สวัสดีค่ะ ออกตัวก่อนเลยนะคะ จขกท.ยืมล็อคอินเพื่อนมานะคะ
“ คุณเคยมีเจ้าชายไหมคะ เจ้าชายที่คุณแค่อยากดูแลเขา . . .”
จขกท.แอบชอบคนๆหนึ่งค่ะ เขาไม่ใช่ผช.นะคะ (และจขกท.ก็ไม่ใช่ดี้ค่ะ ยังเปิดโอกาสให้ผช.อยู่) เขาเป็นทอมที่
หน้าตาดีค่ะ ดูจากในไอจีแล้วคนฟอลเขาหลักพัน เราเรียนอยู่ที่ม.แห่งหนึ่งของภาคเหนือค่ะ ที่มีการเรียนการสอนเป็น
ภาษาอังกฤษ(อ่า,, คงเดากันออก 5555) เขาเป็นคนดังในระดับหนึ่งเลยค่ะ มีแต่คนรู้จัก และถามหาเขาอยู่บ่อยๆ
เราขอให้ชื่อสมมุตินะคะ เขาชื่อ ปาย แล้วกัน
วันนั้นเป็นวันเข้าหอของนศ.ปี1 จขกท.เป็นคนในจังหวัดนั้นค่ะ การขนของเลยไม่ค่อยลำบาก ครั้งแรกที่เจอเขา
ก็ที่หอนี้แหละค่ะ มันเป็นความบังเอิญที่เขาอยู่หอเดียวกับเรา . . . และมันเป็นจุดเริ่มต้นของทุกๆความรู้สึกค่ะ
เขาชอบอ่านกระทู้พันทิพค่ะ,, จุดประสงค์ที่เราเขียนกระทู้นี้คือ เราแค่อยากเล่าความทรงจำดีดี
และแค่อยากจะบอกเขาว่า. . .
“ ขอบคุณนะ แม้ว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว.. แต่เราไม่เคยโกรธนะ ตอนนั้นมันมีความสุขมาก มันดีมาก ไปเรียนที่อื่น
ก็ตั้งใจนะ เราจะเก็บเธอไว้ในความทรงจำของเรา ขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้เรามาพบกัน”
[ เราไม่ได้เสียใจที่เธอไม่ได้ชอบเรา แต่เราเสียใจที่เราเลิกชอบเธอไม่ได้สักที ]
--วันที่พรมลิขิตทำงานผิดที่--
ครั้งแรกที่เรา.เห็นเขาคือ เขากำลังจะเดินขึ้นหอค่ะ ส่วนเราอยู่ล่างหอเหมือนกัน กำลังจะขึ้นหอเช่นกัน ตอนนั้นมัน
รู้สึกว่า “ทำไมทอมคนนั้นถึงดูดีจัง” มันมีเสน่ห์อ่ะ มันมีออร่า คือ หล่ออ่ะ เท่านั้นแหละค่ะไม่รอให้สมองมันจินตนาการใดๆ
เรารีบวิ่งไปดูค่ะ ว่าเขาเสียบบัตรหอพักที่ห้องไหน(คือที่หอเขามีกฎค่ะ ต้องเสียบบัตรและหยิบบัตรเวลาเข้า-ออกหอทุก
ครั้ง) แต่... เราวิ่งไปไม่ทันค่ะ เลยไม่รู้ว่าเขาอยู่ห้องไหน(แอบเหมือนโรคจิตเลยอ่ะ 555) จขกท.อยู่ชั้น 3 ค่ะ
ในระหว่างกำลังเดินขึ้นไปก็เจอเขานั่งคุยโทรศัพท์อยู่ที่ระเบียงชั้น 2 ที่นี้เราก็เก็บความสงสัยไว้ในใจ แต่ไม่ค่ะ! ศรีจะไม่ทน
เราลงไปดูบัตรหอสแกนหาเลยค่ะ ถ้าหยิบออกมาดูได้ทีละใบคงหยิบแล้ว แต่ไม่กล้าพอค่ะ 5555 หาบัตรเขา
อยู่นานก็เจอ เขาอยู่ห้อง 2xx หลังจากที่รู้ นี้แหละค่ะ มันคือความกล้าและหน้าด้านของเรา
--ความกล้าและหน้าด้าน—
ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เราเรียบปรับพื้นฐานภาษาอังกฤษของม. และเรากำลังกินข้าวกับเพื่อนสนิท เราเห็นเขาชอบซื้อ
กับข้าวร้านข้าวขาหมู ที่นี้พอเขามานั่งโต๊ะกินข้าว เขานั่งกับเพื่อนเขาค่ะ 2 คน ตอนแรกคิดว่าแฟนเขาด้วยซ้ำ 5555
เพื่อนสนิทเราก็แซวค่ะ แฟนเมิงอ่ะ เราก็ได้แต่หัวเราะกับความมโนที่เพื่อนพูดแต่เราชอบค่ะ >/////< เราชอบเขามาได้สักพัก
แล้วยังไม่รู้เลยค่ะว่าเขาชื่อเล่นว่าอะไร เลยส่งหน่วยใจกล้า(หน้าด้าน)อย่างเพื่อนสนิทไปถามตอนที่เพื่อนเขาลุกเอาจาน
ไปเก็บค่ะ มันก็เดินไปถามว่า “เธอๆ เธอชื่ออะไรอ่ะ” ได้คำตอบกลับมาว่า “เราชื่อปาย” ที่นี้มันไม่จบแค่นี้ค่ะ เพื่อนสนิทเรา
ถามว่าอยากได้เฟซเขาไหม ไอ่เราก็บ้าจี้ตามค่ะ พูดไปเลยว่าอยาก นางก็ฉกมือถือที่อยู่ในมือเราไปเลยค่ะ ยื่นให้เขา
กรี้ดดดดด มาก และก็จับๆลูบๆโทรศัพท์อยู่นาน 5555 (คล้ายๆกับที่ผช.สอยกกน.ผญ.ไปดม) ได้เฟซแล้ว ได้มาก็ส่องค่ะ
ส่องๆๆ อ๊ะ เขามีแฟนแล้วหนิ แป่วววว ... รู้สึกเฟล แต่เราไม่ได้จะแย่งนะคะ หน้าตาอย่างเราคงแย่งไม่ได้อ่าค่ะ 5555
เราแอบสังเกตเขาอยู่บ่อยๆ เขาชอบออกมาคุยโทรศัพท์ตอนกลางคืน(คุยกับแฟนนั้นแหละ) ทีนี้ช่วงนั้นมันยุงเยอะค่ะ
เราก็ไม่รู้คิดยังไงซื้อยากันยุงซอฟเฟลให้เขาค่ะ เอาใส่ถุงแล้วเขียนโน้ตติดไว้ว่า
“ถึง ..ปาย เราเห็นเธอชอบออกมาคุยโทรศัพท์ข้างนอกบ่อยๆ กลัวยุงจะกัด” เอาไปห้อยไว้หน้าห้องเขา
มีเรื่องขำๆด้วยค่ะ เรื่องที่1 คือเราจะไปข้างนอกแล้วกำลังหยิบบัตรหอกับเพื่อนสนิท เราเห็นบัตรเขาเสียบอยู่
เราก็พูดแซวค่ะ พูดแซวบัตรนี้แหละ 555 “อ้าววว มาแล้วหรออออออ อิอิ” พอหันหลังไปเท่านั้นแหละค่ะ เขาเดินผ่านหลัง
เราไปพอดี เราหันไปขำกับเพื่อนในความบ้าของเรา สะอึกเลยค่ะ แทบหยุดหายใจ อยากตายมันตรงนั้นเลย TT
เรื่องที่ 2 เราเดินกับเพื่อนสนิทใต้หอกำลังไปหาอะไรกิน เขาก็เดินสวนมาพอดี เพื่อนเราก้แกล้งเลยค่ะ
“ปายๆ ฟ.ชอบอ่ะ แล้วชี้มาที่เรา” ตอนนั้นตกใจมากค่ะ เลยฝากรอยฝ่ามือไว้ที่ไหล่เพื่อนสนิทไปเบาๆ ด้วยเสียงอันดังสนั่น
