ในวันที่ปั่นเพื่อแม่ เจ้าของกระทู้ ได้นั่งเชียร์ข้างทาง และได้พูดกับตัวเองว่า ถ้ามีปั่นเพื่อพ่อ หนึ่งในนั้นต้องมีฉันให้ได้
และเมื่อมีโครงการดีๆ ปั่นเพื่อพ่อ เกิดจริงๆ ฉไหนเลยฉันจะพลาด แต่ด้วยงานที่ลาไม่ได้ในวันที่ 11 ธันวาคม
เอาเว้ย วันซ้อมใหญ่ ฉันถือว่า คือวันจริงของฉันละกัน
ก่อนหน้านี้ งานยุ่งมาก แต่ก้อหาเวลาซ้อมได้ไม่มาก จัดแจงยืม จักรยานเพื่อน เรียบร้อย
บอกไว้ก่อนเลย งานนี้ใจล้วนๆ ร่างกายก้อว่ากันไป่เกิน 30+ละนิ แต่ใจฉันยังไหวซะอย่าง ^^ สู้อยู่แล้ว
วันที่ 29 ธค เวลา 14.30 น. ก้อเริ่มออกจากบ้านไปศาลากลางจังหวัดภูเก็ต ไปได้ครึ่งทาง ฝนตกคะคุณ ปรอยๆมาเลยคะ
ปั่นสักพักไม่หยุด ฉันพักครึ่งทางก้อได้ ถามคุณตำรวจที่เตรียมความพร้อมอยู่ ว่าแทรกระหว่างทางได้ไม๊ ท่านว่าไม่ได้ อืมเดี๊ยวฝนหยุดสักนิดฉันจะไปต่อ
ยืนได้สักพัก มีคุณลุง สะพายเป้ แต่งตัวเหมือนคนพลัดถิ่น เดินมาหยุดตรงหน้า
คุณลุง : ไปปั่นกะเค้าด้วยเหรอ ล้อเล็กจังเลย จะตามเค้าทันเหรอ?
จขกท : ยิ้ม คุณลุงเพิ่มความมั่นใจให้หนูมากเลยคะ ค่อยๆคลานตามเค้านะลุง
คุณลุง : ฟันหนูสวยนะ (คุณลุง ยิ้มตาปิด ฟันแกหล๋อนี้เอง )
จขกท : อ๋อไม่หรอกคะลุง (แกยังชวนคุยเรื่อยๆ) ฝนเริ่มซา ลุงหนูไปละนะ
คุณลุง : เออๆ โชคดี สู้ๆนะ ลุงเอาใจช่วย ปั่นดีๆละ ลุงไปปั่นด้วยไม่ได้ ฝากหนูไปละกัน
จขกท : คะลุง ขอบคุณมากคะ (แกก้อเดินต่อ ถ้ามีรถตอนน้านจะไปส่งแกแล้ว)
และแล้วก้อถึงศาลากลาง คนเต็มไปหมดแล้ว จขกท. ก้อเอารถไปให้เค้าเช็คสภาพได้สักพัก เค้าก้อเริ่มเป่านกหวีดเริ่มปั่นกัน
เอาละฉันสู้ตายเว้ย แต่ก้อแอบบอกเพื่อนๆว่า ถ้าฉันโทรหารับด้วยนะ เพราะนั่นหมายถึง ฉันไม่ไหว ให้ช่วยมารับ 29kg ไม่ธรรมดา
ระหว่างทางที่ปั่น เห็นกองเชียร์ ข้างทางทั้งคนไทย และชาวต่างชาติ ยิ้มให้ , แจกน้ำ, แจกกล้วย , ยกนิ้วให้ , โบกมือ ,ส่งเสียงเชียร์ ฯลฯ
คุณรู้หรือไม่ว่า สิ่งเหล่านี้มันทำให้เกิดกำลังใจ พลังใจที่ทำให้ จขกท. รู้สึกประทับใจมากๆ ทุกคนมีรอยยิ้ม บนใบหน้า มันทำให้อิ่มเอมใจ
และมีพลังในการพิชิตให้ถึงจุดหมายปลายทางอย่างมาก ตอนแรกนึกว่าจะไม่ไหวแล้วแต่ก็ยังมาถึง ที่พักครึ่งทางที่วัดฉลองจนได้ เยเย้ ;)
จุดพักที่วัดฉลอง อบต. เค้าก้อมีแจกกล้วย น้ำแดง แตงโม ขนม น้ำ จขกท. มาถึงหลังๆแล้วได้กินและพักสักพัก ก้อปั่นต่อกัน
