ก่อนอื่นต้องขอบอกเลยนะคะ ว่านี่เป็นกระทู้แรกของเรา ถ้ามีอะไรที่ผิดพลาด ก็ขอประทานอภัยด้วยนะ 😵😵
เรื่องราวก็มีอยู่ว่า ย้อนนนนนนไป เมื่อตอนที่อยู่ ม.6 ร.ร. หนึ่งในภาคใต้นะคะ ตอนนั้นเป็นช่วงกีฬาสี เราเองอยู่ม .6 ก็ต้องทำสี มีวันนึง เราไปที่แสตนเพื่อคุมน้องๆ เรามีหน้าที่เช็คชื่อ (แหะๆ จิงๆ เป็นนักกีฬา) เพื่อนยื่นมาให้คือเป็นน้องม.4 ที่เราต้องเช็ค โชคดีจังที่เรารู้จักน้องคนหนึ่งมาตั้งแต่ม.3 แล้ว เราก็เช็คไปเรื่อยๆ แล้วพบคนน้องผู้ชายคนนึง ใส่นาฬิกาสีน้ำเงิน (สมมุติว่า m ละกัน ) ก็เอ่อรู้ละ m เลขที่แรกของห้อง ด้วยความที่ m เป็นคนน่ารัก เราก็อยากรู้จัก เลยถามรุ่นน้องที่รู้จักที่อยู่ห้องเดียวกัน สรุป ก็ได้เฟสเขามา และแอดไป พอน้องmรับแอดก็ชวนหาเรื่องคุยไปทั่ว น้องเขาน่ารัก แต่ดูๆ แล้วน้องเขาก็ไม่ค่อยอยากคุย ไม่ตอบเท่าไหร่ แต่เราก็ทักไปทุกวัน 5555 (ด้านได้อายอดจริงๆ)
สุดท้ายเราก็สนิทกันมากขึ้น มีอะไรเราก็ปรึกษารุ่นน้องที่อยู่ห้องเดียวกัน หลังจากนั้นเราก็คุยกันทุกวันนะ เจอกันก็ทักกัน ยิ้มกัน แต่เราก็ยังไม่รู้สึกว่า เราชอบmหรอก เราคิดว่า แค่น่ารักเฉยๆ เลยคุยเรื่อยๆ จนเราต้องสอบเข้ามหาลัย เราต้องอ่านหนังสือ เราจบ และไปมหาลัย
จากนั้นเราก็คุยกันเรื่อยๆ นะ เรารู้สึกว่าเริ่มมีบางอย่างที่เปลี่ยนไป เรามีความสุขทุกครั้งที่คุยกับm จนเราคุยกันทุกวัน เรายอมหยุดทุกอย่างเพื่อคุยกัน เล่นโทรศัพท์ตอนเรียน หยุดอ่านหนังสือแล้วคุย (ดูหมกมุ่นไปป่าวเนี่ย555) จนเรารู้สึกว่าถลำลึกไปมากๆๆ ทำได้ทุกอย่างเพื่อเขา
จากนั้นมหาลัยก็ปิดเทอม .....เราก็เจอกันบ้างนะ ไปกินไอติมบ้าง ไปเดินเที่ยวบ้าง เราสองคนก็ยิ่งสนิทเข้าไปใหญ่ จนมีอะไรก็ต่างปรึกษากันได้ ^_____^
แต่แล้ววันหนึ่ง รุ่นน้องคนหนึ่งที่เรารู้จัก ย่อว่า F ละกันนนนน หมั่นไส้มัน-0- เราก็บอก F ไปว่า รู้จัก m ไหม น่ารักดีนะ บลาๆๆๆๆ F ตอบกลับว่า พี่ m เป็นรึป่าวววว ? หืมม (เป็นไรเหอะ ไม่ช่ายยย) ด้วยความที่เราไม่คิดไรมาก ก็ไปบอก m ว่า เนี่ยๆ น้อง F คนนี้อะ เขาหาว่า M เป็นเกย์อะ M เด่วเราเคลียร์เอง
.......ให้ทายจะเป็นไงต่อ.....
