สวัสดีค่ะ
วันนี้เราก็จะเล่าเรื่องที่เคยเกิดขึ้นกับเรา เราชอบผู้หญิงค่ะ เรียกง่ายๆก็เลสเบี้ยนนั่นแหละ คบกับผู้หญิงมาตลอดตั้งแต่ม.1จนถึงตอนนี้ เคยมีแฟนเป็นผู้ชายแค่คนเดียวในชีวิต5555555 ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่ได้คบหรือคุยกับผู้ชายอีกเลย(โหดร้าย5555) มันก็มีหลายๆเหตุผลที่ทำให้เราเลือกคบผู้หญิง เราแค่คิดว่าเราไปกับผู้หญิงได้ดีกว่า ก็มีผู้ชายมาจีบบ้างนะคะแต่เราปฏิเสธไป5555
มาเข้าเรื่องกันดีกว่า เราคุยกับผู้หญิงคนนึงเขาทักมาคุยด้วย เราจะเป็นคนตลกเฮฮาเรียกว่าบ้าเลยก็ได้ ทำให้เขาหัวเราะได้ตลอดเลย5555 อีกอย่างเราเป็นคนขี้บ่น บ่นอยู่นั่นแหละ บ่นได้ทั้งวันแต่เขาก็รับฟังตลอดเลยนะเป็นผู้ตามที่ดีมาก เราสองคนอายุเท่ากันค่ะทำให้เราเข้ากันได้ดีอีกระดับหนึ่ง เวลาคุยกันก็ตามประสาผู้หญิงคุยกัน ช่วยกันติวหนังสือบ้าง เขาจะถนัดพวกการคำนวณวิทย์คณิตอะไรประมาณนี้ แต่เราจะถนัดพวกภาษาซะมากกว่าจึงทำให้เราสองคนเข้ากันได้ดีมากเลยทีเดียว สนิทกันมากๆแล้วก็เริ่มโทรศัพท์หากัน จะบอกก่อนนะว่าเราอยู่คนละจังหวัดกันค่ะ คุย รู้จักกันผ่ายfacebook ก็คุยกันเรื่อยๆจนเราก็รู้สึกดีกับเขา เขาก็รู้สึกดีกับเรา แต่ก็ไม่ได้เป็นแฟนกันเพราะเขาบอกว่าเขาอยากเป็นคนดีกว่านี้ เขาบอกว่าเขายังไม่ดีพอสำหรับเรา เราก็โอเคเรารอได้ เรากับเขาเข้ากันได้ดี เราชอบอะไรคล้ายๆกัน เรียกกันเหมือนคนเป็นแฟนกัน แต่ก็ไม่ได้เป็นไรกัน พอนานๆไปก็คุยโทรศัพท์กันบ่อย พ่อแม่เราก็รู้ค่ะว่ากำลังคุยกับเขาอยู่ ตอนคบกับผู้หญิงแรกๆแม่ก็ไม่ค่อยโอเคกับเรา บอกให้เลิกและคบกันเป็นเพื่อนดีกว่า จนคบกับผู้หญิงบ่อยๆเข้าแม่ก็เริ่มชินและเข้าใจ
คุยกันได้3เดือน ...
