คือ ตอนนั้นผมอายุ11ปี ประมาณ ป.5 แม่ผมเป็นก้อนเนื้ออะไรไม่รู้ตรงท้อง แต่แม่คิดว่าเล็กๆน้อยแต่เดียวก้อคงหาย สักพักมันรามใหญ่ขึ้นและไม่มีท่าทีว่าจะหาย เลยตัดสินใจไปหาหมอ หมอรอฟังผล พอวันฟังผลประกฏแม่เป็นมะเร็งเต้านมครับ หมอบอกถ้ามาแรกๆก้อคงผ่าหายขาดได้ หลังจากนั้น แม่ก็ย้ายไป เกาะสมุยส่วนพ่อก็อยู่ สระบุรี เป็นตำรวจ รตอ ผมไปต่อม.1ที่นั้น ก้อปกติดี กลับบ้านมากินข้าว แม่ก็ขายของให้พวกต่างชาติ มีความสุขดีครับ
แต่ความสุขก็อยู่ได้ไม่นาน ซักพักแม่ไอ ครับไอหนักมากไม่หายซักกทีกินไรก็ไม่หาย ไปหาหมอ ที่นั่น หมอเขาบอกรีบกลับไปเลยนะ เพราะมะเร็งมันรามมายันปอดแล้ว ตอนนั้นที่แม่ไปหาหมอผมอยู่ที่ รร พอกลับมาผมถาม หมอบอกว่าไง แม่บอกว่า เป็นโรคไอเฉยๆเดียวก็หาย ซักพักอามาที่บ้าน ร้องไห้กันครับ เท่านั่นละ ผม get it เลย โทรหาพ่อ พ่อบอกให้กลับ กลับมารักษาตัว ได้3-4อาทิต ก็ได้เสียลงครับ
ผมมาต่อ ม.3ทีสระบุรี อยู่กับพ่อ ปกติแม่รีดผาไห้ผมเริ่มมาฝึกหัดรีบ อยากบอกครับ อายเพื่อนมาก รีดก้อไม่สวย แล้วอยู๋กับพ่อเป็น ตำรวจ สืบสวนสอบสวน ไม่ค่อยอยู่บ้าน ส่วนอยู่บ้านคนเดียว กลับบ้านมา มีตังทิ้งไว้หน้า โทรทัศ อะ รู้เลยครับ ไม่อยู่ไห้ตังไปซ์้อข้าวเองส่วนนี้ก็เข้าใจนะครับเพราะพ่อไม่ค่อยว่าง ตอนนี้ก็อยู่ม.4 แล้ว ผมกับพ่อค่อนข้างแทบไม่ค่อยเจอกันเรย นานๆทีจะไปทำบุณไห้แม่ ไปเที่ยวกัน เพราะพ่อไม่ค่อยว่าง ผมก็เข้าใจ แต่ตอนนี้ทำอะไรคนเดียว ก็ไม่ค่อยจะเป็นจะเริ่มเปลี่ยนตัวเองยังไงดีครับบ เห้ออ..... บางครั้งก็แอบอิจฉาคนอื่นนะ มีแม่ ปรึกษาได้ทุกเรื่องผมนี้สิปัญหาไรก็ไม่ค่อยอยากบอกพ่อเท่าไรเพราะกลัวจะเครียดเรื่องงานแล้วมาเครียดเรื่องผมอีก.
แม่เป็นโรคมะเร็งเสียไปแล้วแต่ปรับตัวยากมาก
แต่ความสุขก็อยู่ได้ไม่นาน ซักพักแม่ไอ ครับไอหนักมากไม่หายซักกทีกินไรก็ไม่หาย ไปหาหมอ ที่นั่น หมอเขาบอกรีบกลับไปเลยนะ เพราะมะเร็งมันรามมายันปอดแล้ว ตอนนั้นที่แม่ไปหาหมอผมอยู่ที่ รร พอกลับมาผมถาม หมอบอกว่าไง แม่บอกว่า เป็นโรคไอเฉยๆเดียวก็หาย ซักพักอามาที่บ้าน ร้องไห้กันครับ เท่านั่นละ ผม get it เลย โทรหาพ่อ พ่อบอกให้กลับ กลับมารักษาตัว ได้3-4อาทิต ก็ได้เสียลงครับ
ผมมาต่อ ม.3ทีสระบุรี อยู่กับพ่อ ปกติแม่รีดผาไห้ผมเริ่มมาฝึกหัดรีบ อยากบอกครับ อายเพื่อนมาก รีดก้อไม่สวย แล้วอยู๋กับพ่อเป็น ตำรวจ สืบสวนสอบสวน ไม่ค่อยอยู่บ้าน ส่วนอยู่บ้านคนเดียว กลับบ้านมา มีตังทิ้งไว้หน้า โทรทัศ อะ รู้เลยครับ ไม่อยู่ไห้ตังไปซ์้อข้าวเองส่วนนี้ก็เข้าใจนะครับเพราะพ่อไม่ค่อยว่าง ตอนนี้ก็อยู่ม.4 แล้ว ผมกับพ่อค่อนข้างแทบไม่ค่อยเจอกันเรย นานๆทีจะไปทำบุณไห้แม่ ไปเที่ยวกัน เพราะพ่อไม่ค่อยว่าง ผมก็เข้าใจ แต่ตอนนี้ทำอะไรคนเดียว ก็ไม่ค่อยจะเป็นจะเริ่มเปลี่ยนตัวเองยังไงดีครับบ เห้ออ..... บางครั้งก็แอบอิจฉาคนอื่นนะ มีแม่ ปรึกษาได้ทุกเรื่องผมนี้สิปัญหาไรก็ไม่ค่อยอยากบอกพ่อเท่าไรเพราะกลัวจะเครียดเรื่องงานแล้วมาเครียดเรื่องผมอีก.