1 ปีเศษของความไว้ใจ กลับแลกได้เป็นการหักหลังจากคนสองคนที่ผมรัก

วันนี้ผมจะมาเล่าประสบการณ์ที่เจ็บจักจี้หัวใจที่สุดในชีวิตให้ฟังกันครับ
กระทู้แรกนะครับ ผิดพลาดยังไงขออภัยล่วงหน้าไว้เลย

ผมโดนแฟนที่คบกันมาปีเศษขอเลิก แต่วันนึงก็เจอรุ่นพี่ที่สนิทกัน เดินเที่ยวอยู่กับแฟนตัวเอง

ขอใช้ชื่อย่อนะครับผมชื่อดี แฟน(เก่า)ชื่อพี รุ่นพี่ชื่อแอล

ผมกับพีคบกันมาได้ประมาณ 1 ปี 1 เดือนเศษ เริ่มจากการที่เราเรียนห้องเดียวกัน(ตอนนั้น ม.5 เทอม 2) แล้วแหย่เล่นกันจนชอบกันเลยตกลงคบกัน โดยที่คบกันช่วงแรกผมก็เป็นคนงี่เง่าครับเรียกว่างี่เง่ามากกว่าผู้ชายทั่วไป คิดมาก เป็นห่วง จุกจิกไปหมด แต่ก็ผ่านมาได้ตลอด ผมคบกับเธอมาเรื่อยๆ ก็มีเรื่องทะเลาะกันประปรายตามภาษาแฟนกัน แต่ที่ทะเลาะกันบ่อยคือเรื่องโกหก ปิดบังกัน เธอมีเรื่องโกหกได้ตลอด กับเรื่องผู้ชายคนอื่น ที่ผมมักจะจับได้ว่าคุยกัน แต่เธอก็บอกไม่คิดอะไร เพื่อนบ้างพี่บ้าง จนมาช่วงหลังตัวผมเองก็รู้ว่าเธอคุยกับคนอื่น แต่เธอก็ยังทำดีกับผม
ผมเลยปล่อยผ่านไป ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอทำลายความเชื่อใจผมไปมาก จนผมระแวงไปหมด ทำอะไรผมก็คอยคิดตลอดว่าเธอมีคนอื่น จนทำให้พักหลังทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อย จนครั้งนึงเธอบอกว่า เสียใจนะเว้ย ที่บางทีเค้าไม่ได้ทำอะไร แต่ก็ไม่ยอมเชื่อกันอะ ..
ส่วนตัวผมแล้วผมเป็นคนอารมณ์ร้อนถึงร้อนมาก เคยเกือบเลิกกันเพราะอารมณ์ผมเหมือนกัน แต่ผมก็พยายามปรับตัว ควบคุมอารมณ์มาเรื่อยๆ จนมาช่วงที่คบกันได้ประมาณ 7-8 เดือน ก็ต้องเลิกกันเพราะผมจับได้ว่าเธอโกหก(อีกแล้ว) เพราะก่อนหน้านั้นที่ผมจับได้ว่าเธอโกหก ผมบอกเธอว่าครั้งต่อไปจะไม่พูดแล้ว จะไม่ให้โอกาสอีก เธอตบปากรับคำว่าจะไม่โกหกอีก แต่เธอก็ทำ ผมเลยบอกตัวเองว่าถ้าเป็นแบบนี้คงแก้ไม่ได้ เลยบอกเธอว่าพอแล้ว มันคงไปกันต่อไม่ได้แล้วแบบนี้ ตอนนั้นเธอก็ง้อมาตลอด แต่ผมเหนื่อยมากที่ต้องทนฟังคำโกหก แต่สุดท้ายเลิกกันได้อาทิตย์เดียว ผมก็ตัดสินใจจะคุยให้จบ แต่กลับกลายเป็นว่าผมก็ให้โอกาสเธออีกครั้ง หลังจากนั้นมาก็มีเรื่องนู้นเรื่องนี้เข้ามา ยิ่งพออยู่ ม.6 แล้วอะไรๆก็ยิ่งเหนื่อยมากขึ้น ผมก็เรียนพิเศษหนักขึ้นจากปกติที่ไม่ค่อยมีเวลาไปเที่ยวกันอยู่แล้ว กลับทำให้มันน้อยลงไปอีกทำให้วันหยุดเราไม่ต่อยเจอกัน เจอกันก็แค่ห้องเรียน จนวันนึงที่ผมเริ่มสงสัยว่าเธอมีคนอื่น

