แม่ใครเป็นบ้าง ด่าไปซะทุกเรื่อง

คือ เรื่องมีอยู่ว่า แม่เราเป็นคนอารมณ์ร้อน ชอบเรียกลูก กรู บ้างล่ะ อีนู่น อีนี่ แบบสัตว์มาทุกสวนสัตว์อ่ะค่ะ เราก็อายุไม่ใช่น้อยๆ เข้าสู่วัยผู้ใหญ่แล้ว ที่บ้านมีธุรกิจค่ะ เราช่วยมาตั้งแต่เราจำความได้ ประมาณป.5 ช่วยมาจนถึงปัจจุบัน เราทำงานจันทร์-ศุกร์ที่กทม  แต่เสาร์ทิตย์เราก็กลับมาบ้าน มาช่วยทำงานที่บ้านต่อ ซึ่งเงินเดือนเราก็ให้ทุกเดือน เกือบๆหมื่น เอาล่ะ เข้าเรื่องเลยละกันเนอะ คือแม่เรา อาจจะด้วยอายุวัยทองกับอารมณ์ร้อน ด่าทุกอย่าง ทุกครั้งที่กลับมา ด่าแบบต่อหน้าลูกค้าบ้างล่ะ ที่สาธารณะบ้างล่ะ แล้วจบด้วยการร้องไห้ เราเคยถามว่าไม่อายคนอื่นเค้าหรอ เค้าบอก ทำไมต้องอาย พูดทุกครั้งว่าเราไม่ดีไม่เห็นเหมือนลูกคนอื่นบ้างเลยซึ่งลูกญาติฝั่งแม่เรา ไม่ได้จะว่านะ แต่พวกนั้นค่อนข้างที่จะดื้อกว่าเรา ไม่เอาใคร ไม่สนใจพ่อแม่ พอเราจะกลับกรุงเทพ ก็บอก กล้าทิ้ง กรู ลองดูกรู บ้าง คือ ไม่ว่าจะคุยด้วยเหตุผล ก็ไม่ฟัง บ้างครั้งก็ปาข้าวของ คือบางทีเราก็เข้าใจว่าเราเป็นลูกแต่เราก็ไม่ใช่ว่าจะทนทุกเรื่อง เราเองก็ไม่ได้เป็นลูกคนเดียว แต่โดนด่าเยอะสุด โดนทุกครั้งที่กลับมาบ้านมาช่วยที่บ้าน คือเราจะคุยอะไรเล่นไม่ได้เลย แม่จะคิดจริงจังดราม่าและจบด้วยการด่าและร้องไห้ เค้าไม่ได้ด่าแค่เบาๆ ด่าหยาบคายเหมือนเราทำใครตายซักคน แต่พอแม่เราอยู่คนเดียวเค้าก็ไม่ได้เป็นขนาดนี้นะ พอไม่กลับก็รบเร้าให้กลับพอกลับเราก็ต้องมาเจอเหตุการณแบบนี้ตลอด คือทุกครั้งที่ร้องไห้เค้าร้องไห้แบบ งองแงสุดๆ ไม่ฟังใคร อารมณ์เสียทุกครั้ง จนเดี๋ยวนี้เหมือนต่างคนต่างอยู่ ทำหน้าที่ตัวเองไปไม่ได้คุยกัน แต่ก็ยังไม่วายโดนด่าเรื่องเดิมๆ เราไม่รู้ว่าควรทำยังไงดี ทำดีแล้ว อะไรแล้ว ก็โดนด่าไม่เลิก ท้อ และก็อึดอัดมากๆๆ  เราไม่อยากเถียงมากเพราะเค้าคืคนที่เลี้ยงเรามา ล่าสุดบอกเราว่าไม่ต้องมาเรียกกรูว่าแม่ เห้อ.. คือไม่รู้ว่าจะมีคนที่เป็นเหมือนเราบ้างมั้ย ด่าครอบจักวาลเลยทีเดียว ด่าหนึ่งเรื่อง เรื่องที่สองที่สาม จบเป็นสิบอารมณ์แปรปรวนมาก ช่วยแนะนำวิธีให้บ้างจะได้มั้ยค๊ะ เราต้องแก้จุดไหนของเรา บ้านถึงจะมีความสุขไม่ใช่ทุกข์แบบทุกวันนี้ที่อยู่บ้าน Y.Y บางทีเราก็เคยเครียดถึงขึ้นจะฆ่าตัวตายเพราะแม่ด่าเราแบบเสียใจมากเสียทุกอย่างด่าผิดหวังในตัวเราบ้าง ด่าหยาบคาย คำว่าเหตุผลใช้กับแม่เราไม่ได้อีกต่อไปแล้ว