สวัสดีคะ เพื่อนๆทุกคน กระทู้นี้คือกระทู้แรกของเราเองคะ เราขอไม่บอกชื่อแล้วกันนะคะ
วันนี้เราเอาประสปการณ์ดีๆมาแบ่งปัน โดยจะเน้นไปหาน้องๆที่โดนเพื่อนล้อ เพื่อนแกล้ง
คืออันที่จริงก็ไม่ได้ทำให้เกิดปมอะไรหรอกนะคะ แต่อยากให้เรื่องนี้สร้างแรงบันดาลใจให้
น้องๆหรือใครหลายๆคนที่คิดจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง อย่าพึ่งหมดหวังสักวันเราจะทำได้คะ
เข้าเรื่องเลยนะคะ เราเป็นเด็กต่างจังหวัดทางภาคอีสาน ก็อย่าที่รู้เด็กบ้านนอกนั่นแหละคะ
เด็กบ้านนอกอย่างเราวันๆก็จะเอาแต่เล่นตากแดด เล่นน้ำโคลน จนตัวนี่ดำเมี่ยมเลย
ความจริงเราเป็นคนดำอยู่แล้วนะคะ ดำมาก แถมเคราะห์ร้ายตอนเด็กยังน้ำเหลืองไม่ดีอีก
เลยทำให้มีตุ่มขึ้นเต็มตัวไปหมด แต่ตอนนั้นเพราะความเป็นเด็กก็ไม่ได้คิดอะไรเลยนอกจาก
ความสนุก พอเริ่มเข้าโรงเรียน เราก็เริ่มโดนเพื่อนล้อ ทั้งอีดำ อีขี้เหร่(ผู้ฮ่าย) ตอนนั้นโกรธนะ
แต่จะให้ทำไงอีกอย่างเป็นเด็กก็ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ จนพอเริ่มเข้ามัธยม จากฉายาอีเอดส์ ก็
ได้ฉายาใหม่เพราะตุ่มหนองจากน้ำเหลืองไม่ดีก็หายไปแล้วตอนนั้น แต่เรื่องดำยังคงเดิม 55
ฉายาใหม่ของเราคือ อีกาดำ อีนกฮูก อะไรเหล่านี้ เราโดนมาหมดแล้วคะ เริ่มรู้จักอาย กลับมา
ก็มานั่งร้องให้ทุกวัน พอเข้าม.ปลาย เริ่มอยากมีแฟนเหมือนเพื่อนๆเขา แต่ไปจีบใครเขาก็ไม่ชอบ
แถมบอกอีกว่าดำอย่างใครจะเอา ลูกเขาออกมาตัวทำเขาไม่อยากจะเล่นด้วยหรอก อย่างแก
เป็นทอมไปเลย ไม่ก็ไปตายให้หนอน- เศร้าคะโดนมาสารพัด แต่ก็ไม่เข็ด สุดท้ายเราก็ไปรู้วิธี
คุยกับหนุ่มแปลกหน้ามาจากเพื่อน "ด้วยการสุ่มเบอร์"ตอนนั้นก็มีที่ได้ผลบ้าง ไม่ได้ผลบ้าง
แต่พอคุยกันนานเข้า เพราะความที่ว่าเขาไม่เห็นหน้าเรา เขาก็คุยดี ดูแลความรู้สึกเราหลายอย่าง
แต่ก็อย่างว่าผู้ชายผู้หญิงที่มีความรู้สึกดีๆต่อกัน วันหนึ่งเขาก็ต้องอยากเจอเรา เราเองก็อยากจะเจอเขาเหมือนกัน
ก็นัดเจอกันคะ ครั้งแรก กับผู้ชายคนแรกที่เราสุ่มเบอร์เขามาได้ วันนั้นเราทั้งตื่นเต้นแล้วก็ดีใจ
และแล้วเขาก็มาถึง เราเจอหน้ากันตรงจุดที่นัดเอาไว้ แต่สีหน้าของเขาที่แสดงออกมาทันทีที่เห็นเรา
เหมือนเขาผิดหวัง และเสียเวลามาก ตอนนั้นทุกความรู้สึกแย่ๆที่เขามีต่อเรา มันแสดงออกมาทางสีหน้า
หมดเลยคะ จนเราไม่กล้าแม้แต่ทะทักเขาด้วยซ้ำ ตอนนั้นยิ่งกว่าในหนัง เราร้องให้และวิ่งไปหาเพื่อน
แต่เพือนกลับเดินหนีเราทั้งกลุ่มเหมือนกับว่าไม่รู้จักกัน อ่อ ลืมบอกพี่คนที่เรานัดเจอตอนนั้นหล่อมมากเลยคะ
หล่อจนสุดท้ายเพื่อนเราคาบไป แด----
เรากลับมาบ้านซึมไปนานเลยคะตอนนั้น ไม่กินข้าว ไม่คุยกับใคร จนวันหนึ่งแม่เข้ามาคุยด้วย เราเล่าทุกอย่างให้แม่ฟัง
และนี่คือคำตอบของแม่เราคะ
"หนูหนะขี้เหร่ แต่หนูสวยได้ ดูอย่างแม่สิขี้เหร่จะตายพ่อยังมาชอบ 55 อย่าทำร้ายตัวเองด้วยการลดค่าตัวเอง หนูรักตัวเองยังไม่เป็นจะ หนูจะไม่มีวันได้รับความรักจากคนอื่น" จากวันนั้นตลอกจนวันนี้ เราเลือกดูแลตลอดมา เริ่มจากทาครีม ขยันพอกตัว ทำตามที่บล็อกเกอร์หลายๆคนแนะนำ แต่ย้ำว่าไม่เคยใช้ยาหรือสารเคมีอันตรายนะคะ ส่วนใหญ่จะขายอยู่ในร้านค้าชั้นนำใหญ่ๆ จนทุกวันนี้....
เหมือนตายแล้วเกิดใหม่
วันนี้เราเอาประสปการณ์ดีๆมาแบ่งปัน โดยจะเน้นไปหาน้องๆที่โดนเพื่อนล้อ เพื่อนแกล้ง
คืออันที่จริงก็ไม่ได้ทำให้เกิดปมอะไรหรอกนะคะ แต่อยากให้เรื่องนี้สร้างแรงบันดาลใจให้
น้องๆหรือใครหลายๆคนที่คิดจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง อย่าพึ่งหมดหวังสักวันเราจะทำได้คะ
เข้าเรื่องเลยนะคะ เราเป็นเด็กต่างจังหวัดทางภาคอีสาน ก็อย่าที่รู้เด็กบ้านนอกนั่นแหละคะ
เด็กบ้านนอกอย่างเราวันๆก็จะเอาแต่เล่นตากแดด เล่นน้ำโคลน จนตัวนี่ดำเมี่ยมเลย
ความจริงเราเป็นคนดำอยู่แล้วนะคะ ดำมาก แถมเคราะห์ร้ายตอนเด็กยังน้ำเหลืองไม่ดีอีก
เลยทำให้มีตุ่มขึ้นเต็มตัวไปหมด แต่ตอนนั้นเพราะความเป็นเด็กก็ไม่ได้คิดอะไรเลยนอกจาก
ความสนุก พอเริ่มเข้าโรงเรียน เราก็เริ่มโดนเพื่อนล้อ ทั้งอีดำ อีขี้เหร่(ผู้ฮ่าย) ตอนนั้นโกรธนะ
แต่จะให้ทำไงอีกอย่างเป็นเด็กก็ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ จนพอเริ่มเข้ามัธยม จากฉายาอีเอดส์ ก็
