เป็นได้แค่คนคุย มันอึดอัดมากนะครับ

ผมจะขอเล่าตั้งแต่ต้นยันรากเลยนะครับ
ณ อดีตกาลเนิ่นนานมาแล้ว ตอนใกล้ช่วงเวลาภพค่ำ หลังจากการรับน้องที่ ม. ผมได้กลับมาเปิดเฟสบุ๊คที่หอผม ผมเลื่อนลงมาเรื่อยๆผมเจอภาพๆหนึ่ง
มันสะดุดตาผมมาก นั้นคือรูปของเธอ เธอน่ารักมากถูกใจผมเลย ไม่รอช้าครับพี่น้องกดเข้าไปดูรูปโปรไฟล์ของเธอทันที หันไปมองแคปชั่นเธอ
"คนเดิมเพิ่มเติมคือโสด" ตอนนั้นผมคิดว่าโอ้วพระสงฆ์น่ารักขนาดนี้ไม่มีแฟนได้ไง ไม่รอช้าขั้นตอนต่อไปคือจะกดแอดเฟรนไป แต่ผมเห็นคำว่า
รอการอนุมัติ ผมก็เอะใจ ไปแอดตอนไหนวะ แต่ผมเริ่มนึกออกว่าแอดเธอไปเมื่อปีที่แล้ว อุทานในใจ"สงสัยกุจะไม่หล่อ" (จริงๆก็ไม่หล่อครับ5555)
ผมเลยตัดสินใจ ส่งข้อความไปเลย คิดในใจ"ไม่รับกุแน่ๆ" สักพักเธอทักมาครับ "ใครอะ" ผมพูดคุยกับเธอสักพัก เธอก็รับแอดผมในเช้าอีกวันครับ
ผมก็แอบดีใจนิดๆว่าพอจะมีหวัง หลังจากนั้นก็ทักไปเรื่อยๆ คุยกันได้ประมาณ 2อาทิตย์ ผมเลยลองแซะถามเธอทำไมถึงโสด เธอบอกว่าเธอเพิ่งเลิกกับแฟนได้เดือนกว่า กำลังเฮิร์ท ผมก็คุยๆไปทำไมถึงเลิกเธอก็บอกผมหมด แล้วคุยกันสักพักเธอบอกจะมาเที่ยว(ผับ)แถวๆจังหวัดที่ผมอยู่ ผมเลยถือโอกาส จะพาเที่ยว
เลยขอเบอร์ไว้เลย อิอิ*-* เธอก็ให้ผมมา พอถึงวันที่เธอมาเที่ยวผมก็โทรไปหา ถามว่าอยู่ไหนทำอะไรอยู่ เดี๋ยวดึกๆออกไปหานะ ผมอาสาจะพาเธอและเพื่อนเธอไปส่งที่โรงแรมที่เธออยู่ แต่สุดท้ายเราก็ไม่ได้เจอกันครับ เพราะผับมันปิดเที่ยงคืนผมไปเที่ยงคืนกว่าเลยไม่ทัน พอโทรถามว่าอยู่ไหนเธอก็บอกว่าอยู่
โรงแรมกับเพื่อนแล้ว ผมเลยขอไปเจอที่โรงแรมได้ไม พอดีตอนนั้นอยากเจอหน้าอะครับ เพราะเราไม่เคยเห็นหน้ากันจริงๆสักครั้ง แต่เธอก็ปฏิเสธ เธอบอกเธอเมาแล้ว สุดท้ายก็กลับหอโดยที่ไม่ได้เจอหน้ากัน จะไปหาในวันพรุ้งนี้แต่ผมดันตื่นไม่ทันสะงั้น เลยไม่ได้เจอเธอ หลังจากนั้นก็คุยๆกันมาสัก 1เดือน เริ่มส่งรูปมาว่ามาเธอทำอะไรอยู่ อยุ่ที่ไหน ผมก็แอบดีใจนะที่เธอชอบส่งรูปมา ผมเริ่มคิดผมมีหวังละกับคนๆนี้ มีวันหนึ่งผมไปทำธุระที่ต่างจังหวัด เป็นจังหวัดเดียวกันกับที่เธอเรียนอยู่ ผมเลยถือโอกาสขอไปเจอเธอ เธอก็ไม่ปฏิเสธผมเลยไปหาเธอพร้อมกับขนม1ถุงใหญ่ๆ ผมเจอเธอครั้งแรกผมอยากจะตะโกนออกมาดังๆ "โอ้พระสงฆ์น่ารัก" (แต่ทำไม่ได้คนเยอะ5555) ทั้งผมและเธอต่างก็เขินเพราะเพิ่งเจอกันครั้งแรก(พิมพ์ไปเขินไป><) คุยกันสักพักฟ้าฝนเริ่มไม่เป็นใจฟ้าเริ่มมืด ผมต้องรีบกลับเพราะผมต้องขับมอไซค์กลับม. ไกลพอสมควร ผมจึงบอกลาเธอแล้วกลับขึ้นรถกลับบ้าน หลังจากนั้นนานๆที เธอก็เริ่มชวนเปิดกล้องคุยกันทำนู้นนี้นั้น (ผมก็ดีใจมากเขินด้วย><) แต่พอคุยๆกันมาสักพักเข้าเดือนที่3 เริ่มมีผู้ชายมาจีบเธอ ผมรู้ได้ไงอะเหรอทั้งๆที่อยู่คนละจังหวัด เพราะน่าฟีดข่าวเฟสบุ๊คเธอ มีผู้ชายมาโพส ผมเลยถามเธอว่าคนนี้ใคร เธอก็บอกรุ่นที่ม.ที่เธอเรียนอยู่ แต่เธอไม่ได้สนใจเท่าไหร่ ผมก็แอบดีใจนิดๆที่เธอไม่สนใจผู้ชายคนนั้น คุยๆกันมาก็เริ่มมีทะเลาะกันบ้าง ทั้งหนักทั้งเบา แต่สุดท้ายผมก็เป็นคนขอโทษแล้วกลับมาคุยกันเหมือนเดิม คุยๆกันมาร่วม5เดือน เดือนที่5คือปัจจุบัน ตั้งแต่คุยกันมาผมลองหยอดมุขตามธรรมเนียม หยอดไปไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง เธอก็ไม่เคยคิดจะหยอดกลับมาบ้าง (เศร้าใจT^T) มีครั้งนึงผมเคยบอกชอบเธอไป แต่เธอบอกว่าเธอยังไม่แน่ใจ เพราะเธอยังลืมคนเก่าไม่ได้(ผมอยากรู้นะคนที่คบกันมาปีกว่าเขาใช้เวลาทำใจกันนานไม เพราะผมไม่เคยคบถึงปี T^T) ผมเลยถามเธอว่า"เราพอจะมีโอกาสได้มาเป็นแฟนกันไม" เธอบอกว่าอนาคตมันไม่แน่นอน จะเป็นก็ได้ไม่เป็นก็ได้
ผมก็บอกกลับไปว่า "ผมจะคุยจนกว่าเธอจะเปิดใจ" เธอก็บอกโอเค หลังจากนั้นก็คุยกันมาเรื่อยๆจนถึงทุกวันนี้ ....
{ตอนนี้ผมรู้สึกอึดอัดมาก ส่วนมากผมทักไปตลอดอะครับ เธอจะทักมาก็ต่อเมื่อผมไม่ทักไป ทักมาบอก"หาย" ผมไม่ได้หายไปไหนหรอกครับ ผมเริ่มเหนื่อยแล้วตอนนี้ ทำไงดีอ๊ากกกกกก...}


#ในใจลึกๆตอนนี้ผมอยากจะเป็นแฟนเธอมากเพราะผมอยากจะตอบเวลามีคนถามว่าคนนี้ใคร ผมอยากจะตอบไป"คนนี้แฟนกู" แต่ตอนนี้คง(ไม่ได้)
#อีกอย่างคือเธอที่ผมกล่าวถึงคนนั้นไม่ได้น่ารักขนาด พิม ฐา , ดาว ฮอร์โมน หรอกครับแต่สำหรับผมคนที่ผมรักคือ คนที่น่ารักที่สุดสำหรับผม
#ขอบคุณมากที่เสียเวลามาอ่านนะครับ