เขาเห็นแล้วเขาก็หัวเราะค่ะ หัวเราะหนักด้วย เรารีบวิ่งหนีเลยค่ะ อายมากกกกก หน้าแดง ใจสั่น หายใจไม่ถนัด Y^Y
--จากคนแปลกหน้าเปลี่ยนมาเป็นคนรู้จัก—
หอเรามีไลน์หอด้วยค่ะ 555 เอาไว้ขายของเป็นส่วนใหญ่ ทีนี้เขาโพสถามในไลน์กลุ่มว่า
“มีใครจะไปสนามบินวันที่ 14 ไหมจะหารค่ารถแท็กซี่” แต่วันนั้นเป็นวันที่ 9 ไอ่เราตอนนั้นใจสั่นมากกกกกก คิดบ้าๆ
อะไรไม่รู้ค่ะ อาสาจะไปส่งเขา เรามีรถยนต์ค่ะ เอามาใช้ที่ม.บ้างแล้วแต่วันไหนอยากไปเที่ยวในเมือง เอ่าทีนี้ทักไลน์ส่วนตัว
เขาไปค่ะ
“เธอ กลับบ้านวันที่ 14 หรอ”
“ใช่แล้ว”
“แล้วมีคนหารค่าแท็กซี่ยัง ไปกี่โมงอ่ะ”
“มีคนทักมาแต่เขาไปเช้า เราไปไฟท์ 10 โมง เธอกลับ14 หรอ”
“อ่อออ งั้นติดรถเราไปมั้ย เราไปทำธุระในเมืองพอดี”
(จริงๆคือไม่มีหรอกธุระอ่ะ เมิงนี้แหละธุระของกรูเลย 5555)
“เห้ยได้อ่อ เธอไปกับใคร”
“คนเดียวอ่ะ ไม่เป็นไรหรอกมันเป็นทางผ่านพอดี เราต้องเอารถยนต์ไปเก็บไว้ที่บ้านด้วย”
(ป่าวเลย บ้านกรูถึงก่อนสนามบินอีก แต่กรูแค่อยากไปส่ง)
จากนั้นก็ตกลงกัน เขาก็จะไปด้วยแต่จะมีเพื่อนของเขาไปด้วยอีก 2 คน เราก็โอเค แค่มีเธอ อะไรๆก็ยอม 5555
(อู้วหู้ว ใจป๋ามากค่ะพูดเลย) เราคุยไลน์กันมาเรื่อยๆจนดึก คุยทั่วๆไปอ่ะค่ะ ไม่ใช่เชิงชู้สาว ยอมรับว่าเขาดีมากค่ะ คุยกัน
จนรู้ว่าเราเรียนคณะเดียวกัน แต่คนละสาขา
“ขอบคุณมากน้า เดี๋ยวให้ค่าน้ำมัน”
“ไม่เป็นไรแค่นี้เอง”
“เลี้ยงน้ำละกัน ค่าขับ 555 ชอบกินน้ำอะไร”
“น้ำส้มมมมม”
“วันที่14 รีบไหม”
“ไม่นะ ทำไมหรอ”
“เดี๋ยวบอกตอนนี้ฟ.ไม่เอาอีก”
(ขอไม่เปิดเผยชื่อนะคะ เขารู้จักชื่อเราด้วยค่ะ เราก็งง เพราะเรายังไม่ได้บอกเขาเลยว่าชื่ออะไร)
“เห้ย รู้จักชื่อเราได้ไง”
“หรือให้เรียกว่าซอฟเฟล 55555”
(กรี้ดดดดด รู้ได้ไงฟ่ะว่ากรูเป็นคนเอาให้ อายค่ะ อายมาก อึ้งด้วย คิดมาตลอดว่าเขาไม่
รู้ เพราะไม่ได้เขียนชื่อว่าใครให้)
“ก็มีฟ.คนเดียวอ่ะทั้งหอ วันนั้นก็มาขอเฟซ”
(ค่ะ กรูเป็นชะนีสายบุกแบบเต็มรูปแบบในสายตาเขาแล้ว)
หลังจากวันนั้นเวลาเข้ากิจกรรม สาขาเราจะอยู่ข้างๆกันค่ะ เขาจะตามเราถ้าเรามาสาย เราก็ตามเขาให้มาเข้า
