สวัสดีค่ะ นี้เป็นกระทู้แรกของเราน่ะค่ะผิดพลาดอะไรขออภัย ณ ที่นี้ด้วยน่ะค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่าเราเป็นเด็กนักเรียนมัธยมปลายคนหนึ่งค่ะ ศึกษาอยู่โรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดสมุทรปราการ บ้านของเราค่อนข้างอยู่ไกลจากโรงเรียน
แต่ก่อนเวลากลับบ้านจะกลับรถสองแถวค่ะใช้เวลา 2 ชม. ถึงจะถึงบ้าน แต่เดี๋ยวนี้กิจกรรมเยอะเลิกเรียนเย็นเลยขอกลับวินมอเตอร์ไซด์เพื่อที่จะได้ถึงบ้านเร็วๆ ซึ่งต้องนั่งรถสองแถวจากหน้าโรงเรียนไปลงจุดบริการวินมอเตอร์ไซด์ และต่อวินเข้าไปอีก 60 บาทแต่ถึงบ้านเร็วมากค่ะ 30 นาทีก็ถึงบ้านแล้ว
เราขึ้นวินเป็นประจำจนรู้จักและสนิทกับ จะเรียก พี่ หรืออะไรดีค่ะ เพราะเขาอายุ 35 เขาแทนตัวเองว่า"พี่"
เขาจะคิดค่าวินแค่ 40 บาทค่ะเพราะเขาบอกเห็นเราเป็นน้อง ตั้งใจเรียนเก็บไว้เป็นทุนการศึกษาบลาๆ เขาก็เล่าเรื่องชีวิตประจำวันให้ฟังบ่อยค่ะว่าไปทำอะไรมาบ้าง เช่น ตกปลา พี่เขาก็เล่าน่ะค่ะว่าแฟนพี่เขาทำงานอยู่ที่นั้น พี่เขามีน้องสาว จะกลับบ้านไปเดือนละครั้ง เล่าว่าชีวิตสมัยเด็กนักเรียนเป็นอย่างไรบลาๆ คุยกันประจำจนพี่เขาให้เบอร์เราไว้ค่ะเพื่อที่ว่าเวลาเรามาถึงจุดบริการวิน จะได้โทรหาเขาเพื่อที่เขาจะมารับไม่ให้เราเสียค่าวินมาก
เรากับพี่ก็เขาคุยกันประจำตลอดทางกลับบ้านเป็นปกติ และเมื่ออาทิตย์ที่แล้วเรากลับวินกับพี่เขาทั้งอาทิตย์เลยค่ะ จนวันพฤหัสบดีพี่เขาโทรมาหาเราค่ะ(เพราะเราเคยโทรหาพี่เขาให้มารับเขาเลยมีเบอร์เราค่ะ)ซึ่งตอนนั้นเรามีสอบ เลยเลิกเย็นไม่ได้กลับตรงตามเวลาที่กลับปกติ
คุยโทรศัพท์
พี่วิน:กลับบ้านทางไหนน้อง
เรา:อ้อ หนูมีสอบพี่จะกลับทางบ้านเพื่อนด้วย
พี่วิน:อ้อพี่ก็นึกว่าจะกลับทางนี้ ไม่มีอะไรเป็นห่วงเฉยๆ
เรา:จร้าๆ
พอวันศุกร์เรากลับบ้านทางปกติค่ะแล้วเราก็โทรเรียกพี่เขาให้มารับ แต่!
พี่เขาไม่ได้ใส่ชุดวินมาค่ะ พี่เขาใส่ชุดปกติธรรมดา ซึ่งเรางงมาก
เลยถามพี่เขาว่า
เรา:อ่าวพี่ทำไมใส่ชุดนี้
พี่วิน:อ้อวันนี้พี่ไม่มีงานจะออกไปฉลองต่อด้วย
เรา:เอ้าพี่ไม่มีงานแล้วออกมารับหนูเนี้ยน่ะ มันใช่มั้ยพี่
(นึกในใจมันแปลกๆแฮะ)
ี่พี่เขาพาเราไปเติมน้ำมันก่อนจะกลับบ้านค่ะพอถึงบ้านพี่เขาบอกเราว่าวันนี้ไม่คิดเงินเพราะถือว่าพี่ไม่ได้มาทำงานมาส่งน้องเราก็ขอบคุณเขาค่ะ
จนวันจันทร์ชดเชยวันพ่อที่ผ่านมาอยู่ดีๆเขาก็โทรมาหาเราค่ะว่า
พี่วิน:อ่าวน้องหรอวันนี้ไม่ได้ไปโรงเรียนหรอ
เรา:หยุดวันพ่อพี่
พี่วิน:อ้อ
คือเราไมอบแล้วก็รู้สึกไม่ดีเลยเพราะว่ามันไม่สมควรจริงๆที่จะมาโทรตามโทรหาอะไรแบบนี้
คิดว่าพี่เขาตัณหากลับไหมค่ะเพราะเล่าให้แม่ฟังแม่ก็บอกให้ออกห่างมาเลยบล็อกเบอร์โทรศัพท์กลับบ้านให้เปลี่ยนทางกลับแล้วถ้าเรากลับกับพี่เขาอีกเขาจะทำอะไรเราไหมค่ะหรือเราคิดมากไปเอง
"ผู้ชาย"อายุมาก ตัณหากลับทุกคนหรือเปล่า?