พี่แอลคือรุ่นพี่ที่เข้ามารู้จักผมตอนช่วงแรกๆที่ผมคบกับพี เขาเข้ามาคุยแต่เรื่องของพี พีก็บอกว่าสนิทกับพี่แอลจนบางทีคนอื่นคิดว่ากิ๊กกัน ตัวผมก้ไม่รู้ว่าตั้งแต่ตอนไหนที่ผมเอาเรื่องของพีไปปรึกษาพี่แอล แต่กลายเป็นว่ารู้ตัวอีกทีก็สนิทกับพี่เขาไปแล้ว แล้วผมก็กลายเป็นคนที่พี่แอลเรียกว่าน้องรัก .. พี่แอลคอยให้คำปรึกษาผมตลอด ทั้งผมทั้งพี พี่เขาเป็นเหมือนสื่อกลางที่คอยช่วย แต่พอนานเข้าอะไรๆก็เริ่มเหมือนเปลี่ยนไป ตอนที่เลิกกันช่วง 7-8 เดือน พี่แอลเป็นคนที่ช่วยพี เพราะผมไปปรึกษาพี่แอล ผมบอกเขาว่าผมอาจจะกลับไปคบแต่ขอดูพฤติกรรมก่อน พี่แอลแคปแชทส่งไปให้พีดู ปรากฎว่าผมรู้ ผมเลยทักไปโวยวายกับพี่แอล(อารมณ์ร้อน) ว่าทำไมพี่ถึงแคปให้มันดู ผมไม่อยากให้มันรู้เดี๋ยวมันก็ทำตัวเดิมๆ เขาโกรธผมแต่ก็เคลียร์กันรู้เรื่อง แต่หลังจากนั้นพี่เขาก็คุยกับผมน้อยลง แต่เหมือนจะคุยกับแฟนผมมากกว่า ผ่านมาเรื่อยๆผมสงสัยพีมากขึ้น มีวันนึงที่เธอไม่มาเรียนแล้วเธอไปขายของกับป้า แล้วผมเปิดไอจีเธอดูก็เห็นเธอลงรูปที่ร้านของป้าจริง เธอใส่ชุดสีเทาทั้งชุด ผมก็ไม่ได้สงสัยอะไรจนช่วงหัวค่ำเธอเริ่มตอบไลน์ผมช้า แล้วผมก็เห็นพี่แอลลงรูปที่สวนรถไฟ เป็นรูปถ้วยไอติมเห็นคนนั่งตรงข้ามแค่ช่วงตัวใส่เสื้อสีเทา รูปนั้นทำให้ผมเอะใจมากๆ ผมเลยถามพีว่าอยู่ไหน เธอบอกอยู่บ้านผมเลยขอให้เธอถ่ายรูปมาดูหน่อย เธอส่งรูปนอนบนเตียงมา ผมก็ถามว่าอยู่บ้านแน่หรอ เธอบอกแน่ ผมเลยคอลวิดีโอไลน์ไปปรากฎว่าเธอไม่รับ กดไปกี่รอบก็ไม่รับ ผมก็ถามว่าทำไมไม่รับ? (เริ่มอารมณ์ร้อน)

