อันดับแรกถ้าผิดพลาดตรงไหนขอโทษด้วยนะค่ะ
คือเรื่องเกิดความรู้สึกแบบนี้ตอนเราอยู่มอสามค่ะ แต่ขอย้อนไปนิดนึง(ไม่นิดนะสมัยป.6) คือมีรุ่นน้องมาแอบชอบละน้องเขาเป็นทอม น้องเขาอยู่ป.5น่าตาน่ารักเลยค่ะ (ยังแอบตกใจสวยกว่ากูอีกทำไมเป็นทอมได้) น้องเขาเป็นน้องของเพื่อนเรา ก็เข้าทางเพื่อนเราให้เพื่อนเราจีบให้ พูดสารพัดความดีให้เรารู้สึกดี ซื้อหนม ทำของขวัญมาให้ มาดักเจอทุกเช้าเย็น จนเรากลัวค่ะ เราเลยบอกเพื่อนไปตรงๆว่าเราไม่ได้ชอบสายนี้ เราก็คิดว่าเรื่องนี้จะจบแต่ป่าวเลยน้องเขากลับมาหนักกว่าเดิม ตื้อทุกทางถึงขั้นไปมีเบอเราตอนไหนก็ไม่รู้โทรมาร้องไห้ เราก็ตกใจสิค่ะอารมเด็กป.6 กูจะทำใงต่อ เราก็ดึงสติละบอกกับน้องเขาตรงๆว่าเราไม่ได้ชอบแบบนี้จริงๆ พี่ขอโทษ น้องเขาก็วางไป พอวันต่อมาโทรมาอีกให้พี่สาวคนโตของน้องมาคุย เราก็บอกไปอย่างเดิมอีก คือสติเด็กป.6ตอนนั้นคิดไรไม่ออกจริงๆ วันต่อมาคราวนี้ให้แม่น้องเขาคุย เรานี่เงิบเลยค่ะ ทั้งตกใจทั้งกลัวเลยให้แม่ของเราคุยให้เขาก็คุยกันแบบคนโตๆอ่ะค่ะ ละทางนั้นเขาก็รับปากจะไม่ให้น้องมายุ่งหรือทำไรแบบนี้กับเราอีก แม่น้องเขาก็ดีนะค่ะเขาก็เข้าใจเรา พอเจอน้องที่ร.รน้องเขาก็หลบหน้าตลอดแต่ก้ซื้อหนมมาให้เราบ้าง ก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนเราจบป.6 พอจบมาเราก็คิดเลยว่ากูไม่มีวันคบทอมแน่นอน ให้ตายกูก้ไม่รู้สึกดีกับทอม เกลียดหนักมากค่ะเข้าขั้นขยะแขยงเลย(ขอโทษจริงๆนะค่ะที่ใช้คำแรงแต่ตอนนั้นคิดแบบนั้นจริงๆ) ตอนนั้นเราก็อคติไปว่าทอม
ต้องโรคจิตแบบนี้ทุกคนแน่ๆอารมเด็กๆเลยค่ะ จนวันนึงเราขึ้นม.3
เราเจอพี่คนนึงเขาอยู่มอสี่เขาเป็นทอมพี่เขาชื่อพี่น้ำ พี่แกน่ารักมากๆนิสัยดีเฟรนลี่เอาอกเอาใจเก่งเทคแคร์ดูแลเยี่ยม แกเป็นมิตรกับทุกคน ไม่มีเก๊กวางมาด แน่นอนค่ะแกเป็นทอมคนแรกที่เรารู้สึกดีด้วยคือแค่อยุ่ด้วยได้ไม่ถึงขั้นชอบ อยู่กับแกละโลกสดใสมากค่ะ ตอนแรกเราก็ยังรู้สึกเฉยๆ (ใจแรกเลยก็เราไม่ได้ชอบแนวนี้) แกก็ซื้อหนมให้บ้าง นั่งรอรถเป็นเพื่อน ชวนคุยชวนเที่ยว ทักมาในไฮ5ชวนคุยทุกสิ่งอย่าง