ผช.ที่ทำงาน ดูแลตัวเองได้จะมีแฟนไปทำไมถ้าชีวิตมีความสุขน้อยกว่าเดิม

คือมีเรื่องจะปรึกษาหน่อยนะครับ เริ่มเลยละกัน

                                เนื่องจากเราไปชอบ น้องผญ.คนหนึ่งกำลังเรียนอยู่ปีสองมหาลัยแถวๆวัฒนา ก้คุยกันมาได้ประมาณ  สาม สี่ เดือนแล้ว น้องเค้าเองก็ไม่ได้ปิดกันไปไหนมาไหนด้วยกันกับผมตลอด   แต่ผมมีปัญหาคือผมรู้สึกเบื่อกับความสัมพันธ์แบบที่มันเป็นอยู่มากๆครับ   ตัวผมทำงานแล้วโดยรับราชการในกระทรวงหนึ่ง สมัยก่อนตอนที่ผมเรียนมหาลัยครอบครัวทางบ้านเจอกับปัญหาทางการเงินหนักมากโรงงานที่บ้านต้องขายมีหนี้สินเยอะมาก  เราก็อยู่กันแบบประหยัดคนจนมาตลอด  ผมพยายามเรียนจบให้เร็วที่สุดแล้วก็ทำงานเสริมระหว่างเรียนเพื่อช่วยทางบ้านจ่ายหนี้ให้หมดให้ไวๆ  ผมนอนน้อยกินน้อยทำงานหนักมาตลอดช่วงที่เรียนมหาลัยโดยที่บ้านไม่ต้องส่งเงินมาให้ผมเรียนเลย ผมพยายามเจียดเงินมาซื้อพวกสลากออมสิน ธกส.ทุกเดือนเก็บๆไว้ ตอนนั้นยังลงทุนในหุ้นไม่เป็นเท่าไร มีแต่กองทุนรวม พอผมจบการศึกษาผมก็สอบ ก.พ.ได้ (ผมสอบครั้งเดียวก็ผ่าน ก.พ.) แล้วก็สอบข้าราชการได้ในปีเดียวกันนั้น
ผมทำงานมาได้ สาม  สี่  ปี  แล้วผมก็โชคดี สลาก ธกส.ผมถูกรางวัลก็เยอะอยู่ จนสามารถเอามาใช้หนี้ที่บ้านได้หมด เราเป็นไทแล้วผมคิดอย่างนั้น


                             แล้วผมก็หวนกลับมาหาความฝันในวัยยังเรียนมหาลัย ผมพบตัวเองว่าผมมีสเป็คที่ชอบ น.ศ. น่ารักๆ ขาวๆ กระโปรงสั้นๆเป็นความต้องการทางเพศของผมมาตลอดแต่เราไม่เคยได้เพราะสมัยเรียนก็ไม่มีโอกาสจะได้ผญ.แบบที่ตัวเองต้องการเลย เวลามองคู่ที่เดินไปมาหรือเห็นผญ.สวยๆผมก็รู้สึกอิจฉายากมีแบบนั้นบ้าง อยากได้ผญ.แบบนั้นบ้าง อยากมี sex แบบนั้นบ้าง เห็นขาขาวๆตัดกับกระโปรงดำสั้นๆแล้วผมรู้สึกเซ็งที่ทำไมไม่เป็นเราที่ได้แฟนแบบนั้น  แต่ผมรู้ว่าตัวเองทำงานแล้ว ผญ.ที่กำลังเรียนอยู่ใครจะไปชอบผู้ชายที่อายุมากกว่าแถมทำงานแล้วด้วย  ผมก็ใช้วิธีไปเที่ยวน.ศ.ไซไลน์ เป็นครั้งๆไปแทน แต่ก็รู้สึกมันไม่ฟินผมต้องการความสัมพันธ์ที่มันมากกว่าแค่ ช่วยตัวเองหรือไซไลน์เป็นครั้งๆไป  ผมก็ใช้ชีวิตได้แค่มอง น้องๆ บางครั้งผมก้เครียดสูบบุหรี่ เซ็งๆกับชีวิตมากๆ ผมก็เรียนไปเรียน ป.โท เพื่อให้การเลื่อนตำแหน่งได้เร็วขึ้น

