โสดนานขนาดนี้ เพราะยังไม่อยากมีใครหรือเพราะกลัวที่จะเจ็บอีก

เราเคยมีแฟนนะ เคยนะน่าจะเคยแหละ ตอนนั้นอยู่มอปลาย เราชอบคนหนึ่งเราไปจีบเขา ชอบเขานานมาก (เราเป็นชะนี) เราทำทุกอย่างเพื่อจีบเค้า เข้าหาเพื่อนเค้า ซื้อของให้เค้า หาสารพัดวิธีมายั่วเอ้ยมาจีบ แต่เค้าก็ไม่สน ร้องห่มร้องไห้ในวันที่รู้ว่าเค้าคบกับคนนู้นทีคนนี้ที นานวันไปเราก็จีบจนเขาใจอ่อน(เป็ด2ปีแถบตาย) ก็ได้คบ นับเดือนไม่ได้ คือนับวันเถอะเหมือน one night only อะ เหมือนฝันว่าคบกันตื่นมาก็เลิก เค้าขอเลิกด้วยเหตุผลโง่ๆ อยากอยู่คนเดียว (แหม่มสงสัยช่วงนั้นชอบฟังเพลงพี่เบิร์ด) เราก็ไม่รั้งนะเหมือนรู้มาแล้วแต่แรกอะ แต่เสียใจมากกกกกก หลังจากนั้นก็ไม่มีใครไม่คบใคร ทำใจลืมไม่ได้ หรือไม่อย่างลืมก็ไม่รู้เนอะ แต่มีคนมาจีบเรื่อยๆนะ ดีบ้าง บ้างปะปนกันไป คนดีนี่ดี๊ดีอะ ก็ไม่เอาไม่ชอบ คน ก็ อยากเยอย่างเดียว ไม่ชอบใหญ่เลย จนอายุ21 ยังไม่มีใครเลย จะบอกว่าเรายังชอบเค้าอยู่ก็ไม่ใช่ เราเจอเค้าบ่อยนะ เราก็รู้สึกเฉยๆ แต่ทำไมคนอื่นเข้ามาเหมือนเราปิดกั้นตัวเอง ชอบเอาไปเทียบกับเค้าคนนั้น เวลาฟังเพลงเราก็ชอบคิดถึงเค้า แต่เรางงตรงที่ว่าเราไม่ได้รักเค้าแล้วแต่เราไปรู้สึกอย่างนั้นทำไม ที่เราโสดหรือเป็นเพราะเรากลัวผู้ชายวะบางคนที่เข้ามาหาเราอะเค้าก็หวังกับเราอย่างอื่น เหมือนเราก็ไม่ไว้ใจผู้ชายด้วย เหมือนเราต้องการรักแต่เค้าต้องการเจ็ด เราเลยรู้สึกว่าอยู่คนเดียวดีกว่า หรือเรากลัวเราเจ็บก็ไม่รู้