งานเก่าเอกชนที่กรุงเทพครับ รายได้สามหมื่นกว่าๆ พอผ่อนบัตร กับ รถ แล้วก็มีเหลือกินเหลือใช้ได้อยู่ แต่ไม่มีเก็บนะ ถามว่ามันแฮปปี้ไหม ก็มีความสุขไม่เคยทุกข์เลยประมาณ 7 ปีกว่าได้ มีเมื่อต้นปีที่แล้วแล้วพ่ออยากให้มารับราชการ ไม่ก็รัฐวิสาหกิจซักที เพราะจะ 30 แล้วไม่มีเงินเก็บ อนาคตใครจะเลี้ยงถ้าเป็นไรไป (ผมลูกคนเดียว แต่ทุกอย่างมีพร้อมนะ บ้าน รถ ที่ต่างจังหวัด)
เมื่อเดือนกันยายนผมสอบรัฐวิสาหกิจที่นึง ได้บรรจุเดือนพฤศจิกายน พอมาทำจริงๆ ไม่แฮปปี้เลย ไม่ชินกับต่างจังหวัด ไม่ชอบสังคมเพื่อนร่วมงานที่นี่ ไม่ชอบบรรยากาศที่ต่างจังหวัด มันเหงา มันตัวคนเดียว คิดถึงเพื่อน คิดถึงกรุงเทพที่จากมา แล้วเงินเดือนหักค่าใช้จ่ายทั้งหมดผมเหลือแค่หมื่นสาม (จากหมื่นห้า) ยังไม่รวมหนี้สินอื่นๆอย่างบัตร หรือ รถยนต์อีก
ผมก็โทรบอกพ่อนะ ว่าชีวิตแบบนี้ผมทนไม่ได้อ่ะ งานพิเศษก็หาทำยากมาก เพราะ อำเภอที่ผมอยู่ทุรกันดารมากๆๆๆๆๆๆ ห้าโมงเย็นคือเงียบหมดแล้ว ถ้าขับเข้าในตัวจังหวัดก็ชั่วโมงครึ่ง จะให้อยู่บ้านพักในนั้นผมก็ไม่ไหว มันเหงา ไม่มีเพื่อนด้วย ใช้คอมพิวเตอร์ไม่ได้เพราะเสียบแล้วไฟตกพร้อมดับทุกเมื่อ วายฟายไม่มี เคเบิ้ลไม่มี เลยอาศัยขับรถไปกลับเอาทุกวัน กลายเป็นเหนื่อยด้วย เงินไม่พอใช้ด้วย โทรไปหาเพื่อนทุกวันบอกกุว์ทรมานว่ะ ไม่น่ามาเลย
นี่ผมทนมาได้เดือนกว่าๆ รู้สึกไม่ไหว สังคมเค้าก็คนมีลูกเมียกันหมดแล้ว จะชวนเที่ยวแบบเราก็ไม่ได้ ชวนกินวันหยุดเค้าก็ไม่ไปกัน กลายเป็นว่าผมต้องอยู่คนเดียวทั้งเลิกงาน ทั้งวันหยุด แล้วก็เครียดเรื่องเงินด้วย
ตอนนี้ผมกำลังตัดสินใจคือ ...
