สวัสดีทุกๆคนในพันทิปนะคะ
วันนี้มีเรื่องราวที่อยากจะมาแบ่งปันให้ฟังกันค่ะ มันเกิดขึ้นมานานมากแล้ว
เมื่อราวๆ สามปีก่อน จขกท.ไปรอพ่อ ที่กำลังเลือกซื้อของอยู่ พ่อให้จขกท.รออยู่ที่รถค่ะ
ตามประสาเด็กนั่งนานๆก็ไม่ได้ ก็เลยลุกจากรถไปเดินเล่นบริเวณใกล้ เวลานั้นเนี่ยเริ่มจะเย็นล่ะ
ร้านค้าอะไรก็เริ่มปิด จขกท.เห็นขั้นบันไดเตี้ยๆหน้าร้าน ก็เลยจะไปนั่งรอพ่อตรงนั้น
แต่พอจะเดินไปนั่ง จขกท.ก็เหลือบไปเห็นลุงแก่ๆคนหนึ่งอ่ะค่ะ อายุประมาณ60กว่าๆ
นั่งอยู่ตรงขั้นบันไดในสภาพที่เสื้อเก่าๆขาดๆ ผมเผ้ารุงรัง ลุงแกก็จ้องหน้าจขกท. จขกท.ก็หลบตา
เพราะว่าสภาพของแกคือ ดูมอมแมม แล้วคนที่เดินผ่านไปผ่านมา ก็เดินตีวงกว้างออกค่ะ คือไม่กล้าเดินเข้าไปเฉียดใกล้คุณลุง
จขกท.อยากจะเดินหนีนะคะ แต่แอบมีความเชื่ออย่างหนึ่งว่า ถ้าเรามองเค้าเหมือนอากาศธาตุ เค้าคงไม่ทำอะไรเรา
วันนั้นไม่รู้นึกยังไง เดินเข้าไปยืนอยู่บริเวณนั้น แล้วสักพักก็นั่งลงค่ะ ลืมตัว 55555555เลยกลายเป็นว่า นั่งอยู่ข้างคุณลุงคนนั้นเรียบร้อย
แล้วลุงก็เป็นผู้เปิดประเด็นสนทนา
ลุง : เข้ามานั่งใกล้ๆ ไม่กลัวคนมองเหรอ
จขกท. : (นิ่งไปพักหนึ่ง พยายามพูดน้อยที่สุด) ลุงก็ไม่ได้ทำอะไรหนูนิค่ะ
ลุง : หนูเป็นคนที่ไหนอ่ะ
จขกท. ไม่รู้นึกบ้าอะไร เห็นลุงชวนคุยเลยนั่งคุยกับแก แบบพอเราประเมินแล้ว แกก็ปกติดีนิ 55555555
เราก็ชวนคุณลุงคุย แกก็เล่าให้ฟังว่า จขกท.เป็นเด็กไม่กี่คนหรอกที่กล้านั่งคุยกับแก เพราะว่าคนภายนอกจะมองว่า แกสกปรก แต่งตัวมอซอ
แล้วแกก็ถามว่าจขกท. เรียนที่ไหน แกก็เลยเล่าเรื่องลูกของแกให้ฟังว่า
เห็นแกแต่งตัวแบบนี้อ่ะ ลูกคนโตเรียนปริญญาโทนะ ในมหาลัยชื่อดังในจังหวัดของจขกท.เลย
ลูกอีกสองคนก็รับราชการ ส่วนคนเล็กอยู่เมืองนอก ทำงานดีอ่ะค่ะ จขกท.ได้ฟังก็ยิ่งอึ้ง แกก็บอกว่า แกเลี้ยงลูกมาคนเดียว เพราะว่าเมียเสียตั้งแต่ลูกยังเล็กๆ
ลูกทุกคนโตขึ้นมาได้ดีหมดเลย จขกท.ก็เลยอดถามไม่ได้ว่า ลูกเคยอายมั้ย ที่พ่อดูแต่งตัวแบบนี้
ลุงแกก็บอกว่า แกไม่เคยถาม แต่คงจะไม่ถามเพราะแกก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร แกพอใจที่จะเป็นแบบนี้
เราก็คุยกันสักพัก ลุงก็บอกว่า ว่างๆมาเที่ยวที่บ้านแกบ้างนะ ลุงชอบเด็กแบบจขกท.น่ารักดี (ตอนนั้นยกมือไหว้ขอบคุณคุณลุง )
คุณลุงก็บอกว่า คนเต็มแล้ว เดี๋ยวลุงต้องไปก่อน แกก็ลุกขึ้นแล้วข้ามถนนเดินไปเปิดประตูรถสองแถวที่จอดอยู่คันใหม่เอี่ยม ฝั่งตรงข้าม
เลยทำให้รู้ว่า จริงๆลุงเป็นนายหัวคนขับรถที่คิว
หลังจากลุงเดินออกไป จขกท.ก็นั่งคิดนิ่งๆในหัวว่า ถ้าตอนนั้น เราตัดสินใจเดินหนี เพราะการมองคนแค่ภายนอก เราคงพลาดฟังเรื่องราวดีๆแบบนี้
แล้วคุณล่ะคะ เคยเจอเหตุการณ์อะไรคล้ายๆกันแบบนี้บ้างมั้ย...
