกันดี) บอกว่า
"เธอ โชคดี จังนะ ทำไมชั้นไม่ โชคดี แบบเธอบ้าง"
มันไม่ใช่ดวง ไม่ใช่โชคเลยครับ มันคือการยอมกัดฟันอดทนต่อความยากลำบากล้วนๆ
คนที่ไม่ยอมขวนขวาย ไม่ยอมกัดฟันอดทนต่อความลำบากยากแค้น
มักใช้ข้ออ้างของคำว่า ต้นทุน โอกาส โชค และดวง เพื่อหาเหตุผลให้ตัวเอง
ก็แค่นั้นแหละ
ผมไม่นิยมคนที่ใช้คำว่า "ต้นทุนไม่เท่ากัน" "โอกาสน้อยกว่า" บลาๆๆ
มาเป็นข้ออ้างที่ตัวเองไม่ก้าวหน้า ไม่มีอนาคตการเงินที่ดีนะ
ผมเองเคยเจอคำแบบนี้แล้วผมเจ็บนะ เสียใจมาก
คือผมมาจากคนต้นทุนต่ำ ครอบครัวชนชั้นกลางระดับล่างสุด บ้านมีหนี้เยอะมากให้ผมตามใช้
การศึกษาผมน้อย เพราะต้องรีบจบรีบหางานทำหารายได้ช่วยพ่อแม่
แต่ผม วางแผนครับ คือหันไปเรียนสาขาที่เป็นอาชีพที่ตลาดต้องการ
ทำให้หางานได้เลยทันทีก่อนเรียนจบ
พอมีปัญหาต้มยำกุ้ง (มาเร็วมากเลย ยังไม่เบญจเพศเลยตรู ล้มโครมจมกองเลือดเลย

ผมก็ต้องพยายามแก้ไขหนี้สุดชีวิต ใช้หนี้ไปด้วยเก็บเงินไปด้วย
ตอนนั้นน้ำเปล่าไม่มีเงินซื้อกินนะครับ ต้มน้ำก๊อกกรอกขวดกินเป็นปี
KFC สำหรับผมคืออาหารหรูครับ ไม่ต้องพูดถึงสตาร์บัคส์ ฟูจิเลย
พอถึงจุดปลดหนี้ได้ มีเงินออม 7 หลัก ที่บ้านกลับใช้คำว่า "ลูกดวงดีจัง พฤหัสให้คุณ"
เพื่อนผู้หญิงบางคน(ผู้ชายไม่พูดหรอก มันเข้าใจกันดี) บอกว่า
"เธอ โชคดี จังนะ ทำไมชั้นไม่ โชคดี แบบเธอบ้าง"
มันไม่ใช่ดวง ไม่ใช่โชคเลยครับ มันคือการยอมกัดฟันอดทนต่อความยากลำบากล้วนๆ
คนที่ไม่ยอมขวนขวาย ไม่ยอมกัดฟันอดทนต่อความลำบากยากแค้น
มักใช้ข้ออ้างของคำว่า ต้นทุน โอกาส โชค และดวง เพื่อหาเหตุผลให้ตัวเอง
ก็แค่นั้นแหละ
ความคิดเห็นที่ 5
สรุปแล้วมาบ่นใช่ไหมครับ
งั้นก็มารับฟัง
และสุดท้ายถ้าเอาแต่โทษคนอื่น อ้างโน้นอ้างนี้ไปเรื่อยมันก็เท่านั่นละ เพราะชีวิตมันคงจะอยู่เท่าเดิม ให้ผ่านไปเป็น100ปีหรือตายแล้วเกิดใหม่สักกี่พันรอบชีวิตมันก็คงอยู่เท่านั้น
เพราะคนที่เขาทำนะเขาไม่บ่นมากมายขนาดนั่นชีวิตเขามีแค่ลงมือทำแล้วก็ทำ ปนะหยัด. ขยัน อดออม ไม่เกี่ยวงาน. ไม่อ้างโน้นอ้างนี้. ไม่พูดมากให้มันเสียเวลา ไม่สังคมจนเกินขอบเขตเพราะภาระที่เขาแบกบรกลังมันหนักและมันทำให้เขาไม่สามารถทำอะไรได้. ใครจะว่ามันป๊อดมันปอดก็ช่าง เพราะชีวิตนั่นต้องอยู่กับความจริง. ไม่ใช่เล่นสนุกไปวันๆ หรือโก้ไปวันๆ หน้าใหญ่ใจโต. เก่งไปซะทุกเรื่อง ไม่ว่าเรื่องหญิง เรื่องกิน เรื่องเล่น เรื่องเที่ยว. ใช้ชีวิตแบบไม่เคยคิดถึงอนาคตสนุกไปวันๆ แล้วจะมาบ่นอะไร เมื่อรักสนุกก็อย่าลืมทุกข์สนัด มันก็เป็นเรื่องธรรมดา ตอนทำไม่คิดแต่ตอนนี้มาคิดมันก็เท่านั้น เพราะความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย. ไม่มีอะไรได้มาโดยไม่ต้องผ่านความลำบาก ไม่มีอะไรได้มาโดยใช้ปากพูดพร่ามไปวันๆ. ไม่มีอะไรได้มาโดยความขี้เกียจตัวเป็นขนและประจบสอพลอไปวันๆ เพราะสิ่งเหล่านั้นจะก่อให้เกิดนิสัยมักง่าย เก่งแต่ใช้แต่ไม่เคยที่จะเก็บ. หมดทุกอย่างไปกับการกินเหล้าเมายาเที่ยวผู้หญิงเล่นการพนัน. เคยถามตัวเองไหมว่าที่ผ่านมาเราทำอะไรไปบ้าง หมดเวลาไปกับอะไร หมดเงินหมดทองไปกับสิ่งไหน ถ้าเราอยากเปลี่ยนแปลงเราควรทำตัวอย่างไร สิ่งไหนที่เราควรแก้ไข.
