เป็นครั้งแรกที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา หลังจากอ่านพันทิปมาหลายปี
และหวังว่าเราคงจะได้คำตอบดีๆกับชีวิตเช่นกัน
เราหลงรักผู้ชายคนหนึ่งมา4ปี รู้จักกันเพราะบริษัทเรารับเด็กใหม่ในแผนก
ตอนนั้นเรายังมีแฟนซึ่งเรากับแฟนเรามันเป็นความรักที่แย่มาก เราโดนทำร้ายตลอดทั้งร่างกายและจิตใจ คบกันมา7ปี ในปีที่5ที่เราคบกับแฟนเราเจอกับผู้ชายคนนี้ และเมื่อเราเจอเค้ารู้สึกอยากเจอตั้งแต่เห็นเค้าในภาพ เป็นคนเลือกresume ของเค้าขึ้นมา ตั้งแต่วันแรกที่พบกันเค้าคือคนที่เรารู้สึกว่าเราตามหามาตลอด เราสนิทกันในฐานะพี่น้อง เพราะเราเป็นหัวหน้าเค้า และเค้าเป็นคนที่อ่อนไหวมาก เพิ่งอกหักกับความรักที่คบกันมา15ปี เพราะผู้หญิงมีคนอื่น ด้วยความที่เค้าไม่มีใคร และเค้าเป็นคนที่ชอบอยู่เงียบๆคนเดียว จะร่าเริงกับคนที่รู้จักเค้าเท่านั้น คนหนึ่งที่มีความเหงาจากการไม่มีใคร กับอีกคนที่ทุกข์เสมอมากับความรัก จึงทำให้ความสัมพันธ์แบบพี่น้องเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วภายใน1เดือนแรกที่เค้าเข้ามาทำงาน ลึกๆแล้วในตอนนั้นเรารู้สึกดีกับเค้ามาตลอดภายใต้คำว่าพี่น้อง เรารู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ เพราะหน้าที่การงานและที่สำคัญเรามีแฟน จนวันหนึ่งเราจับได้ว่าแฟนมีคนอื่นเค้าเป็นคนเดียวที่อยู่เคียงข้างเราตลอด จนเราหายดี แต่สุดท้ายเรากลับไปคบกับแฟนอีกและเค้าก้อมีแฟนในที่ทำงานเดียวกัน ชีวิตของเราสองคนต่างเดินคนละทาง จนวันหนึ่งเค้าเลิกกับแฟนและเราลาออกเพื่อไปทำงานร่วมกับแฟน เรากับเค้าไม่ได้เจอกัน3เดือน
สุดท้ายแฟนเราก้อทำเรื่องแย่ๆอีก ซึ่งครั้งนี้เราถือเป็นครั้งสุดท้าย เรากลับมาทำงานที่เดิม ได้กลับมาหาน้องชายคนเดิมเค้าเป็นคนที่อยู่เคียงข้างเราได้ดีเสมอเกือบครึ่งปีที่เราไปไหนมาไหนกันตลอด ทำงานด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน เดินเล่นด้วยกัน ทำบุญด้วยกัน สนิทกันจนเป็นคนเดียวที่รู้เรื่องครอบครัวเค้า ความลับของเค้า ไปนอนบ้านเค้าตลอด และนอนห้องเดียวกันเสมอเวลาที่ไปเที่ยวด้วยกัน ตัวติดกันในทุกๆเรื่อง เพราะเราสองคนนิสัยเหมือนกัน บางทีคิดเหมือนกันจนพูดออกมาพร้อมกัน ความใกล้ชิดที่มีมานานทำให้ความรู้สึกที่ซ่อนไว้กลับมาทำงานอีกครั้ง จากความรู้สึกดีจนสุดท้ายเรามั่นใจว่ามันคือความรักแต่เราเป็นคนที่ซื่อสัตย์ จึงอยากทดสอบตัวเองว่ารักเค้าจริงๆมั้ยถ้าวันหนึ่งแฟนเรากลับมาจะเลือกใคร จนวันหนึ่งแฟนเรากลับมาจริงๆ พร้อมกับขอเราหมั้น สิ่งที่เราทำคือตัดสินใจสารภาพกับน้องชายคนนี้ตามตรงว่าเราชอบ เค้าเงียบไปเหมือนตกใจ แล้วบอกว่ารู้สึกมานานว่าเราชอบ แต่ไม่เคยมั่นใจ แต่มันเป็นไปไม่ได้เพราะรักเราเหมือน"พี่สาว"เท่านั้น เราจึงตัดสินใจบอกเค้าตามตรงว่าเราคงอยู่กับเค้าตลอดชีวิตไม่ได้ วันนึงเค้าก้อต้องมีความรักมีครอบครัว เราอาจต้องแยกกันในวันหนึ่ง และตัวเราเองอาจรักใครสักคนจนอาจแต่งงาน เค้านั่งฟังเงียบๆ แล้วถามว่าเราจะไปไหนจะเปลี่ยนที่ทำงานหรือไปไหน เราไม่ตอบ เค้าพูดแค่ว่า"แต่ยังไงแล้วมันเป็นไปไม่ได้เพราะเราเป็นหัวหน้าและลูกน้อง อีกอย่างเรายังไม่รุ้จักตัวตนเค้าสักนิดเลย" เจ็บมากจากคำตอบวันนั้น เราก้อเริ่มห่างกัน
เรายอมให้โอกาสแฟนเรากลับไปคบกับแฟนอีกครั้งในระยะเวลา3เดือนนั้น น้องชายที่แสนดีของเราเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เงียบไปเลย ต้องบอกว่าเค้าเป็นคนโลกส่วนตัวสูงมาก ปกติจะร่าเริงแต่ถ้ามีเรื่องกระทบจิตใจจะเงียบๆอยู่คนเดียว ไม่คุยกับใคร โดยเฉพาะกับเรา จนวันหนึ่งเค้าโพสเพลงอยากบอกให้รู้ของ อิสซึ่นลงในไอจี เราเข้าใจว่าคงหมายถึงแฟนเก่า เสียใจมาก แต่ทำได้แค่โพสลงไอจีว่าเราเสียใจที่คนที่เรารักเค้ายังรักคนเดิมอยู่ โดยไม่ได้ใส่ชื่อใครเลย
2สัปดาห์หลังจากนั้นในวันวาเลนไทน์เค้าส่งCaptureข้อความที่เราโพสมาหา บอกว่าเกินไปมั้ยกลัวคนไม่รู้เรื่องของเราเหรอ เราเลยถามเค้าตรงๆ อยากให้เป็นไง ทุกวันที่ไม่คุยกัน ไม่ร่าเริง เพราะอะไร ขอร้องให้กลับมาเหมือนเดิม เค้ายอมรับและขอโทษที่ไม่ดีกับเรา และสัญญาว่าเราจะสนิทกันเหมือนเดิม แต่เราถามเค้ากลับว่า " รู้ว่าโพสมา2อาทิตย์แต่ทำไมจงใจส่งมาวันวาเลนไทน์ แล้วอย่าใช้คำว่าเราเพราะเรื่องนี่ ฉันคนเดียวที่คิด" เค้าไม่ตอบ จากนั้นก้อค่อยๆกลับมาคุยกัน แต่สิ่งหนึ่งที่เราสงสัยคือระหว่าง3เดือนที่เราเงียบและห่างกัน ตัวเราและเค้าชอบตั้งสเตตัสในไลน์ของตัวเองที่บอกความรู้สึกในเวลานั้น จนบางทีด่ากันเองก้อมี ตั้งแต่ที่ห่างกันมันมีแต่สเตตัสคำว่า "ยังเหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยนไป" จนวันวาเลนไทน์ พอคุยกันจบ เค้าเปลี่ยนสเตตัสเป็น "ผิดตรงไหนก้อไม่รุ้ที่กลายเป็นคนแสนดี อยากจะเลวอยากเลวให้มันรู้ไป" คืออ่านแล้ว ในวันนั้นเรารู้ว่ามันเป็นเพลงของพี่เบิร์ด เปิดเพลงแล้วดู MV ถึงรุ้ว่า ผู้ชายคนหนึ่งรักผู้หญิงคนหนึ่งมาก แต่ผู้หญิงไม่เคยเห็นรักแต่แฟนตัวเอง โดนทำร้ายจนพระเอกเหนื่อยที่จะรอ ที่จะปลอบใจ ดูMV แล้วร้องไห้เลย เราไม่เข้าใจแต่เราไม่กล้าถามอะไร พูดอะไรอีก เพราะคำตอบที่ชัดเจนคือ ฉันเป็นแค่ "พี่สาว"
