เรียนจบมาจะได้1ปีแล้วยังไม่มีงานทำ(นี่สินะมนุษย์แตะฝุ่นหรือมนุษย์ตกงาน)

ดิฉันเรียนด้านคหกรรมมาค่ะ เห็นแบบนี้ไม่ใช่ว่าเรียนมาได้ง่าย แต่สุดท้ายจบมาตกงานไม่รู้จะเดินไปทางไหน สมัครงานกี่ที่ก็มีแต่จะรับคนมีประสบการณ์(แล้วคุณไม่ให้ประสบการณ์ดิฉันแล้วดิฉันจะไปเอาประสบการณ์ที่ไหนมาให้คุณ)บอกเลยว่าท้อแล้วก็ท้อ บ้างที่พูดดีกับเรามากแอบดีใจว่าจะได้พ้นจากการตกงานแต่ที่ไหนได้หลอกให้ดีใจแล้วก็จากไป บางที่นัดมาสัมภาษณ์ทั้งๆที่ตำแหน่งไม่ว่าง(แล้วเรียกมาทำไม) เงินที่มีก็ใช้ในการเดินทางไปหางานไปแต่ละทีก็เกือบหมดตัว และจนตอนนี้ตัวดิฉันเข้าข่ายกลายเป็นคนไม่มั่นใจในตัวเองและคิดว่าเราคงไม่ดีพอยิ่งนานประสิทธิภาพในการทำงานก็ลดลงความกลัวความเครียดก็เข้ามาแทน เริ่มมองตัวเองด้อยค่าไม่มีปัญญาหาเงินเลี้ยงตัวเองไม่มีปัญญาหาเงินให้แม่ใช้ ตอนนี้ไม่กล้าคบค้าสมาคมกับญาตเพราะเมื่อเขาถามก็ไม่มีคำตอบให้ และเขาจะมองว่าเราเกาะแม่กิน  จะขายของที่ตลาดเราก็ไม่มีทุนจะขอแม่  แม่ก็มีหนี้ที่ต้องแบกรับ จะขายของที่บ้านมันก็เงียบเสียเหลือเกินไม่ใช่ไม่ลองทำลองแล้วค่ะได้เงินไม่ถึง200บาท เราไม่ได้หมิ่นเงินน้อยแต่เราคิดว่าได้แค่นี้แล้วอนาคตแม่เราแก่ละ200พอใช้2คนไหม และนี่คือสาเหตุทำให้เราเครียดวิตก เราลูกคนเดียวจะปรึกษาใครก็ไม่มี เศร้าใจ เปิดหางานในเว็บไซต์ทุกวันยิ่งหายิ่งท้อ
ป.ล ขอบคุณค่ะที่เข้ามาอ่าน😢😢😢😢