พี่เขาชอบกินน้ำขวดเดียวกับเราเขาชอกให้เรากินน้ำก่อนละเขาก็จะกินตาม จนเพื่อนก็แซวว่าพี่น้ำคิดไรกับแน่ๆ ไม่ได้คิดไรบ้างอ่อ? พอได้ยินประโยคนี้เราระวังตัวสิค่ะ (ความรู้สึกป.6มันย้อนมาอีกครั้ง) เราก็พูดเลยว่าฟังนะคนอย่างกูชีวิตนี้ไม่คิดคบทอมแน่ๆ กูไม่ได้ผิดเพศ กูชอบผู้ชายกูยังอยากมีลูกได้ใส่ชุดเจ้าสาว ประโยคพวกนี้เราจำได้ขึ้นใจมาก เราก็พยายามคิดว่าไม่มีไรมากกว่านั้นแล้วก็เริ่มอยากห่างๆขึ้น ยิ่งพยายามห่างอาการของพี่เขาก็ชัดเจน จนวันนึงพวกเรากับเพื่อนนั่งเล่นกันที่โต๊ะม้าหินพี่เขาก็เดินมาแล้วคุยเรื่องไรกันสักอย่างไม่แน่ใจมากนะอยู่ดีๆเขาก็พูดขึ้นมาว่าถ้าพี่จะมีแฟนใหม่คนนั้นต้องเป็นเรา โอ้โหอารมนั้นมันนิ่งมันล่องลอยมากค่ะมันรู้สึกแบบนั้นจริงๆมันรู้สึกดีก็ดีนะค่ะ มันรู้สึกกลัวก็กลัวมากค่ะ ก็ยังทำตัวปกตินะแค่ระวังตัวทุกฝีก้าว มันกลับทำให้เรารู้สึกดีมากขึ้นพี่เขามาดูแลทุกอย่างให้กำลังใจรับฟังทุกเรื่อง จนสุดท้ายเราก็ตกหลุมรักพี่เขาใงค่ะ อยากเป็นแฟนด้วยซ้ำแต่สถานะตอนนั้นเราให้เขาเป็นมากกว่าพี่แต่ก็ไม่ใช่แฟนเพราะยังฝังใจกับความรู้แบบนั้นอยู่ ด้วยความกลัวจริงๆค่ะก็เลยคิดเราคงแค่เหงาแค่รู้สึกดีเฉยๆเราไม่อยากถูกคนอื่นว่าผิดเพศถ้าเราไปคบเป็นแฟนจะเป็นใงต่อ เสียงนินทาอะไรจะตามมาบ้าง พ่อแม่ครอบครัวเราล่ะเขาจะรู้สึกยังใง มันจะผิดเพศกันมากแค่ไหน เรายังไม่พร้อมเดินจับมือไม่พร้อมแสดงอาการต่างๆออกมาแบบคู่รัก ละช่วงนั้นสับสนเพศในตัวเองมากค่ะว่าจะคบไม่คบ สรุปไม่ได้ในตัวเองว่าชอบเพศไหนแน่ๆและเราเป็นเพศไหน เสือใบหรอ?มันแวบมาทันที นี่เราได้ทุกเพศหรอ เราเจอผู้ชายก็ชอบเห็นทอมก็ชอบ เราไม่กล้าปรึกษาเรื่องนี้กับใครเลยแม้แต่ครอบครัวละเพื่อน เราอายที่จะบอกว่าเราสับสนเรื่องพวกนี้ สุดท้ายเราตีตัวห่างกับพี่เขามากขึ้นจนเราจบม.3ละก็ย้ายร.ร. (สุดท้ายขอบคุณทุกคนจริงๆที่เข้าอ่านเรื่องนี้ละคอมเม้นท์ที่เราขอเล่าละระบายเกี่ยวกับเรื่องสับสนทางเพศ) แต่สิ่งที่ได้รับแน่ๆคือความรักเป็นสิ่งที่สวยงามเสมอค่ะ
ใครเคยมีอาการอย่างนี้บ้าง อยากได้ความเห็นหรือประสบการณ์มาแชร์กันนะค่ะ
เคยสับสนทางเพศไหม?
