สวัสดีค่ะ เราพึ่งเล่นนี้เป็นกระทู้แรกของเรายังไงฝากด้วยนะค่ะ
เริ่มเลยะค่ะ เราเป็นเด็กกทม. เราก้ไปอยู่ต่างจังหวัดกับอา(ขอไม่บอกจังหวัดนะค่ะ) ตอนเราเข้ามาเราก้มีแฟนปกติ จนกระทั้งมาม.3 เราเจอกับคนใหม่ซึ่งเราบอกตามตรงนะค่ะว่าคนนี้เราเป็นคนเข้าหาก่อน คือเราเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกัน มอเดียวกันแต่แค่คนละห้องจริงๆเรามองคนนี้มาตั้งแต่เราเข้ามาเรียนแรกๆแล้วหล่ะค่ะแต่ที่ยังไม่เข้าหาเพราะตอนที่เราสนใจเค้าอยู่นั้นเค้ามีแฟนอยู่ในตอนนั้น ผชคนนี้เป้นคนหน้าตาดีมากเลยทีเดียว พอเราเลิกกับแฟนคนเก่าเราก้โสดแล้วมันตรงจังหว่ะกับเค้าโสดพอดี(เห้นในเฟสหน่ะค่ะ) เราก้เลยทักเฟสเค้าไปคุยไปคุยมา คุยได้1-2วันเค้าก้ขอเราคบ ตอนนั้นเราดีใจมากไม่คิดว่าเราจะได้คบกับเค้าคือมันแบบ..เราตกใจมากตอนนั้นแต่ก้ตอบตกลงนะค่ะ พาไปวันนึงเราก้เป้นแฟนกันแล้วเค้าชวนเราไปกินข้าว(เป้นร้านตามสั่งธรรมดานี่แหละ) โชคดีที่บ้านของเราใกล้กันไปไหนมาไหนก้จะไปด้วยกันตลอดไม่ว่าเค้าจะไปเตะบอลเราก้ไปนั่งเฝ้าเค้าเตะ ไม่ว่าเค้าจะออกไปกินเหล้า ไปกินข้าว ไปซื้อของในเมืองหรือแม้กระทั้งไปรร.เค้าก้จะมารับ-ส่งเราถึงบ้าน ตแนแรกเค้าดูไม่ค่อยรักเราไม่ค่อยอะไรกับเราสักเท่าไหร่(ในใจเราคิดว่าจะคบไม่เกินเดือนนึงด้วยซ้ำ) แต่ก้ไม่ใช่อย่างที่เราคิด เราคบกันมา7เดือน(ก้ถือว่านานของเรานะ) เรารักกันมากขึ้นจากแต่ก่อนเค้าตอบเฟสผญเยอะมากแต่พอคบกับเราได้2-3เดือนก้ไม่มีแล้วเค้าทำให้เราเชื่อใจเค้า เค้าน่ารักมากกกกกก😍 มาถึงช่วงที่ปิดเทอมจะขึ้นม.4 อาบองเราบอกให้เราไปเรียนที่กทม. ให้ไปอยู่กับพ่อ เราคิดไว้แล้วว่าต้องมีวันนี้เราก้คุยกับแฟน แฟนก้บอกไม่ให้ไปแต่เราจะทำไงได้เราก้ต้องเชื่อคำอา เราบอกแฟนว่าเลิกกันก้ได้เพราะเราอยู่กันไกลสุดท้ายยังไงเราก้ต้องเลิกกันอยู่ดีไม่วันนี้ก้พรุ่งนี้ แฟนเราตอบว่าไม่เอาไม่เลิก คือแฟนเรายื้นคำขาดว่าไม่เลิก ผ่านไปจนถึงช่วงสงกราน ช่วงที่เราต้องไปอยู่กับพ่อที่กทม.