[CR] ผมไม่ใช่ฟรีแลนซ์ ผมแค่ตกงาน ผมแค่อยากพักร้อน ถ้าผมมีโอกาสก็สามารถรักหมอได้ครับ

สวัสดีชาวพันทิพทุกคนนะครับ กระทู้นี้เป็นกระทู้เก่าที่ผมออกเดินทางตอนวันที่ 1-8 กันยายนที่ผ่ามานะครับ ช่วงนั้นตกงานเลยมีโอกาสในการท่องเที่ยวไปเรื่อยๆชนิดที่แบบว่ายังคงอยู่ในความทรงจำจนถึงวันนี้ครับ
            การเดินทางไกลจากกรุงเทพ มันช่างเป็นการเดินทางที่ยาวนานเหลือเกินในการขับรถครั้งนี้ ผมออกจากกรุงเทพประมาณ 5 ทุ่มตรง มันเป็นการเดินทางท่องเที่ยวคนเดียวอีกครั้ง แต่ครั้งนี้จะพิเศษกว่าครั้งไหนๆเนื่องจากผมมีเวลาในการเที่ยวทั้งหมดเกือบ  20 วัน ผมจึงมีเวลาในการท่องเที่ยวอย่างเหลือเฟือ  แต่ก็ยังไม่รู้จะไปไหน ผมนั่งอยู่หน้า 7  หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูรีวิวในพันทิพ ผมก็มาสะดุด คำว่า.....ดินแดนลอยฟ้า.....มันคือ อุ้มผาง จังหวัดตาก ผมยอมรับนะ ว่าผมไม่ค่อยรู้จักอำเภอนี้มากนัก แต่แค่ชื่อก็น่าสนใจละ มันจะเป็นยังไงผมจินตนาการไม่ถูกจริงๆ  มันคงจะเหมือนในหนังที่อยู่บนภูเขา มีบ้านไม่กี่หลัง หรือมันจะเป็นไง ผมก็ไม่สามารถรู้ได้ รู้แต่ตอนนี้เรามีจุดหมายแล้ว ที่ ......ดินแดนลอยฟ้า.........อุ้มผาง แต่ผมขับค่อนข้างช้า กะว่าให้ไปถึงประมาณเช้าๆเผื่อจะได้มีโอกาสชมทะเลหมอก แต่พอจะเข้าอำเภอแม่สอดช่วงบนเขา หมอกเต็มถนน มองไม่เห็นทาง แสงไฟจากตัวรถทะลุหมอกแสงเป็นลำ ผมไม่เคยเจอหมอกเยอะขนาดนี้มาก่อน จากที่ขับช้า ยิ่งช้าหนักกว่าเดิมอีก จนเกือบ 6.30 น. ผมก็มาถึงแม่สอดหลังจากนั้นผมก็เลี้ยวเข้าทางที่จะไปอำเภออุ้มผาง  สองข้างทางที่รถแล่นผ่านนั้นเต็มไปด้วยไร่ข้าวโพด  ไร่อ้อย สลับกันไป มีหมอกกำลังปกคลุม
ภูเขา อากาศสบายๆ มาน่าฝนก็ดีเหมือนกันครับ รู้สึกเลยทุกอย่างมันดูเขียวกว่าปกติ ภูเขา อากาศสบายๆ



สองข้างทางหลักล้านที่คนชอบพูดกัน มันเป็นไง  วันนี้เข้าใจละ วิวที่มีแต่ภูเขามีไอหมอกขาวๆสบายตาสดชื่นจริงครับ ถึงแม้การใช้รถบนทางเส้นนี้ต้องเพิ่มความระวังด้วยเป็นพิเศษ  ทางแคบไม่มีไหลทาง มีหลุมบ้างแต่ไม่ขนาดลำบากมาก  แต่ที่น่าหวาดเสียวของทางเส้นนี้ คือ ถนนแทบจะติดกับเหวเลยครับ แค่ผมก็ถามตัวเองตลอดทางว่าคุ้มมั้ยมาลำบากขนาดนี้ ผมตอบเลยว่าคุ้ม คุ้มเพราะผมไม่เคยไปมาก่อนได้เห็นอะไรที่ไม่เคยเห็น ได้สัมผัสบรรยากาศนอกเมืองหลวง มันเป็นการชาร์ตแบตให้ผมอีกครั้ง





ผมขับมาถึงที่พักรถตรงนี้ ผมไม่รู้จริงๆว่าที่นี้เรียกว่าไร แต่ที่รู้เพราะมันสวยมาก ฉากหลังเป็นหมอกที่กำลังโถมเข้าใส่ภูเขา เลยขอแวะถ่ายรูปเป็นที่ระลึกสักใบละกัน มาคนเดียวจะแวะไหนก็สะดวกสบาย ถ่ายรูปตรงไหนก็ไม่ต้องคอยพะวง



แค่ดูรูป บรรยากาศวันนั้นขณะที่เขียนกระทู้ยังจำได้ดีว่าวันนั้นบรรยากาศดีแค่ไหน แค่ดูรูปก็มีความสุขแล้ว