คือเรื่องเกิดความรู้สึกแบบนี้ตอนเราอยู่มอสามค่ะ แต่ขอย้อนไปนิดนึง(ไม่นิดนะสมัยป.6) คือมีรุ่นน้องมาแอบชอบละน้องเขาเป็นทอม น้องเขาอยู่ป.5น่าตาน่ารักเลยค่ะ (ยังแอบตกใจสวยกว่ากูอีกทำไมเป็นทอมได้) น้องเขาเป็นน้องของเพื่อนเรา ก็เข้าทางเพื่อนเราให้เพื่อนเราจีบให้ พูดสารพัดความดีให้เรารู้สึกดี ซื้อหนม ทำของขวัญมาให้ มาดักเจอทุกเช้าเย็น จนเรากลัวค่ะ เราเลยบอกเพื่อนไปตรงๆว่าเราไม่ได้ชอบสายนี้ เราก็คิดว่าเรื่องนี้จะจบแต่ป่าวเลยน้องเขากลับมาหนักกว่าเดิม ตื้อทุกทางถึงขั้นไปมีเบอเราตอนไหนก็ไม่รู้โทรมาร้องไห้ เราก็ตกใจสิค่ะอารมเด็กป.6 กูจะทำใงต่อ เราก็ดึงสติละบอกกับน้องเขาตรงๆว่าเราไม่ได้ชอบแบบนี้จริงๆ พี่ขอโทษ น้องเขาก็วางไป พอวันต่อมาโทรมาอีกให้พี่สาวคนโตของน้องมาคุย เราก็บอกไปอย่างเดิมอีก คือสติเด็กป.6ตอนนั้นคิดไรไม่ออกจริงๆ วันต่อมาคราวนี้ให้แม่น้องเขาคุย เรานี่เงิบเลยค่ะ ทั้งตกใจทั้งกลัวเลยให้แม่ของเราคุยให้เขาก็คุยกันแบบคนโตๆอ่ะค่ะ ละทางนั้นเขาก็รับปากจะไม่ให้น้องมายุ่งหรือทำไรแบบนี้กับเราอีก แม่น้องเขาก็ดีนะค่ะเขาก็เข้าใจเรา พอเจอน้องที่ร.รน้องเขาก็หลบหน้าตลอดแต่ก้ซื้อหนมมาให้เราบ้าง ก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนเราจบป.6 พอจบมาเราก็คิดเลยว่ากูไม่มีวันคบทอมแน่นอน ให้ตายกูก้ไม่รู้สึกดีกับทอม เกลียดหนักมากค่ะเข้าขั้นขยะแขยงเลย(ขอโทษจริงๆนะค่ะที่ใช้คำแรงแต่ตอนนั้นคิดแบบนั้นจริงๆ) ตอนนั้นเราก็อคติไปว่าทอม
เราเจอพี่คนนึงเขาอยู่มอสี่เขาเป็นทอมพี่เขาชื่อพี่น้ำ พี่แกน่ารักมากๆนิสัยดีเฟรนลี่เอาอกเอาใจเก่งเทคแคร์ดูแลเยี่ยม แกเป็นมิตรกับทุกคน ไม่มีเก๊กวางมาด แน่นอนค่ะแกเป็นทอมคนแรกที่เรารู้สึกดีด้วยคือแค่อยุ่ด้วยได้ไม่ถึงขั้นชอบ อยู่กับแกละโลกสดใสมากค่ะ ตอนแรกเราก็ยังรู้สึกเฉยๆ (ใจแรกเลยก็เราไม่ได้ชอบแนวนี้) แกก็ซื้อหนมให้บ้าง นั่งรอรถเป็นเพื่อน ชวนคุยชวนเที่ยว ทักมาในไฮ5ชวนคุยทุกสิ่งอย่าง พี่เขาชอบกินน้ำขวดเดียวกับเราเขาชอกให้เรากินน้ำก่อนละเขาก็จะกินตาม