ระบายเฉยๆ

เพราะที่นี่ไม่มีใครรู้จักเรา เราเลยสามารถพูดสิ่งที่เป็นความอึดอัดในใจของเราได้ เราไม่รู้จะพูดกับใครดี😢😢
เราเหนื่อยกับการที่ต้องแบกความรู้สึกของคนรอบข้าง ว่าพวกเค้าจะรู้สึกยังไง จะรับได้มั้ยกับสิ่งที่เราทำ เรากลัวพวกเค้าจะผิดหวัง เรากลัวว่าพอพวกเค้าผิดหวัง พวกเค้าจะทำอะไรแย่ๆกับตัวเอง.......
เรามีแฟนนะ แล้วเราก็รักเค้าน้อยลง แต่เราก็เป็นห่วงเค้าถ้าเราไม่อยู่เค้าจะเป็นยังไง จะยังเป็นคนดีแบบนี้อยู่มั้ย เรากลัวว่าเค้าจะไม่มีที่พึ่งพา เพราะตลอดเวลาที่คบกันมา เราคือคนที่คอยให้คำปรึกษา ให้กำลังใจเค้าอยู่ข้างๆตลอด ถ้าวันนึงเค้าค้องอยู่คนเดียวมันจะอ้างว้างมากขนาดไหนกัน เรากลัวว่าเค้าจะรับมันไม่ได้  เราเลยอดทนเก็บความรู้สึกตัวเองมาหลายปีล่ะ.......
ถึงตอนนี้ความรู้สึกมันเริ่มจะอดทนไม่ไหว มันหงุดหงิด แต่ก็พยายามระงับอารมณ์ตัวเอง ไม่อยากทะเลาะกัน จริงๆเพราะเราคงจะเก็บอารมณ์พวกนี้ไว้แล้วพยายามปล่อยให้มันผ่านไป มันก็เลยสะสมอยู่ในจิตใจเราตลอดเวลา..มันเหนื่อยมากจริงๆนะ แค่หายใจยังเหนื่อย นั่งเฉยๆก็ยังเหนื่อย.....เราชอบคิดถึงวันตายของตัวเองอยู่บ่อยๆ นับวันว่าวันไหนนะที่เราจะตายจากความอึดอัดนี้ซะที เมื่อไหร่กันนะที่ความรู้สึกเราจะเป็นอิสระจากครอบครัว แฟน เพื่อน.....เมื่อไหร่ที่เราจะได้ทำตามที่เรารู้สึกสักที😭😭😭😭😭😭
ชีวิตเศร้าเกินไปล่ะนะ😭😭😭😭😭😭