ตอนนั้นในใจ อย่างน้อยเราก้อได้ครึ่งทางละนะ ต้องไหวๆ ปั่นเข้าเมืองกันต่อไป ถึงแม้จะโดนน็อครอบ ก้อตาม55 แต่ ระหว่างทางยังมีรอยยิ้ม
แรงเชียร์ ไม่ไหวแล้วเหรอสู้ๆ (หน้าพี่คงเพลียมากสินะ), เร็วๆหน่อย ( ก้อเล่นครองอันดับ 1-20 นับจากหลัง) ใก่ล้ถึงแล้วๆ
ตลอดทาง จนในที่สุด ฉันก้อทำได้ 29 kg
ตอนนั่งพงาบๆพักอยู่ มันอิ่มใจ มีความสุข ว่าเราได้ปั่นเพื่อพ่อ เพื่อในหลวงของเรา เราได้สุขภาพ ได้รอยยิ้ม ระหว่างทาง
รู้ได้เลยว่าคนไทย ให้กำลังใจ และรักในหลวงของเรามากแค่ไหน ทุกคนพร้อมให้ความร่วมมือทุกๆกิจกรรมที่ทำเพื่อในหลวงของเรา
วันนั้นรู้สึกอิ่มเอมใจ ที่ได้เป็นส่วนเล็กๆของกิจกรรม "ปั่นเพื่อพ่อ"
ขากลับบ้าน ขาพี่แข็งแล้วขณะปั่นขึ้นเขามีน้องใส่ชุดสีดำ ซ้อนมอเตอร์ไซด์ สามคน ติดไฟแดงอยู่ ยิ้มให้ และชูสองนิ้ว กระดิกๆ (ภาพนี้ยังติดตาพี่อยู่เลย)
สัมผัสได้เลยว่าน้องให้กำลังใจเราจริงๆ (คงเหนเราเหนื่อยสินะ) ก้อหยักคอขอบคุณกันไป
สุดท้ายนี้อยากบอกว่า. กิจกรรมนี้เป็นอะไรที่ทำให้อิ่มเอมใจมาก เหมือนที่มีคนเคยบอกจริงๆว่าลองดู จะได้พลังใจอย่างมาก
ขอโทษที่ทำให้การจราจรติดขัด แต่พี่พยายามมากแล้ว ^^
หมวกกันน็อคไม่มี หายืมไม่ทัน ต้องขออภัย แต่พี่ก้อขี่ระวังกลัวอะไหล่ซ่อมไม่มีอยู่นะ
กล้องกาก นางแบบชรา ข้อความถูกๆผิด ไม่ว่ากันนะ
ใครมีความประทับใจระหว่างทางที่เกิดขึ้นบ้าง เล่าสู่กันฟังหน่อยสิ อยากฟัง
เรื่องเล่า ความประทับใจระหว่างทาง วันซ้อมใหญ่ ปั่นเพื่อพ่อ
และเมื่อมีโครงการดีๆ ปั่นเพื่อพ่อ เกิดจริงๆ ฉไหนเลยฉันจะพลาด แต่ด้วยงานที่ลาไม่ได้ในวันที่ 11 ธันวาคม
เอาเว้ย วันซ้อมใหญ่ ฉันถือว่า คือวันจริงของฉันละกัน
ก่อนหน้านี้ งานยุ่งมาก แต่ก้อหาเวลาซ้อมได้ไม่มาก จัดแจงยืม จักรยานเพื่อน เรียบร้อย
บอกไว้ก่อนเลย งานนี้ใจล้วนๆ ร่างกายก้อว่ากันไป่เกิน 30+ละนิ แต่ใจฉันยังไหวซะอย่าง ^^ สู้อยู่แล้ว
วันที่ 29 ธค เวลา 14.30 น. ก้อเริ่มออกจากบ้านไปศาลากลางจังหวัดภูเก็ต ไปได้ครึ่งทาง ฝนตกคะคุณ ปรอยๆมาเลยคะ
ปั่นสักพักไม่หยุด ฉันพักครึ่งทางก้อได้ ถามคุณตำรวจที่เตรียมความพร้อมอยู่ ว่าแทรกระหว่างทางได้ไม๊ ท่านว่าไม่ได้ อืมเดี๊ยวฝนหยุดสักนิดฉันจะไปต่อ
ยืนได้สักพัก มีคุณลุง สะพายเป้ แต่งตัวเหมือนคนพลัดถิ่น เดินมาหยุดตรงหน้า
คุณลุง : ไปปั่นกะเค้าด้วยเหรอ ล้อเล็กจังเลย จะตามเค้าทันเหรอ?