เราไปเข้าค่ายกับทางรร. และมันทำให้เราไม่มีเวลาคุยกับเขา ก็เข้าไปตอบเขาบ้าง คือที่ไปเข้าค่ายเป็นค่ายทหาร ผู้คุมโหดมาก คุยกันนิดๆหน่อยๆก็โดนเรียกออกไปทำโทษแล้ว ดีนะที่เราไม่คุยเราแอบกินขนมกับเพื่อนในเต็นท์55555555555555 ตอนนั้นก็ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนไป ก็ยังคุยกันเหมือนเดิม เขาก็แอบๆมีอะไรแปลกๆอยู่บ้าง รู้ว่าเขาเริ่มไม่เหมือนเดิม คุยกันมา3เดือนไม่รู้ว่าอีกคนเปลี่ยนไปก็ยังไงๆอยู่ใช่มั้ยล่ะ เราพยายามทำทุกอย่างเหมือนเดิม คุยกันเรื่องที่จะมาเจอกัน เราก็คิดไปไกลแล้วนะ คิดถึงนู่นนนนน ถึงดาวอังคารละมั่ง555555 คิดว่าเรากับเขาคงได้คบกัน มีไปหากัน คบคนทางไกลลำบากมาก เห้อ ก็นะต้องทำใจแหละ เรารักไงแค่นี้ไม่ใช่อุปสรรค์ อริ้วว55555555 หลังจากเข้าค่ายผ่านไป1อาทิตย์ อยู่ดีๆเขาก็ไม่ตอบไลน์เรา เราก็เลยคิดว่าโอเค สงสัยเขาไม่ว่างมั้ง สงสัยไม่สบายอีก พยายามไม่คิดมากไม่สนใจ เพราะเราเป็นคนฟอร์มจัดไม่ยอมเสียฟอร์มทักไปก่อนหรอก ในเมื่อแกเป็นคนไม่ตอบฉัน ฉันก็ไม่จำเป็นต้องทักแกไป55555555 ผ่านไป3วันที่รู้ว่าเขาไม่ตอบ วันนั้นเป็นวันที่เราต้องไปเรียนพิเศษ เรามีเรียนตั้งแต่เช้าาาถึงเย็นเลย ช่วงบ่ายเราต้องไปเรียนอีกที่นึงพอไปถึงมันยังไม่ถึงเวลาเรียนเราเลยลองเช็คความเคลื่อนไหวของเขาดู ปรากฎว่า...... เขายังไม่ตอบเช่นเคย แทบร้องไห้เลย;-; ใจหนึ่งก็อยากทักไปค่ะว่าเป็นไรทำไมไม่ตอบ อีกใจก็กลัวเสียฟอร์มเหลือเกิน เกลียดนิสัยตัวเองมากกกกก เริ่มทนไม่ไหว เอาว่ะเป็นไงเป็นกัน ยอมเสียฟอร์มอยู่ดีๆก็ทักไป ส่งปุ๊บอ่านปั๊บ เหมือนกับว่ารอเราทักไปอยู่ ตอนนั้นก็เรียนไม่รู้เรื่องเลยค่ะ มีแต่เรื่องเขาในหัว พอเราอ่านแชทเราไม่พอใจมาก เขาตอบกับมาแค่ว่า ขอโทษ พร้อมกับสติ๊กเกอร์หมีบ๊องแบ๊ว อยากจะปาโทรศัพท์ทิ้งมาก555555 ที่กูยอมเสียฟอร์มทักไปคือไรวะ ตอบกูแค่เนี้ยย โถ่วว ไอฟายยย โมโหมากก555555555 แล้วเราก็ไม่สนใจอีกตามเคย ปล่อยไปแบบนั้นแหละ โอเคไม่อยากคุยก็ไม่ต้องคุย พยายามไลค์แชร์โพสใส่เขาเต็มไลน์ เพราะรู้แหละว่าเขาต้องส่องเราบ้าง ก็ไม่ได้ผลอยู่ดี ทักไปหาก็แล้ว เรียกร้องความสนใจก็แล้ว เหลือแต่ไปอ่อยถึงบ้านแหละค่ะ แน่นอน... ว่าเราไม่ทำ55555555 ไกลกันขนาดนี้ลงทุนไปหาเพราะเรื่องไม่ตอบแชทก็เกินไปนะ555555 เรายอมรับแหละว่าเราแคร์เขามาก ไม่เคยยอมเสียฟอร์มให้ใครเลยนะเว้ยย ยูเป็นคนแรกยูรู้ตัวไหมมมม
และแล้ว..... เขาก็ไม่ตอบไลน์เราอีกTT
