มีใครบ้างที่ผิดหวังจากคนรักคนแรก แล้วไม่กล้าจิงใจกับใครอีก
       ผมเป็นคนนึงคับที่ฝังใจ ขอเล่าประสบการณ์ที่เจอมานะคับ
       คือผมเป็นคนต่างจังหวัด ไปเรียนต่อ กทม และไม่เคยจีบใคร มีคนชอบคับแต่ไม่กล้าคบจิงจัง เพราะแม่สอนว่าบ้านเราจนไม่มั่งมีเหมือนคนอื่น ในเมื่อยังเรียนได้ก็ต้องตั้งใจเรียน (หัวโบราณนิดนึงคับเชื่อพ่อแม่) แม่บอกว่าดูสิเด็กสมัยนี้คบกันไม่นานก็ท้องตั้งแต่เด็กอนาคตก็จบ มีไรไปผู้หญิงก็ตามมาถึงบ้าน อนาคต ก็จบ ตอนนั้น พ.ศ 2545 แต่มันก็จิงนะ
       บอกก่อนนะคับตอนไปเรียน กทม พ.ศ2548 ไม่มีแฟน ไปเรียนปี1ได้2เดือนก็มีแฟนเลย (ผมจีบใครไม่เป็นอีกอย่างขี้อายมาก) เค้าเข้ามาจีบให้กระเทยมาขอเบอร์ ผมเห็นว่าเค้าก็น่ารักมากนะคับ ต้องมีแฟนแล้วแน่แต่ทำไมกล้ามาขอเบอร์เรา แต่ผมก็ให้เบอร์คับ เค้าน่ารักยิ้มหวาน
       แล้วเราก็คบกัน คบไปได้2เดือนจับได้เค้าแอบคุยกับคนอื่น แบบว่าจะคบซ้อนประมาณนั้น ผมเลยยื่นคำขาดว่าถ้าไม่ซื่อสัตย์กันก็ไม่ต้องคบกัน บอกก่อนนะคับว่าตอนผมคบเค้าก็มีอีกหลายคนที่ขอเบอร์ผมแต่ผมไม่ให้เพราะคิดว่าทำแบบนี้ถ้าเค้ารู้หรอจับได้คงไม่ดีแน่ อีกอย่างเริ่มรู้สึกดีกับเค้ามากแล้ว "เราซื่อสัตย์แต่เค้าไม่ซื่อสัตย์"
        แล้วเรากลับมาคบกันจนครบ4ปีเต็ม เราได้คุยกันแล้วว่าเรียนจบเราจะแต่งงาน แต่ก็เหมือนเดิม ผมจับได้อีกครั้งว่าเค้าแอบคุย MSN กับชายอื่นเพราะยุคนั้นfacebookยังไม่มี จนต้องเลิกกันจิงๆ #ผมเลยฝังใจว่าเค้าขอเบอร์เราได้เค้าก็ขอเบอร์คนอื่นได้
       หลังจากนั้นผมคบใครอีกก็ไม่กล้าเต็มร้อยเพราะกลัวเหมือนรักครั้งที่ผ่านมา
ใครเคยกลัวแบบผมบ้างมั้ย?