เรื่องมีอยู่ว่าเราเป็นเด็กนักเรียนมัธยมปลายคนหนึ่งค่ะ ศึกษาอยู่โรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดสมุทรปราการ บ้านของเราค่อนข้างอยู่ไกลจากโรงเรียน
แต่ก่อนเวลากลับบ้านจะกลับรถสองแถวค่ะใช้เวลา 2 ชม. ถึงจะถึงบ้าน แต่เดี๋ยวนี้กิจกรรมเยอะเลิกเรียนเย็นเลยขอกลับวินมอเตอร์ไซด์เพื่อที่จะได้ถึงบ้านเร็วๆ ซึ่งต้องนั่งรถสองแถวจากหน้าโรงเรียนไปลงจุดบริการวินมอเตอร์ไซด์ และต่อวินเข้าไปอีก 60 บาทแต่ถึงบ้านเร็วมากค่ะ 30 นาทีก็ถึงบ้านแล้ว
เราขึ้นวินเป็นประจำจนรู้จักและสนิทกับ จะเรียก พี่ หรืออะไรดีค่ะ เพราะเขาอายุ 35 เขาแทนตัวเองว่า"พี่"
เรากับพี่ก็เขาคุยกันประจำตลอดทางกลับบ้านเป็นปกติ และเมื่ออาทิตย์ที่แล้วเรากลับวินกับพี่เขาทั้งอาทิตย์เลยค่ะ จนวันพฤหัสบดีพี่เขาโทรมาหาเราค่ะ(เพราะเราเคยโทรหาพี่เขาให้มารับเขาเลยมีเบอร์เราค่ะ)ซึ่งตอนนั้นเรามีสอบ เลยเลิกเย็นไม่ได้กลับตรงตามเวลาที่กลับปกติ
คุยโทรศัพท์
พี่วิน:กลับบ้านทางไหนน้อง
เรา:อ้อ หนูมีสอบพี่จะกลับทางบ้านเพื่อนด้วย
พี่วิน:อ้อพี่ก็นึกว่าจะกลับทางนี้ ไม่มีอะไรเป็นห่วงเฉยๆ
เรา:จร้าๆ
พอวันศุกร์เรากลับบ้านทางปกติค่ะแล้วเราก็โทรเรียกพี่เขาให้มารับ แต่!
เรา:อ่าวพี่ทำไมใส่ชุดนี้
พี่วิน:อ้อวันนี้พี่ไม่มีงานจะออกไปฉลองต่อด้วย
เรา:เอ้าพี่ไม่มีงานแล้วออกมารับหนูเนี้ยน่ะ มันใช่มั้ยพี่
(นึกในใจมันแปลกๆแฮะ)
ี่พี่เขาพาเราไปเติมน้ำมันก่อนจะกลับบ้านค่ะพอถึงบ้านพี่เขาบอกเราว่าวันนี้ไม่คิดเงินเพราะถือว่าพี่ไม่ได้มาทำงานมาส่งน้องเราก็ขอบคุณเขาค่ะ
จนวันจันทร์ชดเชยวันพ่อที่ผ่านมาอยู่ดีๆเขาก็โทรมาหาเราค่ะว่า
พี่วิน:อ่าวน้องหรอวันนี้ไม่ได้ไปโรงเรียนหรอ
เรา:หยุดวันพ่อพี่
พี่วิน:อ้อ
คือเราไมอบแล้วก็รู้สึกไม่ดีเลยเพราะว่ามันไม่สมควรจริงๆที่จะมาโทรตามโทรหาอะไรแบบนี้
คิดว่าพี่เขาตัณหากลับไหมค่ะเพราะเล่าให้แม่ฟังแม่ก็บอกให้ออกห่างมาเลยบล็อกเบอร์โทรศัพท์กลับบ้านให้เปลี่ยนทางกลับแล้วถ้าเรากลับกับพี่เขาอีกเขาจะทำอะไรเราไหมค่ะหรือเราคิดมากไปเอง