พี : ไม่อยากรับอะ ไม่อยากคุย
ผม : อยู่ไหน
พี : อยู่บ้านไง
ผม : อยู่กับใคร
พี : (ชื่อน้อง)
ผม : ขอคุยด้วยหน่อย
พี : อยู่ข้างล่างขี้เกียจเดินลงไป
ผม : ก็เรียกขึ้นมาดิ
พี : ไม่รู้ยังอยู่ป่าว ออกไปไหนกับแฟนป่าวไม่รู้
ผม : ก็เดินลงไปดู
2 วินาทีผ่านไป.. ไม่ได้ยินแม้เสียงกลอนประตู
พี : ไม่อยู่
ผม : อยุ่ไหนแน่ บอกมาเหอะ
เงียบ..
พี : บนแท็กซี่
ผม : ไปไหนมา
พี : บ้านย่า
ผม : แล้วจะโกหกทำไม แค่ไปบ้านย่า
พี : ก็เดี๋ยวว่าอีกว่ากลับดึก
(ผมไม่เคยว่าเธอเลยถ้าเธอไปธุระแล้วกลับดึก)
จากนี้ผมก็คุยไปนิดหน่อยแล้วตัดสาย ตอนนั้นในใจคิดแล้วว่าใช่แน่ๆ ในรูปที่พี่แอลลงต้องเป็นพีแน่ๆ ด้วยความใจร้อนผมเลยทักไปหาพี่แอล
แล้วถามเขาว่า ตกลงพี่กับพีเป็นอะไรกัน?
พี่แอล : อะไรของมืง? มืงคิดอะไรของมืงวะ กูพี่มืงนะ
ผม : ก็ผมสงสัยผมเลยมาถาม ถ้าไม่ใช่ก็ไม่ใช่
พี่แอล : มืงจะเอายังไงกับกู? บ้านมืงอยู่ไหนวะ? มืงคิดงี้ตัดพี่ตัดน้องเลยมั้ย
ผม : พี่ใจเย็นดิ
พี่แอล : เอาเบอร์มืงมา
ผม : (เบอร์)
จากนั้นพี่แอลก็โทรมา แล้วก็ทะเลาะกันอยู่สักพัก สุดท้ายจบลงที่ผมเป็นฝ่ายขอโทษ เพราะตัวผมเองก็ไม่มีหลักฐานแน่ชัด พอคุยกับพี่แอลเสร็จผมก็กลับไปคุยกับพีต่อ แล้วก็บอกเธอว่าเอาเถอะ ไม่อะไรแล้ว จากนั้นก็เลยคุยกับพีปกติแล้วก็พี่แอลก็คุยกันน้อยลง จากนั้นมาผมก็พยายามเชื่อในตัวทั้งคู่ แล้วก็เก็บความสงสัยไว้ในใจ แต่บางทีก็ทนไม่ไหวเอ่ยปากถามพีไปว่าตกลงกับพี่แอลนี่เป็นอะไรกันแน่ คำตอบเหมือนที่พี่แอลบอก "คืออะไร? ถ้าจะคิดเรื่องแบบนั้นอย่าเลยนะ นั่นพี่นะเว้ย พี่นะ" ผมก็เลยจบไม่พูดถึงอีก พยายามไว้ใจสุดๆ จนวันนึงที่ผมหยิบมือถือเธอมาเล่น แล้วเปิดแชทกับพี่แอลปรากฎว่ามันไม่มี ทั้งๆที่ผมเคยอ่านตอนที่ผมทะเลาะกับเธอ แล้วเธอไปปรึกษาพี่แอล
ข้อความที่ผมได้อ่าน จับใจความได้ว่าพี่แอลรู้แทบทุกเรื่องที่พีทำแล้วไม่บอกผม นั่นอาจหมายความว่าสองคนนี้ก็คุยกันตลอด อาจไม่ตลอดเวลาแต่ก็ถี่อยู่เหมือนกัน กลับมาที่ผมเล่นมือถือเธอ ผมถามเธอว่าลบทำไมอะ เธอบอกก็ไม่ได้คุยเลยลบๆไป เพราะมันรก ผมก็เลยถามว่าจำเป็นขนาดนั้นเลยหรอ..