จากเหตุการ์ณนี้ เราตัดสินใจเลย ว่าเราจะยอมอยู่คนเดียวเพื่อเคียงข้างคนๆนี้ เด็ดเดี่ยวที่จะรอเพราะเรารู้ว่าเรารักและอยากตอบแทนเค้าที่อยู่เคียงข้างกันตลอด เราไม่มีความรักกับแฟนที่ทำร้ายเรามา7ปีเหลือเลย เลยตัดสินใจยกเลิกการหมั้น เราขอให้เค้ากับเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน จากวันนั้นเราก้อได้อยู่กับน้องชายสุดที่รักคนนี้ แต่ในฐานะพี่สาว เก็บความรู้สึกและคำว่ารักไว้ตลอด เรายังตัวติดกันเหมือนเดิม สนิทกันเหมือนเดิม ไปเที่ยวกับครอบครัวเค้า ชวนเราไปนอนที่บ้านตลอด ที่ไหนที่มีเค้ากัอต้องมีเรา เราไปเรียนปริญญาโทด้วยกัน ชีวิตเราตั้งแต่เจอเค้าดีขึ้นเรื่อยๆ จากที่เหนื่อยหาเงินให้แฟนเก่าเราใช้ โดนทำร้ายร่างกาย งานเสียหาย สิ่งที่เราอดทนมา7ปี มันเหมือนโชคชะตาที่ทำให้เราหลุดจากนรกเมื่อมาเจอเค้า เค้าทำให้เรารู้จักรักตัวเอง ออกกำลังกาย เปลี่ยนการแต่งตัว พาไปเที่ยว และสุดท้ายคือลงเรียนปริญญาโทด้วยกัน นับเป็นอีกก้าวที่ฉันต้องการแต่ไม่เคยได้ทำเพราะแฟนเก่าไม่ให้เรียน
เมื่อเราใกล้กันมากขึ้นความรู้สึกอยากถามก้อเกิดขึ้นอีกครั้ง เราตามอ่านสเตตัสไลน์เค้ามาตลอด เหมือนเป็นการบอกรักโดยที่เราไม่พูดตลอด เช่นเราตั้งถามเค้าในสเตตัส "เธอจะรักฉันได้มั้ย" เค้าจะตั้งในสเตตัสว่า"Yes" ในตอนนั้นที่อ่านก้อคิดว่าคือเรามั้ย
แต่แล้วช่วงเวลาวัดใจก้อมาถึง แฟนเก่าเค้ากลับมาขอคืนดีหลังจากที่ไปอยู่กับคนใหม่3ปี เพราะชายคนใหม่เจ้าชู้ จะขอกลับมา น้องชายสุดที่รักของฉันเปลี่ยนเป็นคนละคน เครียด และเงียบอยู่ในโลกของตัวเอง ไม่สนใจใคร ทำงาน กลับบ้าน ประกอบกับที่บ้านญาติป่วย (เป็นคนที่เก่งมากอายุ28ทำงาน7วันงานประจำ+ธุรกิจส่วนตัว อยู่กับแม่2คน) ซึ่งต้องช่วยดูแล เวลานี้เค้าเหมือนพายุเข้า ปัญหารอบด้าน สิ่งที่ฉันทำได้คืออยู่เคียงข้าง คอยสอนการบ้าน ติวให้
คิดว่าอยากให้เค้าผ่านทุกปัญหาไปโดยที่ไม่อยู่คนเดียว
แต่ฉันก้ออดทนกับเรื่องราวถ่านไฟเก่าไม่ได้ ทั้งๆที่รู้จากเพื่อนๆว่าเค้าไม่กลับไป(เพื่อนสืบให้) แต่ฉันอยากรู้แค่ว่าที่ผ่านมาในสเตตัส ในแต่ละวันที่เราอยู่ด้วยกัน ในสายตาที่มองกัน ในสิ่งดีๆที่เรามีต่อกัน มันคืออะไร เค้าจะกลับไปหาแฟนเก่า หรือจะอยู่เคียงข้างกัน ต้องการความชัดเจน และสิ่งที่ทำคือ
"บอกรักเค้า" และเล่าทุกเรื่องที่อยู่ในใจตั้งแต่วันแรกเจอ คำตอบที่ได้เหมือนเดิม แต่สิ่งที่ยังคาใจคือ คำตอบที่เราถามว่า "ถ้าเวลาเปลี่ยน ความสัมพันธ์เราจะเปลี่ยนมั้ยเราจะรักกันได้มั้ย" เค้าตอบว่า "ไม่แน่ใจ ตอบไม่ได้ " เราก้อบอกว่าไม่มีคำว่าแน่ใจในความสัมพันธ์คนที่ไม่ใช่มันต้องไม่ใช่เสมอ เพื่อนคือเพื่อน พี่น้องคือพี่น้อง ไม่มีวันเปลี่ยน นี่คือเรา