แล้ว เราก้ยังไม่ได้เลิกกับแฟนหรอกค่ะ เราคุยกันทางไลน์ เฟสหรือโทรศัพท์ เราก้ยังรักกันดี จนเราห่างกันได้นานพอสมควรเราก้เลยบอกเลิกแฟน (สวยมากมั้ง) ความรู้สึกของเราตอนนั้นมันลำคานเค้ามันเบื่อบอกไม่ถูก เราเลยตัดสินใจตัดขาดกับแฟน เราก้เสียใจนะค่ะแต่ไม่มากเท่าไหร่เพราะตอนนั้นมันรู้สึกเฉยๆแล้ว เลิกกันได้ไม่กี่วันเค้าก้มีแฟนใหม่แต่เราไม่มีเลยนะค่ะผ่านไป2เดือน เรารู้สึกคิดถึงเค้า อยากเจอ อยากคุย อยากได้ยินเสียง เรารู้ว่าในใจแล้งเค้าก้คิดถึงเราเหมือนกัน เรามาคิดดูแล้วเราไม่น่าบอกเลิกเค้าเลย ถ้าเราไม่มาเรียนที่นี้เราคงไม่ต้องเลิกกัน ป่านี้เราคงรักกันมากเห้อออคิดแล้วก้เศร้า เค้าดูมีความสุขกับแฟนใหม่เค้ามาก ในส่วนที่เรายังไม่มีใครตลอดที่เลิกกันเราคิดถึงแต่เรื่องราวของเค้ากับเรา เราไม่ได้คบกับใครเลยตั้งแต่ที่เลิกกับเขา เราเลิกกันมา8เดือนแล้วค่ะ เราไม่มีใครมา8เดือนแล้ว ที่เป้นเป้นแบบนี้เพราะเราคิดถึงแต่เค้าคงไม่มีใครเหมาะใครดีกับเราเท่าเค้าเราเสียใจมาตลอดที่เลิกกับเค้า เราอยสกได้เค้ากลับมาแต่คงเป้นไปไม่ได้ใช่มั้ยค่ะ..(?)😭
อยากจะบอกว่าความรักอยู่ตรงหน้าแล้วอย่าทิ้งมันไปเพราะเป้นเพียงอารมชั่ววูปนะค่ะ เราควรรักษามันไว้ก่อนที่จะไม่มีสิทอีกแล้ว
ขอบคุณนะค่ะที่อ่านกระทู้ของเรา☺️
คิดถึงคนที่เค้าคงไม่กลับมา..
เริ่มเลยะค่ะ เราเป็นเด็กกทม. เราก้ไปอยู่ต่างจังหวัดกับอา(ขอไม่บอกจังหวัดนะค่ะ) ตอนเราเข้ามาเราก้มีแฟนปกติ จนกระทั้งมาม.3 เราเจอกับคนใหม่ซึ่งเราบอกตามตรงนะค่ะว่าคนนี้เราเป็นคนเข้าหาก่อน คือเราเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกัน มอเดียวกันแต่แค่คนละห้องจริงๆเรามองคนนี้มาตั้งแต่เราเข้ามาเรียนแรกๆแล้วหล่ะค่ะแต่ที่ยังไม่เข้าหาเพราะตอนที่เราสนใจเค้าอยู่นั้นเค้ามีแฟนอยู่ในตอนนั้น ผชคนนี้เป้นคนหน้าตาดีมากเลยทีเดียว พอเราเลิกกับแฟนคนเก่าเราก้โสดแล้วมันตรงจังหว่ะกับเค้าโสดพอดี(เห้นในเฟสหน่ะค่ะ) เราก้เลยทักเฟสเค้าไปคุยไปคุยมา คุยได้1-2วันเค้าก้ขอเราคบ ตอนนั้นเราดีใจมากไม่คิดว่าเราจะได้คบกับเค้าคือมันแบบ..เราตกใจมากตอนนั้นแต่ก้ตอบตกลงนะค่ะ พาไปวันนึงเราก้เป้นแฟนกันแล้วเค้าชวนเราไปกินข้าว(เป้นร้านตามสั่งธรรมดานี่แหละ) โชคดีที่บ้านของเราใกล้กันไปไหนมาไหนก้จะไปด้วยกันตลอดไม่ว่าเค้าจะไปเตะบอลเราก้ไปนั่งเฝ้าเค้าเตะ ไม่ว่าเค้าจะออกไปกินเหล้า ไปกินข้าว ไปซื้อของในเมืองหรือแม้กระทั้งไปรร.