จนคือวันนั้นเธอไม่ตอบไลน์ ผมก็เลยโทรไปแต่เธอก็ไม่รับ สักพักนึงเธอโทรกลับมาพอผมรับปุ้ป เธอก็พูดทักว่า "ฮัลโหลพี่แอล" ... ผมนิ่งจุกกับคำที่ได้ยินอยู่แปบนึง แล้วก็ถามว่าทำไมเรียกเค้างั้นอะ .. เธอตอบกลับมาว่า เมื่อกี้คุยกับน้องเรื่องพี่แอลอะเลยหลุดปากมา ผมก็ไม่พูดอะไร แล้วก็บอกเธอว่างั้นค่อยคุยนะ เค้าไม่โอเคอะแบบนี้ แล้วก็วางสายพอวางสายเธอก็ไลน์มาว่า ไม่มีอะไรก็ออกไปกินข้าวกับน้องมาแล้วคุยกันเรื่องพี่แอล สักพักนึงบอกว่าพึ่งเปิดเฟซพี่แอลมาพอดี (แต่ตอนแรกบอกว่าไปกินข้าวไม่ได้เอามือถือไป แต่กลับมาถึงเปิดเฟซพี่แอลก่อนจะตอบไลน์ผมงั้นหรอ?) ผมก็บอกว่าไม่โอเคอะ คือเค้ารู้เรื่องนะ ผมบอกว่าผมรู้ทุกอย่าง เธอก็ถามว่ารู้อะไรก็พูดมา ผมเลยบอกเรื่องพี่แอลแต่ผมก็บอกเธอว่าอย่าบอกพี่แอลนะ ไม่อยากโดนตัดพี่น้อง จากวันนั้นมาผมก็หาเหตุผลให้ตัวเอง หาข้ออ้างให้พีกับพี่แอลว่าไม่มีอะไรหรอก แล้วก็กลับไปคุยกับพีเหมือนเดิม จากนั้นมาผมก็ไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก และพยายามเชื่อใจ(อีกแล้ว) พอผ่านมาเรื่อยๆเธอก็เริ่มแปลก เริ่มตอบผมช้าทั้งๆที่เธอก็อยู่บ้าน เริ่มไม่อยากคุยกัน ตอนหลังเธอบอกว่าผมก็เป็น ใช่ครับผมก็เป็นแต่ช่วงนั้นผมภาระเยอะมาก เรื่องเรียน แล้วที่บ้านตอนนี้กำลังต่อเติมผมก็เป็นคนที่คอยคุมว่าตรงไหนยังไง คอยดูความเป็นไป เลยเดินไปเดินมาตลอดพอว่างก็มาตอบ พอว่างผมก็คุยกับเธอ หรือบางทีอาจจะเบื่อเธอครับ แต่ไม่ได้อยู่ดีๆก็เบื่อ เพราะเธอทำตัวให้ผมระแวงหลายๆครั้งแล้วผมเป็นคนที่คิดมาก คิดเป็นตุเป็นตะ ยิ่งเจอเรื่องพี่แอลไปผมก็ยิ่งคิดมาก ผมเลยหลีกการคุยกันในช่วงที่ผมรู้สึกแบบนั้นเพราะไม่อยากพูดอะไรไม่ดีไป แต่ก่อนผมอารมณ์ร้อนมากๆ นิดๆหน่อยๆก็ขึ้นกูด่าเธอตลอด จนวันนึงเธอขอว่าอย่าด่าได้มั้ย ผมก็หยุดผมก็พยายามคุมอารมณ์จนมาช่วงนี้ผมกลายเป็นคนใจเย็น อาจไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์แต่ก็เย็นกว่าแต่ก่อนมาก ไม่ขึ้นกูไม่ด่า แต่กลับเป็นเธอที่เริ่มใจร้อน จนวันนึงผมรู้ว่าเธอคุยกับพี่แอลจริงๆเพราะผมสงสัยตั้งแต่เธอตอบช้า ผมเลยถามเธอว่าคุยกับคนอื่นรึเปล่า (ตอนนี้เลิกกันอยู่) ถ้ามีคนคุยก็เลิกคุยกันนะ ไม่อยากเป็นปัญหา เธอบอกไม่มี

พอเข้าวันครบรอบ 1 ปี เธอก็ซื้อเสื้อมาให้(เธอมีของขวัญมีอะไรเซอร์ไพรส์ตลอด แต่ผมเลือกของให้เธอไม่ถูกเลยไม่ค่อยมี มีแต่ของเล็กๆน้อยๆที่เวลาเธอบ่นว่าอยากได้ ก็จะไปซื้อมาให้) วันนั้นผมเลยขอมือถือเธอมากดตั้งคบกับผม แต่รู้มั้ยครับพอผมตั้งคบไป ผ่านมาวันนึงผมก็รู้ว่าพี่แอลบล็อคเฟซผม บล็อคไลน์ บล็อคไอจี แล้วก็ลบเฟซพีเหมือนกัน แต่ไลน์ไม่ทราบ ไอจีไม่ได้บล็อค ผมเลยค่อนข้างมั่นใจว่ามันต้องมีเบื้องลึก ผมเลยพยายามจะคุยกับพี่แอล พอได้คุยแกก็พูดว่ามืงไม่เชื่อใจกู(????) ผมก็งงครับผมไม่ไปเชื่อใจแกตอนไหน แกบอกไม่อยากเป็นปัญหาของพวกมืง กูก็บล็อคให้แล้วนี่ไง แต่ไม่ใช่หรอกครับแกบล็อคผมหมดก็จริง แต่กับพีมีแค่เฟซเท่านั้น ที่เหลือไม่เลย วันนั้นผมก็เคลียร์กับแกรู้เรื่อง แต่ผ่านมามาถึงวันที่ผมรู้ว่าเธอคุยกับผมพร้อมกับพี่แอล ผมก็มั่นใจขึ้นอีกว่าสองคนนี้มีมากกว่าที่คิดจริงๆ ผมเลยถามพีว่าคุยกับคนอื่นป่ะเนี่ย ตอบช้าจัง เธอก็บอกไม่ได้คุย ผมก็พูดว่าผมรู้นะว่าคุยกับคนอื่น เธอก็ไม่ยอมรับครับ ผมเลยบอกว่าเจอแบบนี้เอาจริงๆไม่ไหวเหมือนกัน ผมเลยไม่คุยกับเธอไป 3 วันได้แต่เธอก้ไม่เรียกร้องอะไรเลย จนสุดท้ายเธอก็ยอมรับว่าคุยกับพี่แอล ผมก็เลยถามว่าทำได้ยังไง ทำกันได้ยังไง เลยทนไม่ไหวตั้งสเตตัสบนเฟซบุ๊คให้พี่แอลได้รู้ ตั้งทำนองว่า หมดกันความนับถือ แค่พี่น้องมั้ยละ อะไรทำนองนี้ แกก็ตั้งตอบมาว่า จะเอายังไงกับกู เศษเหลือจากกูไม่เอาหรอกไอ้ มีไรก็ทักมาเลย ผมเลยทักเขาไปทันที แต่เพื่อนบอกว่าพยายามจบดีๆอย่างน้อยก็พี่น้องกัน ผมเลยบอกเค้าว่าพี่กับพีตั้งใจปิดผม จะให้ผมคิดยังไง เค้าตอบว่า ปิด ไรอะ จะเอายังไง โพสต์แขวะกูทำ ไร คืนนั้นเคลียร์กันรู้เรื่องอีกรอบ เขาพูดว่า "กูทำไม่ลงหรอกมันก็แฟนเพื่อน(แฟนเก่าเพื่อน)แล้วก็แฟน กูไม่กล้าหรอก" ประโยคนี้ทำให้ผมรู้สึกเชื่อใจได้(อีกแล้ว) แล้วเค้าก็บอกว่า เชื่อใจมันสักทีมันรักจะตาย ผมก็เลยฟังเค้า สุดท้ายคืนนั้นผมกลายเป็นคนผิด ตามขอโทษทั้งพี่แอลทั้งแฟน เช้าวันต่อมาเลยพาพีไปเที่ยวขอโทษ ก็ผ่านไปด้วยดี