แล้วทำไมเค้าตอบแบบนี้ เค้าตอบเราว่า กลัวความเป็นตัวตนของเค้า ความโลกส่วนตัวสูง ความไม่ใส่ใจเค้ามีเยอะ กลัวจะทำร้ายเราในวันหนึ่ง เค้าไม่ชอบตามใจใคร ไม่ชอบเปลี่ยนตัวเอง เราบอกว่าเรารักที่เป็นเค้า รักทั้งข้อดี และเสีย เพราะเรานิสัยเหมือนกัน เราถึงเป็นคนเดียวที่สนิทกับเค้า แต่คำตอบเค้าคือ ถ้าเป็นเมื่อก่อนเค้า Fade แล้ว นี่โตขึ้นมากเลยไม่ทำ เค้าไม่พร้อมจะมีใครและคนสุดท้ายที่อยากแต่งงานคือแฟนเก่า เค้าเกลียดการแต่งงานไม่อยากคิดกับใครอีก กลัวเจ็บ กลัวความสัมพันธ์พัง ครอบครัวของเค้าจะมีแค่แม่ และเค้าก้อไม่กลับไปหาแฟนเก่าด้วย เราร้องไห้ได้แต่บอกว่า เราเสียใจเรายอมแพ้ จากวันนี้เราจะเป็นแค่พี่น้อง เท่านั้น แต่ไม่ว่ายังไงเราอยู่ข้างเค้าเสมอ เราสัญญา จนกว่าวันหนึ่งเมื่อเราเจอคนที่ใช่ของกันและกัน ความสัมพันธ์นี้จะจบลง เราขอจับมือเค้า เค้าจับมือเราแน่นมาก มองหน้ากันมองตาเราด้วยเหมือนเค้าจะร้องไห้ ตาแดงๆ แล้วบอกว่า "สักวันเมื่อถูกที่ถูกเวลาเราจะได้เจอคนที่ใช่เอง"
จนวันนี้ ทุกอย่างยังเหมือนเดิมเค้าก็ยังอยู่เคียงข้างเรา จนบางทีคนถามว่า ทำไมเหมือนแฟนกัน ไปไหนด้วยกัน นอนด้วยกัน นอนห้องเดียวกัน ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเหรอ ทุกครั้งที่โกรธกันเค้าก้อเงียบๆ รอจนเราคุยด้วยถึงจะสดใส เรายังเที่ยว ไปทำบุญ ไปเรียน และทำอะไรด้วยกันสองคนเสมอ แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือเรารู้สึกว่าความน่ารักของเค้าเมื่อ3ปีก่อนหายไปมาก บางครั้งทำอะไรเหมือนไม่ใส่ใจเรา เรื่องบางเรื่องปัญหาบางอย่างไม่ปรึกษาเรา นึกถึงตัวเองมากกว่า หรือไลน์ไปไม่ค่อยตอบ พอว่าก้อปรับปรุงตัว แต่ที่สำคัญเหมือนเค้าพยายามสร้างกำแพง สร้างความเป็นผู้ใหญ่ เวลาเราสอนงานเค้าจะไม่อยากฟัง บางครั้งก้อไม่เรียกเราว่าพี่ เล่นกันบางทีก้อกูเลย แต่พอมีเวลาว่างอยากไปไหนก้อจะนัดเราเสมอ เพราะเราคือคนเดียวที่อยู่กับเค้าได้ตลอด และสบายใจที่สุด
เคยจะตัดใจทิ้งไปหลายครั้ง แต่เค้าก้อจะทำตัวโลกมืดทันที เงียบๆ ไม่มีปฏิสัมพันธ์กับใคร บ้างาน อะไรแบบนี้ จนมีคนบอกว่า"แกเป็นคนเดียวที่มันมีในตอนนี้ และหวังดีกับมันนอกจากพ่อแม่ มันก้อไม่มีใครแล้ว เข้าหาใครก้อไม่เป็น อย่าทิ้งมันเลย"
คนอย่างเราจะทำอะไรได้นอกจากห่วงใย และรักอยู่เงียบๆ
สิ่งที่อยากรู้จากการตั้งกระทู้คือ
ในโลกนี้มีผู้ชายกับผู้หญิงที่ รักกันแบบพี่น้องจริงๆได้จริงๆเหรอ เราไม่เคยคิด แล้วถามเพื่อนทุกคนก้อไม่มีใครเป็น เราไม่เข้าใจ เหนื่อยและสักวันเมื่อสุดทางคงต้องตัดใจ เพราะรักเค้าเสมอ เค้าก้อรุ้แต่ไม่หนีไปไหน เพราะอะไร?