M จีบ F (เศร้าสลดมากกกคร่าาา) ..... ส่วนเรานะเหรอ เป็นได้แค่ที่ปรึกษานะเส่ๆ (พีคคคคคฝุดๆๆ) เรารู้สึกมึนตึ๊บ ทำอะไรไม่ถูก น้ำตาไหลมาเองเลย ไม่ไหวจริงๆ จนเราทะเลาะกับ m บ่อยมาก และแล้วก็เกิดเรื่องขึ้น ยิ่งทะเลาะมาก m เลยถามว่า ทำไมต้องทะเลาะกันด้วย เป็นอะไรรึป่าวๆ ด้วยความที่สุดๆ จะทนจิงๆ ตอบไปว่า เป็น เราชอบmอะ ชอบมาก ชอบมานานแล้ว เราอึดอัดที่ต้องเป็นสื่ออยู่แบบนี้ เราเจ็บ เราปวด เราร้องไห้ เราเหนื่อยแล้ว mตอบว่า เราเป็นพี่น้องกันนะพี่ เงิบสิ น้ำตาไหลลลลลลล เราเลยตัดสินใจ พูดไปว่า โอเครๆ เราไม่ไหวจริงๆ เราจะหายไปจากชีวิต m เองนะ จะได้จบๆ เราขอโทษจริงๆ แต่คำพูดของm พูดว่า จะหายไปทำไม พี่เป็นพี่ของผม เป็นพี่ที่ดีของผมต่อไป พี่ไม่เห็นจะต้องหายไปเลย (เงิบบบ ย้ำจัง เสียจายยยย ใครจะทนมองคนที่เรารัก ไปรักกับคนที่เรารู้จักได้ละ)
M เขาก็ตามคุย ทัก ทุกวันนะ จนเราตอบ เราต้ังใจละ ว่าจะเป็นพี่ของm ให้ได้ (ฮึ๊บบบ) จนเวลาก็ผ่านๆ ๆ ๆ ๆ ๆไป เราก็ได้คุยกับm ตลอดนะ ความรู้สึกเราไม่มีลด มีแต่จะเพิ่มๆๆๆ แต่...........เอิ่ม m & f เป็นแฟนกันละ โอ้ยยย เจ็บหน่อออออออ แต่ก็ทำไงได้ละ เป็นได้แค่ "พี่"
เห้อ ยิ่งคุยก็ยิ่งทะเลาะกัน ผิดไปหมด ทำอะไรก็ผิดไปหมด ไปชอบเลย คุยแล้วอารมณ์เสีย คือเราคงเป็นห่วงเขามากเกินไปใช่ไหม ความเป็นห่วงของเรามันผิดมากใช่ไหม ก็แค่ ไปอ่านหนังสือซะ ต้องสอบเข้ามหาลัย ไปนอน ไปอาบน้ำ ไปกินยา ....บลาๆๆๆ .....เราผิดไปซะหมด ทำอะไรก็ไม่ดี .....มันผิดมากเหรอ ที่เราเป็นห่วงเขามากเกินไป หรือทั้งหมดนี่ พี่กับน้องไม่ควรทำ -0-
เราอยากจะออกไปจากชีวิตเขานะ เเต่เราตัดใจไม่ได้จริงๆ เคยปรึกษาเพื่อนห้องเดียวกับm ว่า เรารู้สึกว่าเขาไม่ค่อยสนใจเราเลย เขาซื่อใช่ไหม ------ตอบคือ มี 2 อย่าง คือ เขาซื่อจริงๆ หรือ เขาไม่เคยสนใจ ----อึ้งสิ เราก็คิดทันทีว่า เขาไม่เคยสนใจเราเลย
จนมาวันนี้ วันที่m เลิกกับแฟน mไม่บอกเราสักคำ แต่เราก็ตรัสรู้เอง (เก่งปร้า) รอนะ รอว่าวันนึงm จะบอกเรา รอนะ รอว่าวันนึง m จะหันมามองคนที่อยู่ข้างๆ ตลอดมา ------แต่เเล้วดูเหมือนว่า เราไม่เคยอยู่ในสายตาเขาเลย ปากmก็บอกว่าเราสำคัญ เป็นพี่ที่สำคัญ แต่การกระทำไม่ใช่เลย หรือ เราคาดหวังมากกว่าพี่ แค่คำว่าพี่ ---เราคิดว่า m ไม่เคยสนใจเราด้วย เรารู้สึกแย่มาก แต่เราก็หายไปจากmไม่ได้ เพราะเราไม่เคยตัดใจได้เลย
ในวันๆนี้ เราก็ยังรอให้mหันมามองเราสักครั้ง.....