เราก็ทักไปอีกค่ะ5555555555(ยอมใจจริงๆคนนี้) ถ้าเราตายเราจะไปเข้าฝันเลยอ่ะ แล้วมันก็เหมือนเดิม เขาตอบมาว่า ขอโต้ดดดดด... พร้อมกับหมีสดใสเช่นเคย อารมณ์นะตอนนั้น ฟัคยูยาวๆเลยค่ะ นิ้วนี่ยกนิ้วรัวๆ55555555 ไม่ไหวอ่ะ ไรว่ะเป็นไรของเขาก็ไม่รู้ เราก็ไม่ทนค่ะ ระเบิดไปในแชทเลย แทบจะปล่อยนิวเคลียร์ลงแชทอยู่แล้ว เป็นไรก็ไม่บอกปล่อยให้เรารอเก้อ มีความหวังลมๆแล้งๆอยู่คนเดียว คุยกันมาตั้งหลายเดือนเรื่องแค่นี้ก็ไม่บอกเรา อารมณ์ตอนนั้นก็น้อยใจแหละค่ะ ก็ตัดพ้อบ้างว่าเออทำไมยูไม่ตอบไอไรงี้ ไอมิสยูมากๆนะ จุ้บๆ5555(บอกแล้วค่ะว่าเราบ้า-..-5555) เขาก็ตอบเราว่าเขามีเหตุผลส่วนตัว พูดไปก็ไม่มีใครเข้าใจ เขาเครียด เขามีเรี่องอะไรบ้างอย่างในใจแต่บอกเราไม่ได้ โอเคเรารู้ค่ะ แต่ทำไมต้องทำแบบนี้ ทำไมไม่คุยกันทำไมต้องหนีปัญหา เขาบอกว่าเรารู้จักกันน้อยเกินไป เราก็โอเคเลือกแบบนี้เอง งั้นเราไม่รั้งเขาอีกแล้วเราไปเองแล้วเราก็บอกความรู้สึกทั้งหมดในตอนนั้นให้เขาอ่านแล้วก็บล็อค... แล้วเรากับเขาก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย ถามว่าเสียใจมั้ย ก็เสียใจนะ แต่ฝืนคุยกันต่อมันก็ไม่กลับไปเหมือนเดิม ตอนนี้เราก็ทำใจได้แล้วล่ะค่ะ ใครที่กำลังเป็นแบบบเราหรือมากกว่าเรา ไม่ว่าจะเพศไหนก็ขอให้สู้ๆนะคะ(หวังว่าจะได้อะไรไปจากกระทู้นี้บ้างนะ)
ขอบคุณค่ะที่อ่านกัน มาแชร์ประสบการณ์กันเยอะๆนะคะ ขอบคุณมากๆงับบบบ><
ความรักที่ไม่ชัดเจน ของผู้หญิงสองคนที่เรียกว่าเลสเบี้ยน(มาแชร์ประสบการณ์กันนนนน)
มาเข้าเรื่องกันดีกว่า เราคุยกับผู้หญิงคนนึงเขาทักมาคุยด้วย เราจะเป็นคนตลกเฮฮาเรียกว่าบ้าเลยก็ได้ ทำให้เขาหัวเราะได้ตลอดเลย5555 อีกอย่างเราเป็นคนขี้บ่น บ่นอยู่นั่นแหละ บ่นได้ทั้งวันแต่เขาก็รับฟังตลอดเลยนะเป็นผู้ตามที่ดีมาก เราสองคนอายุเท่ากันค่ะทำให้เราเข้ากันได้ดีอีกระดับหนึ่ง เวลาคุยกันก็ตามประสาผู้หญิงคุยกัน ช่วยกันติวหนังสือบ้าง เขาจะถนัดพวกการคำนวณวิทย์คณิตอะไรประมาณนี้ แต่เราจะถนัดพวกภาษาซะมากกว่าจึงทำให้เราสองคนเข้ากันได้ดีมากเลยทีเดียว สนิทกันมากๆแล้วก็เริ่มโทรศัพท์หากัน จะบอกก่อนนะว่าเราอยู่คนละจังหวัดกันค่ะ คุย รู้จักกันผ่ายfacebook ก็คุยกันเรื่อยๆจนเราก็รู้สึกดีกับเขา เขาก็รู้สึกดีกับเรา แต่ก็ไม่ได้เป็นแฟนกันเพราะเขาบอกว่าเขาอยากเป็นคนดีกว่านี้ เขาบอกว่าเขายังไม่ดีพอสำหรับเรา เราก็โอเคเรารอได้ เรากับเขาเข้ากันได้ดี เราชอบอะไรคล้ายๆกัน เรียกกันเหมือนคนเป็นแฟนกัน แต่ก็ไม่ได้เป็นไรกัน พอนานๆไปก็คุยโทรศัพท์กันบ่อย พ่อแม่เราก็รู้ค่ะว่ากำลังคุยกับเขาอยู่ ตอนคบกับผู้หญิงแรกๆแม่ก็ไม่ค่อยโอเคกับเรา บอกให้เลิกและคบกันเป็นเพื่อนดีกว่า จนคบกับผู้หญิงบ่อยๆเข้าแม่ก็เริ่มชินและเข้าใจ
คุยกันได้3เดือน ...
