ถ้าไม่ใช่เนื้อคู่ ....กูก็แค่...ปล่อยเค้าไป.....

เพราะกูไม่พร้อมไง............................
กว่าพ่อแม่จะส่งเสียให้น้องเค้าเรียนจบ มันลำบากขนาดไหน
และตอนนี้ เค้าเรียนจบแล้ว มีงานการที่ดีแล้ว

"พ่อแม่ ก็อยากให้ชีวิตลูกหลังจากนี้สุขสบาย"

อยากให้เจอคนที่ดี มีพร้อมทุกอย่าง  เรียกง่ายๆ "ดีกว่ากู"

ต้นทุนชีวิตกูมันต่ำ ไม่ใช่ต่ำ เรียกง่ายๆ มันไม่มีอะไรเลย
สิ่งเดียวที่เกิดแล้วเอาติดตัวมาด้วยคือสมอง

ถึงตอนนี้ กูก็แค่มีเงินเก็บไม่กี่แสน  คอนโดที่ยังต้องผ่อน
และมี กิจการส่วนตัว 2 กิจการ

กูไม่มีรถ ไว้คอยรับ-ส่ง  กูอ้วน  กูไม่หล่อ

พ่อแม่เค้าก็ไม่เปิดใจที่จะรับกู
รับปริญญาปลายปีนี้  กูจะได้เจอพ่อแม่เค้าครั้งแรก

และก็มั่นใจเลยว่า  มันจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้เจอ

เพราะอะไร?

เพราะ 4 ปี ที่กูตามเฝ้า นั่งรถ ไปหา 300 กิโล  เดือนละ 3-4 วัน
ทำงานเก็บเงินเพื่อที่จะได้มีปัญญานั่งรถไปหา
สอบเป็นข้าราชการเพื่อที่จะได้ดูว่ามีความมั่นคงในชีวิต
หาธุรกิจเสริมทำ เพื่อที่จะได้มีเงินเก็บ
เรียน ป.โท เพื่อที่จะได้เทียบเท่าเค้า (เค้าเป็นหมอ)

เค้าบอกไม่อยากให้พ่อแม่รู้ เพราะตอนนั้นเรียนอยู่ นี่ก็ผ่านมา 4 ปีตอนนี้เรียนจบไปแล้ว พ่อแม่ยังไม่รับกูเลย  และไม่เห็นว่าพยายามจะเปิดตัวให้พ่อแม่รู้ ถึงตัวตนกูเลย

ถามว่ากูรอได้มั้ย กูรอได้  ถ้ามันรออย่างมีจุดหมาย และมีความหวัง
แต่ถ้าต้องรอแบบ รอไปจนกว่าจะพร้อม "กูก็ไม่อยากรอ"

ไม่ใช่ว่ากูไม่รัก  กูรัก  รักมาก  และถ้าพ่อแม่เค้าอยากให้ไปเจอคนที่ดี และพร้อม  พร้อมที่จะทำให้ลูกเค้าสุขสบาย
กูก็พร้อมที่จะปล่อยไปให้เจอสิ่งที่ดี  ดีกว่ากู

กูทำใจไว้แล้ว  12 ปี ที่รู้จัก  4 ปีที่ คบกัน  
ถ้าไม่ใช่เนื้อคู่ ....กูก็แค่...ปล่อยเค้าไป.....


ขอบคุณพันทิพย์  ที่ให้พื้นที่ ระบายความในใจ
User ชาวบ้าน ของตัวเองไม่มี