ระยะทางไกล เป็นอุปสรรคต่อความรักมั้ยครับ ?

ต้องย้อนไปตั้งแต่ตอนที่ผมเรียนอยู่ ม.3 ผมแอบชอบน้อง ผญ คนนึงครับ น้องเค้าทั้งสวย น่ารัก ขาวดูดี ซึ่งตากจากผมมาก ผมก็ได้พยายามจีบน้องเค้าครับ ตามจีบอยู่เดือนกว่าจนผมได้รู้ว่าเค้ามีคนที่ชอบอยู่แล้วเป็นรุ่นพี่ที่ โรงเรียนครับ รุ่นพี่เค้ามีดีกว่าผมมาก แต่ผมก็ไม่ลดความตั้งใจ ผมก็ยังตามจีบต่อไป ตอนนั้นครูประจำชั้นของน้องเค้าเคยเป็นครูที่สนิทกับผมมาก ผมจึงโดดเรียนไปห้องน้องเค้าบ่อยๆ จนครูกับเพื่อนในห้องแซวเกือบทุกวัน แต่น้องเค้าก็เหมือนจะไม่สนใจผมเลย แต่ ครับน้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน พอเวลานานไปเราก็เริ่มรู้จักกันมากขึ้น เริ่มคุยกันวันล่ะ 4-5 ประโยค ตอนเที่ยงผมกับเพื่อนก็ชอบไปนั่งกินข้าวใกล้ๆกลุ่มน้องเค้า จนมาถึงวันที่ผมจบ ม.3 ผมเดินไปที่ห้องน้องเค้า น้องเค้าก็เอากระดาษให้ 1 แผ่น ซึ่งในนั้น เขียนข้อความเต็มไปหมด วินาทีนั้นผมดีใจมากครับ อย่างน้อยเค้าก็ได้รับรู้ถึงความรู้สึกของเรา แล้วผมก็พูดอะไรกับน้องเค้านี่แหละผมจำไม่ได้มันนานมากแล้ว ผมก็กลับหลังหันไป ร้องไห้ครับ เพราะ ม.4 ผมต้องไปเรียนที่ รร อื่นแล้ว และพอผมย้ายไป ผมก็ไม่ค่อยได้คุยกับน้องเค้า จนวันนึงผมรู้ว่าน้องเค้ามีแฟนแล้ว ผมก็เลยตัดใจเลิกคุยไป จนเกือบปีใหม่ของปีก่อน ผมก็ได้ตัดสินใจคุยกับน้องเค้าอีกครั้ง จนเราได้คบกันประมาณปีใหม่ แต่พอผมจบ ม.4 ไป ผมต้องไปเรียนต่อที่ กทม. ผมก็กังวลใจมาก เพราะระยะทางอยู่ห่างกันไกล กลัวว่าน้องเค้าจะมีคนใหม่ กลัวว่าเค้าจะเปลี่ยนไป อีกไม่กี่อาทิตย์ก็จะครบรอบที่เราคบกันมา 1 ปี รู้จักกันมา 3 ปีแล้ว ตอนนี้ผมอยู่หอที่ กทม ผมเครียดมาก จึงเดินไปปากซอยเพื่อซื้อก๋วยเตี๋ยว ตอนกลับระหว่างทางผมเจอเงินหล่นข้างถนน 1000 บาท ผมเลยเก็บมา ผมนั่งคิดที่ห้องว่าจะเก็บไว้ หรือหาเจ้าของดีครับ เพราะตอนนั้นคนเยอะมาก