ลืมบอก เรากับเค้าห่างกัน3ปี เรา31เค้า28 สิ่งที่เหมือนกันคือจะร่าเริงกับคนที่รุ้จัก และเปิดใจกับคนที่ไว้ใจเปนพิเศษเท่านั้น สิ่งที่ไม่เหมือนคือความใส่ใจ เค้าใส่ใจสิ่งรอบข้างน้อยมาก พูดน้อย แต่เราพูดเก่ง (กับบางคนบางกลุ่ม)พออยู่ด้วยกันเวลาทะเลาะกันเค้าจะเย็นถ้าเราร้อน แต่ถ้าเค้าร้อนเราจะเงียบให้เค้ารู้สึก แต่โดยรวมเราอยู่ด้วยกันเฉยๆก้อมีความสุขเสมอ
ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นล่วงหน้าค่ะ
พี่สาวแสนดีที่ปวดใจ
ผู้ชายจะยังทำดีกับคนที่หลงรักตัวเอง ทั้งๆที่ไม่ได้รัก ด้วยเหตุผลว่าคิดกับเราแค่พี่สาว ได้หรือไม่
และหวังว่าเราคงจะได้คำตอบดีๆกับชีวิตเช่นกัน
เราหลงรักผู้ชายคนหนึ่งมา4ปี รู้จักกันเพราะบริษัทเรารับเด็กใหม่ในแผนก
ตอนนั้นเรายังมีแฟนซึ่งเรากับแฟนเรามันเป็นความรักที่แย่มาก เราโดนทำร้ายตลอดทั้งร่างกายและจิตใจ คบกันมา7ปี ในปีที่5ที่เราคบกับแฟนเราเจอกับผู้ชายคนนี้ และเมื่อเราเจอเค้ารู้สึกอยากเจอตั้งแต่เห็นเค้าในภาพ เป็นคนเลือกresume ของเค้าขึ้นมา ตั้งแต่วันแรกที่พบกันเค้าคือคนที่เรารู้สึกว่าเราตามหามาตลอด เราสนิทกันในฐานะพี่น้อง เพราะเราเป็นหัวหน้าเค้า และเค้าเป็นคนที่อ่อนไหวมาก เพิ่งอกหักกับความรักที่คบกันมา15ปี เพราะผู้หญิงมีคนอื่น ด้วยความที่เค้าไม่มีใคร และเค้าเป็นคนที่ชอบอยู่เงียบๆคนเดียว จะร่าเริงกับคนที่รู้จักเค้าเท่านั้น คนหนึ่งที่มีความเหงาจากการไม่มีใคร กับอีกคนที่ทุกข์เสมอมากับความรัก จึงทำให้ความสัมพันธ์แบบพี่น้องเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วภายใน1เดือนแรกที่เค้าเข้ามาทำงาน ลึกๆแล้วในตอนนั้นเรารู้สึกดีกับเค้ามาตลอดภายใต้คำว่าพี่น้อง เรารู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ เพราะหน้าที่การงานและที่สำคัญเรามีแฟน จนวันหนึ่งเราจับได้ว่าแฟนมีคนอื่นเค้าเป็นคนเดียวที่อยู่เคียงข้างเราตลอด จนเราหายดี แต่สุดท้ายเรากลับไปคบกับแฟนอีกและเค้าก้อมีแฟนในที่ทำงานเดียวกัน ชีวิตของเราสองคนต่างเดินคนละทาง จนวันหนึ่งเค้าเลิกกับแฟนและเราลาออกเพื่อไปทำงานร่วมกับแฟน เรากับเค้าไม่ได้เจอกัน3เดือน
สุดท้ายแฟนเราก้อทำเรื่องแย่ๆอีก ซึ่งครั้งนี้เราถือเป็นครั้งสุดท้าย เรากลับมาทำงานที่เดิม ได้กลับมาหาน้องชายคนเดิมเค้าเป็นคนที่อยู่เคียงข้างเราได้ดีเสมอเกือบครึ่งปีที่เราไปไหนมาไหนกันตลอด ทำงานด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน เดินเล่นด้วยกัน ทำบุญด้วยกัน สนิทกันจนเป็นคนเดียวที่รู้เรื่องครอบครัวเค้า ความลับของเค้า ไปนอนบ้านเค้าตลอด และนอนห้องเดียวกันเสมอเวลาที่ไปเที่ยวด้วยกัน ตัวติดกันในทุกๆเรื่อง เพราะเราสองคนนิสัยเหมือนกัน บางทีคิดเหมือนกันจนพูดออกมาพร้อมกัน ความใกล้ชิดที่มีมานานทำให้ความรู้สึกที่ซ่อนไว้กลับมาทำงานอีกครั้ง จากความรู้สึกดีจนสุดท้ายเรามั่นใจว่ามันคือความรักแต่เราเป็นคนที่ซื่อสัตย์ จึงอยากทดสอบตัวเองว่ารักเค้าจริงๆมั้ยถ้าวันหนึ่งแฟนเรากลับมาจะเลือกใคร จนวันหนึ่งแฟนเรากลับมาจริงๆ พร้อมกับขอเราหมั้น สิ่งที่เราทำคือตัดสินใจสารภาพกับน้องชายคนนี้ตามตรงว่าเราชอบ เค้าเงียบไปเหมือนตกใจ แล้วบอกว่ารู้สึกมานานว่าเราชอบ แต่ไม่เคยมั่นใจ แต่มันเป็นไปไม่ได้เพราะรักเราเหมือน"พี่สาว"เท่านั้น เราจึงตัดสินใจบอกเค้าตามตรงว่าเราคงอยู่กับเค้าตลอดชีวิตไม่ได้ วันนึงเค้าก้อต้องมีความรักมีครอบครัว เราอาจต้องแยกกันในวันหนึ่ง และตัวเราเองอาจรักใครสักคนจนอาจแต่งงาน เค้านั่งฟังเงียบๆ แล้วถามว่าเราจะไปไหนจะเปลี่ยนที่ทำงานหรือไปไหน เราไม่ตอบ เค้าพูดแค่ว่า"แต่ยังไงแล้วมันเป็นไปไม่ได้เพราะเราเป็นหัวหน้าและลูกน้อง อีกอย่างเรายังไม่รุ้จักตัวตนเค้าสักนิดเลย" เจ็บมากจากคำตอบวันนั้น เราก้อเริ่มห่างกัน
เรายอมให้โอกาสแฟนเรากลับไปคบกับแฟนอีกครั้งในระยะเวลา3เดือนนั้น น้องชายที่แสนดีของเราเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เงียบไปเลย ต้องบอกว่าเค้าเป็นคนโลกส่วนตัวสูงมาก ปกติจะร่าเริงแต่ถ้ามีเรื่องกระทบจิตใจจะเงียบๆอยู่คนเดียว ไม่คุยกับใคร โดยเฉพาะกับเรา จนวันหนึ่งเค้าโพสเพลงอยากบอกให้รู้ของ อิสซึ่นลงในไอจี เราเข้าใจว่าคงหมายถึงแฟนเก่า เสียใจมาก แต่ทำได้แค่โพสลงไอจีว่าเราเสียใจที่คนที่เรารักเค้ายังรักคนเดิมอยู่ โดยไม่ได้ใส่ชื่อใครเลย
2สัปดาห์หลังจากนั้นในวันวาเลนไทน์เค้าส่งCaptureข้อความที่เราโพสมาหา บอกว่าเกินไปมั้ยกลัวคนไม่รู้เรื่องของเราเหรอ เราเลยถามเค้าตรงๆ อยากให้เป็นไง ทุกวันที่ไม่คุยกัน ไม่ร่าเริง เพราะอะไร ขอร้องให้กลับมาเหมือนเดิม เค้ายอมรับและขอโทษที่ไม่ดีกับเรา และสัญญาว่าเราจะสนิทกันเหมือนเดิม แต่เราถามเค้ากลับว่า " รู้ว่าโพสมา2อาทิตย์แต่ทำไมจงใจส่งมาวันวาเลนไทน์ แล้วอย่าใช้คำว่าเราเพราะเรื่องนี่ ฉันคนเดียวที่คิด" เค้าไม่ตอบ จากนั้นก้อค่อยๆกลับมาคุยกัน แต่สิ่งหนึ่งที่เราสงสัยคือระหว่าง3เดือนที่เราเงียบและห่างกัน ตัวเราและเค้าชอบตั้งสเตตัสในไลน์ของตัวเองที่บอกความรู้สึกในเวลานั้น จนบางทีด่ากันเองก้อมี ตั้งแต่ที่ห่างกันมันมีแต่สเตตัสคำว่า "ยังเหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยนไป" จนวันวาเลนไทน์ พอคุยกันจบ เค้าเปลี่ยนสเตตัสเป็น "ผิดตรงไหนก้อไม่รุ้ที่กลายเป็นคนแสนดี อยากจะเลวอยากเลวให้มันรู้ไป" คืออ่านแล้ว ในวันนั้นเรารู้ว่ามันเป็นเพลงของพี่เบิร์ด เปิดเพลงแล้วดู MV ถึงรุ้ว่า ผู้ชายคนหนึ่งรักผู้หญิงคนหนึ่งมาก แต่ผู้หญิงไม่เคยเห็นรักแต่แฟนตัวเอง โดนทำร้ายจนพระเอกเหนื่อยที่จะรอ ที่จะปลอบใจ ดูMV แล้วร้องไห้เลย เราไม่เข้าใจแต่เราไม่กล้าถามอะไร พูดอะไรอีก เพราะคำตอบที่ชัดเจนคือ ฉันเป็นแค่ "พี่สาว"