เคยมั้ย???! รักที่เป็นได้แค่พี่น้องง-0-🙄🙄🙄
เรื่องราวก็มีอยู่ว่า ย้อนนนนนนไป เมื่อตอนที่อยู่ ม.6 ร.ร. หนึ่งในภาคใต้นะคะ ตอนนั้นเป็นช่วงกีฬาสี เราเองอยู่ม .6 ก็ต้องทำสี มีวันนึง เราไปที่แสตนเพื่อคุมน้องๆ เรามีหน้าที่เช็คชื่อ (แหะๆ จิงๆ เป็นนักกีฬา) เพื่อนยื่นมาให้คือเป็นน้องม.4 ที่เราต้องเช็ค โชคดีจังที่เรารู้จักน้องคนหนึ่งมาตั้งแต่ม.3 แล้ว เราก็เช็คไปเรื่อยๆ แล้วพบคนน้องผู้ชายคนนึง ใส่นาฬิกาสีน้ำเงิน (สมมุติว่า m ละกัน ) ก็เอ่อรู้ละ m เลขที่แรกของห้อง ด้วยความที่ m เป็นคนน่ารัก เราก็อยากรู้จัก เลยถามรุ่นน้องที่รู้จักที่อยู่ห้องเดียวกัน สรุป ก็ได้เฟสเขามา และแอดไป พอน้องmรับแอดก็ชวนหาเรื่องคุยไปทั่ว น้องเขาน่ารัก แต่ดูๆ แล้วน้องเขาก็ไม่ค่อยอยากคุย ไม่ตอบเท่าไหร่ แต่เราก็ทักไปทุกวัน 5555 (ด้านได้อายอดจริงๆ)
สุดท้ายเราก็สนิทกันมากขึ้น มีอะไรเราก็ปรึกษารุ่นน้องที่อยู่ห้องเดียวกัน หลังจากนั้นเราก็คุยกันทุกวันนะ เจอกันก็ทักกัน ยิ้มกัน แต่เราก็ยังไม่รู้สึกว่า เราชอบmหรอก เราคิดว่า แค่น่ารักเฉยๆ เลยคุยเรื่อยๆ จนเราต้องสอบเข้ามหาลัย เราต้องอ่านหนังสือ เราจบ และไปมหาลัย
จากนั้นเราก็คุยกันเรื่อยๆ นะ เรารู้สึกว่าเริ่มมีบางอย่างที่เปลี่ยนไป เรามีความสุขทุกครั้งที่คุยกับm จนเราคุยกันทุกวัน เรายอมหยุดทุกอย่างเพื่อคุยกัน เล่นโทรศัพท์ตอนเรียน หยุดอ่านหนังสือแล้วคุย (ดูหมกมุ่นไปป่าวเนี่ย555) จนเรารู้สึกว่าถลำลึกไปมากๆๆ ทำได้ทุกอย่างเพื่อเขา
จากนั้นมหาลัยก็ปิดเทอม .....เราก็เจอกันบ้างนะ ไปกินไอติมบ้าง ไปเดินเที่ยวบ้าง เราสองคนก็ยิ่งสนิทเข้าไปใหญ่ จนมีอะไรก็ต่างปรึกษากันได้ ^_____^
แต่แล้ววันหนึ่ง รุ่นน้องคนหนึ่งที่เรารู้จัก ย่อว่า F ละกันนนนน หมั่นไส้มัน-0- เราก็บอก F ไปว่า รู้จัก m ไหม น่ารักดีนะ บลาๆๆๆๆ F ตอบกลับว่า พี่ m เป็นรึป่าวววว ? หืมม (เป็นไรเหอะ ไม่ช่ายยย) ด้วยความที่เราไม่คิดไรมาก ก็ไปบอก m ว่า เนี่ยๆ น้อง F คนนี้อะ เขาหาว่า M เป็นเกย์อะ M เด่วเราเคลียร์เอง
.......ให้ทายจะเป็นไงต่อ.....
