เรื่องมีอยู่ว่า เราอายุ 21 เราชอบใครคนหนึ่งอายุ 24 25 ซึ่งอยู่แถวบ้านเรา และพ่อแม่เราก็สนับสนุน โดยเริ่มจากการที่เราคุยกับพี่ๆ น้องๆ ของเรา ว่าพี่เขาหล่อขึ้นนะ คือ เราก็แอบชอบในตอนนั้น จากรั้นเราก็เริ่มทักทายโดยการทักแชทเฟส เราบอกตรงๆ ก่อนหน้านี้เราไม่เคยชอบนะ คิดว่าเขาจะหยิ่ง พอได้คุยจริงๆ คือ ไม่ใช่อย่าวที่เราคิด จากนั้นพี่ของเราก็เริ่มเป็นกาวสานใจโดยการถามพี่คนนั้นว่า มีคนที่ชอบไหม มีแฟนรึยัง คุยกับใครรึป่าว มีคนแอบชอบอยู่ เขาก็บอกส่าไม่มี ลองคุยๆ ก่อนได้ จากนั้นเราก็ไม่กล้าทักไป จนเขาทักมาเราก็เริ่มคุยกัน เขาเป็นคนขอเบอร์เรา โทมา ทำเหมือนเราเป็นคนพิเศษ ถามเราว่าถ้าเขาจริงจังจริงใจ เราจะจริงจังจริงใจกับพี่ไหม ซึ่งเราก็ตอบว่า จริงจังจริงใจ คือเราชอบไงืคิดไปถึงขั้นเป็นแฟน เราถามเขาตลอด มีแฟนไหม คุยอย่างงี้กับเราคนเดียวรึป่าว อะไรทำนองนี้ พี่เขาก็บอกว่าป่าว จนกระทั่งวันนึงซึ่งเขาเห็นเราไปกับแฟนเก่า เราจำเป็นค้ะ นั่นคือครั้งสุดท้ายที่เราไปกับแฟนเก่า เจอพี่เขา เราก็อธิบาย พี่เขาบอกว่า !!! ไม่สนุกหรอกนะที่ทำให้คนอื่นเสียความรุ้สึก เราแอบดีใจนะ เพราะคิดว่าพี่เขาคงหวง แต่เราก็จริงใจกับพี่เขาจริงๆ จากนั้นก็คุยกันมาดีตลอด จนวันนึงเราปรึกษากับพี่ ว่าเราจะพอแล้วนะ เรารุ้สึกว่าพี่เขาคุยกับคนอื่นๆ แน่ๆ โดยยึดหลักตามความตริงว่า ทุกคนมีสิทคุยกับใครก้ได้ เราแค่กำลังดูๆ ใจกันอยู้ พี่เขาบอกเราว่าต้องดูนิสัยกันก่อน เราก็เผลอคิดว่าถูกล้ะคนเราต้องดูใจกัน และที่สำคัญเวลาใครถามพี่เขาว่าชอบเราไหม พี่เขาบอกว่าชอบ กำลังดูใจอยู้ แต่พอมาอีกหนึ่งอาทิตย์ เรารุ้สึกคิดมาก คือไม่ค่อยมีความชัดเจนเลยค้ะ กล้วว่าเขาจะุยกับคนอื่น เลยปรึกษากับพี่เรา ว่าเอาไงดี พี่เลยจัดการถาม ว่าคุยกับคนอื่นรึป่าว เอาความจริง นอกเหนือจากเรา พี่เขาบอกว่า ความจริง ... ไม่มีแฟน แต่คนที่คุยมานานอ้ะมี ตอนนั่นเราคิดก็แฟนป้ะว้ะ ต่อมาถามต่ออีกว่าละที่บอกว่าชอบเรา เขากลับบอก ชอบตามประสาคนรู้จัก พี่น้อง คือเราจุก นุกถึงทุกึำที่เขาถาม ที่เขาบอก เขาบอกว่าไม่กล้าบอกเรากลัวเราจะเสียใจ แต่เวลาเราถามกลับบอกว่าไม่กล้าบอกกลีวจะเสียใจ ,!! เราก็คิดนะ แล้วทำไมวันนั้นถึงบอกว่าไม่มีใคร เราถามหลายรอบมาก ให้ความหวังเราทำไม ถ้าไม่คิดจะคบกัยน ทำไมไม่บอกว่ามีคนคุยตั้งแต่ทีแรก จากนั้นเราก็ทักไปหาเขา เขาไม่ตอบเราเลยค้ะ เราแกล้งทำเป็นไม่รู้ เพราะ พี่เขาคุยกับพี่ของเรา เรื่องนี้ เขาไม่กล้าบอก เหมือนจะให้พี่เราเป็นคนบอก สุดท้ายวันรุ่งขึ้นเราเลย ทักไปหาเขาว่า หนูพอรุ้ว่าว่าทำไมไม่ตอบ เราแคปทุกคำพูดของเรา และบอกว่าไม่ชอบที่ใครทำให้เสียความรุ้สึก แต่พี่คงสนุกที่ทำให้คนอื่นเสียความรุ้สึก มีอะไรก็บอก ถ้าไม่คิดจะคบกันก็บอกกันแต่ทีแรกดิ ว่ามีคนคุยอยุ่แล้ว ตั้งแต่แรก ไม่โกรธนะพี่ไม่ผิด แต่พี่ควรบอกตั้งแต่แรก ทำแบบนี้ไม่ใช่ลูกผู้ชายเลยอ้ะ มีไรพูดมาตรงๆ คือเราสังเกตุได้จากคืนที่เราคุย เขาไม่ตอบไม่สนใจเราเลย ปกติเราจะโทปลุก เขากลับ ตัดรอน ว่าไม่เป็นไรคับเกรงใจถ้าจะปลุก จากนั้นเขาก็หายไป จรเราส่งข้อความดังกล่าวไป เจาตอบกลับมาว่า ...พี่ขอโทษนะขอโทษจริงๆ ที่พี่ไท่ได้บอกตั้งแต่แรก แล้วเขาก้หายไปเลยค้ะ ไม่ทักไม่คุย หนูก็ถามขอโทษไร ขอโทษทำไม หนูยอมรับว่าอยากคุยต่อ เราพึ่งคุยกันเกือบ 2 เดือนค้ะ คือคิดไม่ออกเลยค้ะ เพราอะไร คนเคยเจอกันบ่อยๆ หลอกกันทำไม ทำให้เสียความรุ้สึกทำไม เขาไม่โทมา แต่มาไลค์เฟสตลอดค้ะ อยากทักแต่ไม่กล้า เมื่อนึกถึงคำว่า ชอบตามคนรุ้จักพี่น้อง แต่บอกกับเราว่าชอบ ดูนิสัยก่อนเรื่อยๆ บอกพี่เราว่าชอบ เขาทำแบบนี้ทำไม ทำยังไงหนูถึงจะสมหวัง คือเราแคร์มากค้ะ
ใครเคยคุยกับคนที่ชอบแล้วถูกปฏิเสธบ้างค้ะิ?