ปิดฉาก เธอจากไปแล้ว ทิ้งไว้เพียงแค่ความเจ็บปวดที่ยังรวดร้าว ยังรุนแรง

เอาชื่อคนสำคัญมาผันเป็นกลอน Project 1 ส่องแสงตะวันฉาย เงียบเหงาและมืดมิด ในดวงจิตระคนเศร้า มืดมัวไม่เห็นเงา ของตัวเขาอยู่ข้างกาย เจ็บปวดรวดร้าวนัก เหมือนทุกข์หนักมาทักทาย มืดมนทุรนทุราย แทบวางวายแ

เพลง ความเจ็บปวดรวดร้าวเหลือขนา.  ผู้นำมาพามาไซร่ให้ปวดใจ เหตุฉไหนจึงจากพรากไร้เยื่อใย เพราะอันใดเหตุฉไหนเป็นอย่างนี้ เหตุอันใดใครเล่าจะเข้าใจ เหมือนอยู่ในเวิ้งว้างมหานที บ่จะมีผู้ใดมาช่วยชีวี เห

ฝากเพลงจากกลอนให้ฟังครับ กลอนนี้เคยแต่งไว้นานแล้ว อาจเคยเห็นผ่านตาบ้างในห้องนี้ อยากให้เธอ ตอบรับรัก  สักคำหนึ่งยังคิดถึง วันนั้น เหมือนฉันบ้ารวบรวมคำ ที่ทวนย้ำ ตลอดมาจึงได้กล้า บอกว่าฉัน หลงร

บนกวีขึ้นก่อนครับ ความเจ็บปวดรวดร้าวเหลือขนา.  ผู้นำมาพามาไซร่ให้ปวดใจ เหตุฉไหนจึงจากพรากไร้เยื่อใย เพราะอันใดเหตุฉไหนเป็นอย่างนี้ เหตุอันใดใครเล่าจะเข้าใจ เหมือนอยู่ในเวิ้งว้างมหานที บ่จะมีผู้ใด

😅😅 จำชื่อเพลงกับนักน้องไม่ได้ รู้แต่เพลงนี้ก้องอยู่ในความทรงจำตลอด จนตอนนี้ 42 ปีละ ... ในวันที่ฉันเจ็บปวดร้าวสักแค่ไหน ก็ขอแค่มีเธออยู่เคียงฉันไป ไม่ว่าสิ่งต่างๆจะร้ายสักแค่ไหน เพียงแค่มีเธอ ท่อนฮ

บทที่ 1 หน้าทอง เสียงระนาดเอกรัวนำทำนองเพลงเชิดดังก้องไปทั่วโรงละครซ้อม ตามด้วยเสียงปี่พาทย์ที่โหยหวนบาดลึก ร่างอรชรในชุดซ้อมสีขาวสะอาดตากำลังย่อเข่า จีบนิ้ว และวาดวงแขนด้วยท่วงท่าที่อ่อนช้อยแต่งามสง

เพลินเพลงยามบ่ายกันครับ ยอม ฉันยอมเจ็บปวด ยอม ร้าวรวดอุรา ยอม แม้รักจะพา ไป เข่นฆ่า เย้ยหยันเล่น อยากลองรัก ดูสักหน่อย จะปล่อยให้ช้ำ ก็จำต้องเป็น จะสุขหรือทุกข์ยากแค้นลำเค็ญ จะลองให้เห็น รักเป็นฉันใด

สายลมพริ้ว พัดใจ ให้เหน็บหนาว เจ็บปวดร้าว คิดถึงจน ทนไม่ไหว ร้องเพลงรอ เรื่อยเปื่อย จนเหนื่อยใจ ทนต่อไป ใจอาจ จะขาดรอน รู้ว่าเธอ ไม่รัก ยังดักดาน เจ็บมานาน เพราะใจ ไม่สั่งสอน จากตอนนี้ ดีกว่าเจ็บ มาร