วันนี้เราจะนั่งรถไกลกันเป้าหมายของเราก็คือ Takao เราไปส่องกันมาแล้วว่าที่สถานีเกียวโตเราจะไปขึ้นรถที่ตรงไหน เราต้องไปขึ้นรถบัสของJR ซึ่งก็จะมีชานชาลาแยกออกจากรถเมล์บริษัทอื่น ให้ขึ้นรถสายที่เขียนว่าTakao-Toganoo เมื่อขึ้นด้านหลังแล้วให้ฉีกกระดาษเล็กๆที่ประตูท้ายเพื่อแสดงว่าเราขึ้นตรงไหน ไว้แสดงให้คนขับดูตอนที่เราลง(ซึ่งเราก็ไม่รู้เรื่องไม่ได้ฉีกไป)
ใช้เวลาเดินทางกันเกือบชั่วโมง รถจะเริ่มวนเวียนบนทางที่แคบลงและไต่ขึ้นเขาอย่างเห็นได้ชัด คนที่นั่งมากับเรามีจำนวนไม่มากที่ดูจะมีปลายทางที่เดียวกัน จนในที่สุดก็มาถึงป้ายTaganoo เราลงที่ป้ายนี้เพื่อเดินกันต่อไปยังวัดKozanji ให้เดินย้อนตามถนนที่เรานั่งรถเมล์มาจะเห็นป้ายบอกทางอยู่ แต่ขอบอกก่อนเลยว่าที่นี่ไม่มีสัญญาณเน็ต ดังนั้นอากู๋ก็ช่วยอะไรเราไม่ได้นอกจากเราต้องหาทางไปเอง
ตั๋ววัดKozanji 500 เยน นอกจากตั๋วจะน่ารักแล้ว คนขายตั๋วยิ่งน่ารักกว่า ใครไม่เชื่อลองไปดูเองว่าจริงไหม จากที่ขายบัตรเราต้องเดินไต่บันไดขึ้นไป สิ่งที่เรารู้สึกในเริ่มแรกคือความเขียวชอุ่มที่เข้าสู่สายตาเรา ต้นไม้สูงใหญ่ต่างพากันเติบโตแข่งขันขึ้นสูงเสียดฟ้า บรรยากาศแบบนี้ที่เรียกว่าความเย็นยะเยือกของป่า อากาศที่เย็นขึ้นทำเอาเราต้องซุกมือเข้าไปในเสื้อหนาวเพื่อหาความอบอุ่น แต่อากาศบริสุทธ์สะอาดที่นี่ ที่เราสูดลมหายใจเข้าไป ทำให้เราได้สัมผัสกับความสดชื่นของป่าอย่างแท้จริง
ถัดจากวัดที่เราเห็น เราต้องเดินลงบันไดสูงชันที่เต็มไปด้วยมอสเขียวๆ เปียกชื้นนิดหน่อยด้วยสายฝนที่เริ่มประพรมเป็นละอองเล็กๆ พอให้เราได้หวาดเสียวว่าขณะที่ลงบันไดลงไปจะได้ลื่นตะครุบกบหรือไม่ สมาธิต้องแน่วแน่ ไม่ว่อกแว่ก ขาอย่าสั่น ถามว่าเลือกทางอื่นได้ไหมตอบเลยว่าไม่ เพราะระดับที่ต่างกัน
ยังไงเราก็ต้องเดินลงเขาอยู่ดี
TAKAO ป่าเขียวชอุ่ม บันไดเยอะ
วันนี้เราจะนั่งรถไกลกันเป้าหมายของเราก็คือ Takao เราไปส่องกันมาแล้วว่าที่สถานีเกียวโตเราจะไปขึ้นรถที่ตรงไหน เราต้องไปขึ้นรถบัสของJR ซึ่งก็จะมีชานชาลาแยกออกจากรถเมล์บริษัทอื่น ให้ขึ้นรถสายที่เขียนว่าTakao-Toganoo เมื่อขึ้นด้านหลังแล้วให้ฉีกกระดาษเล็กๆที่ประตูท้ายเพื่อแสดงว่าเราขึ้นตรงไหน ไว้แสดงให้คนขับดูตอนที่เราลง(ซึ่งเราก็ไม่รู้เรื่องไม่ได้ฉีกไป)
ใช้เวลาเดินทางกันเกือบชั่วโมง รถจะเริ่มวนเวียนบนทางที่แคบลงและไต่ขึ้นเขาอย่างเห็นได้ชัด คนที่นั่งมากับเรามีจำนวนไม่มากที่ดูจะมีปลายทางที่เดียวกัน จนในที่สุดก็มาถึงป้ายTaganoo เราลงที่ป้ายนี้เพื่อเดินกันต่อไปยังวัดKozanji ให้เดินย้อนตามถนนที่เรานั่งรถเมล์มาจะเห็นป้ายบอกทางอยู่ แต่ขอบอกก่อนเลยว่าที่นี่ไม่มีสัญญาณเน็ต ดังนั้นอากู๋ก็ช่วยอะไรเราไม่ได้นอกจากเราต้องหาทางไปเอง
ตั๋ววัดKozanji 500 เยน นอกจากตั๋วจะน่ารักแล้ว คนขายตั๋วยิ่งน่ารักกว่า ใครไม่เชื่อลองไปดูเองว่าจริงไหม จากที่ขายบัตรเราต้องเดินไต่บันไดขึ้นไป สิ่งที่เรารู้สึกในเริ่มแรกคือความเขียวชอุ่มที่เข้าสู่สายตาเรา ต้นไม้สูงใหญ่ต่างพากันเติบโตแข่งขันขึ้นสูงเสียดฟ้า บรรยากาศแบบนี้ที่เรียกว่าความเย็นยะเยือกของป่า อากาศที่เย็นขึ้นทำเอาเราต้องซุกมือเข้าไปในเสื้อหนาวเพื่อหาความอบอุ่น แต่อากาศบริสุทธ์สะอาดที่นี่ ที่เราสูดลมหายใจเข้าไป ทำให้เราได้สัมผัสกับความสดชื่นของป่าอย่างแท้จริง
ถัดจากวัดที่เราเห็น เราต้องเดินลงบันไดสูงชันที่เต็มไปด้วยมอสเขียวๆ เปียกชื้นนิดหน่อยด้วยสายฝนที่เริ่มประพรมเป็นละอองเล็กๆ พอให้เราได้หวาดเสียวว่าขณะที่ลงบันไดลงไปจะได้ลื่นตะครุบกบหรือไม่ สมาธิต้องแน่วแน่ ไม่ว่อกแว่ก ขาอย่าสั่น ถามว่าเลือกทางอื่นได้ไหมตอบเลยว่าไม่ เพราะระดับที่ต่างกัน
ยังไงเราก็ต้องเดินลงเขาอยู่ดี