เวลาของชีวิตมันสั้น. สายน้ำไม่เคยไหลกลับ. ยิ่งเวลาผ่านไปพ่อแม่ของเราก็ยิ่งแก่ชราลง. ยิ่งเวลาผ่านไปลูกเราก็ยิ่งโตมากขึ้น. ยิ่งเวลาผ่านไปอายุของเราก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น. สุขภาพก็ยิ่งแย่ลง สิ่งไหนคือสิ่งที่เราควรทำลองถามใจของเราดู. แล้วลงมือทำมันซะ. ภาระ หน้าที่ ความรับผิดชอบคือสิ่งที่ต้องแบก มิใช่โยนทิ้ง. คนที่เติบโตเป็นผู้ใหญ่คือคนที่ต้องแบกภาระต่างๆมากมาย มิใช่คนที่สนุกไปวันๆโดยไม่คิดจะแบกอะไรเลย
งั้นก็มารับฟัง
และสุดท้ายถ้าเอาแต่โทษคนอื่น อ้างโน้นอ้างนี้ไปเรื่อยมันก็เท่านั่นละ เพราะชีวิตมันคงจะอยู่เท่าเดิม ให้ผ่านไปเป็น100ปีหรือตายแล้วเกิดใหม่สักกี่พันรอบชีวิตมันก็คงอยู่เท่านั้น
เพราะคนที่เขาทำนะเขาไม่บ่นมากมายขนาดนั่นชีวิตเขามีแค่ลงมือทำแล้วก็ทำ ปนะหยัด. ขยัน อดออม ไม่เกี่ยวงาน. ไม่อ้างโน้นอ้างนี้. ไม่พูดมากให้มันเสียเวลา ไม่สังคมจนเกินขอบเขตเพราะภาระที่เขาแบกบรกลังมันหนักและมันทำให้เขาไม่สามารถทำอะไรได้. ใครจะว่ามันป๊อดมันปอดก็ช่าง เพราะชีวิตนั่นต้องอยู่กับความจริง. ไม่ใช่เล่นสนุกไปวันๆ หรือโก้ไปวันๆ หน้าใหญ่ใจโต. เก่งไปซะทุกเรื่อง ไม่ว่าเรื่องหญิง เรื่องกิน เรื่องเล่น เรื่องเที่ยว. ใช้ชีวิตแบบไม่เคยคิดถึงอนาคตสนุกไปวันๆ แล้วจะมาบ่นอะไร เมื่อรักสนุกก็อย่าลืมทุกข์สนัด มันก็เป็นเรื่องธรรมดา ตอนทำไม่คิดแต่ตอนนี้มาคิดมันก็เท่านั้น เพราะความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย. ไม่มีอะไรได้มาโดยไม่ต้องผ่านความลำบาก ไม่มีอะไรได้มาโดยใช้ปากพูดพร่ามไปวันๆ. ไม่มีอะไรได้มาโดยความขี้เกียจตัวเป็นขนและประจบสอพลอไปวันๆ เพราะสิ่งเหล่านั้นจะก่อให้เกิดนิสัยมักง่าย เก่งแต่ใช้แต่ไม่เคยที่จะเก็บ. หมดทุกอย่างไปกับการกินเหล้าเมายาเที่ยวผู้หญิงเล่นการพนัน. เคยถามตัวเองไหมว่าที่ผ่านมาเราทำอะไรไปบ้าง หมดเวลาไปกับอะไร หมดเงินหมดทองไปกับสิ่งไหน ถ้าเราอยากเปลี่ยนแปลงเราควรทำตัวอย่างไร สิ่งไหนที่เราควรแก้ไข.
