สวัสดีค่ะ พี่ๆชาวพันทิป
วันนี้หนูจะมาพูดถึงความประทับใจ กับประสบการณ์การนั่งรดเมล์สาย ท่าตอน-เชียงใหม่ ครั้งแรกของหนู
เรื่องมีอยู่ว่า ... หนูไปเที่ยวหาเพื่อนที่เชียงดาว ขาไป ก็อาศัยติดรถยนต์พี่เขาไป และไปนอนค้างบ้านเพื่อน เช้ามาก้อไปเที่ยวหาเพื่อนที่ ร.7 พัน 2
ไปกับพ่อเพื่อน พอขากลับก็กลับประมาณบ่าย 3 โมง รอรถเมล์ที่ท่ารถ ซึ่งเรารอนานมาก ประมานเกือบๆชั่วโมง เพราะพี่ที่ขายน้ำบอกว่ารถเพิ่งไปเมื่อกี้เอง
อ้าวกำ "" อีกประมาน 40 นาที รถจะมาอีก เราเลยซื้อนมเย็นพี่เขา 1 แก้ว แล้วนั่งรอรถไปเรื่อยๆ
จากนั้น 45 นาทีผ่านไป .... รถเมล์มาแล้วๆๆๆๆ คือดีใจ ได้กลับบ้านแล้ว แต่ !!!! มองขึ้นไป เต็มรถเลย เต็มจริงๆ คือมีคนรอขึ้นประมาน เกือบๆ 10 คน
เราขึ้นคนที่ 2 เดินขึ้นบรรไดหลัง หันมองไปหน้ารถ (
)ไม่มีที่นั่ง คิดในใจ ต้องยืนหรอ ฮือๆๆ ไม่นะ พอหันหลังมาข้างหลัง เอ๊ยยยยย .. ดีอะ มีที่ว่าง
ตรงข้างๆบรรไดเกือบหลังสุด >>ขอบคุณสวรรค์บรรดาล<< จากนั้นก็มีกลุ่มนึงขึ้นตามมาประมาน 6-7 คน มีผู้หญิง 2 คน ยืนโหนรถ จากนั้นรถก็ออก
สักแปป ไม่ถึงนาที มีพี่ทหาร 2 คน (ซึ่งตอนแรกก็ไม่รู้หรอกว่าเป็นทหารเพราะเขาใส่ชุดนอก พี่คนนึงไม่ใส่เสื้อลายสก็อตสีแดง กางเกงยีน
ใส่หมวกแก๊ปทหาร แล้วพี่อีกคนนึงใส่เสื้อยิดสีกรมท่า กางเกงยีนซีดๆหน่อย ใส่เข็มขัดทหาร ) ที่นั่งอยู่ ก็ลุกออกมา แล้วให้ผู้หญิง 2 คนนั่นไปนั่งแทน
คือดี ปลื้มมมม !!! จากนั้นก้อยืนๆห้อยๆโหนๆ นั่นแหละ แล้วสักพัก รดจอดข้างทางค่ะ มีคนฝากถุงกระสอบ น่าจะเป็นข้าวสาว ประมาน 4-5 กระสอบ
ฝากมากับรถ พี่ทหาร 2 คนนั่น ก็ลงไปช่วยเขายกขึ้นรถ (ช็อตนี้ไม่ได้ถ่ายรูปนะค่ะ คือแบตโทรศัพท์เหลือ 5% กลัวแบตหมดมาก ) จากนั้น พี่ 2 คน
ก็มานั่งตรงบรรได ซึ่งติดกับขาเราเลย เห้ยๆๆ นั่งเกรงขามาก กลัวจะไปโดนพี่เขา แต่มีที่กั้นกันอยู่นะค่ะ แต่เท้าหนะ จะโผล่ไปถีบพี่เขาแล้ว 555
ตามรูปเลยค่ะ
- - - แต่ระหว่างนั่นเราก้อเผลอเอาเท้าไปโดนพี่เขาจริงๆด้วย .... รีบขอโทษเลย พี่เขาก็บอกไม่เป็นไรคับ ^^ จากนั้นพอถึงด่านแก่งปันเต๊า พี่เขาก็ยืนขึ้นแล้วมีทหารตำรวจขึ้นมาตรวจบัตร มีคุณลุง ตำรวจคนนึง ถามพี่คนนึงว่า
ลุงตำรวจ : บ้านอยู่ไหนนะเรา
พี่ทหารเสื้อลายสก๊อตแดง : อยู่ไชยปราการครับ
ลุงตำรวจ : อ่อ . จะไปเที่ยวหรอ
พี่ทหารเสื้อลายสก๊อตแดง : ป่าวครับ ไปยะลาครับ
ลุงตำรวจ : ที่ไหนละ
พี่ทหารเสื้อลายสก๊อตแดง : บันนังสตา ครับ