จนเพื่อนก็แซวว่าพี่น้ำคิดไรกับแน่ๆ ไม่ได้คิดไรบ้างอ่อ? พอได้ยินประโยคนี้เราระวังตัวสิค่ะ (ความรู้สึกป.6มันย้อนมาอีกครั้ง) เราก็พูดเลยว่าฟังนะคนอย่างกูชีวิตนี้ไม่คิดคบทอมแน่ๆ กูไม่ได้ผิดเพศ กูชอบผู้ชายกูยังอยากมีลูกได้ใส่ชุดเจ้าสาว ประโยคพวกนี้เราจำได้ขึ้นใจมาก เราก็พยายามคิดว่าไม่มีไรมากกว่านั้นแล้วก็เริ่มอยากห่างๆขึ้น ยิ่งพยายามห่างอาการของพี่เขาก็ชัดเจน จนวันนึงพวกเรากับเพื่อนนั่งเล่นกันที่โต๊ะม้าหินพี่เขาก็เดินมาแล้วคุยเรื่องไรกันสักอย่างไม่แน่ใจมากนะอยู่ดีๆเขาก็พูดขึ้นมาว่าถ้าพี่จะมีแฟนใหม่คนนั้นต้องเป็นเรา โอ้โหอารมนั้นมันนิ่งมันล่องลอยมากค่ะมันรู้สึกแบบนั้นจริงๆมันรู้สึกดีก็ดีนะค่ะ มันรู้สึกกลัวก็กลัวมากค่ะ ก็ยังทำตัวปกตินะแค่ระวังตัวทุกฝีก้าว มันกลับทำให้เรารู้สึกดีมากขึ้นพี่เขามาดูแลทุกอย่างให้กำลังใจรับฟังทุกเรื่อง จนสุดท้ายเราก็ตกหลุมรักพี่เขาใงค่ะ อยากเป็นแฟนด้วยซ้ำแต่สถานะตอนนั้นเราให้เขาเป็นมากกว่าพี่แต่ก็ไม่ใช่แฟนเพราะยังฝังใจกับความรู้แบบนั้นอยู่ ด้วยความกลัวจริงๆค่ะก็เลยคิดเราคงแค่เหงาแค่รู้สึกดีเฉยๆเราไม่อยากถูกคนอื่นว่าผิดเพศถ้าเราไปคบเป็นแฟนจะเป็นใงต่อ เสียงนินทาอะไรจะตามมาบ้าง พ่อแม่ครอบครัวเราล่ะเขาจะรู้สึกยังใง มันจะผิดเพศกันมากแค่ไหน เรายังไม่พร้อมเดินจับมือไม่พร้อมแสดงอาการต่างๆออกมาแบบคู่รัก ละช่วงนั้นสับสนเพศในตัวเองมากค่ะว่าจะคบไม่คบ สรุปไม่ได้ในตัวเองว่าชอบเพศไหนแน่ๆและเราเป็นเพศไหน เสือใบหรอ?มันแวบมาทันที นี่เราได้ทุกเพศหรอ เราเจอผู้ชายก็ชอบเห็นทอมก็ชอบ เราไม่กล้าปรึกษาเรื่องนี้กับใครเลยแม้แต่ครอบครัวละเพื่อน เราอายที่จะบอกว่าเราสับสนเรื่องพวกนี้ สุดท้ายเราตีตัวห่างกับพี่เขามากขึ้นจนเราจบม.3ละก็ย้ายร.ร. (สุดท้ายขอบคุณทุกคนจริงๆที่เข้าอ่านเรื่องนี้ละคอมเม้นท์ที่เราขอเล่าละระบายเกี่ยวกับเรื่องสับสนทางเพศ) แต่สิ่งที่ได้รับแน่ๆคือความรักเป็นสิ่งที่สวยงามเสมอค่ะ
ใครเคยมีอาการอย่างนี้บ้าง อยากได้ความเห็นหรือประสบการณ์มาแชร์กันนะค่ะ