กิจกรรมเหมือนกันค่ะ เรามองหาเขาตลอด คุยในฐานะเพื่อนนะคะ ไม่มีหยอดมุกใดใด สายห้าวมากค่ะ 555555
เวลามีกิจกรรมสันทนาการเราก็ไปนั่งกับเขาอยู่ครั้งหนึ่งค่ะ มีโอกาสได้ถ่ายรูปกับเขาและเพื่อนๆ เหอะๆ
ฉันก็มโนไปสิว่ารูปคู่ แม้ว่าจะมีหน้าเพื่อนๆเขาเข้าเฟรมมาด้วยก็ตาม แต่... อีก 2 นาทีต่อจากนั้น เขาก็ไลน์คุยกับแฟนเขา
ดับมโนมากกกกก ให้ตายเถอะ พอเสร็จกิจกรรมเราก็ตกลงกันว่าจะไปหาอะไรกินในเมืองกัน มีเพื่อนเขาไปด้วยอีก 4
เมทเราอีก 1 รวมทุกคนแล้วคือ 7 ค่ะ อัดในรถเก๋งคันเดียว 5555555
เขาขับรถยนต์ไม่เป็นค่ะ เราเลยโอเครร ฉันขับเอง เขาก็นั่งหน้ากับเพื่อนอีก 1 พยายามอัดกันมากค่ะ เขานั่งติด
กับเรา ทีนี้แหละ ความเบียดบังเกิด เขาก็ขยับมาใกล้เราค่ะ คือเกือบจะนั่งเกียร์ได้อยู่แล้ว ถ้าสิงร่างเราได้คงทำไปแล้ว
เรานี้ใจสั่นมาก โอ้ยให้ตาย ขับรถก็ต้องขับ ใจก็ต้องนิ่ง ควบคุบสติตัวเองสุดๆ มีบางครั้งที่เขาเผลอมาซบไหล่เรา คือเพื่อน
เขาเบียดมา แต่กรูคิดไปแล้วเฟ้ยยย มันอบอุ่นอ่ะ อบอุ่นมาก ลมหายใจหยุดไปห้วงนึงเลย
แต่ก่อนที่จะได้ฟินไปมากกว่านี้ เพื่อนๆเขาก็พูดถึงแฟนเขาค่ะ ใจความคือ เขาจะบินไปหาแฟนเขา (โอ้ววว เอา
มีดแทงมาเหอะ นี้กรูต้องไปส่งเขาไปหาแฟนสินะ) ความรู้สึกตอนนั้นมันไม่เจ็บแบบคนอกหักนะคะ เพราะเรารู้อยู่แรกแล้ว
ว่าเขามีแฟนแล้ว เราแค่ไม่อยากรับรู้ อยากเอาหูทวนลม แค่อยากมีความสุขกับช่วงเวลานี้ . . .
--เมื่อใจมันเริ่มหวั่นไหว—
ตามคำสัญญาค่ะ ที่เขาบอกจะซื้อน้ำมาให้ ไลน์มาถามว่าเอาน้ำอะไร
เราก็ตอบไปว่า น้ำส้ม องุ่นก็ได้ แอ๊ปเปิ้ลก็ได้ ผ่านไป 1 ชม.
“ไม่กล้าขึ้นไปอ่ะ กลัวผี”
“ห่ะ ขึ้นไปไหน หออ่ะหรอ ชั้นสองเองกลัวอะไร 5555”
อีก 2 นาทีต่อมา เขามาเคาะห้องเลยค่ะ เมทเราไปเปิดให้ ยื่นน้ำส้มโชกุนมาให้กล่องใหญ่ 1 กล่อง
“อ่ะ อันนี้ใช่ป่ะ”
เขาถามเพราะกลัวเราไม่กินยี่ห้อนี้ ตอนนั้นห่างกันแค่ 1.5 ฟุต เห็นทุกอนูรูขุมขน
ทำไมหน้าใสอย่างงี้ สิวสักเม็ดก็ไม่มี พระเจ้าทำไมลำเอียงคะ!? ใส่รีเทนเนอร์สีเดียวกับลวด
โอ้โหหห หล่อไปอีก เราเขินเลยตอบกวนตีนไป 5555
“ถ้าไมใช่ ... แล้วจะไปเปลี่ยนให้หรอ 555555”
“อื้อ ได้สิ
”