1.ลาออกสิ้นเดือนนี้ รอเอาเงินเดือน ระหว่างนี้หางานใหม่โลด แต่ติดอยู่ที่ว่ากลัวหางานไม่ทัน แล้วผมโทรไปบริษัทเก่าเค้ายังไม่มีคำตอบว่าจะรับผมกลับเข้ามาได้ไหม แต่หัวหน้างานบอกโอเคถ้าจะกลับมา แต่ทางฝ่ายบุคคลยังไม่มีคำตอบ
2.ทนทำต่อไป จนกว่าจะได้งานใหม่ชัวร์ๆ แต่ใจผมไม่โอเคเลย ผมพยายามปรับตัวแล้วนะ แต่ผมไม่เคยมาในสถานที่แบบนี้อ่ะ ไม่ชอบจริงๆ ใจไม่อยากฝืนเลย แค่คิดจะตื่นไปทำงานก็ไม่เอาแล้ว เหนื่อยทั้งขับรถไปกลับวันละเกือบสองร้อยโล เหนื่อยทั้งเรื่องหมุนเงิน ทั้งเรื่องเหงา ตรงที่ผมบรรจุไม่มีวัยเดียวกันอ่ะ ส่วนใหญ่ 40+ เลยกลายเป็นคุยกันไม่รู้เรื่องไป
ช่วยชี้แนะทีครับ ผมเครียดมากกกกกกกกก ไม่อยากอยู่แล้ว แนะนำงานให้ที ให้พอหมุนเอาตัวรอดได้ก่อนเหอะครับ T^T
อายุ 29 ไม่ชอบงานที่ทำตอนนี้มากๆๆๆๆ เสียใจไม่น่าลาออกงานเก่ามาเลย ทำไงดีครับ ช่วยผมด้วย
เมื่อเดือนกันยายนผมสอบรัฐวิสาหกิจที่นึง ได้บรรจุเดือนพฤศจิกายน พอมาทำจริงๆ ไม่แฮปปี้เลย ไม่ชินกับต่างจังหวัด ไม่ชอบสังคมเพื่อนร่วมงานที่นี่ ไม่ชอบบรรยากาศที่ต่างจังหวัด มันเหงา มันตัวคนเดียว คิดถึงเพื่อน คิดถึงกรุงเทพที่จากมา แล้วเงินเดือนหักค่าใช้จ่ายทั้งหมดผมเหลือแค่หมื่นสาม (จากหมื่นห้า) ยังไม่รวมหนี้สินอื่นๆอย่างบัตร หรือ รถยนต์อีก
ผมก็โทรบอกพ่อนะ ว่าชีวิตแบบนี้ผมทนไม่ได้อ่ะ งานพิเศษก็หาทำยากมาก เพราะ อำเภอที่ผมอยู่ทุรกันดารมากๆๆๆๆๆๆ ห้าโมงเย็นคือเงียบหมดแล้ว ถ้าขับเข้าในตัวจังหวัดก็ชั่วโมงครึ่ง จะให้อยู่บ้านพักในนั้นผมก็ไม่ไหว มันเหงา ไม่มีเพื่อนด้วย ใช้คอมพิวเตอร์ไม่ได้เพราะเสียบแล้วไฟตกพร้อมดับทุกเมื่อ วายฟายไม่มี เคเบิ้ลไม่มี เลยอาศัยขับรถไปกลับเอาทุกวัน กลายเป็นเหนื่อยด้วย เงินไม่พอใช้ด้วย โทรไปหาเพื่อนทุกวันบอกกุว์ทรมานว่ะ ไม่น่ามาเลย
นี่ผมทนมาได้เดือนกว่าๆ รู้สึกไม่ไหว สังคมเค้าก็คนมีลูกเมียกันหมดแล้ว จะชวนเที่ยวแบบเราก็ไม่ได้ ชวนกินวันหยุดเค้าก็ไม่ไปกัน กลายเป็นว่าผมต้องอยู่คนเดียวทั้งเลิกงาน ทั้งวันหยุด แล้วก็เครียดเรื่องเงินด้วย
ตอนนี้ผมกำลังตัดสินใจคือ ...
1.ลาออกสิ้นเดือนนี้ รอเอาเงินเดือน ระหว่างนี้หางานใหม่โลด แต่ติดอยู่ที่ว่ากลัวหางานไม่ทัน แล้วผมโทรไปบริษัทเก่าเค้ายังไม่มีคำตอบว่าจะรับผมกลับเข้ามาได้ไหม แต่หัวหน้างานบอกโอเคถ้าจะกลับมา แต่ทางฝ่ายบุคคลยังไม่มีคำตอบ
2.ทนทำต่อไป จนกว่าจะได้งานใหม่ชัวร์ๆ แต่ใจผมไม่โอเคเลย ผมพยายามปรับตัวแล้วนะ แต่ผมไม่เคยมาในสถานที่แบบนี้อ่ะ ไม่ชอบจริงๆ ใจไม่อยากฝืนเลย แค่คิดจะตื่นไปทำงานก็ไม่เอาแล้ว เหนื่อยทั้งขับรถไปกลับวันละเกือบสองร้อยโล เหนื่อยทั้งเรื่องหมุนเงิน ทั้งเรื่องเหงา ตรงที่ผมบรรจุไม่มีวัยเดียวกันอ่ะ ส่วนใหญ่ 40+ เลยกลายเป็นคุยกันไม่รู้เรื่องไป
ช่วยชี้แนะทีครับ ผมเครียดมากกกกกกกกก ไม่อยากอยู่แล้ว แนะนำงานให้ที ให้พอหมุนเอาตัวรอดได้ก่อนเหอะครับ T^T