(พระธุตังคเจดีย์ วัดอโศการาม)


พระอาจารย์ลี ธัมมธโร
วัดอโศการาม
อ.เมือง จ.สมุทรปราการ

...


"คนมั่งมี" คือ คนที่บริจาคเสมอ
ส่วน "คนจน" ก็คือ คนที่ไม่บริจาคให้ทานอะไร
พระพุทธเจ้าจึงทรงสรรเสริญ "คนมั่งมี" ว่า
"มีดวงใจเป็นแก้วประดับ คือ รัตนะ ๓ ได้แก่
พุทฺธรตนํ ธมฺมรตนํ สงฺฆรตนํ"

"โรคทางกาย" ไม่สำคัญเท่าใด เพราะเมื่อเราตายแล้ว
ถึงจะรักษาหรือไม่รักษา มันก็หาย  
ส่วน "โรคทางใจ" นั้น เราตายแล้วมันก็ยังไม่หาย
ทำให้ต้องเวียนว่ายตายเกิดอีกหลายชาติหลายภพ

"ร่างกาย" เปรียบด้วย "บ้าน"   "ใจ" เปรียบด้วยคนที่อาศัย
ทรัพย์สมบัติเงินทองบ้านช่องไร่นาและลูกหลานเหล่านี้
เราจะต้องละทิ้งไปทั้งนั้น  จึงควรรีบสะสมบุญกุศลไว้
และบริจาคสิ่งที่เป็นทานอันเป็นสิ่งที่เราจะนำไปด้วยได้นั้นเสีย
แต่ในขณะที่เรายังมีชีวิตอยู่นี้เถิด  

"ความบริจาค" นี้ก็เรียกว่าเป็น "บุญ" อันหนึ่ง*
เพราะเมื่อคิดขึ้นทีไรก็ทำให้ใจเป็นสุข  
ชุ่มชื่นและอิ่มเอิบอยู่เสมอ  .. "บุญ" เป็นทรัพย์
ที่ใครจะลักขโมยหรือปล้นชิงเอาไปไม่ได้
ทั้งเป็นของเบา ไม่ต้องหาที่เก็บที่ซ่อนให้ยากลำบาก  

ส่วน "ทรัพย์สินเงินทองหรือความมีต่างๆ"
เป็นของหนักและมีอันตรายทั้งทำใจของเราให้เดือดร้อน
ไม่สบายด้วยเพราะเมื่อคิดถึงบ้านก็ห่วงบ้าน
คิดถึงเงินทองก็ห่วงเงินทอง คิดถึงลูกหลานก็ห่วงลูกหลาน
ล้วนแต่ทำให้ใจของเราเป็นทุกข์ไปทั้งนั้น

วัตถุภายนอกเหล่านี้มิใช่เป็นสิ่งที่เราจะนำติดตัวไปด้วยได้
ถ้าเราไม่ทิ้งมัน..มันก็ทิ้งเราไปวันหนึ่ง  ฉะนั้นจึงควรรีบสะสม
แต่ "บุญภายใน" ไว้ให้มาก  เพราะเราจะได้นำติดตัวไปด้วย

...

*(เพิ่มเติม) "ความบริจาค นี้ก็เรียกว่าเป็นบุญอันหนึ่ง"
ท่านว่าเป็นบุญอันหนึ่ง  คือ เป็นทานมัย  
เพราะบุญนอกจากทานมัยนี้ ยังมี "สีลมัย" และ "ภาวนามัย"
อันเป็นบุญกุศลอย่างสูงในพระพุทธศาสนา

...

คัดลอกเนื้อหาจาก
หนังสือแนวทางวิปัสสนา-กัมมัฏฐาน, พระอาจารย์ลี ธมฺมธโร.
โดยชมรมกัลยาณธรรม ปี พ.ศ. ๒๕๕๒. หน้า ๘๓-๘๔