                            จนผมมาเจอ น้องคนหนึ่ง (ขอไม่เล่าว่าเจอกันเป็นแฟนกันได้ยังไงนะครับ) น้องเขาก้ไม่ได้เห็นดีอะไรมาก ไม่ได้ขาวมาก จริงๆผมเล็งเพื่อนน้องเค้าผมถูกใจเพื่อนเขามากกว่า  แต่ผมคิดว่าผญ.สวยๆแบบนั้นจะมาสนใจตัวผมเหรอ ผมอ่านกระทู้ในพันทิปมากก้เห็นผญ.ชอบพูดว่าผช.จะจีบผญ.ก็สมควรดูตัวเอง ผมก้เลยมาเลือกน้องอีกคนแทนเพราะคิดว่าผญ.ไม่สวยเท่าไร(แต่เค้าผอม) เมื่อผมลดสเป็คลงแล้วอะไรน่าจะดีขึ้นและรวดเร็วกว่าในความสัมพันธ์

                            แต่ปัญหามันไม่ใช่แบบนั้น ตั้งแต่ผมคุยกับน้องเขาผมก็คิดจะมี อะไรกัน ยิ่งตอนไปไหนมาไหนแล้วน้องเค้าใส่กระโปรงเอวต่ำ ผ่าเขาสั้นๆ ผมแทบจะทนไม่ได้ทุกที อย่างตอนขับรถแล้วน้องเค้านั่งข้างผมเห็น บางครั้งแข็งตัวจนไม่กล้าลุกไปไหน  ทุกครั้งที่ไปไหนมาไหนกันผมต้องควบคุมตัวเองอย่างมากไม่ให้ไปลวนลามน้องเค้าทุกที       หน้าที่การงานผมก็เลื่อนตำแหน่งความรับผิดชอบก็มากมหาศาลหลายๆครั้งผมเกิดอาการแฮ้งเอาดื่อๆ กลับบ้านผมอยากจะพักอยากมี ผญ.สวยๆมาค่อยเอาใจ มีsex คลายเครียด เห็นขาขาวๆให้รู้สึกฟิน มากกว่าจะค่อยไปชวนคุย หลายครั้งหลังเลิกงานผมพุดอะไรไม่ได้ คิดอะไรไม่ออกเลย อยากนั่งเฉยๆแต่ก็ต้องผื่นไปรับไปส่งเค้า พอไปเลี้ยง ดูหนัง


                            ผมคิดว่าไม่ไหวและ ต้องคุยอะไรกันจริงๆจังๆซักทีเพราะระหว่างสองคนอยู่ในช่วงที่กำลังตัดสินใจว่าจะเอายังไง จะคบไม่คบต้องพูดกันให้รู้เรื่องจะไม่มีปัญหาภายหลัง   ผมเลยคุยกับน้องเค้าตรงๆว่า ผมชอบอะไร ผมอยากมีsex กับเค้าแค่ไหนผมอยากให้เค้าง่ายกับผมยังไงบ้าง เวลาผมเห็นเค้าแล้วผมรู้สึกยังไง จริงๆผมไม่ได้คิดจะเลือกเค้าแต่แรกเพราะอะไร ผมเบื่อแค่ไหนที่ต้องชวนคุยตลอดเวลา ผมอยากได้ sex เพื่อคลายเครียด   หลังจากพูดไปแล้วเหมือนผมยกภูเขาออกจากอก สิ่งที่เคยปิดบังซ่อนเร้นมานานก็รู้สึกเป็นอิสระ (ไม่รู้จะอธิบายยังไง)

