รู้สึกช่วงหลังๆนี้มีคนเอาซีรีส์ฝรั่งมาเทียบกับละครไทยบ่อยๆ

ละครไทยมีข้อเสียตรงที่ไม่แยกละครน้ำดีกับน้ำเน่า
ฝรั่งเองช่วงบ่ายจะฉาย ละคร น้ำเน่าให้แม่บ้านที่ซักผ้าอยู่บ้านดู
เน่าแบบเน่าได้ถ้วย ละครไทยอายไปเลย
คือตัวละครตายแล้ว(โดนตัดจบ) แต่เจือกโผล่มาได้ใหม่(ด้วยเหตุผลปาฏิหาริย์ล้านแปด)
หรือไปศัลยกรรมหน้าใหม่หมด กลายเป็นคนใหม่
(ที่จริงมีปัญหากับนักแสดงเก่า ผู้สร้างเลยไล่ออกเปลี่ยนคนใหม่มาแทน อิอิ)
หรือฉายมาเป็น 10 ปี ไม่เคยมีบทพ่อแม่ผู้พลัดพราก
หรือเจ้าคุณปู่ผู้สาบสูญถูกเอ่ยถึงมาก่อน อยู่ดีๆก็โผล่มาซะงั้น
บทตบจูบ ถลึงตา ริษยามาดร้าย ละครฝรั่งน้ำเน่าชนะเลิศ

แต่พอช่วงกลางคืน คนทำงานกลับบ้านแล้ว..เขาก็ปรับระดับเลยครับ
กลายเป็นฉาย หนังชุด ที่บันเทิงด้วย มีสติปัญญาด้วย

พอ platform ใหม่เกิดขึ้นอย่างเคเบิ้ลช่วงแรกๆ หนังชุดก็ต้องแข่งกันทำดี
เพื่อที่บริษัทเคเบิ้ลจะได้ซื้อไปเข้าแพ็คเกจตัวเอง ยิ่งขายช่องได้มากเงินก็เข้ามาก
ซีรีส์(หนังชุด)น้ำดีที่ดังๆเกิดจากเคเบิ้ลมากมาย เช่น
ช่อง HBO มีโซปราโน Sex&The City ช่อง Showtime มี Dexter  ช่อง FX มี Nip/Tuck  
ช่อง AMC มี Breaking Bad/Mad Men/The Walking Dead

ต่อมามีการเกิดของช่อง Pay Channel ก็มี Game of Throne/Rome

ต่อมาช่องฉายหนังดังแบบ Streaming เจอการขึ้นค่าลิขสิทธิ์ไป
ก็ต้องดิ้นรนหนีตายด้วยการปรับแผนใหม่ ไม่งั้นไม่รอด
ด้วยการสร้างซีรีส์ออริจินัลของตัวเองที่ต้องดึงคนมาจ่ายเงินโหลดไปดู
จึงเป็นการเกิดของ เว็บซีรีส์ จาก Netflix ได้แก่ House of Cards/Orange is the New Black


บ้านเรามีแค่มาตรฐานเดียว คือละครถูกใจแม่บ้าน  
เอะอะก็บันเทิงแบบโง่ๆอย่างเดียว ไม่ต้องคิดมาก
ไม่มีทางเลือกอื่นให้คนทำงานที่อยากดูบันเทิงควบคู่คุณภาพเลย