ทำไงดีค่ะ รู้สึกท้อกับชีวิต เครียดแทนแม่ค่ะ

คือหนูเป็นพี่คนโต นิสัยก็ไม่ดีอะไร แต่เป็นคนที่เข้าใจความรู้สึกแม่มากๆ หนูมีน้องค่ะ น้องอายุ ราวๆวัยรุ่นตอนต้นป็นคนดื้อ ก้าวร้าว ชอบคิดว่าคนอื่น(คนในบ้าน) จ้องจะหาเรื่องแต่คนในบ้านรักน้องหนูมากกว่าหนูสะอีก  น้องชอบขับมอไซค่ะ รักเพื่อนมากกว่าครอบครัว ทุกๆวันอาทืต น้องก็จะ ชอบแว๊นมอไซกะเพื่อน ไปเทื่ยว ไป อยู่บ้านเพื่อนค่ะ กลับดึกมากๆ  แล้วแม่ก็ต้องนั่งรอน้อง พอน้องมา แม่ก็โมโห ตรงที่ โทรไปไม่รับ ทำไมให้แม่เป็นห่วง เพราะแถวที่น้องไปมันอันตราย  แต่พอแม่บ่น น้องก็จะชอบแบบเสียงดัง แม่หนูเขากลัวน้องจะเตลิดออกจากบ้านอีก แม่ก็พยานามพูดจาหว่านล้อมด้วยน้ำเสียงที่ดี แต่มันก็ดีได้สักพักค่ะ  หนูนั่งฟังแม่สอนน้อง จนกระทั่งถึงคำว่า "ปีใหม่บีจะพาเพื่อนไปบ้านนะ (บ้านใหม่) " ซึ่งบ้านนั้นพึ่งต่อเติม ยังไม่ได้ลงสีอะไรเลยค่ะเพราะเป็นบ้านใหม่พึ่งรวมเงินกู้กันได้ แต่น้องจะพาเพื่อนที่นิสัยไม่ดี ไปเล่นบ้านค่ะ บ้านใหม่ที่หนูและครอบครัวยังไม่ได้ไปอยู่เลยหนูรู้สึกจุกมากๆ ก็เลยว่าน้องว่าทำไม ? น้องก็เถียง  หนูบอกว่า ถ้าไป จะไปกินเหล้ากันหรอ อย่าไปมั่วสุมนะ ที่นั่นเค้าเป็นหมู่บ้าน  สารพัดค่ะ ที่หนูพูดไป แต่น้องหนูก็อ้าง(หนูคิดว่าเค้าต้องพาเพื่อนมากินเหล้าชัวค่ะ เพระาเค้าคบเพื่อนไม่ดี)  หนูเลยพูดว่า ต่อไปจะไม่ยุ่งอีก บ้านไหม่ยังไม่มีใครไป พาเพื่อนไปแล้วหรอ ถ้าเพื่อนเค้าดี หนูจะไม่ว่าเลยค่ะ  แต่นี่ หนูรู้ค่ะว่าที่บ้านไม่มีใครโอเค หนูเลยคิดว่า พอจะมีวืธีไหน กำหราบเด็กหัวดื้อ ก้าวร้าวให้เข็ด ไม่ต้องพาเพื่อนไปได้ไหมค่ะ  ช่วยหนูน่อยนะคะ หนูไม่อยากให้แม่เครียดไปมากกว่านี้  หนูรู้สึกผิดด้วยค่ะ ที่ช่วยอะไรแม่ไม่ได้เลย  ขอความกรุณาพี่ๆ ช่วยหนูน่อยคะ ชอคำปรึกษาที่ดี ทางออกที่ดีค่ะ ขอบคุณล่วงหน้านะคะ