                           ผมเองนึกว่าหลังจากพูดกันไปแล้ว น้องทำตามที่ผมต้องการแล้วปรับตัวเข้าหาผมได้ แต่พอน้องเค้าฟังผมจบเรื่องดันไม่เป็นแบบนั้น น้องเค้าอธิบาย(พูดๆๆๆๆๆๆ)    ประมาณว่า เค้าโตมากับสังคมที่บ้านหัวโบราณแบบวิกตอเรียสัสๆ เลย เค้าพูดว่าเค้าเองก้พึ่งรู้ว่าพี่คบเขาแล้วคิดเรื่องแบบนี้ ทำไมเหรอ คนรักกันไม่มีอะไรกันไม่ได้เหรอ ผมก็ถามกลับไปว่า งั้นผมคงเหมือนกับผญ.ที่รักแฟนแต่ไม่ยอมมีอะไรกัน แต่ของผมเป็นมีอะไรกันและรักกันด้วย เค้าพยายามจะเอาเรื่องความรักมาต่อรองตลอดเวลา คือผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไม ทีผญ.บอกว่าไม่พร้อมมีอะไรกับผช. ทำไมถึงไม่ถูกมองว่าผญ.คนนั้นไม่รักผช. แต่พอมี sex ก้ดันบอกว่าผช.ต้องอดทนกับเรื่องนี้   ผมไม่เข้าใจว่าทำไมสังคมไทยมันถึงเป็นสังคมที่ผิดธรรมชาติแบบนี้ ถ้ารักจริงๆต้องไม่มี sex ถ้ามี sex คือไม่รัก ผช.อดทนไม่ได้  ผมฟังแล้วเซ็งมาก ผมกลับไปดูดบุหรี่สองซองติดๆกันเลย  แล้วผมไม่เปิดโทรศัพท์ปิดเครื่องยาว คือผมเซ็งกับสิ่งแบบนี้ ผมนึกจะง่ายๆ

                           เค้าก็ฝากข้อความไว้ให้มาเจรจากันอีกที ผมเลยก็คุยกันตรงๆว่าอยากจะเลิกเพราะเค้าให้สิ่งที่ผมต้องการไม่ได้ ทุกวันนี่ผมก้เครียดพออยู่แล้วกับงาน อย่าให้ผมเครียดเพิ่มกับเวลาเห็นของที่อยากได้แล้วไม่ได้เนี่ยจะได้มั้ย  เค้าก็บอกว่า เค้าไปปรึกษาเพื่อนมา เพื่อนก็คิดแบบเดียวกันคือถ้า ผช.รักจริงก็ต้องทนได้ ผมฟังก้ยิ่งน็อตหลุด ผมเลยว่างั้น...ก็ไปอยู่กับเพื่อนละกัน ก็พื่อนมันฉลาดแบบนั้น ผมไม่ชอบที่เอาเรื่องคนสองคนไปลองให้คนอื่นฟัง    ใจจริงผมอยากด้วย รักไปด้วยมันไม่ได้เลยรึไง ทำไมสังคมนี้ ผญ.บอกรักผช.แต่ไม่มี sex ซึ่งผิดธรรมชาติกลับยอมรับได้แต่สิ่งที่ธรรมชาติแท้กลับพยายามเอาคำว่ารักมาบีบบังคับ

                          สมัยผมเรียน ม.ปลาย มีคนผญ.ว่าอย่าให้ผช.เอาคำว่ารักมาบีบบังคังให้ยอมมีอะไรด้วย กรณีผมมันกลายเป็นเอาคำว่ารักมาบีบให้ไม่ต้องมี sex  สรุปคือเอาคำว่ารักมาหาผลปรโยชน์ด้วยกันทั้งนั้น แต่ผญ.ทำไม่ถุกด่า


ผมมานั่งคิดว่า ผมทำงานแล้ว ถ้าผมจะมีแฟนชีวิตผมก็ต้องมีความสุขกว่าเดิม อย่างผญ.บางคนชอบพูดเวลาเจอผช.ไม่ดีทิ้ง ผมเลยอยากจะเอาวิธีคิดแบบนี้มาใช้บ้าง ผมจะมีแฟนไปทำไมถ้ามีแล้วชีวิตผมมีความสุขน้อยลงกว่าเดิม