การตัดสินใจครั้งสำคัญในชีวิต เมื่อจะรับเลี้ยงเด็กกำพร้า... จะมีผลต่อการปฏิบัติธรรมหรือไม่

ปัจจุบันเห็นเด็กถูกทิ้งเยอะมาก และจำนวนเด็กกำพร้ามีเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ  เราเห็นก้อรู้สึกสงสาร
เราอายุ 40 ปีแต่งงานแล้วแต่ไม่มีลูก  ก้อไม่เดือดร้อนใจอะไร คุยกับสามีด้วยความเข้าใจกัน ไม่มีก้อไม่เป็นไร อยู่ดูแลกันไปจนกว่าจะตายจากกันไป

เราชอบอ่านหนังสือธรรมะ  สวดมนต์  นั่งสมาธิ ทำมานานแล้ว  เราคิดว่าการมีลูกนั้นเป็นห่วงอันยิ่งใหญ่และจะมีผลต่อการปฏิบัติธรรมของเรา
จนได้มีกัลยาณมิตรท่านนึง มาคุยกับเราและ รู้ว่าเราไม่มีลูกทั้งที่มีความมั่นคง และพร้อม เราก้อบอกเหตุผลไป  พี่เขาบอกเด็กกำพร้าน่าสงสาร

เรารับมาอุปการะก้อเป็นการเลี้ยงเพื่อเอาบุญ  เป็นการช่วยเหลือเด็ก ให้โอกาสเด็กและแบ่งเบาภาระสังคม เป็นการให้ที่ยิ่งใหญ่
แล้วพี่เขาก้อเปิดเวปมูลนิธิต่างๆให้เราดู

พอกลับมาถึงบ้าน มีความลังเล  และมีคำถาม อยากปรึกษาและขอคำแนะนำจากเพื่อนๆค่ะ

1.ถ้าพ่อแม่ที่ให้กำเนิดเด็กจิตใจไม่ดี เด็กที่เกิดก้อต้องมีจิตใจไปในทิศทางเดียวกันเสมอไปไหม  เมื่อเรารับเลี้ยงเขาตั้งแต่แบเบาะ  สอนเขา ดูแลเขา  จิตวิญญาณเขาจะดีได้ไหมค่ะ ถ้าใช้คำพูดฟังยากต้องขออภัยนะค่ะ

2.บุญกรรม นำมาเกิด เด็กที่เกิดมากำพร้าหรือต้องไปอยู่ในสถานสงเคราะห์ แสดงว่าต้องสร้างกรรมไม่ดีมาก่อนใช่ไหมค่ะ

3.การรับเลี้ยงเด็กกำพร้า เป็นบุญ  หรือเป็นบาป  มีผลต่อการปฏิบัติธรรมอย่างไร

4.ที่บ้านไม่มีปัญหาถ้าจะรับเด็กมาเลี้ยง ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเรา ถ้าเพื่อนๆเป็นเรา จะตัดสินใจอย่างไร

นี่เป็นการตัดสินใจที่สำคัญในชีวิตของเรากับสามีของเรา  เพราะเราต้องดูแล ชีวิตอีกชีวิตหนึ่ง  ซึ่งมันคงมีทั้งสุขและทุกข์  และเป็นภาระหน้าที่อันยิ่งใหญ่
ตอนนี้เรายังไม่ได้คำตอบว่า ว่าจะ เลี้ยงหรือไม่เลี้ยง  เรามาตั้งกระทู้เพื่อฟังความคิดเห็นและข้อเสนอแนะ เพื่อช่วยในการตัดสินใจ


ขอคำแนะนำด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่