กรี้ดไปอี๊ก ฟินสุดอะไรสุด รู้ตัวว่าหน้าแดงมาก เขินมาก ใจเต้นเป็นจังหวะสามช่า
“ล้อเล่นหน่า อันนี้แหละ ขอบคุณนะ ”
จากนั้นเราก็ตัดบทโดยการบ๊าบบาย แล้วปิดประตูห้องค่ะ
ไม่อยากเขินไปมากกว่านี้ เพราะกลัวเผลอใจค่ะ . . . แต่ความรู้สึกดีมันปกคลุมใจเราแล้วค่ะ
เก็บเราไว้ในความทรงจำได้ไหม[ถึงคนที่แอบชอบ]
หน้าตาดีค่ะ ดูจากในไอจีแล้วคนฟอลเขาหลักพัน เราเรียนอยู่ที่ม.แห่งหนึ่งของภาคเหนือค่ะ ที่มีการเรียนการสอนเป็น
ภาษาอังกฤษ(อ่า,, คงเดากันออก 5555) เขาเป็นคนดังในระดับหนึ่งเลยค่ะ มีแต่คนรู้จัก และถามหาเขาอยู่บ่อยๆ
เราขอให้ชื่อสมมุตินะคะ เขาชื่อ ปาย แล้วกัน
วันนั้นเป็นวันเข้าหอของนศ.ปี1 จขกท.เป็นคนในจังหวัดนั้นค่ะ การขนของเลยไม่ค่อยลำบาก ครั้งแรกที่เจอเขา
ก็ที่หอนี้แหละค่ะ มันเป็นความบังเอิญที่เขาอยู่หอเดียวกับเรา . . . และมันเป็นจุดเริ่มต้นของทุกๆความรู้สึกค่ะ
และแค่อยากจะบอกเขาว่า. . .
ก็ตั้งใจนะ เราจะเก็บเธอไว้ในความทรงจำของเรา ขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้เรามาพบกัน”
[ เราไม่ได้เสียใจที่เธอไม่ได้ชอบเรา แต่เราเสียใจที่เราเลิกชอบเธอไม่ได้สักที ]
--วันที่พรมลิขิตทำงานผิดที่--
ครั้งแรกที่เรา.เห็นเขาคือ เขากำลังจะเดินขึ้นหอค่ะ ส่วนเราอยู่ล่างหอเหมือนกัน กำลังจะขึ้นหอเช่นกัน ตอนนั้นมัน
รู้สึกว่า “ทำไมทอมคนนั้นถึงดูดีจัง” มันมีเสน่ห์อ่ะ มันมีออร่า คือ หล่ออ่ะ เท่านั้นแหละค่ะไม่รอให้สมองมันจินตนาการใดๆ
เรารีบวิ่งไปดูค่ะ ว่าเขาเสียบบัตรหอพักที่ห้องไหน(คือที่หอเขามีกฎค่ะ ต้องเสียบบัตรและหยิบบัตรเวลาเข้า-ออกหอทุก
ครั้ง) แต่... เราวิ่งไปไม่ทันค่ะ เลยไม่รู้ว่าเขาอยู่ห้องไหน(แอบเหมือนโรคจิตเลยอ่ะ 555) จขกท.อยู่ชั้น 3 ค่ะ
ในระหว่างกำลังเดินขึ้นไปก็เจอเขานั่งคุยโทรศัพท์อยู่ที่ระเบียงชั้น 2 ที่นี้เราก็เก็บความสงสัยไว้ในใจ แต่ไม่ค่ะ! ศรีจะไม่ทน
เราลงไปดูบัตรหอสแกนหาเลยค่ะ ถ้าหยิบออกมาดูได้ทีละใบคงหยิบแล้ว แต่ไม่กล้าพอค่ะ 5555 หาบัตรเขา
อยู่นานก็เจอ เขาอยู่ห้อง 2xx หลังจากที่รู้ นี้แหละค่ะ มันคือความกล้าและหน้าด้านของเรา
--ความกล้าและหน้าด้าน—
ช่วงนั้นเป็นช่วงที่เราเรียบปรับพื้นฐานภาษาอังกฤษของม. และเรากำลังกินข้าวกับเพื่อนสนิท เราเห็นเขาชอบซื้อ