เค้าก้จะมารับ-ส่งเราถึงบ้าน ตแนแรกเค้าดูไม่ค่อยรักเราไม่ค่อยอะไรกับเราสักเท่าไหร่(ในใจเราคิดว่าจะคบไม่เกินเดือนนึงด้วยซ้ำ) แต่ก้ไม่ใช่อย่างที่เราคิด เราคบกันมา7เดือน(ก้ถือว่านานของเรานะ) เรารักกันมากขึ้นจากแต่ก่อนเค้าตอบเฟสผญเยอะมากแต่พอคบกับเราได้2-3เดือนก้ไม่มีแล้วเค้าทำให้เราเชื่อใจเค้า เค้าน่ารักมากกกกกก😍 มาถึงช่วงที่ปิดเทอมจะขึ้นม.4 อาบองเราบอกให้เราไปเรียนที่กทม. ให้ไปอยู่กับพ่อ เราคิดไว้แล้วว่าต้องมีวันนี้เราก้คุยกับแฟน แฟนก้บอกไม่ให้ไปแต่เราจะทำไงได้เราก้ต้องเชื่อคำอา เราบอกแฟนว่าเลิกกันก้ได้เพราะเราอยู่กันไกลสุดท้ายยังไงเราก้ต้องเลิกกันอยู่ดีไม่วันนี้ก้พรุ่งนี้ แฟนเราตอบว่าไม่เอาไม่เลิก คือแฟนเรายื้นคำขาดว่าไม่เลิก ผ่านไปจนถึงช่วงสงกราน ช่วงที่เราต้องไปอยู่กับพ่อที่กทม.แล้ว เราก้ยังไม่ได้เลิกกับแฟนหรอกค่ะ เราคุยกันทางไลน์ เฟสหรือโทรศัพท์ เราก้ยังรักกันดี จนเราห่างกันได้นานพอสมควรเราก้เลยบอกเลิกแฟน (สวยมากมั้ง) ความรู้สึกของเราตอนนั้นมันลำคานเค้ามันเบื่อบอกไม่ถูก เราเลยตัดสินใจตัดขาดกับแฟน เราก้เสียใจนะค่ะแต่ไม่มากเท่าไหร่เพราะตอนนั้นมันรู้สึกเฉยๆแล้ว เลิกกันได้ไม่กี่วันเค้าก้มีแฟนใหม่แต่เราไม่มีเลยนะค่ะผ่านไป2เดือน เรารู้สึกคิดถึงเค้า อยากเจอ อยากคุย อยากได้ยินเสียง เรารู้ว่าในใจแล้งเค้าก้คิดถึงเราเหมือนกัน เรามาคิดดูแล้วเราไม่น่าบอกเลิกเค้าเลย ถ้าเราไม่มาเรียนที่นี้เราคงไม่ต้องเลิกกัน ป่านี้เราคงรักกันมากเห้อออคิดแล้วก้เศร้า เค้าดูมีความสุขกับแฟนใหม่เค้ามาก ในส่วนที่เรายังไม่มีใครตลอดที่เลิกกันเราคิดถึงแต่เรื่องราวของเค้ากับเรา เราไม่ได้คบกับใครเลยตั้งแต่ที่เลิกกับเขา เราเลิกกันมา8เดือนแล้วค่ะ เราไม่มีใครมา8เดือนแล้ว ที่เป้นเป้นแบบนี้เพราะเราคิดถึงแต่เค้าคงไม่มีใครเหมาะใครดีกับเราเท่าเค้าเราเสียใจมาตลอดที่เลิกกับเค้า เราอยสกได้เค้ากลับมาแต่คงเป้นไปไม่ได้ใช่มั้ยค่ะ..(?)😭
อยากจะบอกว่าความรักอยู่ตรงหน้าแล้วอย่าทิ้งมันไปเพราะเป้นเพียงอารมชั่ววูปนะค่ะ เราควรรักษามันไว้ก่อนที่จะไม่มีสิทอีกแล้ว
ขอบคุณนะค่ะที่อ่านกระทู้ของเรา☺️