เราไปเข้าค่ายกับทางรร. และมันทำให้เราไม่มีเวลาคุยกับเขา ก็เข้าไปตอบเขาบ้าง คือที่ไปเข้าค่ายเป็นค่ายทหาร ผู้คุมโหดมาก คุยกันนิดๆหน่อยๆก็โดนเรียกออกไปทำโทษแล้ว ดีนะที่เราไม่คุยเราแอบกินขนมกับเพื่อนในเต็นท์55555555555555 ตอนนั้นก็ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนไป ก็ยังคุยกันเหมือนเดิม เขาก็แอบๆมีอะไรแปลกๆอยู่บ้าง รู้ว่าเขาเริ่มไม่เหมือนเดิม คุยกันมา3เดือนไม่รู้ว่าอีกคนเปลี่ยนไปก็ยังไงๆอยู่ใช่มั้ยล่ะ เราพยายามทำทุกอย่างเหมือนเดิม คุยกันเรื่องที่จะมาเจอกัน เราก็คิดไปไกลแล้วนะ คิดถึงนู่นนนนน ถึงดาวอังคารละมั่ง555555 คิดว่าเรากับเขาคงได้คบกัน มีไปหากัน คบคนทางไกลลำบากมาก เห้อ ก็นะต้องทำใจแหละ เรารักไงแค่นี้ไม่ใช่อุปสรรค์ อริ้วว55555555 หลังจากเข้าค่ายผ่านไป1อาทิตย์ อยู่ดีๆเขาก็ไม่ตอบไลน์เรา เราก็เลยคิดว่าโอเค สงสัยเขาไม่ว่างมั้ง สงสัยไม่สบายอีก พยายามไม่คิดมากไม่สนใจ เพราะเราเป็นคนฟอร์มจัดไม่ยอมเสียฟอร์มทักไปก่อนหรอก ในเมื่อแกเป็นคนไม่ตอบฉัน ฉันก็ไม่จำเป็นต้องทักแกไป55555555 ผ่านไป3วันที่รู้ว่าเขาไม่ตอบ วันนั้นเป็นวันที่เราต้องไปเรียนพิเศษ เรามีเรียนตั้งแต่เช้าาาถึงเย็นเลย ช่วงบ่ายเราต้องไปเรียนอีกที่นึงพอไปถึงมันยังไม่ถึงเวลาเรียนเราเลยลองเช็คความเคลื่อนไหวของเขาดู ปรากฎว่า...... เขายังไม่ตอบเช่นเคย แทบร้องไห้เลย;-; ใจหนึ่งก็อยากทักไปค่ะว่าเป็นไรทำไมไม่ตอบ อีกใจก็กลัวเสียฟอร์มเหลือเกิน เกลียดนิสัยตัวเองมากกกกก เริ่มทนไม่ไหว เอาว่ะเป็นไงเป็นกัน ยอมเสียฟอร์มอยู่ดีๆก็ทักไป ส่งปุ๊บอ่านปั๊บ เหมือนกับว่ารอเราทักไปอยู่ ตอนนั้นก็เรียนไม่รู้เรื่องเลยค่ะ มีแต่เรื่องเขาในหัว พอเราอ่านแชทเราไม่พอใจมาก เขาตอบกับมาแค่ว่า ขอโทษ พร้อมกับสติ๊กเกอร์หมีบ๊องแบ๊ว อยากจะปาโทรศัพท์ทิ้งมาก555555 ที่กูยอมเสียฟอร์มทักไปคือไรวะ ตอบกูแค่เนี้ยย โถ่วว ไอฟายยย โมโหมากก555555555 แล้วเราก็ไม่สนใจอีกตามเคย