หึ๊ม ... คราวนี้รู้แล้ว ว่าเป็นทหาร ฉก.ยะลา 15 แน่นอน !! แต่ไม่รู้ร้อยไหนจิ ^^ อยากถามเหมือนกัน แต่ไม่กล้า ... อิอิ
หลังจากตรวจเร็จ รถก็ออกไปตามปกติ พี่ทหาร 2 คนก็นั่งดูหนังอะไรไม่รู้ เสียบหูฟังกันคนละหู อิอิ ... เพื่อนรักกันดี
พอสักพัก รถจอดข้างทางอีกแล้ว คราวนี้มีคนฝากกระบอกข้าวหลามมากับรถ พี่ทหาร 2 คน ก็ลงไปช่วยยกใส่รถอีกเหมือนเดิม
ปรบมือ
จากนั้นก็นั่งยาวๆๆๆ ไปถึงประมานแม่ริม มีน้องคนนึงมาขึ้นรถ น่าจะเป็นเด็กเทคนิคเชียงใหม่ (เพราะใส่เสื้อกันหนาวของเทคนิค) พี่ทหารก็ลุกขึ้นยืนให้คนขึ้นขึ้นมาปุ๊บ ไม่ถามอะไรเลย ไม่มีที่นั่ง เลยนั่งที่บรรไดที่พี่ทหาร 2 คนนั่ง พี่ทหารเลยต้องยืนที่บรรใด เกาะราวข้างหลังไว้ แล้วก็ยืนยาวจนถึงหน้าโรงพยาบาลนครพิงค์ ก็มีคนลง 2 คน ที่ทหารเลยได้นั่ง ^^ ยังดีนะ ที่ยังได้นั่ง อิอิ พอรถถึงขนส่งช้างเผือก พี่เขายังช่วยเปิดประตูช่องใส่ของล่างรถช่วยขนของออกมาด้วย
ประทับใจจริงๆ ขนาดไม่ค่อยได้นั่ง ยังช่วยขนของอีก ยิ้มกว้างให้พี่เขาเลย
- - นี่ก็คือความประทับใจจริงๆ ที่ได้รับจากการนั่งรถเมล์ครั้งแรกของเรา - -
ก่อนทิ้งท้าย อยากขอให้พี่ๆ 2 คน และทหาร ตำวจ ทุกคนๆที่ 3 จังหวัดชายแดนใต้ สู้ๆ และปลอดภัยนะค่ะ ขอบคุณที่ช่วยปกป้องแผ่นดินไทยค่ะ
ความประทับใจเมื่อฉัน..ขึ้นรถเมล์ครั้งแรก
วันนี้หนูจะมาพูดถึงความประทับใจ กับประสบการณ์การนั่งรดเมล์สาย ท่าตอน-เชียงใหม่ ครั้งแรกของหนู
เรื่องมีอยู่ว่า ... หนูไปเที่ยวหาเพื่อนที่เชียงดาว ขาไป ก็อาศัยติดรถยนต์พี่เขาไป และไปนอนค้างบ้านเพื่อน เช้ามาก้อไปเที่ยวหาเพื่อนที่ ร.7 พัน 2
ไปกับพ่อเพื่อน พอขากลับก็กลับประมาณบ่าย 3 โมง รอรถเมล์ที่ท่ารถ ซึ่งเรารอนานมาก ประมานเกือบๆชั่วโมง เพราะพี่ที่ขายน้ำบอกว่ารถเพิ่งไปเมื่อกี้เอง
อ้าวกำ "" อีกประมาน 40 นาที รถจะมาอีก เราเลยซื้อนมเย็นพี่เขา 1 แก้ว แล้วนั่งรอรถไปเรื่อยๆ
จากนั้น 45 นาทีผ่านไป .... รถเมล์มาแล้วๆๆๆๆ คือดีใจ ได้กลับบ้านแล้ว แต่ !!!! มองขึ้นไป เต็มรถเลย เต็มจริงๆ คือมีคนรอขึ้นประมาน เกือบๆ 10 คน
เราขึ้นคนที่ 2 เดินขึ้นบรรไดหลัง หันมองไปหน้ารถ (
ตรงข้างๆบรรไดเกือบหลังสุด >>ขอบคุณสวรรค์บรรดาล<< จากนั้นก็มีกลุ่มนึงขึ้นตามมาประมาน 6-7 คน มีผู้หญิง 2 คน ยืนโหนรถ จากนั้นรถก็ออก
สักแปป ไม่ถึงนาที มีพี่ทหาร 2 คน (ซึ่งตอนแรกก็ไม่รู้หรอกว่าเป็นทหารเพราะเขาใส่ชุดนอก พี่คนนึงไม่ใส่เสื้อลายสก็อตสีแดง กางเกงยีน
