สวัสดี เพื่อนชาวพันทิปทุกๆคนนะครับ ทุกคนคงเคยมีประสบการณ์ด้านความรักต่างๆนานามามากมาย วันนี้ผมจะขอมาแชร์ประสบการณ์ที่เคยพบเจอมากับตัวเองให้ทุกคนได้มาอ่านกันนะครับ อันนี้เป็นการเขียนกระทู้ครั้งแรก ยังไงก็อาจจะเขียนไม่ค่อยเก่ง แต่จะพยายามให้มันออกมาตามความรู้สึกนะครับ
ผมเคยคุยกับผญอยู่คนนึง เราต่างคนก็เริ่มมารู้จักกันตอนเข้ามหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในภาคเหนือ ตอนนั้นผมเองก็มีแฟนอยู่แล้วนะครับ แรกๆก็ไม่เคยสนใจเขาเลย จนนานวันเข้า ก็เริ่มที่รู้สึกดีกับผญคนนั้น ผมก็ชวนคุยตามประสาคนเป็นเพื่อน นานวันเข้า นานเข้า เราก็แอบมีใจให้กัน จนวันนึง สิ่งที่เกิดขึ้นมันได้มากกว่าคำว่าชอบ กลายเป็นคำว่ารัก ผมจึงยอมเลิกกับแฟนที่คบกันมาเพื่อมาคุยกับเขาอย่างชัดเจน (ต้องบอกก่อนนะครับ ว่าที่เราเลิกกันเพราะต่างคนต่างก็รู้สึกว่ามันไกลกัน)
หลังจากนั้นผมก็ให้ความชัดเจนกับเธอมากขึ้นทุกวัน ทุกวัน ผมบอกรักเธอ เราคุยกันทุกวัน เกือบตลอดเวลาที่เราว่าง เราทำอย่างนี้มาเกือบ1ปีที่เรารู้จักกัน ผมเคยคิดจะขอเธอเป็นแฟนนะครับ แต่เธอเบรคผมไว้ ว่ารอวันเกิดเธอปีหน้าได้มั้ย? ผมก็ตกลง จนวันนึง เธอก็เริ่มเปลี่ยนไป เมื่อมีรุ่นน้องที่มหาลัย มาชอบเธอ หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็หายไปจากชีวิตผม เธอไปคุยกับคนอื่น โดยที่ไม่บอกผมเลยแม้แต่นิดด้วย ทุกวันนี้ผมก็ยังไม่รู้ว่าผมทำอะไรผิดไปหรือป่าว เขาถึงได้ทำกับผมแบบนี้ ด้วยความที่เราเป็นคนไม่ชอบให้เรื่องมันใหญ่โต เรายอมให้เขาจากเราไป
แต่ก็ได้ไม่นาน ความสัมพันธ์ของเขาทั้งสองก็จบลง ช่วงจังหวะนั้น ผมเองก็ไม่ได้มีใคร จึงกลับเข้าไปทำให้ทุกอย่างเหมือนเดิม โดยที่ผมไม่เคยถามเขาสักคำกับเรื่องราวที่ผ่านมา ผมมองข้ามมันไป ผมก็ทำดีกับเธอทุกอย่าง ก็ดูเหมือนเธอจะยังมีความรู้สึกเหมือนกันกับผม แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่ เธอบอกว่าเธอไม่ได้คิดอะไร บอกกับผมว่าเธอชัดเจนมากพอ เธอยังคงอาลัยอาวอนกับคนที่ทิ้งเธอไป ผมเองก็รู้สึกเสียใจไม่น้อย แอบคิดอยู่ในใจเสมอว่า ทำไมตอนทิ้งเราไปไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยหรอ?