M จีบ F (เศร้าสลดมากกกคร่าาา) ..... ส่วนเรานะเหรอ เป็นได้แค่ที่ปรึกษานะเส่ๆ (พีคคคคคฝุดๆๆ) เรารู้สึกมึนตึ๊บ ทำอะไรไม่ถูก น้ำตาไหลมาเองเลย ไม่ไหวจริงๆ จนเราทะเลาะกับ m บ่อยมาก และแล้วก็เกิดเรื่องขึ้น ยิ่งทะเลาะมาก m เลยถามว่า ทำไมต้องทะเลาะกันด้วย เป็นอะไรรึป่าวๆ ด้วยความที่สุดๆ จะทนจิงๆ ตอบไปว่า เป็น เราชอบmอะ ชอบมาก ชอบมานานแล้ว เราอึดอัดที่ต้องเป็นสื่ออยู่แบบนี้ เราเจ็บ เราปวด เราร้องไห้ เราเหนื่อยแล้ว mตอบว่า เราเป็นพี่น้องกันนะพี่ เงิบสิ น้ำตาไหลลลลลลล เราเลยตัดสินใจ พูดไปว่า โอเครๆ เราไม่ไหวจริงๆ เราจะหายไปจากชีวิต m เองนะ จะได้จบๆ เราขอโทษจริงๆ แต่คำพูดของm พูดว่า จะหายไปทำไม พี่เป็นพี่ของผม เป็นพี่ที่ดีของผมต่อไป พี่ไม่เห็นจะต้องหายไปเลย (เงิบบบ ย้ำจัง เสียจายยยย ใครจะทนมองคนที่เรารัก ไปรักกับคนที่เรารู้จักได้ละ)
M เขาก็ตามคุย ทัก ทุกวันนะ จนเราตอบ เราต้ังใจละ ว่าจะเป็นพี่ของm ให้ได้ (ฮึ๊บบบ) จนเวลาก็ผ่านๆ ๆ ๆ ๆ ๆไป เราก็ได้คุยกับm ตลอดนะ ความรู้สึกเราไม่มีลด มีแต่จะเพิ่มๆๆๆ แต่...........เอิ่ม m & f เป็นแฟนกันละ โอ้ยยย เจ็บหน่อออออออ แต่ก็ทำไงได้ละ เป็นได้แค่ "พี่"
เห้อ ยิ่งคุยก็ยิ่งทะเลาะกัน ผิดไปหมด ทำอะไรก็ผิดไปหมด ไปชอบเลย คุยแล้วอารมณ์เสีย คือเราคงเป็นห่วงเขามากเกินไปใช่ไหม ความเป็นห่วงของเรามันผิดมากใช่ไหม ก็แค่ ไปอ่านหนังสือซะ ต้องสอบเข้ามหาลัย ไปนอน ไปอาบน้ำ ไปกินยา ....บลาๆๆๆ .....เราผิดไปซะหมด ทำอะไรก็ไม่ดี .....มันผิดมากเหรอ ที่เราเป็นห่วงเขามากเกินไป หรือทั้งหมดนี่ พี่กับน้องไม่ควรทำ -0-
เราอยากจะออกไปจากชีวิตเขานะ เเต่เราตัดใจไม่ได้จริงๆ เคยปรึกษาเพื่อนห้องเดียวกับm ว่า เรารู้สึกว่าเขาไม่ค่อยสนใจเราเลย เขาซื่อใช่ไหม ------ตอบคือ มี 2 อย่าง คือ เขาซื่อจริงๆ หรือ เขาไม่เคยสนใจ ----อึ้งสิ เราก็คิดทันทีว่า เขาไม่เคยสนใจเราเลย
จนมาวันนี้ วันที่m เลิกกับแฟน mไม่บอกเราสักคำ แต่เราก็ตรัสรู้เอง (เก่งปร้า) รอนะ รอว่าวันนึงm จะบอกเรา รอนะ รอว่าวันนึง m จะหันมามองคนที่อยู่ข้างๆ ตลอดมา ------แต่เเล้วดูเหมือนว่า เราไม่เคยอยู่ในสายตาเขาเลย ปากmก็บอกว่าเราสำคัญ เป็นพี่ที่สำคัญ แต่การกระทำไม่ใช่เลย หรือ เราคาดหวังมากกว่าพี่ แค่คำว่าพี่ ---เราคิดว่า m ไม่เคยสนใจเราด้วย เรารู้สึกแย่มาก แต่เราก็หายไปจากmไม่ได้ เพราะเราไม่เคยตัดใจได้เลย
ในวันๆนี้ เราก็ยังรอให้mหันมามองเราสักครั้ง.....