จขกท : ยิ้ม คุณลุงเพิ่มความมั่นใจให้หนูมากเลยคะ ค่อยๆคลานตามเค้านะลุง
คุณลุง : ฟันหนูสวยนะ (คุณลุง ยิ้มตาปิด ฟันแกหล๋อนี้เอง )
จขกท : อ๋อไม่หรอกคะลุง (แกยังชวนคุยเรื่อยๆ) ฝนเริ่มซา ลุงหนูไปละนะ
คุณลุง : เออๆ โชคดี สู้ๆนะ ลุงเอาใจช่วย ปั่นดีๆละ ลุงไปปั่นด้วยไม่ได้ ฝากหนูไปละกัน
จขกท : คะลุง ขอบคุณมากคะ (แกก้อเดินต่อ ถ้ามีรถตอนน้านจะไปส่งแกแล้ว)
และแล้วก้อถึงศาลากลาง คนเต็มไปหมดแล้ว จขกท. ก้อเอารถไปให้เค้าเช็คสภาพได้สักพัก เค้าก้อเริ่มเป่านกหวีดเริ่มปั่นกัน
เอาละฉันสู้ตายเว้ย แต่ก้อแอบบอกเพื่อนๆว่า ถ้าฉันโทรหารับด้วยนะ เพราะนั่นหมายถึง ฉันไม่ไหว ให้ช่วยมารับ 29kg ไม่ธรรมดา
ระหว่างทางที่ปั่น เห็นกองเชียร์ ข้างทางทั้งคนไทย และชาวต่างชาติ ยิ้มให้ , แจกน้ำ, แจกกล้วย , ยกนิ้วให้ , โบกมือ ,ส่งเสียงเชียร์ ฯลฯ
คุณรู้หรือไม่ว่า สิ่งเหล่านี้มันทำให้เกิดกำลังใจ พลังใจที่ทำให้ จขกท. รู้สึกประทับใจมากๆ ทุกคนมีรอยยิ้ม บนใบหน้า มันทำให้อิ่มเอมใจ
และมีพลังในการพิชิตให้ถึงจุดหมายปลายทางอย่างมาก ตอนแรกนึกว่าจะไม่ไหวแล้วแต่ก็ยังมาถึง ที่พักครึ่งทางที่วัดฉลองจนได้ เยเย้ ;)
จุดพักที่วัดฉลอง อบต. เค้าก้อมีแจกกล้วย น้ำแดง แตงโม ขนม น้ำ จขกท. มาถึงหลังๆแล้วได้กินและพักสักพัก ก้อปั่นต่อกัน
ตอนนั้นในใจ อย่างน้อยเราก้อได้ครึ่งทางละนะ ต้องไหวๆ ปั่นเข้าเมืองกันต่อไป ถึงแม้จะโดนน็อครอบ ก้อตาม55 แต่ ระหว่างทางยังมีรอยยิ้ม
แรงเชียร์ ไม่ไหวแล้วเหรอสู้ๆ (หน้าพี่คงเพลียมากสินะ), เร็วๆหน่อย ( ก้อเล่นครองอันดับ 1-20 นับจากหลัง) ใก่ล้ถึงแล้วๆ
ตลอดทาง จนในที่สุด ฉันก้อทำได้ 29 kg
ตอนนั่งพงาบๆพักอยู่ มันอิ่มใจ มีความสุข ว่าเราได้ปั่นเพื่อพ่อ เพื่อในหลวงของเรา เราได้สุขภาพ ได้รอยยิ้ม ระหว่างทาง
รู้ได้เลยว่าคนไทย ให้กำลังใจ และรักในหลวงของเรามากแค่ไหน ทุกคนพร้อมให้ความร่วมมือทุกๆกิจกรรมที่ทำเพื่อในหลวงของเรา
วันนั้นรู้สึกอิ่มเอมใจ ที่ได้เป็นส่วนเล็กๆของกิจกรรม "ปั่นเพื่อพ่อ"
ขากลับบ้าน ขาพี่แข็งแล้วขณะปั่นขึ้นเขามีน้องใส่ชุดสีดำ ซ้อนมอเตอร์ไซด์ สามคน ติดไฟแดงอยู่ ยิ้มให้ และชูสองนิ้ว กระดิกๆ (ภาพนี้ยังติดตาพี่อยู่เลย)
สัมผัสได้เลยว่าน้องให้กำลังใจเราจริงๆ (คงเหนเราเหนื่อยสินะ) ก้อหยักคอขอบคุณกันไป
สุดท้ายนี้อยากบอกว่า. กิจกรรมนี้เป็นอะไรที่ทำให้อิ่มเอมใจมาก เหมือนที่มีคนเคยบอกจริงๆว่าลองดู จะได้พลังใจอย่างมาก
ขอโทษที่ทำให้การจราจรติดขัด แต่พี่พยายามมากแล้ว ^^
หมวกกันน็อคไม่มี หายืมไม่ทัน ต้องขออภัย แต่พี่ก้อขี่ระวังกลัวอะไหล่ซ่อมไม่มีอยู่นะ
กล้องกาก นางแบบชรา ข้อความถูกๆผิด ไม่ว่ากันนะ
ใครมีความประทับใจระหว่างทางที่เกิดขึ้นบ้าง เล่าสู่กันฟังหน่อยสิ อยากฟัง