กับข้าวร้านข้าวขาหมู ที่นี้พอเขามานั่งโต๊ะกินข้าว เขานั่งกับเพื่อนเขาค่ะ 2 คน ตอนแรกคิดว่าแฟนเขาด้วยซ้ำ 5555
เพื่อนสนิทเราก็แซวค่ะ แฟนเมิงอ่ะ เราก็ได้แต่หัวเราะกับความมโนที่เพื่อนพูดแต่เราชอบค่ะ >/////< เราชอบเขามาได้สักพัก
แล้วยังไม่รู้เลยค่ะว่าเขาชื่อเล่นว่าอะไร เลยส่งหน่วยใจกล้า(หน้าด้าน)อย่างเพื่อนสนิทไปถามตอนที่เพื่อนเขาลุกเอาจาน
ไปเก็บค่ะ มันก็เดินไปถามว่า “เธอๆ เธอชื่ออะไรอ่ะ” ได้คำตอบกลับมาว่า “เราชื่อปาย” ที่นี้มันไม่จบแค่นี้ค่ะ เพื่อนสนิทเรา
ถามว่าอยากได้เฟซเขาไหม ไอ่เราก็บ้าจี้ตามค่ะ พูดไปเลยว่าอยาก นางก็ฉกมือถือที่อยู่ในมือเราไปเลยค่ะ ยื่นให้เขา
กรี้ดดดดด มาก และก็จับๆลูบๆโทรศัพท์อยู่นาน 5555 (คล้ายๆกับที่ผช.สอยกกน.ผญ.ไปดม) ได้เฟซแล้ว ได้มาก็ส่องค่ะ
ส่องๆๆ อ๊ะ เขามีแฟนแล้วหนิ แป่วววว ... รู้สึกเฟล แต่เราไม่ได้จะแย่งนะคะ หน้าตาอย่างเราคงแย่งไม่ได้อ่าค่ะ 5555
เราแอบสังเกตเขาอยู่บ่อยๆ เขาชอบออกมาคุยโทรศัพท์ตอนกลางคืน(คุยกับแฟนนั้นแหละ) ทีนี้ช่วงนั้นมันยุงเยอะค่ะ
เราก็ไม่รู้คิดยังไงซื้อยากันยุงซอฟเฟลให้เขาค่ะ เอาใส่ถุงแล้วเขียนโน้ตติดไว้ว่า
“ถึง ..ปาย เราเห็นเธอชอบออกมาคุยโทรศัพท์ข้างนอกบ่อยๆ กลัวยุงจะกัด” เอาไปห้อยไว้หน้าห้องเขา
มีเรื่องขำๆด้วยค่ะ เรื่องที่1 คือเราจะไปข้างนอกแล้วกำลังหยิบบัตรหอกับเพื่อนสนิท เราเห็นบัตรเขาเสียบอยู่
เราก็พูดแซวค่ะ พูดแซวบัตรนี้แหละ 555 “อ้าววว มาแล้วหรออออออ อิอิ” พอหันหลังไปเท่านั้นแหละค่ะ เขาเดินผ่านหลัง
เราไปพอดี เราหันไปขำกับเพื่อนในความบ้าของเรา สะอึกเลยค่ะ แทบหยุดหายใจ อยากตายมันตรงนั้นเลย TT
เรื่องที่ 2 เราเดินกับเพื่อนสนิทใต้หอกำลังไปหาอะไรกิน เขาก็เดินสวนมาพอดี เพื่อนเราก้แกล้งเลยค่ะ
“ปายๆ ฟ.ชอบอ่ะ แล้วชี้มาที่เรา” ตอนนั้นตกใจมากค่ะ เลยฝากรอยฝ่ามือไว้ที่ไหล่เพื่อนสนิทไปเบาๆ ด้วยเสียงอันดังสนั่น
เขาเห็นแล้วเขาก็หัวเราะค่ะ หัวเราะหนักด้วย เรารีบวิ่งหนีเลยค่ะ อายมากกกกก หน้าแดง ใจสั่น หายใจไม่ถนัด Y^Y
--จากคนแปลกหน้าเปลี่ยนมาเป็นคนรู้จัก—
หอเรามีไลน์หอด้วยค่ะ 555 เอาไว้ขายของเป็นส่วนใหญ่ ทีนี้เขาโพสถามในไลน์กลุ่มว่า