ในเย็นวันนั้นเมื่อสามปีก่อน...
วันนี้มีเรื่องราวที่อยากจะมาแบ่งปันให้ฟังกันค่ะ มันเกิดขึ้นมานานมากแล้ว
เมื่อราวๆ สามปีก่อน จขกท.ไปรอพ่อ ที่กำลังเลือกซื้อของอยู่ พ่อให้จขกท.รออยู่ที่รถค่ะ
ตามประสาเด็กนั่งนานๆก็ไม่ได้ ก็เลยลุกจากรถไปเดินเล่นบริเวณใกล้ เวลานั้นเนี่ยเริ่มจะเย็นล่ะ
ร้านค้าอะไรก็เริ่มปิด จขกท.เห็นขั้นบันไดเตี้ยๆหน้าร้าน ก็เลยจะไปนั่งรอพ่อตรงนั้น
แต่พอจะเดินไปนั่ง จขกท.ก็เหลือบไปเห็นลุงแก่ๆคนหนึ่งอ่ะค่ะ อายุประมาณ60กว่าๆ
นั่งอยู่ตรงขั้นบันไดในสภาพที่เสื้อเก่าๆขาดๆ ผมเผ้ารุงรัง ลุงแกก็จ้องหน้าจขกท. จขกท.ก็หลบตา
เพราะว่าสภาพของแกคือ ดูมอมแมม แล้วคนที่เดินผ่านไปผ่านมา ก็เดินตีวงกว้างออกค่ะ คือไม่กล้าเดินเข้าไปเฉียดใกล้คุณลุง
จขกท.อยากจะเดินหนีนะคะ แต่แอบมีความเชื่ออย่างหนึ่งว่า ถ้าเรามองเค้าเหมือนอากาศธาตุ เค้าคงไม่ทำอะไรเรา
วันนั้นไม่รู้นึกยังไง เดินเข้าไปยืนอยู่บริเวณนั้น แล้วสักพักก็นั่งลงค่ะ ลืมตัว 55555555เลยกลายเป็นว่า นั่งอยู่ข้างคุณลุงคนนั้นเรียบร้อย
แล้วลุงก็เป็นผู้เปิดประเด็นสนทนา
ลุง : เข้ามานั่งใกล้ๆ ไม่กลัวคนมองเหรอ
จขกท. : (นิ่งไปพักหนึ่ง พยายามพูดน้อยที่สุด) ลุงก็ไม่ได้ทำอะไรหนูนิค่ะ
ลุง : หนูเป็นคนที่ไหนอ่ะ
จขกท. ไม่รู้นึกบ้าอะไร เห็นลุงชวนคุยเลยนั่งคุยกับแก แบบพอเราประเมินแล้ว แกก็ปกติดีนิ 55555555
เราก็ชวนคุณลุงคุย แกก็เล่าให้ฟังว่า จขกท.เป็นเด็กไม่กี่คนหรอกที่กล้านั่งคุยกับแก เพราะว่าคนภายนอกจะมองว่า แกสกปรก แต่งตัวมอซอ
แล้วแกก็ถามว่าจขกท. เรียนที่ไหน แกก็เลยเล่าเรื่องลูกของแกให้ฟังว่า
เห็นแกแต่งตัวแบบนี้อ่ะ ลูกคนโตเรียนปริญญาโทนะ ในมหาลัยชื่อดังในจังหวัดของจขกท.เลย
ลูกอีกสองคนก็รับราชการ ส่วนคนเล็กอยู่เมืองนอก ทำงานดีอ่ะค่ะ จขกท.ได้ฟังก็ยิ่งอึ้ง แกก็บอกว่า แกเลี้ยงลูกมาคนเดียว เพราะว่าเมียเสียตั้งแต่ลูกยังเล็กๆ
ลูกทุกคนโตขึ้นมาได้ดีหมดเลย จขกท.ก็เลยอดถามไม่ได้ว่า ลูกเคยอายมั้ย ที่พ่อดูแต่งตัวแบบนี้
ลุงแกก็บอกว่า แกไม่เคยถาม แต่คงจะไม่ถามเพราะแกก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร แกพอใจที่จะเป็นแบบนี้
เราก็คุยกันสักพัก ลุงก็บอกว่า ว่างๆมาเที่ยวที่บ้านแกบ้างนะ ลุงชอบเด็กแบบจขกท.น่ารักดี (ตอนนั้นยกมือไหว้ขอบคุณคุณลุง )
คุณลุงก็บอกว่า คนเต็มแล้ว เดี๋ยวลุงต้องไปก่อน แกก็ลุกขึ้นแล้วข้ามถนนเดินไปเปิดประตูรถสองแถวที่จอดอยู่คันใหม่เอี่ยม ฝั่งตรงข้าม
เลยทำให้รู้ว่า จริงๆลุงเป็นนายหัวคนขับรถที่คิว
หลังจากลุงเดินออกไป จขกท.ก็นั่งคิดนิ่งๆในหัวว่า ถ้าตอนนั้น เราตัดสินใจเดินหนี เพราะการมองคนแค่ภายนอก เราคงพลาดฟังเรื่องราวดีๆแบบนี้
แล้วคุณล่ะคะ เคยเจอเหตุการณ์อะไรคล้ายๆกันแบบนี้บ้างมั้ย...