แต่ผ่านไปได้อีกอาทิตย์กว่าๆ เธอก้เริ่มแปลก ขอผมไปหัวหินคนเดียว ผมเลยโทรไปคุย สุดท้ายก็ตกลงให้ไป แต่ก็ยังแอบสงสัยอยู่ว่าไปคนเดียวเนี่ยนะ (ผมไปด้วยไม่ได้เพราะแม่ไม่ชอบให้ไปค้างคืนนอกบ้าน ยิ่งกับผู้หญิงด้วยแล้วยิ่งแล้วใหญ่) ตั้งแต่เธอเริ่มเดินทางจนกลับ เธอแทบไม่ตอบไลน์ผม โทรไปไม่รับ ทำอะไรก็ไม่บอก ดูมีความสุขสุดๆจนผมน้อยใจว่าไม่มีเราเขามีความสุขขนาดนั้นเลยหรอ จนสุดท้ายตอนกลับ เธอขอผมห่าง.. ด้วยเหตุผลที่บอกว่ากลับมาคบกันแล้วมันไม่เหมือนเดิม ผมก็มองดูตัวเองว่าผมทำอะไรให้มันเป็นแบบนี้ ผมเลยคิดว่าเพราะผมละเลยเธอ ไม่ค่อยมีเวลา ไม่ค่อยได้พาไปไหน ไม่ค่อยมีเวลามาตอบมาคุยกัน อารมณ์ร้อน สารพัดเหตุผลที่ผมเอามาขอโทษ (แต่เรื่องที่ผมทำผิดทั้งหมดไม่มีเรื่องที่ผมนอกใจเธอเลยสักครั้ง เคยไปคุยกับคนอื่นตอนที่เลิกกันครั้งแรก เพื่อประชดเธอ ถ้าน้องมาอ่านพี่ขอโทษด้วยนะ) แต่เธอไม่ยอมคืนดีไม่ยอมให้โอกาสอะไรเลย แถมไม่พูดอะไรเลย สุดท้ายผมก็ต้องยอมแต่ก็พยายามง้อมาตลอด สุดท้ายก็รู้ตัวว่าหมดหนทางมานั่งคิดถึงคำพูดเธอที่ว่ากลับมาคบกันแล้วไม่เหมือนเดิม อะไรๆมันไม่เหมือนเดิม ใช่.. ผมก็เสียความเชื่อใจไปมาก กลับไปก็คงระแวงอีก ที่ผ่านมาก็เยอะมากแล้ว แล้วถ้าเราทำเค้าขนาดนั้นก็ปล่อยให้เค้าได้พักแล้วกัน วันสุดท้ายที่ได้คุยกันเป้นวันอังคาร ช่วงนั้นปิดเทอมเป็นช่วงที่ใกล้กีฬาสี พีเป็นลีดเดอร์ เลยต้องซ้อมเย็นถึงดึก วันพุธเธอก็ไปซ้อมปกติแต่ที่ไม่ปกติคือมีเพื่อนบอกว่าเธอมีคนมาส่ง ..