เมื่อความรักของเราไม่เท่ากัน

เธอเคยจำได้มั้ย เราคือผู้หญิงคนที่เธอเคยบอกรักเมื่อ 3 ปีก่อน เธอทำให้เราทุกอย่าง จนเรารักเธอ ให้เธอเต็มร้อยและยอมฝากหัวใจของเราไว้ที่เธอ
เราขอให้ทำอะไรเธอไม่เคยปฏิเสธ
เราคือคนที่เธอเรียกว่าที่รัก
เราคือคนที่เธอบอกว่าคิดถึง
เราคือคนที่เธอไม่อายที่จะบอกกับใครต่อใครว่าเราเป็นแฟนเธอ
เธอยังจำได้มั้ย เธอชอบหาเพลงให้เราฟัง เธอคุยกับเราทุกคืนก่อนนอน เรางอนเธอก็ง้อ เราร้องไห้เธอก็ปลอบ เธออยากเจอเราทุกวัน

ทั้งหมดมันก็แค่เคย..
3 ปีต่อมา
เราไม่เคยได้รับมันอีกเลย
เธอทำเหมือนเราไม่มีตัวตน
ไม่เคยบอกรัก แม้ในวันสำคัญของเรา
ไม่กล้าบอกใครต่อใครว่าเราเป็นแฟนเธอ
เธอบอกว่าเราไม่ใช่สำหรับเธอ
เธอบอกว่าสักวันนึงถ้าเธอเจอคนที่ใช ่เธอก็คงต้องไป
เราร้องไห้เราก็โดนเธอด่า แล้วเราก็ต้องหายเอง
บางครั้งเธอทำเหมือนว่ารักเรา แต่จริงๆแล้วเราไม่รู้เลยว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เรายังมีความสำคัญกับเธออยู่มั้ย
เราต้องนั่งร้องไห้คนเดียว เพราะถ้าเธอรู้ว่าเราร้องไห้ เธอก็จะด่าจะว่าเรา
ทำไมเธอไม่คิดถึงวันเวลาเก่าๆ วันที่เราเคยก้าวผ่านมาด้วยกัน
เราผิดมากใช่มั้ยที่รักเธอ เราผิดมากใช่มั้ยที่อยากเป็นคนสำคัญสำหรับเธอ

นับตั้งแต่วันที่เราเลือกเธอ เราคิดว่าทุกอย่างมันคงจะดีกว่าที่เคยผ่านมา
แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่เลย
เราไม่รู้เลยว่าตอนนี้เรากำลังหลอกตัวเองอยู่หรือเปล่า
เราแค่ยังมีความเชื่อว่าเธอยังรักเราอยู่
ขอโทษที่วันนี้เรายังไม่ยอมปล่อยเธอไป ขอโทษที่เรายังอยู่ตรงนี้มันอาจทำให้เธอลำบากใจ
เป็นเพราะเรารักเธอมาก มากจนลืมรักตัวเอง่

ถ้าวันพรุ่งนี้ เราต้องไป..
เราแค่อยากบอกให้เธอรู้ไว้ ไม่ใช่เราไม่รักเธอแล้ว
แต่มันเป็นเพราะเรายอมรับความจริงได้และเรายอมปล่อยเธอไปถ้ามันจะทำให้เธอมีความสุข
เราอยากจะขอเธอ อย่าทำแบบนี้กับใครอีกเลยนะ รักกันก็ให้ความสำคัญต่อกัน ใส่ใจความรู้สึกกัน แค่นั้นก็เพียงพอแล้วแหละ