ได้ฉายาใหม่เพราะตุ่มหนองจากน้ำเหลืองไม่ดีก็หายไปแล้วตอนนั้น แต่เรื่องดำยังคงเดิม 55
ฉายาใหม่ของเราคือ อีกาดำ อีนกฮูก อะไรเหล่านี้ เราโดนมาหมดแล้วคะ เริ่มรู้จักอาย กลับมา
ก็มานั่งร้องให้ทุกวัน พอเข้าม.ปลาย เริ่มอยากมีแฟนเหมือนเพื่อนๆเขา แต่ไปจีบใครเขาก็ไม่ชอบ
แถมบอกอีกว่าดำอย่างใครจะเอา ลูกเขาออกมาตัวทำเขาไม่อยากจะเล่นด้วยหรอก อย่างแก
เป็นทอมไปเลย ไม่ก็ไปตายให้หนอน- เศร้าคะโดนมาสารพัด แต่ก็ไม่เข็ด สุดท้ายเราก็ไปรู้วิธี
คุยกับหนุ่มแปลกหน้ามาจากเพื่อน "ด้วยการสุ่มเบอร์"ตอนนั้นก็มีที่ได้ผลบ้าง ไม่ได้ผลบ้าง
แต่พอคุยกันนานเข้า เพราะความที่ว่าเขาไม่เห็นหน้าเรา เขาก็คุยดี ดูแลความรู้สึกเราหลายอย่าง
แต่ก็อย่างว่าผู้ชายผู้หญิงที่มีความรู้สึกดีๆต่อกัน วันหนึ่งเขาก็ต้องอยากเจอเรา เราเองก็อยากจะเจอเขาเหมือนกัน
ก็นัดเจอกันคะ ครั้งแรก กับผู้ชายคนแรกที่เราสุ่มเบอร์เขามาได้ วันนั้นเราทั้งตื่นเต้นแล้วก็ดีใจ
และแล้วเขาก็มาถึง เราเจอหน้ากันตรงจุดที่นัดเอาไว้ แต่สีหน้าของเขาที่แสดงออกมาทันทีที่เห็นเรา
เหมือนเขาผิดหวัง และเสียเวลามาก ตอนนั้นทุกความรู้สึกแย่ๆที่เขามีต่อเรา มันแสดงออกมาทางสีหน้า
หมดเลยคะ จนเราไม่กล้าแม้แต่ทะทักเขาด้วยซ้ำ ตอนนั้นยิ่งกว่าในหนัง เราร้องให้และวิ่งไปหาเพื่อน
แต่เพือนกลับเดินหนีเราทั้งกลุ่มเหมือนกับว่าไม่รู้จักกัน อ่อ ลืมบอกพี่คนที่เรานัดเจอตอนนั้นหล่อมมากเลยคะ
หล่อจนสุดท้ายเพื่อนเราคาบไป แด----
เรากลับมาบ้านซึมไปนานเลยคะตอนนั้น ไม่กินข้าว ไม่คุยกับใคร จนวันหนึ่งแม่เข้ามาคุยด้วย เราเล่าทุกอย่างให้แม่ฟัง
และนี่คือคำตอบของแม่เราคะ
"หนูหนะขี้เหร่ แต่หนูสวยได้ ดูอย่างแม่สิขี้เหร่จะตายพ่อยังมาชอบ 55 อย่าทำร้ายตัวเองด้วยการลดค่าตัวเอง หนูรักตัวเองยังไม่เป็นจะ หนูจะไม่มีวันได้รับความรักจากคนอื่น" จากวันนั้นตลอกจนวันนี้ เราเลือกดูแลตลอดมา เริ่มจากทาครีม ขยันพอกตัว ทำตามที่บล็อกเกอร์หลายๆคนแนะนำ แต่ย้ำว่าไม่เคยใช้ยาหรือสารเคมีอันตรายนะคะ ส่วนใหญ่จะขายอยู่ในร้านค้าชั้นนำใหญ่ๆ จนทุกวันนี้....