ปล่อยไปแบบนั้นแหละ โอเคไม่อยากคุยก็ไม่ต้องคุย พยายามไลค์แชร์โพสใส่เขาเต็มไลน์ เพราะรู้แหละว่าเขาต้องส่องเราบ้าง ก็ไม่ได้ผลอยู่ดี ทักไปหาก็แล้ว เรียกร้องความสนใจก็แล้ว เหลือแต่ไปอ่อยถึงบ้านแหละค่ะ แน่นอน... ว่าเราไม่ทำ55555555 ไกลกันขนาดนี้ลงทุนไปหาเพราะเรื่องไม่ตอบแชทก็เกินไปนะ555555 เรายอมรับแหละว่าเราแคร์เขามาก ไม่เคยยอมเสียฟอร์มให้ใครเลยนะเว้ยย ยูเป็นคนแรกยูรู้ตัวไหมมมม
และแล้ว..... เขาก็ไม่ตอบไลน์เราอีกTT
เราก็ทักไปอีกค่ะ5555555555(ยอมใจจริงๆคนนี้) ถ้าเราตายเราจะไปเข้าฝันเลยอ่ะ แล้วมันก็เหมือนเดิม เขาตอบมาว่า ขอโต้ดดดดด... พร้อมกับหมีสดใสเช่นเคย อารมณ์นะตอนนั้น ฟัคยูยาวๆเลยค่ะ นิ้วนี่ยกนิ้วรัวๆ55555555 ไม่ไหวอ่ะ ไรว่ะเป็นไรของเขาก็ไม่รู้ เราก็ไม่ทนค่ะ ระเบิดไปในแชทเลย แทบจะปล่อยนิวเคลียร์ลงแชทอยู่แล้ว เป็นไรก็ไม่บอกปล่อยให้เรารอเก้อ มีความหวังลมๆแล้งๆอยู่คนเดียว คุยกันมาตั้งหลายเดือนเรื่องแค่นี้ก็ไม่บอกเรา อารมณ์ตอนนั้นก็น้อยใจแหละค่ะ ก็ตัดพ้อบ้างว่าเออทำไมยูไม่ตอบไอไรงี้ ไอมิสยูมากๆนะ จุ้บๆ5555(บอกแล้วค่ะว่าเราบ้า-..-5555) เขาก็ตอบเราว่าเขามีเหตุผลส่วนตัว พูดไปก็ไม่มีใครเข้าใจ เขาเครียด เขามีเรี่องอะไรบ้างอย่างในใจแต่บอกเราไม่ได้ โอเคเรารู้ค่ะ แต่ทำไมต้องทำแบบนี้ ทำไมไม่คุยกันทำไมต้องหนีปัญหา เขาบอกว่าเรารู้จักกันน้อยเกินไป เราก็โอเคเลือกแบบนี้เอง งั้นเราไม่รั้งเขาอีกแล้วเราไปเองแล้วเราก็บอกความรู้สึกทั้งหมดในตอนนั้นให้เขาอ่านแล้วก็บล็อค... แล้วเรากับเขาก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย ถามว่าเสียใจมั้ย ก็เสียใจนะ แต่ฝืนคุยกันต่อมันก็ไม่กลับไปเหมือนเดิม ตอนนี้เราก็ทำใจได้แล้วล่ะค่ะ ใครที่กำลังเป็นแบบบเราหรือมากกว่าเรา ไม่ว่าจะเพศไหนก็ขอให้สู้ๆนะคะ(หวังว่าจะได้อะไรไปจากกระทู้นี้บ้างนะ)
ขอบคุณค่ะที่อ่านกัน มาแชร์ประสบการณ์กันเยอะๆนะคะ ขอบคุณมากๆงับบบบ><