เวลาของชีวิตมันสั้น. สายน้ำไม่เคยไหลกลับ. ยิ่งเวลาผ่านไปพ่อแม่ของเราก็ยิ่งแก่ชราลง. ยิ่งเวลาผ่านไปลูกเราก็ยิ่งโตมากขึ้น. ยิ่งเวลาผ่านไปอายุของเราก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น. สุขภาพก็ยิ่งแย่ลง สิ่งไหนคือสิ่งที่เราควรทำลองถามใจของเราดู. แล้วลงมือทำมันซะ. ภาระ หน้าที่ ความรับผิดชอบคือสิ่งที่ต้องแบก มิใช่โยนทิ้ง. คนที่เติบโตเป็นผู้ใหญ่คือคนที่ต้องแบกภาระต่างๆมากมาย มิใช่คนที่สนุกไปวันๆโดยไม่คิดจะแบกอะไรเลย
แสดงความคิดเห็น
อายุป่านนี้ ยังไม่มีงานมั่นคง ไม่มีรถ คอนโด หรือ ไม่คิดจะแต่งงาน อีกหรอ
หรือ ได้อยู่ในงานที่รู้สึกมั่นคง (รวมถึงทนๆทำเพื่อให้มีกินใช้) ซึ่งถ้าว่าจริงๆ หากโชคดีหน่อย ตอนเรียนหนังสือ
ก็อาจจะได้รับคำแนะนำ ได้เรียนในคณะสาขาวิชา ที่พอจะหางานได้ง่าย แต่หลายคงไม่ได้มีโอกาสแบบนั้นทุกคน
ด้วยเหตุนี้ มันจึงทำให้ช่วงเริ่มต้น ของการเป็นลูกจ้างเขา หลายคนมักจะเริ่มไม่ได้สวย
ได้งานที่ไม่ตรงสาขาบ้างแระ ได้งานไกลบ้านบ้างแระ ได้เงินเดือนน้อยบ้างแระ
หรือ บางคน ยังไม่ทันได้เริ่มงาน ก็มักจะมีปัญหาที่องค์กร คือ แบบคนองค์กรแย่มาก
เกี่ยงงาน ไร้เหตุผล เอาแต่ด่า ก็เลยอยู่ไม่ได้
ทีนี้พอมาถึงจุดๆนึง ก็จะโดนคนที่โอกาสดีกว่า เปรียบเทียบ เฮ้ย ยังไม่มีรถหรอ (บ้านมันซื้อสดให้)
เฮ้ยไม่คิดจะมีคอนโดบ้างหรอ หรือ เฮ้ยไม่คิดจะซื้อบ้านบ้างหรอ จะอยุ่หลังเดิมตลอดหรือไง
ซึ่งฟังดูก็เหมือนเหยียดหยาม เสียดสีไม่น้อย ไอคนที่ถูกถามก็คงจะรุ้สึกแย่มาก
แต่จะทำไงได้ก็เกิดมา ไม่ได้รับโอกาสดีๆแบบคนพวกนั้นนี่ แล้วไอที่ถาม
นี่ถึงเขาจะบ้านรวย มีปัญญาซื้อ ก็มักจะได้บ้านที่ไกลออกจากตัวเมืองไปหลายโล
แน่นอนก็ต้องใช้รถ ใช้น้ำมันเยอะขึ้นด้วย แล้วก็มีบางคนนะเห็นเก่งนักหนา
แต่ก็อาศัย บารมีพ่อแม่ ก็เลยมีวันนี้ ได้กิน ได้ใช้สบาย แบบพ่อแม่สร้างตึก หรือ สร้างธุรกิจให้
แต่ก็แบบทำเก่ง อวดทับถมคนอื่น
หรือ ไม่หลายคนก็อาจจะโดนถาม ทำไมยังไม่แต่งงานหล่ะ แล้วส่วนมากก็จะตอบไม่ค่อยรุ้สึกดีเท่าไหร่ออกไป
เช่น ไม่ได้รวย ไม่มีใครเอา หรือ ไม่อยากให้ใครลำบาก (จริงๆคือ ไม่มีใครอยากลำบากด้วย)
แล้วการแต่งงาน น้อยคนมากที่จะเจอ คนรักจริง ร่วมทุกข์สุข ส่วนมากถ้าเห็นหน้าที่การงานดี
หรือบ้านรวย สังเกตได้เลย คนก็อยากจะเข้าหา ไม่ใช่เพราะรักหรอก แต่เพราะอยากสบาย
สังเกตง่ายๆ ทำไมตกอับ ถึงตีจากไปทันทีหล่ะ
แล้วคนที่ตกอยู่ในสภาพแบบนี้ คือ ยังไม่มีจะกินจะใช้ เงินทองก็ไม่มีเก็บ
อายุก็มากขึ้นเรื่อยๆ แล้วคิดกันไหมว่า จะหาทางออกให้กับชีวิตอย่างไร
คือ คงไม่ต้องหวังร่ำรวยสบายหรอก เพราะในความจริงนั้นยากมาก
ยุคนี้เเข่งขันสูง (เอาเปรียบก็มาก) แย่งกันกินใช้ เอาแค่
ให้สามารถดำรงชีวิตอยุ่ได้ คุณจะทำอย่างไรต่อไป
แต่ขอเตือนนะว่าอย่าหวังความช่วยเหลือ เพราะคนรอบๆอาจจะไม่มีใคร
ช่วยเหลือคุณได้เลย เพราะเขาก็อาจจะเดือดร้อน คร่ำเครียดกับชีวิตอยุ่แล้วเช่นกัน