จากเหตุการ์ณนี้ เราตัดสินใจเลย ว่าเราจะยอมอยู่คนเดียวเพื่อเคียงข้างคนๆนี้ เด็ดเดี่ยวที่จะรอเพราะเรารู้ว่าเรารักและอยากตอบแทนเค้าที่อยู่เคียงข้างกันตลอด เราไม่มีความรักกับแฟนที่ทำร้ายเรามา7ปีเหลือเลย เลยตัดสินใจยกเลิกการหมั้น เราขอให้เค้ากับเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน จากวันนั้นเราก้อได้อยู่กับน้องชายสุดที่รักคนนี้ แต่ในฐานะพี่สาว เก็บความรู้สึกและคำว่ารักไว้ตลอด เรายังตัวติดกันเหมือนเดิม สนิทกันเหมือนเดิม ไปเที่ยวกับครอบครัวเค้า ชวนเราไปนอนที่บ้านตลอด ที่ไหนที่มีเค้ากัอต้องมีเรา เราไปเรียนปริญญาโทด้วยกัน ชีวิตเราตั้งแต่เจอเค้าดีขึ้นเรื่อยๆ จากที่เหนื่อยหาเงินให้แฟนเก่าเราใช้ โดนทำร้ายร่างกาย งานเสียหาย สิ่งที่เราอดทนมา7ปี มันเหมือนโชคชะตาที่ทำให้เราหลุดจากนรกเมื่อมาเจอเค้า เค้าทำให้เรารู้จักรักตัวเอง ออกกำลังกาย เปลี่ยนการแต่งตัว พาไปเที่ยว และสุดท้ายคือลงเรียนปริญญาโทด้วยกัน นับเป็นอีกก้าวที่ฉันต้องการแต่ไม่เคยได้ทำเพราะแฟนเก่าไม่ให้เรียน
เมื่อเราใกล้กันมากขึ้นความรู้สึกอยากถามก้อเกิดขึ้นอีกครั้ง เราตามอ่านสเตตัสไลน์เค้ามาตลอด เหมือนเป็นการบอกรักโดยที่เราไม่พูดตลอด เช่นเราตั้งถามเค้าในสเตตัส "เธอจะรักฉันได้มั้ย" เค้าจะตั้งในสเตตัสว่า"Yes" ในตอนนั้นที่อ่านก้อคิดว่าคือเรามั้ย
แต่แล้วช่วงเวลาวัดใจก้อมาถึง แฟนเก่าเค้ากลับมาขอคืนดีหลังจากที่ไปอยู่กับคนใหม่3ปี เพราะชายคนใหม่เจ้าชู้ จะขอกลับมา น้องชายสุดที่รักของฉันเปลี่ยนเป็นคนละคน เครียด และเงียบอยู่ในโลกของตัวเอง ไม่สนใจใคร ทำงาน กลับบ้าน ประกอบกับที่บ้านญาติป่วย (เป็นคนที่เก่งมากอายุ28ทำงาน7วันงานประจำ+ธุรกิจส่วนตัว อยู่กับแม่2คน) ซึ่งต้องช่วยดูแล เวลานี้เค้าเหมือนพายุเข้า ปัญหารอบด้าน สิ่งที่ฉันทำได้คืออยู่เคียงข้าง คอยสอนการบ้าน ติวให้
คิดว่าอยากให้เค้าผ่านทุกปัญหาไปโดยที่ไม่อยู่คนเดียว
แต่ฉันก้ออดทนกับเรื่องราวถ่านไฟเก่าไม่ได้ ทั้งๆที่รู้จากเพื่อนๆว่าเค้าไม่กลับไป(เพื่อนสืบให้) แต่ฉันอยากรู้แค่ว่าที่ผ่านมาในสเตตัส ในแต่ละวันที่เราอยู่ด้วยกัน ในสายตาที่มองกัน ในสิ่งดีๆที่เรามีต่อกัน มันคืออะไร เค้าจะกลับไปหาแฟนเก่า หรือจะอยู่เคียงข้างกัน ต้องการความชัดเจน และสิ่งที่ทำคือ
"บอกรักเค้า" และเล่าทุกเรื่องที่อยู่ในใจตั้งแต่วันแรกเจอ คำตอบที่ได้เหมือนเดิม แต่สิ่งที่ยังคาใจคือ คำตอบที่เราถามว่า "ถ้าเวลาเปลี่ยน ความสัมพันธ์เราจะเปลี่ยนมั้ยเราจะรักกันได้มั้ย" เค้าตอบว่า "ไม่แน่ใจ ตอบไม่ได้ " เราก้อบอกว่าไม่มีคำว่าแน่ใจในความสัมพันธ์คนที่ไม่ใช่มันต้องไม่ใช่เสมอ เพื่อนคือเพื่อน พี่น้องคือพี่น้อง ไม่มีวันเปลี่ยน นี่คือเรา แล้วทำไมเค้าตอบแบบนี้ เค้าตอบเราว่า กลัวความเป็นตัวตนของเค้า ความโลกส่วนตัวสูง ความไม่ใส่ใจเค้ามีเยอะ กลัวจะทำร้ายเราในวันหนึ่ง เค้าไม่ชอบตามใจใคร ไม่ชอบเปลี่ยนตัวเอง เราบอกว่าเรารักที่เป็นเค้า รักทั้งข้อดี และเสีย