“มีใครจะไปสนามบินวันที่ 14 ไหมจะหารค่ารถแท็กซี่” แต่วันนั้นเป็นวันที่ 9 ไอ่เราตอนนั้นใจสั่นมากกกกกก คิดบ้าๆ
อะไรไม่รู้ค่ะ อาสาจะไปส่งเขา เรามีรถยนต์ค่ะ เอามาใช้ที่ม.บ้างแล้วแต่วันไหนอยากไปเที่ยวในเมือง เอ่าทีนี้ทักไลน์ส่วนตัว
เขาไปค่ะ
“เธอ กลับบ้านวันที่ 14 หรอ”
“ใช่แล้ว”
“แล้วมีคนหารค่าแท็กซี่ยัง ไปกี่โมงอ่ะ”
“มีคนทักมาแต่เขาไปเช้า เราไปไฟท์ 10 โมง เธอกลับ14 หรอ”
“อ่อออ งั้นติดรถเราไปมั้ย เราไปทำธุระในเมืองพอดี”
(จริงๆคือไม่มีหรอกธุระอ่ะ เมิงนี้แหละธุระของกรูเลย 5555)
“เห้ยได้อ่อ เธอไปกับใคร”
“คนเดียวอ่ะ ไม่เป็นไรหรอกมันเป็นทางผ่านพอดี เราต้องเอารถยนต์ไปเก็บไว้ที่บ้านด้วย”
(ป่าวเลย บ้านกรูถึงก่อนสนามบินอีก แต่กรูแค่อยากไปส่ง)
จากนั้นก็ตกลงกัน เขาก็จะไปด้วยแต่จะมีเพื่อนของเขาไปด้วยอีก 2 คน เราก็โอเค แค่มีเธอ อะไรๆก็ยอม 5555
(อู้วหู้ว ใจป๋ามากค่ะพูดเลย) เราคุยไลน์กันมาเรื่อยๆจนดึก คุยทั่วๆไปอ่ะค่ะ ไม่ใช่เชิงชู้สาว ยอมรับว่าเขาดีมากค่ะ คุยกัน
จนรู้ว่าเราเรียนคณะเดียวกัน แต่คนละสาขา
“ขอบคุณมากน้า เดี๋ยวให้ค่าน้ำมัน”
“ไม่เป็นไรแค่นี้เอง”
“เลี้ยงน้ำละกัน ค่าขับ 555 ชอบกินน้ำอะไร”
“น้ำส้มมมมม”
“วันที่14 รีบไหม”
“ไม่นะ ทำไมหรอ”
“เดี๋ยวบอกตอนนี้ฟ.ไม่เอาอีก”
(ขอไม่เปิดเผยชื่อนะคะ เขารู้จักชื่อเราด้วยค่ะ เราก็งง เพราะเรายังไม่ได้บอกเขาเลยว่าชื่ออะไร)
“เห้ย รู้จักชื่อเราได้ไง”
“หรือให้เรียกว่าซอฟเฟล 55555”
(กรี้ดดดดด รู้ได้ไงฟ่ะว่ากรูเป็นคนเอาให้ อายค่ะ อายมาก อึ้งด้วย คิดมาตลอดว่าเขาไม่
รู้ เพราะไม่ได้เขียนชื่อว่าใครให้)
“ก็มีฟ.คนเดียวอ่ะทั้งหอ วันนั้นก็มาขอเฟซ”
(ค่ะ กรูเป็นชะนีสายบุกแบบเต็มรูปแบบในสายตาเขาแล้ว)
หลังจากวันนั้นเวลาเข้ากิจกรรม สาขาเราจะอยู่ข้างๆกันค่ะ เขาจะตามเราถ้าเรามาสาย เราก็ตามเขาให้มาเข้า
กิจกรรมเหมือนกันค่ะ เรามองหาเขาตลอด คุยในฐานะเพื่อนนะคะ ไม่มีหยอดมุกใดใด สายห้าวมากค่ะ 555555
เวลามีกิจกรรมสันทนาการเราก็ไปนั่งกับเขาอยู่ครั้งหนึ่งค่ะ มีโอกาสได้ถ่ายรูปกับเขาและเพื่อนๆ เหอะๆ