ผมก็อยู่กับเธอด้วยความเคยชิน ทุกคนต่างมองว่าเราเป็นแฟนกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด
นานวันเข้า เราสองคนเกิดผิดใจกัน เขาบอกว่าผมแสดงออกเกินกว่าคำว่าเพื่อนเขาทำกันมากไป เธอบอกเธอความรู้สึกของคนอื่นที่มองมา ผมเลยรู้สึกว่า งั้นมันคงไม่สบายใจถ้าเรายังอยู่ด้วยกันแบบนี้ ผมจึงเดินออกมาจากชีวิตของเธอ และผมก็สัญญากับตัวเองแล้วนะ ว่ายังไงก็แล้วแต่ ผมจะไม่มีทางกับไปหาเธออีกแน่นอน และสักวันเธอจะต้องรู้สึกเสียใจที่ทำแบบนี้กับผม
ขอบคุณสำหรับคนที่เข้ามาอ่านนะครับ และหวังว่าทุกคนคงจะได้ข้อคิดดีๆจากเรื่องราวชีวิตของผมไปนะครับ ขอบคุณครับ
เคยมั้ย? เริ่มทุกอย่างจากคนที่เคยรักกัน จนความสัมพันธ์กลายเป็นคนไม่รู้จัก
ผมเคยคุยกับผญอยู่คนนึง เราต่างคนก็เริ่มมารู้จักกันตอนเข้ามหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในภาคเหนือ ตอนนั้นผมเองก็มีแฟนอยู่แล้วนะครับ แรกๆก็ไม่เคยสนใจเขาเลย จนนานวันเข้า ก็เริ่มที่รู้สึกดีกับผญคนนั้น ผมก็ชวนคุยตามประสาคนเป็นเพื่อน นานวันเข้า นานเข้า เราก็แอบมีใจให้กัน จนวันนึง สิ่งที่เกิดขึ้นมันได้มากกว่าคำว่าชอบ กลายเป็นคำว่ารัก ผมจึงยอมเลิกกับแฟนที่คบกันมาเพื่อมาคุยกับเขาอย่างชัดเจน (ต้องบอกก่อนนะครับ ว่าที่เราเลิกกันเพราะต่างคนต่างก็รู้สึกว่ามันไกลกัน)
หลังจากนั้นผมก็ให้ความชัดเจนกับเธอมากขึ้นทุกวัน ทุกวัน ผมบอกรักเธอ เราคุยกันทุกวัน เกือบตลอดเวลาที่เราว่าง เราทำอย่างนี้มาเกือบ1ปีที่เรารู้จักกัน ผมเคยคิดจะขอเธอเป็นแฟนนะครับ แต่เธอเบรคผมไว้ ว่ารอวันเกิดเธอปีหน้าได้มั้ย? ผมก็ตกลง จนวันนึง เธอก็เริ่มเปลี่ยนไป เมื่อมีรุ่นน้องที่มหาลัย มาชอบเธอ หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็หายไปจากชีวิตผม เธอไปคุยกับคนอื่น โดยที่ไม่บอกผมเลยแม้แต่นิดด้วย ทุกวันนี้ผมก็ยังไม่รู้ว่าผมทำอะไรผิดไปหรือป่าว เขาถึงได้ทำกับผมแบบนี้ ด้วยความที่เราเป็นคนไม่ชอบให้เรื่องมันใหญ่โต เรายอมให้เขาจากเราไป
แต่ก็ได้ไม่นาน ความสัมพันธ์ของเขาทั้งสองก็จบลง ช่วงจังหวะนั้น ผมเองก็ไม่ได้มีใคร จึงกลับเข้าไปทำให้ทุกอย่างเหมือนเดิม โดยที่ผมไม่เคยถามเขาสักคำกับเรื่องราวที่ผ่านมา ผมมองข้ามมันไป ผมก็ทำดีกับเธอทุกอย่าง ก็ดูเหมือนเธอจะยังมีความรู้สึกเหมือนกันกับผม แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่ เธอบอกว่าเธอไม่ได้คิดอะไร บอกกับผมว่าเธอชัดเจนมากพอ เธอยังคงอาลัยอาวอนกับคนที่ทิ้งเธอไป ผมเองก็รู้สึกเสียใจไม่น้อย แอบคิดอยู่ในใจเสมอว่า ทำไมตอนทิ้งเราไปไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยหรอ?
ผมก็อยู่กับเธอด้วยความเคยชิน ทุกคนต่างมองว่าเราเป็นแฟนกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด
นานวันเข้า เราสองคนเกิดผิดใจกัน เขาบอกว่าผมแสดงออกเกินกว่าคำว่าเพื่อนเขาทำกันมากไป เธอบอกเธอความรู้สึกของคนอื่นที่มองมา ผมเลยรู้สึกว่า งั้นมันคงไม่สบายใจถ้าเรายังอยู่ด้วยกันแบบนี้ ผมจึงเดินออกมาจากชีวิตของเธอ และผมก็สัญญากับตัวเองแล้วนะ ว่ายังไงก็แล้วแต่ ผมจะไม่มีทางกับไปหาเธออีกแน่นอน และสักวันเธอจะต้องรู้สึกเสียใจที่ทำแบบนี้กับผม
ขอบคุณสำหรับคนที่เข้ามาอ่านนะครับ และหวังว่าทุกคนคงจะได้ข้อคิดดีๆจากเรื่องราวชีวิตของผมไปนะครับ ขอบคุณครับ