คิดยังไงกับคำพูดนี้ """ผมคุยภาษาคนนะ..""

เราคบคนนึ่งๆ ออกแนว ผู้ใหญ่หน่อย หน้าที่การงาน เยื่ยมมาก
งานยุ่งน่ะ งานเยอะ เป็นหัวหน้า บลาๆ
แรกๆก็โทรหา ตอบไลท์ ไม่ตอบบ้าง แต่เรายังรู้สึกว่าเขายังสนใจ
หลังๆมา รู้สึกเหมือนเริ่มห่าง เหมือนเขาไม่สนใจเรา
เราก็เริ่มงอแง้ งี่เง่า พูดไม่รุ้เรื่อง จริงๆเราแค่อยากให้เขาเครียๆน่ะ โทรมาสิ นั้นนี้
แต่เขา เงีบย ไม่พอใจเงียบ ไม่ชอบ เงีบย เหมือนไม่สนความรู้สึกเรา ว่าเราจะคิดยังไง
ล่าสุด ถามว่าคุยกับใครหรือเปล่า คำตอบคือ

อะไรกันนักหนา
น่าเบื่อ
อิสระบ้าง
โครตเบื่อ
ถ้าเป็นแบบนี้คิดว่าห่างๆกันสักพักนะ
ไปสงบสติอารม
ไปไกลๆนิสัยผมไม่ชอบ
อะไรกันนี่ไม่ใช่เด็กแล้วนะ
เวลาแม่ตัวเองถามความรู้สึกแบบนั้นอ่ะ
ผมคุยภาษาคนนะ

ปล.ไม่เจอ 21 วัน ไม่ค่อยคุย นอกจาก เสาอาทิต

เราคิดแค่ว่า ถ้าคนเราสนใจกัน คิดถึงกัน ต่อให้ยุ่งแค่ไหน ก็ต้องมีเวลาให้กันป่ะ ต่างคนก็ต้องอยากเจอกันอยู่ด้วยกันไหม หาเวลามาเจอกันไหม
ปกติ จะเจอ ศุกร์ บ้าง เสาร์ บ้าง

ตอนนี้ไม่รู้จะทำยังไง เสียใจอ่ะ
กลัวว่าเขาจะมีคนอื่นด้วย