ฉันก็มโนไปสิว่ารูปคู่ แม้ว่าจะมีหน้าเพื่อนๆเขาเข้าเฟรมมาด้วยก็ตาม แต่... อีก 2 นาทีต่อจากนั้น เขาก็ไลน์คุยกับแฟนเขา
ดับมโนมากกกกก ให้ตายเถอะ พอเสร็จกิจกรรมเราก็ตกลงกันว่าจะไปหาอะไรกินในเมืองกัน มีเพื่อนเขาไปด้วยอีก 4
เมทเราอีก 1 รวมทุกคนแล้วคือ 7 ค่ะ อัดในรถเก๋งคันเดียว 5555555
เขาขับรถยนต์ไม่เป็นค่ะ เราเลยโอเครร ฉันขับเอง เขาก็นั่งหน้ากับเพื่อนอีก 1 พยายามอัดกันมากค่ะ เขานั่งติด
กับเรา ทีนี้แหละ ความเบียดบังเกิด เขาก็ขยับมาใกล้เราค่ะ คือเกือบจะนั่งเกียร์ได้อยู่แล้ว ถ้าสิงร่างเราได้คงทำไปแล้ว
เรานี้ใจสั่นมาก โอ้ยให้ตาย ขับรถก็ต้องขับ ใจก็ต้องนิ่ง ควบคุบสติตัวเองสุดๆ มีบางครั้งที่เขาเผลอมาซบไหล่เรา คือเพื่อน
เขาเบียดมา แต่กรูคิดไปแล้วเฟ้ยยย มันอบอุ่นอ่ะ อบอุ่นมาก ลมหายใจหยุดไปห้วงนึงเลย
แต่ก่อนที่จะได้ฟินไปมากกว่านี้ เพื่อนๆเขาก็พูดถึงแฟนเขาค่ะ ใจความคือ เขาจะบินไปหาแฟนเขา (โอ้ววว เอา
มีดแทงมาเหอะ นี้กรูต้องไปส่งเขาไปหาแฟนสินะ) ความรู้สึกตอนนั้นมันไม่เจ็บแบบคนอกหักนะคะ เพราะเรารู้อยู่แรกแล้ว
ว่าเขามีแฟนแล้ว เราแค่ไม่อยากรับรู้ อยากเอาหูทวนลม แค่อยากมีความสุขกับช่วงเวลานี้ . . .
--เมื่อใจมันเริ่มหวั่นไหว—
ตามคำสัญญาค่ะ ที่เขาบอกจะซื้อน้ำมาให้ ไลน์มาถามว่าเอาน้ำอะไร
เราก็ตอบไปว่า น้ำส้ม องุ่นก็ได้ แอ๊ปเปิ้ลก็ได้ ผ่านไป 1 ชม.
“ไม่กล้าขึ้นไปอ่ะ กลัวผี”
“ห่ะ ขึ้นไปไหน หออ่ะหรอ ชั้นสองเองกลัวอะไร 5555”
อีก 2 นาทีต่อมา เขามาเคาะห้องเลยค่ะ เมทเราไปเปิดให้ ยื่นน้ำส้มโชกุนมาให้กล่องใหญ่ 1 กล่อง
“อ่ะ อันนี้ใช่ป่ะ”
เขาถามเพราะกลัวเราไม่กินยี่ห้อนี้ ตอนนั้นห่างกันแค่ 1.5 ฟุต เห็นทุกอนูรูขุมขน
ทำไมหน้าใสอย่างงี้ สิวสักเม็ดก็ไม่มี พระเจ้าทำไมลำเอียงคะ!? ใส่รีเทนเนอร์สีเดียวกับลวด
โอ้โหหห หล่อไปอีก เราเขินเลยตอบกวนตีนไป 5555
“ถ้าไมใช่ ... แล้วจะไปเปลี่ยนให้หรอ 555555”
“อื้อ ได้สิ
กรี้ดไปอี๊ก ฟินสุดอะไรสุด รู้ตัวว่าหน้าแดงมาก เขินมาก ใจเต้นเป็นจังหวะสามช่า
“ล้อเล่นหน่า อันนี้แหละ ขอบคุณนะ ”
จากนั้นเราก็ตัดบทโดยการบ๊าบบาย แล้วปิดประตูห้องค่ะ
ไม่อยากเขินไปมากกว่านี้ เพราะกลัวเผลอใจค่ะ . . . แต่ความรู้สึกดีมันปกคลุมใจเราแล้วค่ะ