ใส่หมวกแก๊ปทหาร แล้วพี่อีกคนนึงใส่เสื้อยิดสีกรมท่า กางเกงยีนซีดๆหน่อย ใส่เข็มขัดทหาร ) ที่นั่งอยู่ ก็ลุกออกมา แล้วให้ผู้หญิง 2 คนนั่นไปนั่งแทน
คือดี ปลื้มมมม !!! จากนั้นก้อยืนๆห้อยๆโหนๆ นั่นแหละ แล้วสักพัก รดจอดข้างทางค่ะ มีคนฝากถุงกระสอบ น่าจะเป็นข้าวสาว ประมาน 4-5 กระสอบ
ฝากมากับรถ พี่ทหาร 2 คนนั่น ก็ลงไปช่วยเขายกขึ้นรถ (ช็อตนี้ไม่ได้ถ่ายรูปนะค่ะ คือแบตโทรศัพท์เหลือ 5% กลัวแบตหมดมาก ) จากนั้น พี่ 2 คน
ก็มานั่งตรงบรรได ซึ่งติดกับขาเราเลย เห้ยๆๆ นั่งเกรงขามาก กลัวจะไปโดนพี่เขา แต่มีที่กั้นกันอยู่นะค่ะ แต่เท้าหนะ จะโผล่ไปถีบพี่เขาแล้ว 555
ตามรูปเลยค่ะ
- - - แต่ระหว่างนั่นเราก้อเผลอเอาเท้าไปโดนพี่เขาจริงๆด้วย .... รีบขอโทษเลย พี่เขาก็บอกไม่เป็นไรคับ ^^ จากนั้นพอถึงด่านแก่งปันเต๊า พี่เขาก็ยืนขึ้นแล้วมีทหารตำรวจขึ้นมาตรวจบัตร มีคุณลุง ตำรวจคนนึง ถามพี่คนนึงว่า
ลุงตำรวจ : บ้านอยู่ไหนนะเรา
พี่ทหารเสื้อลายสก๊อตแดง : อยู่ไชยปราการครับ
ลุงตำรวจ : อ่อ . จะไปเที่ยวหรอ
พี่ทหารเสื้อลายสก๊อตแดง : ป่าวครับ ไปยะลาครับ
ลุงตำรวจ : ที่ไหนละ
พี่ทหารเสื้อลายสก๊อตแดง : บันนังสตา ครับ
หึ๊ม ... คราวนี้รู้แล้ว ว่าเป็นทหาร ฉก.ยะลา 15 แน่นอน !! แต่ไม่รู้ร้อยไหนจิ ^^ อยากถามเหมือนกัน แต่ไม่กล้า ... อิอิ
หลังจากตรวจเร็จ รถก็ออกไปตามปกติ พี่ทหาร 2 คนก็นั่งดูหนังอะไรไม่รู้ เสียบหูฟังกันคนละหู อิอิ ... เพื่อนรักกันดี
พอสักพัก รถจอดข้างทางอีกแล้ว คราวนี้มีคนฝากกระบอกข้าวหลามมากับรถ พี่ทหาร 2 คน ก็ลงไปช่วยยกใส่รถอีกเหมือนเดิม
ปรบมือ
จากนั้นก็นั่งยาวๆๆๆ ไปถึงประมานแม่ริม มีน้องคนนึงมาขึ้นรถ น่าจะเป็นเด็กเทคนิคเชียงใหม่ (เพราะใส่เสื้อกันหนาวของเทคนิค) พี่ทหารก็ลุกขึ้นยืนให้คนขึ้นขึ้นมาปุ๊บ ไม่ถามอะไรเลย ไม่มีที่นั่ง เลยนั่งที่บรรไดที่พี่ทหาร 2 คนนั่ง พี่ทหารเลยต้องยืนที่บรรใด เกาะราวข้างหลังไว้ แล้วก็ยืนยาวจนถึงหน้าโรงพยาบาลนครพิงค์ ก็มีคนลง 2 คน ที่ทหารเลยได้นั่ง ^^ ยังดีนะ ที่ยังได้นั่ง อิอิ พอรถถึงขนส่งช้างเผือก พี่เขายังช่วยเปิดประตูช่องใส่ของล่างรถช่วยขนของออกมาด้วย
ประทับใจจริงๆ ขนาดไม่ค่อยได้นั่ง ยังช่วยขนของอีก ยิ้มกว้างให้พี่เขาเลย
- - นี่ก็คือความประทับใจจริงๆ ที่ได้รับจากการนั่งรถเมล์ครั้งแรกของเรา - -
ก่อนทิ้งท้าย อยากขอให้พี่ๆ 2 คน และทหาร ตำวจ ทุกคนๆที่ 3 จังหวัดชายแดนใต้ สู้ๆ และปลอดภัยนะค่ะ ขอบคุณที่ช่วยปกป้องแผ่นดินไทยค่ะ