เพราะเรานิสัยเหมือนกัน เราถึงเป็นคนเดียวที่สนิทกับเค้า แต่คำตอบเค้าคือ ถ้าเป็นเมื่อก่อนเค้า Fade แล้ว นี่โตขึ้นมากเลยไม่ทำ เค้าไม่พร้อมจะมีใครและคนสุดท้ายที่อยากแต่งงานคือแฟนเก่า เค้าเกลียดการแต่งงานไม่อยากคิดกับใครอีก กลัวเจ็บ กลัวความสัมพันธ์พัง ครอบครัวของเค้าจะมีแค่แม่ และเค้าก้อไม่กลับไปหาแฟนเก่าด้วย เราร้องไห้ได้แต่บอกว่า เราเสียใจเรายอมแพ้ จากวันนี้เราจะเป็นแค่พี่น้อง เท่านั้น แต่ไม่ว่ายังไงเราอยู่ข้างเค้าเสมอ เราสัญญา จนกว่าวันหนึ่งเมื่อเราเจอคนที่ใช่ของกันและกัน ความสัมพันธ์นี้จะจบลง เราขอจับมือเค้า เค้าจับมือเราแน่นมาก มองหน้ากันมองตาเราด้วยเหมือนเค้าจะร้องไห้ ตาแดงๆ แล้วบอกว่า "สักวันเมื่อถูกที่ถูกเวลาเราจะได้เจอคนที่ใช่เอง"
จนวันนี้ ทุกอย่างยังเหมือนเดิมเค้าก็ยังอยู่เคียงข้างเรา จนบางทีคนถามว่า ทำไมเหมือนแฟนกัน ไปไหนด้วยกัน นอนด้วยกัน นอนห้องเดียวกัน ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเหรอ ทุกครั้งที่โกรธกันเค้าก้อเงียบๆ รอจนเราคุยด้วยถึงจะสดใส เรายังเที่ยว ไปทำบุญ ไปเรียน และทำอะไรด้วยกันสองคนเสมอ แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือเรารู้สึกว่าความน่ารักของเค้าเมื่อ3ปีก่อนหายไปมาก บางครั้งทำอะไรเหมือนไม่ใส่ใจเรา เรื่องบางเรื่องปัญหาบางอย่างไม่ปรึกษาเรา นึกถึงตัวเองมากกว่า หรือไลน์ไปไม่ค่อยตอบ พอว่าก้อปรับปรุงตัว แต่ที่สำคัญเหมือนเค้าพยายามสร้างกำแพง สร้างความเป็นผู้ใหญ่ เวลาเราสอนงานเค้าจะไม่อยากฟัง บางครั้งก้อไม่เรียกเราว่าพี่ เล่นกันบางทีก้อกูเลย แต่พอมีเวลาว่างอยากไปไหนก้อจะนัดเราเสมอ เพราะเราคือคนเดียวที่อยู่กับเค้าได้ตลอด และสบายใจที่สุด
เคยจะตัดใจทิ้งไปหลายครั้ง แต่เค้าก้อจะทำตัวโลกมืดทันที เงียบๆ ไม่มีปฏิสัมพันธ์กับใคร บ้างาน อะไรแบบนี้ จนมีคนบอกว่า"แกเป็นคนเดียวที่มันมีในตอนนี้ และหวังดีกับมันนอกจากพ่อแม่ มันก้อไม่มีใครแล้ว เข้าหาใครก้อไม่เป็น อย่าทิ้งมันเลย"
คนอย่างเราจะทำอะไรได้นอกจากห่วงใย และรักอยู่เงียบๆ
สิ่งที่อยากรู้จากการตั้งกระทู้คือ
ในโลกนี้มีผู้ชายกับผู้หญิงที่ รักกันแบบพี่น้องจริงๆได้จริงๆเหรอ เราไม่เคยคิด แล้วถามเพื่อนทุกคนก้อไม่มีใครเป็น เราไม่เข้าใจ เหนื่อยและสักวันเมื่อสุดทางคงต้องตัดใจ เพราะรักเค้าเสมอ เค้าก้อรุ้แต่ไม่หนีไปไหน เพราะอะไร?
ลืมบอก เรากับเค้าห่างกัน3ปี เรา31เค้า28 สิ่งที่เหมือนกันคือจะร่าเริงกับคนที่รุ้จัก และเปิดใจกับคนที่ไว้ใจเปนพิเศษเท่านั้น สิ่งที่ไม่เหมือนคือความใส่ใจ เค้าใส่ใจสิ่งรอบข้างน้อยมาก พูดน้อย แต่เราพูดเก่ง (กับบางคนบางกลุ่ม)พออยู่ด้วยกันเวลาทะเลาะกันเค้าจะเย็นถ้าเราร้อน แต่ถ้าเค้าร้อนเราจะเงียบให้เค้ารู้สึก แต่โดยรวมเราอยู่ด้วยกันเฉยๆก้อมีความสุขเสมอ
ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นล่วงหน้าค่ะ
พี่สาวแสนดีที่ปวดใจ